5,342 matches
-
dublată de ironie și de o melancolie adîncă și tandră, ea a reactualizat momentul irepetabil în care infinitele variante ale vieții s-au întîlnit și au coabitat edenic, fără nici o urmă de vană dorință a supremației. Umanul în ipostaza lui mitică, așezat în spațiul unei etnografii difuze, zoologicul și insemnele unor civilizații atemporale au trăit permanent în același unic registru al unei lumi nediferențiate. Derivate, aparent, din eposul folcloric și din suculența narativă a imaginarului rural, ca un simplu exercițiu ludic
Georgeta Năpăruș - o rememorare by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11463_a_12788]
-
plasa autorul Luminii ce se stinge. (Așa se justifică frecventele referiri la incongruențele dintre geografia magică a locului și planurile de cadastru). Spre binele cărții, cercetarea nu se limitează la atât. După cum nici fascinația pentru Eliade nu cade în clișeele mitic obsesive care au proliferat la noi la începutul deceniului trecut. Povestea Mântulesei începe la 1734, când sora și văduva lui Mantu Cupețul ctitoresc biserica cu același nume. Ciudat în ce le privește pe aceste două femei e că, deși pământurile
Una și una by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6449_a_7774]
-
infarct. L-am cunoscut acum aproape zece ani, la un colocviu studențesc. Noi, bucureștenii, reușisem, nu știu cum naiba, să ne rătăcim/ pierdem unii de alții printr-un Brașov, altminteri, foarte familiar. Și am ajuns, spre indignarea gazdei, cu o întârziere de Mitici. Peste asta, am și plecat devreme, fiindcă era, pasămite, meci mare în capitală și microbiștii dintre noi au învins. Fapta n-a rămas nesancționată, într-o dedicație pe care am regăsit-o acum, pe o monografie a lui Andrei Bodiu
Liniile morții by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2654_a_3979]
-
margine, unde trăgeau vizitatorii de-o săptămînă, ostoite astăzi fie sub luxul șablonard, de nemestecată imitație occidentală, fie sub insalubrități de toate soiurile, care numai la glumă și la șarjă nu te trag. O mică scenetă, demnă de orașul cu Mitici și cu dame venite să caute procopsirea, se petrece într-o "cameră de dormit" (luată cu chirie, de mai mulți, într-o pensiune nu tocmai onorabilă - varianta cu poantă, verde, a cloroticelor asemenea așezăminte din Bonciu și Fântâneru): "A văzut
Orașe care au fost by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/9736_a_11061]
-
tale"), Dan Bogdan Hanu scrie un text de prezentare într-o păsărească demnă de Prețioasele ridicole: „O dialectică a imploziilor domină această poezie la suprafața căreia nu transpar decît palide mutații, dar în interiorul ei se acumulează, cu fluiditate infernală, remanențele mitice și se inflamează asamblările himerice" (p.53). Dintre criticii care au girat cu semnătura lor lipsa de valoare a scrisului unor veleitari, Alex. Ștefănescu îi mai nominalizează pe Octavian Soviany (autorul unei prefețe exaltate la o carte a Rodicăi Buzdugan
Turnirul diletanților by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14163_a_15488]
-
pentru om!", aceștia vin într-un număr mare să distrugă atotdominatoarea mașină de gândit. Practic, Pythia, mai devotată condiției umane decât oamenii, se sinucide. Dar nu singură, ci împreună cu aliatul ei, Paul Fargiss, cu care formează un cuplu eroic și mitic, om-mașină. În ciclul de povestiri Planetarium (care are drept motto un citat din Stanislaw Lem: "Dar să privești la stele, prietene, și să știi că aceste mărunte, alb-strălucitoare scântei sunt - când pui piciorul pe ele - regate ale mizeriei, ignoranței, ale
UN CRISTIAN TUDOR POPESCU MAI PUȚIN CUNOSCUT by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17138_a_18463]
-
