36,201 matches
-
apoi renunț. — Becky? se aude un glas melodios. Luke? O, Doamne. E ea. N-am mai văzut-o de cîteva săptămîni. Sinceră să fiu, parcă arată altfel decît o aveam eu În minte. Eu mi-o Închipuiam mai Înaltă, cu păr mai lung și mai de vrăjitoare și ochi verzi licărind și cu dinții ca niște... colți. Dar iat-o În fața mea, drăguță și subțirică, Îmbrăcată Într-o helancă neagră șic și zîmbindu-mi de parcă aș fi cea mai bună prietenă a
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
pățești ceva. — Da, să ai grijă, Îmi ține isonul și Suze. — O să am. GÎtul lui Jess se face trandafiriu. — N-o să pățesc nimic. Mersi. Oricum... CÎnd chelnerul ne aduce cafeaua, Își retrage mîna, ușor stînjenită. — Îmi... place agrafa ta de păr, Becky. E evident că vrea să schimbe subiectul. A, mersi, mi-o ating eu În treacăt. E super, nu? E de la Miu Miu. De fapt, face parte din portofoliul de investiții din contul copilului. Se lasă liniștea și ridic nedumerită
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
neapărat nevoie ca detectivii particulari să fie niște ființe ce trăiesc la limita subzistenței, nu-i așa? Îmi bag harta orașului În geantă, mă Îndrept spre intrare și deschid ușile de sticlă. La recepție se află o femeie palidă, cu părul prost vopsit, În suvițe roșcat Închis. Aceasta ridică privirea din cartea ieftină, broșată și mă străbate un val de umilință acută. Probabil că vede oameni ca mine tot timpul. — Am Întîlnire cu Dave Sharpness, zic, făcînd eforturi să-mi țin
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
poliuretanică și iau un Reader’s Digest de pe măsuța de cafea. O clipă mai tîrziu, se deschide o ușă și se apropie de mine un bărbat la cincizeci și, poate chiar peste șaizeci de ani. Are burtă, ochi albaștri și păr alb care-i stă zburlit În vîrful capului bronzat, și gușă pronunțată. — Dave Sharpness, zice cu un glas gîjÎit de fumător, și-mi strînge mîna. Haideți, intrați. Îl urmez Într-un mic birou cu jaluzelele trase și masă de mahon
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
am sistat treaba cu detectivul, asta-i tot ce pot să spun. I-am ars chiar toate hîrtiile și toate chitanțele, ca nu cumva să dea peste ele Luke. (După care am inventat o poveste despre placa stricată de Îndreptat părul, atunci cînd s-a declanșat alarma de fum.) Luke a fost mult mai relaxat În ultimul timp și n-a pomenit de ea nici măcar o dată În ultimele două săptămîni. Cu excepția zilei cînd i-a venit invitația la petrecerea cu prietenii
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Apoi ușile se dau În lături - și iată-l! E la fel de aschilambic ca Întotdeauna, și e Îmbrăcat În blugi vechi și cea mai cool geacă neagră din lume, cu o mînecă făcută din pînză de saltele. Pare obosit și are părul În toate direcțiile, Însă, În clipa În care mă vede, ochii albaștri i se luminează subit și Începe să alerge spre mine. — Becky! O, Doamne, uită-te la tine, spune el, strîngîndu-mă tare la piept. Arăți fantastic! — Tu vorbești? Uită
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
răsfoiește foile uluit. — Becky, sînt vreo treizeci de cărucioare aici. — Asta-i lista lungă! Trebuie doar s-o mai scurtăm un pic... — Vă pot ajuta cu ceva? Ridicăm ochii și de noi se apropie un tip cu cap rotund și păr scurt, periuță. Are cămașă cu mînecă scurtă și ecuson cu Pram City pe care scrie „Numele meu este Stuart“ și Împinge expert, cu o singură mînă, un căruț mov. — Ne trebuie un cărucior, spune Luke. — A, și privirea lui Stuart
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
a Întîmplat ceva? zic pe mutește, Însă el imediat se răsucește pe loc și se Îndepărtează cîțiva pași. — Aha, Îl aud că spune. Trebuie să... ne gîndim la asta. Se plimbă pe pista de Încercare a cărucioarelor cu mîna În păr, fără măcar să observe cuplul care trebuie să-și ferească landoul cu trei roți ca să nu-l lovească. Ușor neliniștită, pornesc după el cu Warriorul. Ce s-o fi Întîmplat? Cine e la telefon? Roțile se izbesc cu zgomot de trepte
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
