3,772 matches
-
caracteristici și învață în ritmuri și în stiluri diferite. Fiecare grup își formează o minicultură, ce are câteva caracteristici: fragilitatea, exclusivitatea și necesitatea. Rolul profesorului este determinant în cadrul grupului, putând contribui semnificativ la construirea unei viziuni comune în cadrul acestuia. Profesorul interacționează cu grupul, dar, în același timp, stabilește relații cufiecare individ în parte, care este o personalitate cu trăsături, interese, potențialități ce trebuie cunoscute și valorificate de facilitator în cadrul proceselor de predare-învățare. Cultura reprezintă totalitatea tiparelor comportamentale achiziționate și comunicate în
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
abilități fizice, psihice și mentale; - Know-what, care se referă la cunoașterea faptelor, a fenomenelor și la cunoașterea informației; - Know-why, ce se referă la înțelegerea desfășurării fenomenelor; - Know-who, adică informația despre cine deține o anumită resursă; altfel spus,capacitatea de a interacționa cu persoanele deținătoare de informații (OECD, 1996). Desigur, parteneriatele și comunicarea în rețea se află în plin proces de expansiune. Ele sunt mereu „actualizate” conform schimbărilor și realităților sociale ale momentului, precum și în concordanță cu viitoarele nevoi ale „individului de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
mai pot rămâne pasivi, ci fac eforturi pentru a se implica în conflictul dintre părinți. Dar sentimentul securității lor în raporturile sociale va fi serios compromis. în al treilea an de viață, copiii au reacții intense de supărare atunci când adulții interacționează cu mânie. O reacție comună a copiilor la vârsta aceasta este de a-și duce mâinile la urechi, a-și astupa urechile pentru a nu mai auzi țipetele celor dragi. De asemenea, acum vor începe să manifeste comportamente violente în
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
în plus, ei se deschid către grupul de prieteni, către școală. Ei știu că sunt moduri diferite de a simți, gândi, acționa. Dar duc cu ei un handicap: sunt mai puțin capabili, comparativ cu colegii lor de vârstă, de a interacționa pozitiv. Această condiție specială a lor le determină și prieteniile. Ei se simt adesea respinși de ceilalți. își vor căuta prieteni cu experiențe asemănătoare și adesea se vor afilia la grupuri cu comportamente agresive. Agresivitatea, respingerea și delincvența se suprapun
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
cu persoana care-l îngrijește. închei acest capitol cu un citat al unui cunoscut neurobiolog, îndemnând lumea adultă la a lua măsuri pentru ca prin creșterea oferită copiilor să nu-i destinăm nefericirii, pe ei precum și pe cei cu care vor interacționa în viitor. „Provocarea generației noastre este aceea de a înțelege dinamica și realitățile grupurilor umane într-un mod care să ducă la o revelație, care, la rândul ei, va conduce spre înțelegerea faptului că trebuie să abandonăm ignoranța noastră instituționalizată
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
injurii și modificări fiziologice); psihologice (boli mentale și mecanisme defensive ce limitează capacitatea de dezvoltare și creativitate a omului); socială (atingeri ale demnității persoanei). Am văzut în rândurile de mai sus, modul în care aceste fațete multiple ale manifestării umane interacționează în economia funcționării individului. Demnitatea omului poate fi așadar integrată în conceptul de bunăstare (Chilton, 2006), în sensul larg al acestui concept, utilizat de OMS în definirea sănătății individului. Unul din cele mai eficiente programe de prevenire a violenței în
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
maternă. Din dorința de a nuanța problema atașamentului ce se cristalizează între mamă și copilul pe care îl poartă în uter, vom apela din nou la J.T. Condon (1993), care reperează cinci aspecte: dispoziția de a cunoaște copilul, de a interacționa cu acesta, de a evita separarea (pierderea), de a proteja, de a-i gratifica trebuințele. Desigur că fiecare dintre aceste dimensiuni își subsumează un set de acțiuni specifice, asupra cărora nu vom zăbovi. Important de remarcat însă este faptul că
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
noi. Această creație națională, numită Bulă, era fără nici o îndoială o proiecție a societății românești din acea perioadă, a înțelepciunii și rezilienței ei profunde. Bulă era în același timp un retardat mintal și un ingenios în a înțelege și a interacționa, dintr-o altă perspectivă, cu situațiile și personajele „importante”. Era un „disident”al sistemului comunist român (Dilema veche, aprilie 2006). Era prea mare fizic pentru clasa în care era înscris la școală și, prin interpretările lui, Bulă arunca lumina adevărului
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
mică). Un important factor de vulnerabilitate îl constituie temperamentul copilului. Un temperament dificil expune mai mult copilul la manifestări violente din partea celor care îl îngrijesc. Orice stadiu de dezvoltare prin care trece individul reprezintă o condiție genetică a acestuia, care interacționează cu factorii externi, ce pot fi adecvați sau de risc. în raport cu factorii de risc, vor putea fi identificați factorii de protecție. Factorii de protecție sunt circumstanțiali, tot așa cum factorii de risc sunt circumstanțiali. Vulnerabilitatea individului poate fi apreciată în funcție de calitatea
