6,297 matches
-
să investigheze mai în detaliu comportamentul de cumpărare al clienților lor și să facă previziuni privind succesul fiecărui produs în parte", afirma Otilia Man, cercetător senior GfK România. [13] Studiul Etiquette a urmărit dinamica compartamentului românilor față de criză. Cauzele declinului fiind criza economică, dar și modul în care guvernul gestionează această recesiune. La începutul crizei consumatorii au simțit criza doar din presă și au confundat-o cu o criză a creșterii prețurilor. Odată ce au luat contact cu aceasta prin scăderea
10 pa?i Pentru a dep??i criza! PLAN DE IE?IRE DIN CRIZ? by PRIS?CARU, VASILE RADU () [Corola-publishinghouse/Science/83485_a_84810]
-
principal pe trei dimensiuni: schimbarea contextului geopolitic și probabilitatea scăzută a războaielor de proporții, așa numitele războaie de al treilea tip la periferia sistemului internațional și revoluția în afacerile militare. Potrivit primei ipoteze, intens discutată în literatura de specialitate, înregistrăm declinul conflictelor violente ca principiu de organizare a relațiilor dintre state puternic industrializate. Deși argumentele variază, concluzia este că, pe motive de evoluție socioculturală, războiul între statele occidentale moderne a devenit de neimaginat (Kaysen, 1990, p. 43). Ceea ce nu înseamnă însă
RELATII INTERNATIONALE by Daniel Biró, Stanislav Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1528]
-
Ce-ar trebui să mai reținem din aceste crochiuri lirice? „Viața poate avea gustul unei case” și-atunci putem rosti împliniți: Ce cald și protector e cuvântul Acasă! Să nu uităm că „o zi fără inspirație” ne va conduce spre declin și atunci... merită să reflectăm că... există un „ce” în toate-ale vieții noastre! Există o „stație terminus” și-atunci vine momentul să ne-ntrebi / să ne-ntrebăm: „Ce se întâmplă cu tine când, într-o bună zi, dar de ce bunăși
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
istorică a acestei forme de expresie. În a sa History of American Literature - Istoria literaturii americane - publicată în 1915, Fred Lewis Pattee oferea indirect un motiv pentru care jurnalismul literar narativ, așa cum era practicat de jurnaliști, începuse să intre în declin către sfârșitul primului deceniu al veacului al XX-lea: o părere critică tot mai largă nega acestei întreprinderi jurnalistice calitatea de "literatură". În istoria sa Pattee pune față în față jurnalismul și literatura naturalistă, discutând despre scriitorii care erau și
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
continuă: "Grupul a fost un fenomen trecător. Mulți dintre membrii lui sunt morți... și alții, cum ar fi R. H. Davis, spre exemplu, s-au îndreptat către romanul istoric și alte teritorii convenționale" (396-97). În condescendența critică poate fi simțit declinul jurnalismului literar narativ după o primă perioadă atât de solidă. Dar, dacă jurnalismul a fost repudiat de literatură, nici situația opusă nu era mai puțin adevărată: jurnalismul a repudiat literatura. Acest aspect se reflectă în plecarea lui Steffens și Hapgood
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
distanța dintre subiectivitate și obiectivizare. Doar că în cazul său este o cale mai lungă. Dar pe la jumătatea anilor '40 ai secolului al XX-lea, după cum sugerează Connery în șablonul său, al doilea ciclu al jurnalismului literar a intrat în declin. Nu se știe exact care sunt cauzele, dar numai triumful științei din perioada celui de-al Doilea Război Mondial este deja o dovadă a faptului că teoriile pozitiviste aproape că înlocuiseră subiectivitatea, devenind o perspectivă cognitivă adecvată pentru interpretarea lumii
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Mai mult decât atât, ficțiunea, care la începutul secolului al XVIII-lea era o formă cu gusturi primitive și tratată cu suspiciune chiar de moralizatorul Johnson 88, a fost și ea inclusă în această categorie. Într-o indicație elocventă a declinului sorții jurnalismului, acest discurs este izbitor de absent, deși unii scriitori menționați de frații Duyckinck ar putea fi considerați jurnaliști literari în sensul cel mai larg al cuvântului, fie discursiv sau narativ: Emerson, Thoreau, Augustus Baldwin Longstreet și Thomas Bangs
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Astfel, un alt motiv pentru eventuala excludere a jurnalismului ca tip de literatură a fost schimbarea percepției în ceea ce privește modalitatea și conținutul a ceea ce trebuie împărtășit lumii. Mai există un alt factor care poate fi sugerat de pasajul lui Longstreet în ceea ce privește declinul jurnalismului din "grațiile" literaturii. În momentul în care cercetează prezentul inconcludent, Longstreet cere scuze cititorilor moderni, într-un mod discret, deoarece, așa cum bine își dă seama, "nu poate trage nici o concluzie" până când nu își explică lui însuși de ce s-a
