38,095 matches
-
apoi încercăm altceva. Maria o ajutase să-și descheie nasturii de sus ai mantalei, silind-o apoi să se așeze în jilț. - Numele meu este Maria Daria Maria, dar mi se spune Maria da Maria. Eu nu fac parte din trupa lui Ieronim, eu sunt muzicantă. Violoncelistă. Dar mă fascinează ideea lui. Închipuiți-vă că... - Cred că am înțeles ceva, o întrerupse Marina. Scena se petrece într-un lagăr de concentrare și de exterminare; să-i spunem, Buchenwald... Maria da Maria
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
a fum, deasupra lor, vorbind în șoaptă și îndrăznind să ridice glasul numai când îi asurzea larma greierilor. - Este extraordinar cum au rezistat, atâtea zile, interveni din nou Laura. Și este de neînchipuit cum au izbutit să se strecoare printre trupele rusești, cum au reușit să găsească apă, și chiar rachiu, ca să-i spele rana, și au avut întotdeauna de mâncare... - Porumb uscat, rădăcini, câțiva pesmeți, o întrerupse Darie zâmbind. În a cincea zi, o bucată de ciocolată, pe care a
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
să-i Împuști după aia. Da’ pe moment, dacă nu vor să meargă, n-o să meargă. Și dacă te apuci să-i Împuști pe cîțiva, restu’ tot n-o să meargă. — Poate c-o să iasă bine. Nu. MÎine o s-avem o trupă bună de infanteriști. Și Ăștia o să meargă, orice-ar fi. Nu ca jegoșii Ăia din prima zi. — Și poate iese bine totuși. — Nu. N-o să fie bine. Dar o să Încerc să fac să iasă cît de bine se poate. Pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
fii atunci cînd ataci, furios. Mai jos de creastă În ziua aia călduroasă și prăfuită ne Întorceam Împovărați, cu gurile uscate, cu nasurile Înfundate, și coboram de pe cîmpul de bătĂlie aflat pe creasta lungă de deasupra rîului unde se aflau trupele spaniole de rezerviști. M-am sprijinit de marginea scundă a tranșeei, cu ceafa și umerii lipite de movilița de pămÎnt, la adăpost chiar și față de gloanțele rătĂcite, și mi-am ațintit privirea la ce zăcea jos, În vale. Erau tancurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
faci? — SĂ mă-ntorc În Madrid. Ar trebui să trecem pe la general. — Da, trebuie. Generalul era Împietrit de nervi. I se ordonase ca atacul să fie o surpriză - să fie purtat de o singură brigadă, care să ajungă sus cu trupele Înainte de ziuă. Ar fi trebuit purtat de cel puțin o divizie Întreagă. Folosise trei batalioane și pe unul Îl ținuse În rezervă. Comandantul francez al brigăzii de tancuri băuse ca să-și facă curaj, dar pînĂ la urmă se Îmbătase prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să se oprească În cea mai curată franceză. — Trece-l ca și colaboraționist, spusei. BĂgați-i actele la loc În buzunar. Ce căuta tocmai aici, dacă-i din Soissons? Întrebă Red. Soissons e mult În spate. — A tot fugit din fața trupelor noastre pentru că-i un colaboraționist, explică Claude. — Are o față rea, spuse Red privindu-l. — I-ai mai stricat-o și tu. Claude, ascultă-mă. Bagă-i actele la loc și nu te atinge de bani. — O să-i ia altcineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Nu le foloseam decît pe alea care erau atît de nou pe cît putea fi ceva nou pe piață și puneam mereu un prizonier german să tragă cu diferite piese luate la Întîmplare din lotul capturat. Prizonierii nemți capturați de trupele neregulate erau la fel de cooperanți ca un șef de sală sau un diplomat fărĂ importanță. În general, Îi priveam ca pe niște cercetași pervertiți. Ăsta era un alt fel de a spune că erau niște soldați admirabili. Noi nu eram. Noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
-i omoram aici. Era simplu. MĂ simțeam bine cînd lucrurile erau așa de simple. Nemții pe care i-am văzut venind erau pe biciclete. Erau patru și părea că și ei se grăbesc, deși arătau foarte obosiți. Nu erau din trupele speciale. Erau doar nemți pe niște biciclete furate. Cel din față văzu petele de sînge de pe drum, apoi Își Întoarse privire și văzu mașina nemților - atunci apăsĂ tare pe pedala dreaptă și noi Începurăm să tragem asupra lui și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pe care o purta În orice expediție În direcția frontului. Nici unul dintre noi n-avea acest gen de accesoriu. Era o teorie mai mult decît larg răspîndită că, din moment ce nu prea erau multe căști de oțel, acestea ar trebui date trupelor de șoc - și faptul că el purta casca asta ne făcea să avem imense prejudecăți În privința Marii Autorități. Ne Întîlniserăm În camera unei jurnaliste americane, care avea un radiator splendid. Autoritatea s-a Îndrăgostit la prima vedere de camera aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să stăm ca la priveghi, că ai feștelit-o!...Te pun să mergi în urma șirului de care și să înghiți tot colbul șleaului. Auzitu-m-ai? Păi cum ești tu apucat ai fi în stare să mă pui la coada trupei. Mai degrabă spune-mi cu ce îl botezăm pe Hliboceanu diseară. Aista-i om umblat, nu un țângău, ca Gheorghe sau ca Alecu... Am eu grijă de asta, dar la Fântâna cu răchiți trebuie să-i spunem că diseară îl