În Încăpere glasul meu Îngrozit. Designul este reprezentat de un tricou cu cusături gofrate și semnătura lui Danny Kovitz, mînecile deșirate și plisate. Fondul e bleu, iar pe piept e un desen stilizat gen anii ’60, cu o păpușă cu păr roșu. Dedesubtul lui, se află printată următoarea frază: E OAFĂ ROȘCATA ȘI-O URĂSC Mă uit la Danny, apoi din nou la tricou, apoi iar la Danny. — Nu poți să... Nu mai sînt În stare nici măcar să articulez. — Danny, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
și la variante cu blonde și brunete. — Bună idee, spune Brianna. Ce zici, Danny? O fracțiune de secundă Îmi stă inima și am sentimentul clar că o să zică „Nu, trebuie neapărat să fie vorba de o roșcată, fiindcă Venetia are părul roșu“. Dar, slavă Cerului, el dă din cap că da. — Îmi place. Să-și aleagă fiecare oafa. Din senin, Îl apucă un căscat uriaș, felin. Mai e cafea? Slavă Cerului. Dezastrul a fost evitat În ultima clipă. O să-mi iau
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
E ticsit de oameni de afaceri, dar văd că e ceva loc lîngă pian. — Hai să prindem masa aia de acolo, Îi zic lui Danny - și Îngheț. În fața mea se află Venetia. Stă În colț, la cîțiva metri de mine, părul Îi strălucește În lumină, și lîngă ea se află un tip În costum și o altă femeie elegantă. Nu-i recunosc pe nici unul dintre ei. — Ce? mă scrutează curios Danny. S-a Întîmplat ceva? — E... Înghit În sec și dau
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Venetia? — Taaci! scîncesc cu dinții strînși. Însă e prea tîrziu, Venetia s-a Întors spre noi. Ne-a văzut. Se ridică și vine spre noi, o siluetă nepermis de elegantă În taior negru cu pantaloni și pantofi cu toc, și părul la fel de impecabil ca Întotdeauna. E În regulă, Îmi spun. Calmează-te. Nu știu de ce Îmi bate inima atît de tare și mi s-au umezit degetele. Ei. Mă rog. Poate e din cauză că În geanta mea se află un dosar cu
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
oprește. O vodcă, apă tonică și gheață, spune. Acum, te rog. Tu vrei ceva, Becky? Da... să-mi spui, o pironesc cu privirea. Spune-mi ce vrei să spui. Chelnerul pleacă mai departe, iar Venetia Își trece o mînă prin păr. Pare puțin agasată de reacția mea. — Becky... partea asta e foarte dificilă. Ar trebui să știi, Luke se simte groaznic pentru ce se Întîmplă. Ține foarte mult la tine. Dac-aude că am vorbit cu tine, o să facă plici. CÎteva
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
că m-ai sunat. Deci. Ce face pacienta? Deschid ochii - și e un coșmar devenit realitate. În fața mea, dominîndu-mă de la Înălțime, se află Venetia. Are pe ea o rochie lungă și fără bretele de tafta neagră, cu fustă amplă. Are părul prins Într-un coc, și la urechi Îi licăresc diamante. Arată ca o prințesă. — Becky, Luke spune că nu ți-e bine. ZÎmbetul ei e dulceag și siropos. — Hai să mă uit un pic. — Ce faci aici? mă răstesc la
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
mă mișc. Trag cuvertura la o parte și-mi șterg ochii umezi. Mă dau jos din pat, pornesc Împleticit spre baie și mă privesc În oglindă. Arăt ceva de speriat. Am ochii roșii și umflați. Am obrajii pătați de lacrimi. Părul Îmi stă ca naiba. Îmi dau cu apă pe față și mă așez pe marginea căzii. Ce să fac? Nu pot să stau aici toată noaptea, Întrebîndu-mă ce se Întîmplă, făcîndu-mi griji și imaginîndu-mi ce e mai rău. Mai bine
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
aranjează pernele În spatele meu. Iau o gură de ceai și mănînc o felie de pîine prăjită, doar așa, pentru copil. După care mă uit În oglinjoara din pudrieră. Arăt ca naiba. Încă mai am resturi de la machiajul de aseară, și părul mi s-a ondulat de la ploaie. Și perfuzia aia, cică „hidratantă“, nu mi-a folosit deloc pentru piele. Chiar arăt ca o ratată. Mă privesc amărîtă. Toată lumea trece prin asta. Te măriți și crezi că totul e minunat, Însă În
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
piele. Chiar arăt ca o ratată. Mă privesc amărîtă. Toată lumea trece prin asta. Te măriți și crezi că totul e minunat, Însă În tot acest timp, soțul tău are o aventură, după care te părăsește pentru o altă femeie, cu părul roșcat, fluturînd În vînt. Trebuia să-mi dau seama ce mă așteaptă. Trebuia să fiu cu ochii În patru. I-am dat acestui bărbat cei mai frumoși ani din viața mea, și acum sînt dată la o parte, pentru un