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Wilson pentru o părere despre proză folositoare doar "în relație cu valorile umane concrete" devine o temă repetabilă în marginalizarea prozei jurnalistice de către consacrarea literară. Această provocare poate fi îndreptată în mod egal, împotriva comentariului lui Pattee din 1915 despre declinul eseului în categoria articolelor business, "cel mai în proză dintre toate prozele", și împotriva remarcii lui Hawthorne din 1906: "atâta timp cât jurnalismul are în vedere propriile preocupări (materiale), nu reprezintă nici un pericol, ci este chiar folositor". Noul Criticism al academiei engleze
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
se estompeze din momentul în care, doi ani mai tîrziu, acest organism se va situa în opoziție față de generalul de Gaulle. Începînd din 1962, SFIO încearcă o timidă apropiere de Partidul Comunist, apropiere care nu împiedică însă continuarea inexorabilă a declinului său pînă în 1971, la Congresul de la Epinay, care marchează actul său de deces și începuturile construirii unui partid socialist, foarte diferit ca metode și mai ales prin oamenii care îl vor conduce. În toată această perioadă, ca urmare a
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
ideologice. Dacă intențiile anticomuniste nu sînt părăsite, în schimb cele antisovietice pierd din intensitate, iar distincția între aceste două noțiuni face dovada unei atenții sporite acordate problemelor cooperării internaționale într-un moment în care Războiul Rece se află indiscutabil în declin. Această apropiere mai diplomatică și mai puțin ideologică, față de chestiunea comunistă este prezentă și în atitudinea Internaționalei față de socialiștii din țările de Est23. Susținerea de către o organizație internațională a socialiștilor exilați reprezintă o constantă în istoria mișcării socialiste, prezentă și
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
anumită măsură supradeterminate de hegemonia socialismelor german și apoi britanic, în perioada imediat următoare Primului Război mondial, nu același lucru putem spune și despre Internaționala Socialistă, unde raporturile de forță se construiesc în mod diferit. Începînd cu anii '20, datorită declinului relativ, dar adevărat, al socialismului german, precum și ascensiunii puterii laburiste, echilibrul politic al forțelor în cadrul mișcării socialiste internaționale se va schimba complet: această evoluție reprezintă una din cheile înțelegerii istoriei acestei mișcări pînă în 1940 și chiar 195028. Dimpotrivă, începînd
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
de Laburiști în chestiunile socialismului european și internațional, de la Războiul Rece la primele fracțiuni ale mișcării comuniste. Această influență negativă a Laburiștilor va dispărea cu greu. Examinarea rapidă a resurselor financiare ale Internaționalei confirmă slăbiciunea sa organizațională originală, precum și lentul declin al Laburiștilor din rîndurile sale: în 1956, IS funcționează cu un buget anual de aproximativ 10.000 de lire britanice, în vreme ce, în timpul aceluiași an, Confederația Internațională a Sindicatelor Libere dispune de o sumă de 800.000 de lire. De 80
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
1968, cît și în anii ce au urmat, ideologia "de stînga" va contribui, cel puțin în anumite domenii, la modificarea substanțială a societății franceze; ea diferă mult de concepțiile socialiste sau social-democrate. Trebuie să așteptăm mijlocul anilor '70, la începutul declinului său. Această mișcare este în deplină concordanță cu progresia noului Partid Socialist, constituit în 1971, care va semna în anul următor un Program comun de guvernare cu Partidul Comunist. Reculul stîngii are loc o dată cu ascensiunea Partidului Socialist, însă cele două
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
reclamată și desconsiderată? Această reînnoire a socialismului european va avea loc în favoarea unei recompuneri a forțelor politice mondiale, în funcție de modalitățile pe care le vom examina în continuare. REÎNNOIREA SOCIALISMULUI EUROPEAN Un context internațional în plină mutație Angajat pe calea unui declin ireversibil în multe țări, între care Franța ocupă un loc de frunte, socialismul european va cunoaște totuși o nouă relansare în Europa și în lume1. Regresul lent, aparent iremediabil, înregistrat de Internaționala Socialistă de-a lungul anilor '60 se oprește
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
din 1976, se conturase deja cu patru ani mai devreme; rădăcinile sale, și mai vechi încă, trebuie căutate în "criza" cu care s-a confruntat Internaționala, începînd cu mijlocul anilor '60. Reînnoirea socialismului reprezintă o reacție, un refuz al acestui declin, provenind însă și din succesele obținute în Europa și în lume de către mai multe partide afiliate la Internațională. Progresele din timpul acestei perioade de cumpănă ale socialismului francez se înscriu în această reînnoire: în toată istoria socialismului european, socialismul francez
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
devine clar că unitatea lumii comuniste este pe cale de a se dezmembra din ce în ce mai mult. Partidele Comuniste continuă să se întîlnească în cursul unor conferințe solemne, însă impactul intern și extern al acestora din urmă continuă să scadă. Anii 1978-1979 marchează declinul și apoi dispariția eurocomunismului, în timp ce acordurile dintre comuniștii francezi și cei italieni se înmulțesc continuu; ele coincid cu o agravare a tensiunilor dintre PCI și comuniștii sovietici. În curînd, Partidele Comuniste Francez și Italian cele mai importante din Europa sînt
