4,226 matches
-
și-ar imagina cam asemenea moduri de investire a banilor picați pe capul lor: mașini, excursii în Tahiti, vile, gagici. Acestea de când am împlinit cu succes 12 ani de la ieșirea la pensie și am intrat cu toată zestrea mea de tuse tabagică, insuficiență cardiacă și respiratorie, combinată cu un emfizem pulmonar de toată frumusețea, în anul al 13-lea, au devenit cam toate inoperante, mai ales chestia cu gagicile. Dar pot măcar să dau sfaturi celor tineri dacă li se întâmplă așa ceva
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
rămâne, să fie reconstruite toate de-a lungul pistei de decolare de la Otopeni, ca pacienții să le poată face prietenos cu mâna iubiților și mult prețuiților noștri politicieni care se grăbesc, înfruntând înălțimile cerului cu avionul, să se trateze de tuse, la vreo clinică europeană. Se vorbește că în urma eșecului înregistrat de Boc, cu mult trâmbițatul proiect numit “Prima casă”, în noile condiții poate să lanseze cu succes mai multe proiecte și anume: “Primul coșciug”, “Prima groapă” și “Ultima colivă”. Iar
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
cei doi. Într-un târziu, disperat că prietenul său nu-l aude, deschisese ochii și dădu să se ridice. Încercă să tragă aer în piept dar se înecă cu praful pe care îl înghițise și îl cuprinse un acces de tuse. No, cred că ar trebui să schimbi țigările! spusese Calistrat, râzând de bucurie. Bine că ești întreg, dragule, îl bătu el ușor pe umăr, ne-ai tras o sperietură zdravănă. Credeam că te-am prăpădit sub pietrele astea. Cristian gemea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Credeam că te-am prăpădit sub pietrele astea. Cristian gemea de fiecare dată când bătrânul îl atingea, îi făcea impresia că fiecare centimetru pătrat de piele este o rană deschisă. Dădu din mână căutând să se ferească de loviturile lui. Tusea se calmă și se ridică în capul oaselor. Privi spre locul unde trebuia să se afle intrarea în peșteră. O grămadă de bolovani se ridica acolo unde, înainte, se căsca golul întunecat. Mulțumit de ceea ce vedea, se lăsă din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cald și foarte umed. Respira greu, aproape gâfâind în timp ce în nări îi pătrundea un miros înțepător de pucioasă, care deja începea să-i ardă plămânii. Ochii îl usturau și făcu eforturi să nu fie cuprins de un acces violent de tuse. Dintr-un imbold instinctiv, o luă la fugă. Nici el nu știa încotro, oriunde, numai să poată trage în piept o gură de aer curat. După primii doi pași, simți cum tălpile îi alunecă pe pietrele de pe jos și căzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
încredere lângă V., scuturându-și în trecere, în oglinzile uriașe, coama de armăsar). Eu, doamnă, beau numai apă din aceea care pe rusește se cheamă voda sau apușoară, pe rusește vodka. Ăsta-i secretul - râs sonor, care dă imediat în tuse la ivirea Zinei, cu aerul de om trezit din somn, totuși aranjată, în negru din cap până-n picioare, părul strâns spre spate lăsându-i la vedere tâmplele albicioase, în contrast neplăcut cu tenul ei, doar puțin machiată cu movul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
dădu ochii peste cap. ― Voi avea nevoie de un răspuns mai puțin vag. ― Numele lui e Damian. Ești mulțumită acum? ― Arată bine? ― Normal că arată bine, am zis eu. Doar ies cu el, nu? ― Fițe, zise Maria În timp ce mima o tuse. Am râs. Maria era atât de amuzantă uneori. ― Putem pleca acum din acest magaz... M-am oprit. Printre zecile de fete din magazin, zărisem o siluetă familiară, incredibil de slabă. ― La naiba. Larisa e aici, am șoptit. ― Larisa? Maria se
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Adi revoltat. ― O colegă. De ce? Adi dădu să spună ceva, dar privirea mea Îl făcu să tacă. ― O să-i spun eu, am șoptit. De mine nu poate să se despartă. Adi Încercă fără succes să-și prefacă râsul Într-o tuse. ― Chiar trebuie să renunți la obiceiul de a vorbi o mie de ani la telefon. ― Încetează, Îmi zise ea ca și când aș fi făcut o cerere absurdă. Veni către Adi și el o cuprinse În brațe. ― Deci despre ce vorbeați voi
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