în colțuri de umbră". Aflăm o primă ilustrare a tendinței scripturale enunțate în Sephora, text aparținînd primului tom de proză scurtă, simbolic intitulat Ape adînci și apărut în 1919. În atmosfera tainicelor prevestiri ale amurgului, ne este evocată figura aureolată mitic a unei frumuseți iudaice, înscrisă firesc în panteonul prezențelor feminine memorabile pe care le-a dat poporul biblic: "Salomeea dansează, Dalila dezmiardă, Esthera se roagă - Sephora cîntă". Uzînd de un artificiu procedural inspirat, instanța auctorială transferă unui personaj relativ autonom
Sephora, Bianca și Sofia by Gabriel Onțeluș () [Corola-journal/Journalistic/14429_a_15754]
-
în ciuda conexiunii biblice favorizate de titlul romanului. Numai suferința mamei îngăduie o asemenea comparație. Altfel, romanul se menține într-un registru banal al vieții, chiar într-o euforie a cotidianității, și nu-și supralicitează niciodată semnificațiile în sens biblic sau mitic. Situația e mai complicată decât am sugerat-o. Dintre cronicarii literari ai momentului, cel mai bine a înțeles-o Valeriu Cristea (cronica lui a fost reluată în volumul Modestie și orgoliu, Ed. Eminescu, 1984, p. 177-182). Au scris foarte bine
O narațiune rizomatică by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/10785_a_12110]
-
Neuhauser, J.Catteau, M.Jones, H.-J.Gerigk, W.Schmid, G.Kiraly, V.Vetlovskaia, Valeriu Cristea și alții. Sensul acestei noi interpretări constă în reabilitarea integrală a poeticii lui Dostoievski în toate dimensiunile sale: cea naratologică, a realismului fantastic și mitic, a imagisticii multidirecționale, asociativ-contrastive, a stilului contrapunctat, modern. În cazul unor teme reluate - cum ar fi cele comparatiste - se merge în adîncime; astfel, alături de Schiller, Goethe, Balzac, Camus, Faulkner, Gide sau Thomas Mann, apare tot mai des Biblia, tragicii greci
Simpozion internațional 500 de ani de atestare a familiei Dostoievski by Albert Kovacs () [Corola-journal/Journalistic/9574_a_10899]
-
și intonației discursului arghezian, trădînd relația sa primitivă cu transcendentul, precum și aparenta sa subordonare la ordinea acestuia, grație actului sacrificial pe care-l presupune orice creație. Girard vorbea despre o violență întemeietoare: Afirmăm că violența fondatoare este matricea tuturor semnificațiilor mitice și rituale". O violență ce ar reprezenta un fond perpetuu al relației omului cu mediul cultural: "Actul care ne este potrivnic, cu rînduielile lui, e cultura omenească, reflex teribil al violenței noastre. El aduce împotriva noastră o mărturie pe care
Arghezi prin grila Girard by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9182_a_10507]
-
ciclopic și miniatural, între umilință și trufie etc. în limbaj clinic, autorul Cuvintelor potrivite ar fi un ciclotimic. însă la antropologul francez, ne atrage atenția exegetul nostru, acest termen diferă de cel curent din psihiatrie, căci Thymos posedă o conotație mitică, însemnînd suflet sau spirit și deopotrivă mînie. Raporturile lui Arghezi cu divinitatea, bizuite pe termeni veterotestamentari, confirmă ceea ce Girard numește "dubla violență" sau "dorința mimetică, impuls de rivalitate". E de sesizat aci o reverberație a mitului prometeic, precum și urma acelui
Arghezi prin grila Girard by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9182_a_10507]
-
se înscrie în tradiția dantescă a lui Ulise ca erou temerar al cunoașterii, explorator al spiritului lipsit de agresivitate (pp. 14, 21). Califică drept eșec tentativa teatrului secolului al XX-lea de a reintegra spiritul tragic în piese cu subiect mitic și explică nereușita prin plasarea în altă sferă decât cea a sacrului (pp. 189-190). Radu Petrescu privește mereu cu atenție felul, direct sau indirect, cum se raportează textele ulterioare la modelele lor din vechime, continuându-le sau parafrazându-le. Scriitorul
La început a fost Homer by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/3485_a_4810]
-
