8,392 matches
-
se afla în gospodărie. I se alăturase gudurându-se, voind ca măcar el să-i dea un semn de afecțiune în această ogradă care fusese cândva și a ei. Simona se uită în urmă. Nici o mișcare. Vestea adusă de ea topise nu numai lumina din casă, ci și cea din sufletul bieților ei părinți. În seara aceea soții nu-și vorbiră. Ceea ce se întâmplase cu fiica lor era de neconceput. Din cât își aducea Costache aminte, nimeni din familia lor, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
începuse să circule prin tot trupul meu obosit de atậta așteptare. Și mi-l doream pe flăcăul acela rămas acolo, la vatră, din toată esența ființei mele! Propriul meu chip se răsfrậngea parcă în oglinda mirajelor... Începusem parcă să mă topesc magnetizată de flăcările acelea vii și energice. Nu-i puteam spune nimic și, de altfel, nici nu știu ce i-aș fi putut spune...Voiam să-l am cu toată setea și îmbrățișarea din întunericul celor dintậi nopți și să mă jeluiesc
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
deși aplecarea mea cea mai firească părea să fie asupra matematicii. Schimbarea de optică au adus-o, probabil, orele de compunere. În clasa a doua, doamna învățătoare ne-a sugerat să facem o compunere despre primăvară. Începuseră deja să se topească zăpezile, înfloriseră ghioceii prin pădure și albinele din stupii noștri porniseră să zumzăie. Culesem deja toporași de pe malul pậrậului Cernu, ascultasem cậntecul păsărilor revenite la cuiburi, deși pậlcuri mici de zăpadă mai stăruiau prin ograda pustie. Rețin că am scris
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
noaptea nașterii femeii adevărate, invincibilă și intransigentă mereu cu sine. Exista în legătura aceasta ceva atật de adậnc, el voia să mă aibă cu toți ochii, cu toată setea, eu îmi desfăceam brațele ca să-l primesc, iar vraja aceasta ne topea unul în celălalt pană la risipire. Respirația lui se pierdea într-a mea, trupul tot era o așteptare, trăiam din plin și esența întregii noastre ființe murea în fiecare sărut. Un noian de doruri sălășluia în acea amețitoare iubire și
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
mai alb, tot mai alb, și mai alb... În acea dimineață, cu naivitatea unui copil care a uitat că e matur, am întins mậna tremurậndă spre ninsoarea aceea grăbită de pe șuvițele frumos pieptănate. Dar era dimineață, zăpada încă nu se topise, mi-era cald din nou, sorbeam priviri viclene, vedeam încăpătậnare, trufie și teamă. Visam, visam și zậmbeam, jucậndu-mă prin parul tău argintiu... - Nu, nu, nu se poate! Dar m-am trezit brusc... Așa am deschis ochii mari, visători... Ce-am
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
se cască mai tare, dorul ni-i forță și noaptea se dărâmă.” În ,,Prin codrul fără margini” ,,mergeam mereu, mereu bătuți de vânturi nebune cu nădejdea că vom ieși cândva din marea lumii rătăcire. Mergeam prin noapte și prin noroi, topiți de dorul luminii...turmă hăituită de foame și de frig și de noroi și de zăvozii văzuți și nevăzuți ai stăpânilor, dar știam că veacul nebuniei se va sfârși cândva.” Un loc aparte în cuprinsul acestui volum îl are poemul
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
Comemorăm 160 de ani de la nașterea Luceafărului. Pentru astăzi mi-am propus întreruperea lucrului pentru a mă odihni și a putea urmări emisiuni consacrate lui Eminescu. Vreme caldă - afară ninge cu fulgi mari care plutesc leneș spre pământ și se topesc imediat când ating solul. Despre o asemenea ninsoare, în copilărie, spuneam că „ninge cu obiele” (oghele, în graiul nostru de atunci). În casă e cald, comod, liniște, curățenie, confort ce include starea de bine, de optimism!... Deschid televizorul cu emisiuni
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
mâna președintelui Băsescu - a dictatorului Băsescu? În loc să vadă vina în propria ogradă a PSD-ului se aruncă vina nejustificată asupra altora - eludând cauza adevărată. Au apărut adevărate semne primăvăratice în grădina mea... Zăpada abundentă căzută în două reprize s-a topit. Florile de primăvară au scos capul spre lumină. Zambilele albastre și albe promit mult pentru că au acumulat multă apă, ca o justă compensare din anii trecuți. Narcisele de ambele culori concurează serios cu zambilele, iar alte flori își așteaptă liniștite
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