văzuți oameni admirând prunii înfloriți, iar, printre petalele care se scuturau, răsunau cântecele privighetorilor. Primăvara aceea se arăta plăcută, dar abia începuse Luna a Doua. La căderea serii, când lămpile începeau să licărească rece, pe Hanbei îl apuca, din nou, tusea. În timpul nopții, Oyu trebuia să se ridice de mai multe ori pentru a-i masa spatele. În apropiere erau și alți vasali, dar Hanbei nu voia să-i lase să se ocupe de el în felul acesta. — Cu toții sunt oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
întoarce în loc să vadă până acolo, Mitsuhide arăta de parcă ar fi străbătut o mie de leghe. În timp ce stătea în fața castelului comandat de vărul său, Akechi Mistuharu, avea senzația că scăpase din bârlogul tigrului. Însoțitorii săi, însă, erau mult mai îngrijorați de tusea periodică a lui Mitsuhide decât ar fi putut să fie de ceea ce avea în minte, și-și exprimau preocuparea: — Ați călătorit toată noaptea prin ploaie, cu răceala asta, și sunteți, desigur, extenuat. Când ajungeți în castel, va trebui să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
la cap", care o face să râdă în hohote. Om cu scaun la cap, auzi! Partea proastă e că toate aceste nume de botez pe care basarabencele le poartă stârnesc dispreț, ba chiar uneori iritare. Marusia, Niusea, ba chiar și Tusea! Tusea și junghiul! Altă expresie ciudată... Dar nu, de fapt nu-i chiar ciudată, asta măcar are un dram de noimă. Basarabencele rusoaice recunosc rareori că ceva are noimă în viața și în lumea răgățenilor. Totul aici e anapoda și
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
cap", care o face să râdă în hohote. Om cu scaun la cap, auzi! Partea proastă e că toate aceste nume de botez pe care basarabencele le poartă stârnesc dispreț, ba chiar uneori iritare. Marusia, Niusea, ba chiar și Tusea! Tusea și junghiul! Altă expresie ciudată... Dar nu, de fapt nu-i chiar ciudată, asta măcar are un dram de noimă. Basarabencele rusoaice recunosc rareori că ceva are noimă în viața și în lumea răgățenilor. Totul aici e anapoda și greșit
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
rusoaice au sfârșit prin a adopta fără prefăcătorie noua lor patrie. Doar numele lor au continuat să pară caraghioase și nimeni din Vechiul Regat nu le-a acceptat vreodată (deși pe unii i-a amuzat)... Marusia, Niusea, Antonina, Ninocica, Niuta, Tusea, Alla, Manea, Lenocica. Și așa mai departe. ALEXANDRA Fuseserăm nevoiți să ne mutăm într-o altă locuință, undeva la mahala. Se dovedea că eram o familie mult mai numeroasă decât îmi imaginasem. Aveam destule rubedenii răspândite prin țară și probabil
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
netezească fusta sub ea înainte să se așeze. Era din nou departe de ea, în imposibilitate să-i facă un semn sau s-o strige fiindcă, iată, sub autoritatea rectorului tăcerea cucerea întindere stingând murmurele din sală. Doar câte o tuse firavă se mai auzea ici și colo. Dar rectorul aștepta să înceteze chiar și ultima tuse. Avem astăzi un caz interesant de dezbătut, spunea cu voce autoritară rectorul Marciuc. Stătea în picioare, singur la mijlocul mesei, apăsând tăblia cu toate cele
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
să-i facă un semn sau s-o strige fiindcă, iată, sub autoritatea rectorului tăcerea cucerea întindere stingând murmurele din sală. Doar câte o tuse firavă se mai auzea ici și colo. Dar rectorul aștepta să înceteze chiar și ultima tuse. Avem astăzi un caz interesant de dezbătut, spunea cu voce autoritară rectorul Marciuc. Stătea în picioare, singur la mijlocul mesei, apăsând tăblia cu toate cele zece degete. Studentul Beldeanu Stelian să se ridice în picioare... Cu satisfacție își cobora privirea, aproape
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
unei abordări holiste. În schimb, apelase la doctorul Flaherty, medicul de familie, la care ea și Dan se înscriseseră de nevoie la o lună după mutarea în Muswell Hill. Carol fusese o singură dată la el, din cauza unui acces de tuse seacă. Se gândise că e doctorul ideal pentru Dan din momentul în care îl văzuse ițindu-și capul teșit pe ușa care dădea spre sala de așteptare și o poftise în sanctuarul său. Căci Flaherty puțea a alcool. Puțea marțea după-amiaza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