Despre Caragiale și lumea lui, Ioana Pârvulescu a scris mult, dar nu la aspectul cantității vreau să mă refer, ci la faptul că tot ce a scris despre acest subiect este marcat de o specială fervoare. Nu doar cercetează „țara Miticilor”, ci se și proiectează în ea, se reproiectează, mai bine zis, revine în ea, o regăsește ca pe un tărâm familiar și chiar familial. De ce nu? Iată ce ne spune în eseul ei Lumea ca ziar. A patra putere : Caragiale
În lumea lui Caragiale by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/5060_a_6385]
-
Caragiale (Ed. Humanitas, 2011): „Pe linie paternă am avut un bunic regățean, Dumitru, căruia prietenii îi spuneau Mitică, iar unii chiar «nene Mitică» (...) era un bon viveur (...) Îmi place să cred că port în gene, prin el, amintirea veselă a Miticilor din Bucureștiul de odinioară”. În ascendența maternă sunt de aflat lucruri asemănătoare și ceva mai mult. Bunicul dinspre mamă al Ioanei Pârvulescu, pe numele său Ioan Vintilă, a fost și el în relație cu lumea caragialiană și, într-o fericită
În lumea lui Caragiale by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/5060_a_6385]
-
personajele își proclamă simplitatea și claritatea gustului, dar cât rafinament dovedesc preferințele lor! O conte philosophique păstrând aroma franțuzită, ca și o grațioasă și totodată gravă narațiune inițiatică încheiată cu decizia Palomei de a trăi, asumându-și viața. Și ficțiune mitică, în care Renée își găsește în Kakuro Ozu sufletul pereche, iar în Paloma sufletul geamăn, broderie intertextuală, plină de rafinate aluzii, de la Buffon la Jean Girodoux. Ori chiar o proză simbologică, sprijinită pe două simboluri-cheie - ariciul și camelia. Paloma o
Ariciul și camelia by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7305_a_8630]
-
transcendent (cu varianta: „zăngănit de arme” pădureț), ce declanșează o altă rezonanță părții finale a romanului, e de două ori tulburător. O dată deoarece simți că prozatorul reușește să traklizeze cu adevărat inspirat. Apoi, fiindcă această sintagmă, ieșită din afundul trecutului mitic - „Waffengetümmel“ - se regăsește într-un alt poem, Sufletul nopții: „... freamăt de arme din vremuri trecute”. Poezia a apărut, într-o revistă lunară, cu o jumătate de an înaintea sinuciderii lui Trakl. Dar nu-mi pot da seama dacă Sebastian a
"Grodek". A treia variantă by Ion Vartic () [Corola-journal/Journalistic/5841_a_7166]
-
după micul accident de tramvai al Norei, din debutul cărții - „Am stat, reflectă ea, am stat ca un ceasornic” - nu depășește nivelul subiectiv-profan. Pe cînd, odată cu capitolele VIII și IX, timpul suspendat este, fără implicarea personajelor, caracteristica obiectivă a spațiului mitic: „... totul păru oprit în loc, desprins din timp, trecut în altă lume...” sau „noaptea aceea nu avea ore” și „un ceas arăta o oră imposibilă”. Dublul registru al textului transpare în destule mici detalii. Nora și Paul iau contact „cu un
"Grodek". A treia variantă by Ion Vartic () [Corola-journal/Journalistic/5841_a_7166]
-
transformă astfel în obiect estetic, de contemplat la alții și în sine. Cît despre moartea Imperiului, cine să-l plîngă? Cei ce se sting odată cu el sau cei care trec inconștienți pe lîngă acest cataclism? Moartea Imperiului e în plan mitic echivalata cu sfîrșitul Timpului. Din Imperiu mai rămîn obiecte precum un jurnal complet ilizibil, cîteva piese de colecție disparate și cîteva fragmente de statuete dezgropate din moloz într-un elan recuperatoriu utopic. Poate că aceasta nostalgie combinată cu sentimentul apocalipsei
Memoria pre-apocalipsei by Stefana Totorcea () [Corola-journal/Journalistic/17643_a_18968]
-
ale Cărții), le-a primit pentru romanul Cârpaciul, a fost prețuit mai cu seamă ca maestru al prozei scurte, în care fantasticul, supranaturalul, intervin uneori în altminteri foarte realistele narațiuni. întâmplări obișnuite din viața unor oameni mărunți dobândesc atunci dimensiuni mitice sau alegorice care trimit cu gândul la ficțiunile lui Isaac Bashevis Singer. Fiul imigrantului din Rusia care avea o băcănioară în Brooklyn și o familie cu probleme prea mari pentru a mai lăsa loc unor aspirații sau preocupări culturale și-