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
mare. Părea mai slab ca cel ce trecuse deja. Asta Însemna că acele mașini erau Încărcate cu artileriști și poate și cu grupul de comandă... În cele din urmă, coloana de camioane defila deja prin fața noastră. Era limpede că transporta trupă. Se auzea și murmur de voci. Mergeau cu viteză medie. Era noapte, dar nu aprindeau farurile. Le-am numărat. Erau cinci camioane. După socoata noastră, am zis că or fi cel puțin o sută treizeci de militari... Nu după multă
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
care au mijloace de transport rapid, să se miște iute. Aici, la optzeci de mile de Linn, vom avea grijă numai de cei care nu sunt sprinteni. Pătrunse apoi grabnic în reședința oficială și-l chemă pe ofițerul comandant al trupelor sale. - Vreau voluntari - explică el - mai ales bărbați profund credincioși, care în cea de-a doua noapte după invazie vor fi dispuși să zboare spre Linn și să aducă de acolo tot echipamentul transportabil din laboratorul meu. Planul său, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
sub comanda lui Clane și-l înștiință că își expediase mesajul în fiecare oraș important de pe pământ, în numele "excelenței sale" lord Clane Linn, supraviețuitorul, cel mai de vază de pe pământ, al nobilului Tews, răposatul lord consilier care se prăpădise în fruntea trupelor sale, apărând orașul Linn în fața mârșavului și criminalului atac prin surprindere, lansat de o hoardă barbară de oameni bestiali care urmau să distrugă cea mai minunată civilizație care a existat vreodată. Se înscria cu atât mai inspirat în aceeași notă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
se zbăteau mușchii feței. De trei ori înghiți în sec. Apoi, cu un gest rigid, salută și el. Se așeză după ce se îndreptă în grabă spre capul mesei. Clane așteptă până când se așezară și ei, apoi ceru rapoarte scurte despre trupele disponibile. Își notă cifrele date de fiecare bărbat pentru domeniul său și la sfârșit adună coloanele. - În afara celor patru provincii de la care nu avem date finale - anunță - dispunem de un total de optsprezece mii de soldați instruiți, șase mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
nimic nimănui. Cum un tip mai colorat se apropiase de masa noastră să-ntrebe/ceară ceva, mi-a venit ideea salvatoare: Du-te de-aici. Lasă-ne să repetăm. De ce n-am fi fost eu, Lucian, Fluturel, tustrei, dintr-o trupă de teatru? Lucian chiar era un arlechin. Nu în iarbă, ci încadrat de bagheta sculptată a barului de la Bolta Rece. Mai ales că-și tot ridica jobenul, cu gest amplu, ca și cum ar fi salutat duduci dintr-o birjă. Chiar așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Am vrut să văd cu ce-i umplut fostul tău șef, îi arde de glume lui Tano. Nu-i spui tu Gefielte fish? Ce ne facem? Milucă a promis că te... Nu-mi vine să pronunț otrăvește. Euthanasiază? Cheamă gărzile? Trupele antitero? Și cum o să-i explice nevesti-si ce căuta în Tătărași? Nu mă mai judeca, Iordanco. De ce nu-mi apreciezi devotamentul? Dacă nu-l muști tu, las' pe mine, că-l mușc io. Mai bine i-ai da niște biscuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
unor statui ale recunoștinței naționale. Ca fost ostaș, participant la război, apreciez că România îi datorează enorm militarului din arma geniului, care a salvat în două rânduri România. În primul Război Mondial a întocmit planul de rezistență al României în fața trupelor germane, în acel Triunghi de Foc de la Mărăști, Mărășești și Oituz, sub directa îndrumare a viitorului mareșal Constantin Prezan, iar în 1940, asumându-și conducerea României, ne-a salvat, în ianuarie 1941 zdrobind rebeliunea legionară. În timpul războiului ne-a condus
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