pe o stradă din apropiere și o pornise de-a lungul podului. Sub el, luminile Londrei se întindeau într-o mare de wați. Pâlpâiala lor era vinovată pentru aspectul vast al orașului. Bull îi auzea vuietul depărtat, respirația de noapte, tusea sfârșită. Era genul de trădare pe care nu o suporta. Ar fi îndurat orice altceva - chiar și gândul dătător de fiori al pedepsei ce va veni, de dimensiuni uriașe -, dar nu trădarea. Nu mai voia să trăiască într-o lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
și grâul ard ca untdelemnul, dar cu toate astea n-am putut să mă întorc, cu toate astea am continuat să alerg direct spre flăcări, gura și plămânii mi se umpluseră de fumul negru și usturător, simțeam că mă apucă tusea, urlând și agitându-și mâinile în aer, cineva a trecut în goană pe lângă mine, dar nu l-am recunoscut, am alergat în continuare spre flăcări, știam c-ar trebui să mă opresc și mai știam și că n-o s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
veneau două camioane încărcate cu butoaie cu apă, colectiviștii aruncau cu vedrele apă peste grâu, una din combine era condusă de tatăl lui Puiu, când a trecut pe lângă mine l-am auzit înjurând lung, deodată m-a apucat din nou tusea și ochii mi s-au umplut de lacrimi, am văzut apoi că remorcile erau pline de copii, într-una se afla și Puiu, strigându-mă pe nume, când au ajuns în dreptul meu, l-am văzut și pe tatăl Prodanilor în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
nici măcar nu se sinchisea să-mi dea vreun răspuns, în sâmbăta aceea, după ce, a nu știu câta oară, am găsit goală cutia poștală, am văzut că se schimbase la față, și în timp ce urcam scările, pe mama deodată a apucat-o tusea, dar atât de tare c-a trebuit să se agațe de balustradă, am văzut cum i scutură umerii și cum se apleacă în față, și știam că de fapt nu tușeșete, ci plânge, se preface doar că tușește, pentru că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
scos o batistă mare și, ștergându-se pe față, mi-a spus că se înecase numai, dar i-a trecut, iar eu i-am zis că atunci e-n regulă și să aibă grijă, pentru că-i dăduseră lacrimile de-atâta tuse și i s-a scurs fardul pe obraz, așa c-ar trebui să-și șteargă fața, ea a dat din cap, spunându-mi doar să merg la mine-n cameră, să citesc sau să mă uit peste lecții, să merg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
ei l-au iubit pe taică-su, așa că atunci au băut și Jancsi și Csabi, apoi sticla a ajuns la mine, am luat și eu o înghițitură, era o pălincă iute de prune, atât de tare, că m-a apucat tusea, iar când am lăsat sticla jos, am văzut că se deschide ușa barăcii și, unul după altul, ies trei câini ciobănești uriași, fiecare era cam cât un Saint-Bernard, aveau capete mari și rotunde ca de urs, s-au oprit dinaintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
puțin la fel de înspăimântați ca mine, dar atunci caporalul a plescăit din buze și câinii s-au așezat toți deodată, iar caporalul ne-a spus că-și cere scuze, n-a vrut să ne sperie, câinii au ieșit când au auzit tusea, fiindcă sunt dresați să vâneze oameni, însă nouă să nu ne fie frică, nouă n-or să ne facă nici un rău, numai să avem grijă, să nu încercăm să fugim, pentru c-atunci o să ne prindă, pentru că-i înscris în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
flacăra albastră care pâlpâia, până la urmă mi-am ridicat borcanul, și am gustat din spirtul cenușiu, avea un gust de fum lichid, la început mi-a zgârâiat, rece, gâtlejul, pe urmă a început să mă ardă, de m-a apucat tusea, au început și ceilalți să tușească, singur caporalul și-a golit borcanul, așezându-l apoi pe masă și spunând că tare-i mai plăcuse lui taică-su spirtul, asta l-a băgat în groapă, anul ăsta ar fi făcut șapteș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
o complicație-ntreagă. Dar măcar se bucu rau și ei că nu au un copil tebecist, fiindcă asta ar fi însemnat încă și mai multă bătaie de cap cu medi camentele, plus că nu ar mai fi dormit nopțile de tusea mea. De-atunci, IDR-ul nu mi-a mai ieșit niciodată mare, dar colegii mei mi-au zis, totuși, până-ntr-a șaptea, tot Tebecistu’ (după care, nu se știe de ce, au început să-mi zică Mamutul sau Trompă). Pe
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]