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
într-un proces care va merge pînă la abandonarea siglei, mult mai radical, de schimbare a identității sale comuniste; în februarie 1991, Partidul Comunist devine Partidul Democratic de Stînga! Nu este sigur de altfel că acest demers îi poate stopa declinul, căci așa cum o arată alegerile municipale din mai 1990, cu un scor de 24% din voturi, pierde aproximativ 5 procente față de alegerile precedente. Cu cîțiva ani înainte de 1989, cele două partide, francez și italian, simbolizau această criză profundă a comunismului
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
profundă a comunismului, atît prin spectaculosul regres al unuia, cît și prin schimbarea de identitate a celuilalt. Nu putem intra aici în detalii, privind evoluția celorlalte partide comuniste vest-europene: este suficient să menționăm că aproape toate se află în pragul declinului și nu au în majoritatea cazurilor decît un rol marginal (RFG, Marea Britanie, Belgia, Olanda), atunci cînd nu au dispărut complet, ca, de exemplu, în Finlanda, unde Partidul Comunist încetează oficial să mai existe începînd din mai 1990. De-a lungul
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
o cu totul altă înfățișare în comparație cu Ungaria sau cu România, unde exercițiul libertăților democratice a fost întotdeauna mult mai limitat. Putem totuși avea în vedere faptul că tendința generală se consolidează în beneficiul multipartitismului, iar socialiștii și social-democrații, profitînd de declinul sau de discreditarea comunismului, progresează în acest cadru, ocupînd scena politică. În alte țări europene, dictaturile moștenite din perioada interbelică Spania și Portugalia au sfîrșit prin a dispărea în beneficiul unui sistem democratic, în cadrul unui pluripartitism pus în aplicare de
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
Cu toate că orice predicție ar fi întotdeauna hazardată, se pare că în acest an 1990 putem afirma următorul lucru: competiția s-a încheiat în avantajul socialismului și în detrimentul comunismului: fie că este vorba despre Europa de Vest, unde ansamblul partidelor comuniste cunoaște un declin vizibil sau despre Europa de Est, ca să nu mai vorbim de Uniunea Sovietică, ea însăși angajată în transformări profunde; dacă victoria idealurilor socialiste și social-democrate este bine asigurată, înfrîngerea comunismului pare astăzi, dimpotrivă, fără drept de apel. Spunem "pare" în măsura în care răsturnări de
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
După Primul Război mondial, dar mai ales după al doilea, comunismul a avut vîntul la pupa, influențînd largi sectoare ale clasei muncitorești europene, aflate față în față cu o mișcare socialistă, divizată și slăbită. Este ușor să ținem dizertații despre declinul actual al comunismului, dar nu trebuie totuși să uităm că în timpul acestor decenii, lucrurile s-au prezentat altfel și că "jocurile nu erau încă făcute". Chiar și la începutul anului 1989, majoritatea regimurilor comuniste din Europa de Est păreau a fi solid
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
Cât privește exegeza românească, V. examinează și presa literară, memoriile, însemnările, corespondența celor care au venit în contact cu literatura engleză, sesizând că receptarea critică are un vârf în secolul al XX-lea, când influența lui Byron este în evident declin. Autoarea definește particularitățile și etapele de manifestare ale unui „comprehensiv byronism românesc, cu o pluralitate de nuanțe”, începând de la Gh. Asachi și Barbu Paris Mumuleanu, constatând că în perioada pașoptistă, când trăsăturile naționale modelează atitudinea estetică, acesta se conturează ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290502_a_291831]
-
calitatea ei de minoritate conducătoare, oricare ar fi unitatea sau diversitatea acestei minorități. Teoria elitelor (studiul sistematic al proceselor care afectează elitele conducătoare) a fost considerat în mod frecvent un substitut al teoriei luptei de clasă. Totuși, să reținem că declinul noțiunii de luptă de clasă în cursul ultimelor decenii nu a favorizat câtuși de puțin noțiunea de elită. Individualismul egalitarist ambiant a creat, desigur, un climat defavorabil ideii de bariere de clasă, dar acest climat nu este deloc mai favorabil
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
conducătoare, strâns legate una de alta, dar totuși distincte: Partidul Comunist al Uniunii Sovietice, KGB și complexul militaroindustrial (Albats, 1995, pp. 261-262). În martie 1990, atunci când a fost abrogat articolul 6 din Constituția sovietică ce legitima rolul conducător al Partidului, declinul instituțional al PCUS ca putere federatoare s-a produs în folosul altor segmente ale oligarhiei dominante: responsabilii organelor de securitate și conducătorii unor importante sectoare ale aparatului economic (ibidem, p. 264). Atunci, au apărut foarte clar la lumină - și, uneori
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]