fiind atacat vehement din toate părțile ca „iudeocosmopolit”, iar cenaclul literar Zburătorul era frecventat de „jidovi” sau „jidoviți”. Vorbind despre tatăl său spune că l-a văzut lăcrimând de trei ori: primele două de durere la cedarea Basarabiei și intrarea trupelor germane în Paris, iar a treia oară de ușurare, când a eșuat rebeliunea legionară în ianuarie 1941, Lovinescu figurând pe lista neagră a legionarilor pentru exterminare alături de Nicolae Iorga, Virgil Madgearu și ceilalți demnitari masacrați la Jilava în noiembrie 1940
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
drept vorbind - ce vină ar fi avut colonelul Burducea că regimentul ce comanda era alcătuit aproape în exclusivitate din oameni care au plecat să-și pună familia la adăpost din calea invadatorului? El, colonelul ridicat în grad de la „copil de trupă”, el care cunoștea și aprecia și cu sufletul nevoile subalternilor săi, el care se simțea militar cu vocație, tocmai el să sufere un asemenea afront, o asemenea nedreptate prin pensionarea anticipată? Acest fapt l-a doborât, l-a măcinat, obligându
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
exterminării, scurte monografii ale deținuților martiri uciși la Canalul Dunărea-Marea Neagră, o evaluare numerică a aparatului de represiune, mărturii despre atrocitățile comuniste, aprecieri și calcule economice a ceea ce a însemnat „ajutorul economic și generos" acordat de URSS României după invazia trupelor sovietice. Cercetarea de la nivelul general al represiunii este dusă apoi la cazul concret. Autorul adună optzeci și două de mărturii de la foștii deținuți, mărturii de un dramatism impresionant și prezintă liste cu torționari și ofițeri de securitate care au jucat
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93035]
-
societate omenească cu țărani robiți, cu țărani mai înstăriți (după mintea fiecăruia), cu țărani împușcați, cu arendași haini și boieri patrioți, cu oameni de bine cu gândul la asigurarea unei posterități, care să le slăvească numele în vecii vecilor, cu trupe de tot felul vestejind iarba noastră de acasă, cu dureri naționale, cu dureri individuale, cu petreceri aniversare și uneori zâmbete amare sau dulci. Dincolo de intenția ei documentară, autorul zugravește o adevarată frescă a unei Românii, mai apucată încă de generația
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93042]
-
că ar fi homosexuali, dar nici unul nu arăta așa. Aveam impresia că sunt Înconjurată de toți actorii din Rent - dar, evident, purtând costume mai frumoase.. Femeile, sau mai degrabă fetele, erau fiecare de o frumusețe aparte. Luate Împreună, alcătuiau o trupă de-ți lua mințile și mai multe nu. Cele mai multe păreau a avea În jur de douăzeci și cinci de ani, doar câteva păreau să aibă puțin peste treizeci. Deși aproape toate purtau uriașe diamante strălucitoare pe inelarul stâng, mi se părea imposibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
obstacol care Îmi rămăsese de ocolit era mulțimea care se adunase la raionul bucătarului-șef al sălii, unde un alt bucătar, aflat În vizită, Îmbrăcat În alb imaculat, rânduia niște bucăți mari de sashimi pentru ceea ce părea a fi o trupă de fani În adorație. Am citit ecusonul de pe gulerul alb, scrobit: Nobu Matsuhisa. Mi-am notat mental să aflu câte ceva despre el, dat fiind că, se pare, eram unicul angajat din Întreaga clădire care nu saliva primprejurul lui. Oare ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
voiau fiecare câte un exemplar. Primele exemplare aveau să ajungă În librării abia luni, dar eu trebuia să pun mâna pe cele două exemplare sâmbătă dimineața - la doar câteva minute după ce ieșeau pe ușa depozitului. Ca atare, Harry și restul trupei lui trebuiau să prindă un avion particular spre Paris. Telefonul mi-a Întrerupt meditația. Am ridicat receptorul ca Întotdeauna, acum că Emily avea destulă Încredere să mă lase să vorbesc cu Miranda. Și le vorbeam, frățioare, de cel puțin douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
el se dădea sfios. După cum povestea Emily, Îl fugărise fără preget până când el cedase pur și simplu, pentru că se săturase să o tot evite. Ea Își părăsise cel de-al doilea soț (solist principal al uneia din cele mai faimoase trupe de muzică ușoară de la sfârșitul anilor ’60, tatăl gemeneloră fără să-i spună o vorbă, avocatul ei Îi servise aceluia doar actele de divorț, și se măritase după exact douăsprezece zile de la pronunțarea definitivă a divorțului. Domnul Tomlinson se supusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]