ora 13, închegând câteva pagini ce au fost consemnate mai sus, pagini care să întregească proiectatul volum III. Sunt chiar mulțumit că am prins un moment bun al aduceriiaminte... Vineri, 26 februarie 2010. Dacă ieri a plouat mărunt toată ziua topind și ultimul strat de zăpadă, gândul mă poartă la aceeași dată din 1944, când reveneam la Priponești în ultimul meu concediu ca militar aflat atunci în dispozitivul de apărare de la Limanul Bug-Nipru. Sosirea mea acasă a coincis cu nașterea nepoatei
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
destul de mare. Și, dacă reușeam să-i dau de urmă, ce-ar trebui să fac apoi? Să îmi înmoi degetul în cafeaua lui și să-l sug sugestiv? De îndată am eliminat această posibilitate. A) Cafeaua fierbinte ar putea să topească lipiciul de la unghia mea falsă, lăsând-o să cadă și să plutească în ceașcă asemenea unei aripioare de rechin. B) Era un lucru dezgustător oricum. Domnul Coaster explica expansiv, și eu dădeam din cap și zâmbeam, însă eram cu gândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
miros cam o jumătate de oră înainte de a mi se permite să mănânc vreun pic. Urmate de o chestie franțuzească - o brioșă, poate - la care a trebuit să admir numeroasele orificii pentru aer, care o fac, aparent, să ți se topească în gură. Piesa de rezistență a fost o pâine cu ciocolată pe care m-a pus s-o fărâmițez, astfel că fulgi de ciocolată s-au împrăștiat pe fusta mea și, în ciuda serii friguroase, au reușit să se topească. Timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
se topească în gură. Piesa de rezistență a fost o pâine cu ciocolată pe care m-a pus s-o fărâmițez, astfel că fulgi de ciocolată s-au împrăștiat pe fusta mea și, în ciuda serii friguroase, au reușit să se topească. Timp de nouăzeci de minute interminabile, în care am făcut țurțuri, Greg m-a pus să ling pâinea, să o miros, să o privesc și să o mângâi. Singurul lucru pe care nu m-a pus să-l fac a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
pielea strălucitoare, de un negru-cenușiu, a țâșnit furtunos din apă, întinzându-se după pește, apoi a plonjat înapoi în apă, stârnind un val uriaș de-a lungul bazinului. Mulțimea a respirat adânc, „Oau“, copiii țipau, blițurile licăreau, înghețatele uitate se topeau și, în mijlocul lor, eu și Mitch priveam impasibili, de parcă am fi fost propriile noastre siluete de carton. Uite încă una, uite încă una! Mami, uite, încă una! Al doilea leu de mare era și mai mare decât primul și valul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
complet peste cap lucrurile pentru voi doi? Sau să îmi asum riscul și să sper că este copilul lui Howie? Așa am făcut și eu și Howie ne-am căsătorit și l-am avut pe micul Jack și suntem cu toții topiți după el. Nu semăna prea mult cu Howie când s-a născut, dar nu semăna prea mult nici cu Aidan, așa că am hotărât să mă port ca și cum totul era în regulă. Dar când Jack a crescut puțin, a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
s-o ia în brațe. Mi s-a pus în brațe o bocceluță care mieuna cu fața congestionată, o nouă făptură. O nouă viață. Degețelele ei minuscule de păpușă s-au întins spre mine și, în sufletul meu, s-a topit ultima fărâmă de amărăciune față de Aidan și am recunoscut sentimentul pe care nu-l putusem numi mai devreme. Era dragoste. I-am întins-o pe Treakil lui Joey. —Vă las să faceți cunoștință toți trei, am zis. —De ce? Tu unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
nu voi renunța nicidecum!... Și a dispărut undeva în distanță. Asta vom mai vedea..., am zis eu privind în zare. În jurul meu, în mod evident, s-a schimbat din nou peisajul, șoseaua s-a limpezit, gheața a început să se topească și soarele s-a înălțat deasupra. Cerul s-a înseninat ca și cum întotdeauna fusese astfel, au reapărut culmile dealurilor acoperite cu iarbă până spre orizont și culorile ca o mare întinsă, imensă, de liniște și strălucire. Am înțeles atunci că datoria
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
necondiționată a vieții pure, sclipind atât de aproape, în multitudinea de aripi care nu se speriau de mine, dimpotrivă, se adunau în jurul meu iradiind entuziasm... Însuflețitoarea s-a înălțat spre soare într-un vârtej de valuri transparente și s-a topit undeva în seninul cerului, dincolo de vârfurile munților. M-am trezit în mijlocul locului de joacă al îngerașilor, sferele de lumină săreau încolo și ncoace, trecând în viteză prin fața ochilor mei cu aripile lor. Cine ești? Ce faci? Cum ai ajuns aici