Viață modelată de operă (2) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6008_a_7333]
-
realul, odată mai mult. "Ca toate să fie confirmate (să depună mărturie) convocate sunt, să întărească spusele scriitoarei, istoria și legenda; ea se adresează, așa cum fac toți romancierii bănățeni care se respectă, unei țări de altădată: acestea ar fi timpurile mitice ale ținutului". (Cornel Ungureanu, în vol. Imediata noastră apropiere, 1980.) În personajul cel mai reliefat al cărții, acea Sida de care am amintit, s-a văzut o descendentă literară a Marei lui Slavici. Energică, vitală, robustă, de o impresionantă robustețe
La o reeditare by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/14281_a_15606]
-
te gândești când auzi expresia regiune lombară?, a întrebat. - Cum adică, la ce mă gândesc? - Da, ce-ți trece prin cap? - Păi nu știu, o parte a corpului. - Și niciodată nu ți-ai imaginat regiunea lombară ca pe un teritoriu mitic, ca acel Macondo al lui García Márquez sau ca Yonapatawpha lui Faulkner? - Nu, sincer. - Imaginează-ți începutul ăsta pentru o povestire: „Când trimișii durerii cutreierau regiunea lombară, pe creasta iliacă se dezlănțui o furtună electrică. " Am privit dezorientat către Fina
Juan José Millás - Două femei la Praga by Florentina Hojbotă () [Corola-journal/Journalistic/6473_a_7798]
-
aceeași măsură o artă arhetipală, puternic legată de reflexele omului primordial. Istoricizată, ea s-ar putea asocia , prin austeritate, rigoare și eficiență a informației vizuale, unei morale și unei filosofii protestante, dar împinsă pînă în zorii umanității, în protoistoria ei mitică, ea este o manifestare a spiritului agrarian, un reflex al coabitării organice cu geometria plană a pămîntului reprezentat la scara conștiinței individuale. Spre deosebire de formele mișcătoare, colorate afectiv și puternic susținute de o imaginație care-și schimbă reperele permanent, în funcție de continua
Despre Arta concretă (o rememorare) by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9366_a_10691]
-
luând de «aici» un mugur de metaforă - lumina devenită întunericul ei. Este învățătura orfică eminesciană a morții, prezentă deja în misticismul solar grec dar și în solilocviul ciobanului mioritic - fără ca o asemenea observație să ne plonjeze automat în tropismele gândirii mitice, care mai mult limitează libertatea emoției. Limbajul este un proces monologic și autocreator nutrit din misterul emoției. Dar rămâne o trezire adresată «nimănui», căci în primul rând propriului nostru interior, în care trebuie să încapă Lumea. O repetă obsesiv, pe
În adâncul emoției by Dinu Flămând () [Corola-journal/Journalistic/5755_a_7080]
-
Cam de pe la mijlocul anilor 1980 în Franța și de pe la sfârșitul anilor 1990 în România, se poate remarca o tendință a istoricilor de a pune sub semnul întrebării personaje și evenimente a căror aură mitică a părut firească și de la sine înțeleasă vreme de secole. Când s-au împlinit 200 de ani de la Revoluția franceză, au apărut primele semne de îndoială cu privire la interpretarea până atunci incontestabilă a evenimentelor de la sfârșitul secolului XVIII. În 2009, mai
Adio miturilor! () [Corola-journal/Journalistic/3935_a_5260]
-
istorie a literaturii noastre", Amalia Elena Constantinescu, "autoarea unei creații care interpretează străvechi teme religioase într-o manieră profund originală", Mircea Vaida-Voievod, "care transformă patosul civic, istoric și patriotic în reflecție lirico-filosofică", Ion Popa-Argeșanu, "cu o admirabilă creație de inspirație mitică și patriotică", Pan Cristian, "în care recunoaștem un poet filosof de mari resurse expresive..." etc. Sîntem consolați că, spre deosebire de Imperiul Roman, lirica românească mai întîi decade și apoi cunoaște mărirea, prin penele acestor iluștri poeți. Val de prostii Valul de
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14916_a_16241]