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Instantaneu, gîndul Îmi zboară fericit Înapoi la Luke. A venit Înapoi, Îi pare rău, a fost o greșeală. — Cine e? Îmi iau repede pudriera de pe măsuță, mă strîmb la imaginea mea din oglindă și Încerc să-mi netezesc un pic părul ciufulit. — O doamnă Sherman? Mai-mai să scap pudriera din cauza șocului. Elinor? Elinor e aici? Parcă mi-a zis Luke că i-a spus să mă lase În pace. N-am mai văzut-o pe Elinor de la nunta noastră, de la New York
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
și În prag se află ea. Are un taior de culoarea mentei și aceiași pantofi clasici cu toc Ferragamo pe care și-i ia În fiecare sezon, și În mînă o poșetă Kelly, de crocodil. E mai subțire ca niciodată, părul Îi e un coif lăcuit, chipul palid și Întins la maximum. Ceea ce nu mă miră deloc. CÎnd lucram la Barneys, În New York, vedeam femei ca Elinor În fiecare zi. Însă aici arată... ei bine, nu există alt cuvînt mai potrivit
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
telefonul cu mîini tremurînde - Însă, din păcate, nu e Luke. E un număr pe care nu-l recunosc. Sper că nu e Elinor, care vrea să-mi facă morală. — Alo? zic prudentă. — Alo, Becky? Martha sînt. — A, Îmi dau eu părul de pe față, făcînd eforturi să atribui și un chip vocii. Ăă... bună. — Voiam doar să mă asigur că n-ai uitat de ședința foto de vineri! zice interlocutoarea, cu chef de vorbă. Abia aștept să-ți văd casa! Vogue. Rahat
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
stai la pat? — Păi... stai un pic, te rog... Las telefonul pe pat, Încercînd să-mi regăsesc buna dispoziție. În viața mea nu m-am simțit mai puțin pregătită să-mi fac poză. SÎnt grasă, am obrajii pătați de lacrimi, părul Îmi stă ca dracu’, căsnicia mea e pe punctul de a se face zob... Oftez din rărunchi, cutremurată, după care Îmi zăresc reflexia Încetoșată Într-un dulap din apropiere, cu vitrină. Cocoșată, cu capul căzut. Am un aer de om
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Am stat acolo ore Întregi În vînt și furtună, udată de ploaie și Într-un final a apărut și Luke, Însă nu știu cum, s-a transformat În Elinor, care a Început să țipe la mine. Și atunci mi-a căzut tot părul... — Scuzați-mă! Se apropie de mine o femeie cu doi copii mici de mînă, care mă privește ciudat. — A. Scuze. Îmi vin În fire și mă dau din drum. În viața reală, n-am mai vorbit cu Luke de cînd
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
panică. Ce mă fac? Cei de la Vogue trebuie să sosească din clipă-n clipă... — Heei! Bună! mă strigă un glas din stradă și, cînd mă Întorc, văd o fată care se lasă pe geamul unui Mini Cooper. E slabă, are păr ultralucios, o brățară Kabbala și un inel de logodnă cu o piatră cît casa. Trebuie să fie tipa de la Vogue. — Tu ești, Becky? strigă. — Da! Îi răspund cu un zîmbet larg. Bună! Ești Martha? — Da! și ochii ei cîntăresc lacomi
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
de ce să se ia de ea. Între timp, toți angajații mei au făcut front comun. Îmi scriu e-mailuri de protest, refuză să mai aibă de-a face cu contul Arcodas, mă amenință cu demisiile... Își trece Luke mîinile prin păr, cu un aer total neputincios. Cum ți-am spus, e un coșmar. Mă las mai bine pe canapeaua Fabiei, Încercînd să procesez toate aceste informații. Nu-mi vine să cred că Luke a ținut toate astea În el atîta vreme
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
o drogată care și-a pierdut mințile de la cocaină. Și nici n-am Întîrziat șase ore. Și, cel puțin, n-am adus cu mine cine știe ce cîine să ne schelălăie la cap (am sentimentul că nu se prea omoară după modele.) Părul meu e acum strălucitor și fabulos, și mi-au adus cele mai fantastice haine, Într-un trailer parcat afară. Iar acum mă aflu În picioare pe scara spiralată, Într-o rochie Missoni, zîmbind radioasă spre aparatul care face clic Întruna
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]