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
acel moment, nimic n-avea să mai fie la fel vreodată. Lumina infinită Dincolo de prăpastie era multă lumină, de la o sferă rotitoare care inunda împrejurimile cu undele sale strălucitoare. Ramurile uriașe ale arborelui reflectau scânteierile sferei de parcă s-ar fi topit într-un flux infinit, iradiant. Apropiindu-mă, am constatat că lângă sferă se afla o ființă formată din raze, care învârtea globul auriu, adăugându-i viteză și intensitate. N-am îndrăznit să o întreb nimic, așa că m-am oprit în fața
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
care aș fi avut-o de la un moment la altul. Începusem să mă mai înviorez de când mă îndepărtasem de pâlnia frigului, de eterna clepsidră a inexistenței și mi se dezmorțeau aripile, așa că m-am scuturat, iar țurțurii înghețați care se topeau, devenind apă, au căzut pe jos. Ia uite ce gheață cade de pe aripile tale! am auzit un glas ca un clinchet de pahare de cristal. M-am întors ca să văd cum prin cadrul unei uși invizibile apăruse cineva. Era un
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
doar lumina de la una la alta și steaua a trecut de fapt în altă direcție, în altă parte, mai încolo?... Atunci încotro mergem de fapt? M-am gândit câteva clipe, ezitând în fața multitudinii de uși ireale care apăreau și se topeau în aer. Am decis apoi pe loc, fără să mai aștept o revelație a adevărului care oricum n-avea să se arate altfel decât se arătase deja. Era important să mergem mai departe. Atunci să încercăm fiecare câte o direcție
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
decât fragmente de iluzii, impresii, fulgerări trecătoare și instabile ale unor forme aparente... insula libertății, orașul poveștilor, steaua răsăritului, valea incertă, laguna argintie, etajul senin, muntele îngerilor, arcul culorilor și chiar pâlnia anotimpurilor cu clepsidra ei se ascundeau și se topeau în culorile orizontului, imateriale, transparente și ireale, aducând doar o prezență aparentă a inefabilului... orice altceva în afară de arborele luminii ajungea să fie o secundă iluzorie a sa, o spirală, o încercare de a începe ceva deja veșnic... o sclipire de pe
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
cu largile-i mâneci până la pământ, ca pentru a Închipui un cingulum, un cordon ombilical Între poziția aeriană a mâinilor și suprafața, sau poate adâncimea pământului. — Jezebel, Malkuth, Smoke Gets in Your Eyes! zise el. Și dintr-o dată Golemul se topi ca un castel de nisip izbit de o rafală de vânt, am fost aproape orbiți de particulele corpului lui de cretă ce se fărâmițau ca niște atomi În aer, iar până la urmă ne rămase la picioare o grămăjoară de cenușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Pe de altă parte, era tipic pentru Belbo să Încerce revanșe al căror unic martor să fie el. Nu din pudoare, ci din neîncredere În mărturia altcuiva. Ademenit să alunece În Plan, Agliè ar fi fost anulat, s-ar fi topit În fum ca mucul unei lumânări. Ireal ca și Templierii din Provins, ca Rozacruceenii și ca Belbo Însuși. Trebuie că nu-i greu, se gândea Belbo: i-am redus la unitatea noastră de măsură pe Bacon și pe Napoleon, de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
tale. Ai spus cu tine? — Sigur. De ce nu? De ce să ai grijă singură de copil? Porți în pântece copilul meu. I-a sărutat abdomenul, a privit-o în ochi și i-a zâmbit. Alice a simțit din nou cum se topește. În seara aia, Jake a dus-o la Rainbow Room, barul ei preferat din oraș. Stând la etajul șaizeci și patru, sorbind șampanie - „numai un pahar“, a avertizat-o Jake - și privind Manhattanul cu inima plină, Alice a simțit că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
decât să râdă. Asistenta Harris n-a zis nimic. Dar a continuat să se uite cu o privire acuzatoare la fața roșie ca sfecla a lui Hugo. În timp ce Amanda făcea tot felul de calcule, zâmbetul de pe chip i s-a topit. —Tu? Se uita la Hugo consternată. — Și... ea? — Nu e ceea ce crezi, a asigurat-o Hugo panicat. Nici unul dintre angajatorii mei, a tunat sora Harris, n-a avut proasta creștere să se arate gol în fața mea. —Gol?! a țipat Amanda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]