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
fi identificați factorii de protecție. Factorii de protecție sunt circumstanțiali, tot așa cum factorii de risc sunt circumstanțiali. Vulnerabilitatea individului poate fi apreciată în funcție de calitatea potențialului genetic, de stadiul de dezvoltare în care se află, de adecvarea factorilor externi cu care interacționează în prezent și/sau cu care s-a confruntat în trecut, de prezența factorilor de risc și a celor de protecție. Numeroși cercetători subliniază faptul că, în copilărie, persoana este mai vulnerabilă față de factorii de risc sau adversități. Siegel (2003
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
eficientizare a politicilor publice. Din această perspectivă, este analizat rolul statului În furnizarea de politici publice, concomitent cu rolul pieței În acest proces. Concluzia oferită de acest articol este că obținerea unor politici publice eficiente depinde de modul În care interacționează instituția acțiunii colective și instituția pieței libere. Demersul inițiat În următorul studiu („Politicile publice și antreprenoriatul politic - de ce aspirina nu va fi de ajuns”, semnat de Horia Terpe) se referă la relația dintre constituenți și furnizorul de bunuri publice, făcând
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
guvernamentală. Celălalt candidat ce va fi analizat este instituția pieței. Totuși, tratată de asemenea independent, va reieși că instituția pieței are și ea o tendință structurală către ineficiență. În continuare, se va analiza modalitatea În care aceste două instituții pot interacționa. De data aceasta, concluzia va fi afirmativă, cu privire la posibilitatea furnizării optime a politicilor publice, În angrenajul unui aranjament instituțional format, pe de-o parte, de instituția acțiunii colective (al cărei caz particular este activitatea guvernamentală) și, de cealaltă parte, de
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
identifică trei tipuri importante de astfel de conceptualizări: instituții-ca-echilibre, instituții-ca-norme și instituții-ca-reguli. Scopul celor trei abordări e de a oferi explicații pentru regularitățile observate În comportamentele umane. Instituțiile privite ca un comportament spre echilibru presupun asumpția că indivizii raționali ce interacționează Între ei Își ajustează continuu răspunsurile planificate ca reacții la comportamentele celorlalți, până ce nu Își mai pot Îmbunătăți situația doar prin propriile acțiuni. O astfel de abordare pune accentul pe responsabilitatea agenților pentru menținerea unei instituții, și nu pe a
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
găsirii unei alternative mai eficiente decât cea guvernamentală. Celălalt candidat a fost instituția pieței. Totuși, tratată, de asemenea, independent, instituția pieței are și ea o tendință structurală către ineficiență. În continuare, am analizat modalitatea În care aceste două instituții pot interacționa. De data aceasta, concluzia a fost afirmativă, cu privire la posibilitatea unui aranjament instituțional, format, pe de o parte, de instituția acțiunii colective (al cărei caz particular este activitatea guvernamentală) și, pe de altă parte, de instituția pieței libere. Aflate În interacțiune
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
participanților ce anume este recomandat, interzis sau permis să facă În diferite situații (Coleman 1987; Ostrom, 2005, p. 16)1. Instituțiile sunt grupate În aranjamente instituționale, intercalate și cu diverse niveluri de complexitate. În interiorul acestor aranjamente sau cadre instituționale, indivizii interacționează schimbând o parte a resurselor de care dispun (muncă, timp, creativitate, energie) pentru beneficii personale. Fiecare structură instituțională (setul instituțiilor În uz relevante În fiecare situație pentru un membru dat) induce câte o proprie structură de stimulente, ce recompensează, descurajează
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
explice procesul de formare a politicilor publice europene. Partea a doua și a treia reprezintă o Încercare de a prezenta diversele concluzii practice referitoare la procesul decizional european; mai exact, o prezentare, dincolo de abstracțiile teoretice, a modului concret În care interacționează diverșii actori de pe arena europeană. Partea a doua este dedicată viziunii mai sceptice asupra procesului decizional european, iar partea a treia aduce contraargumente la cele prezentate anterior. În concluzie, cele două viziuni, aflate oarecum la extreme, sunt puse În balans
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
să sintetizeze și să explice procesul de formulare și implementare a politicilor publice europene. Analiza propriu-zisă se concentrează În ultimele două părți, care constituie, În același timp, și un demers de construire a unei imagini a modului concret În care interacționează diverșii actori de pe arena europeană, plecând de la cele două poziții opuse care explică procesul decizional european: 1. statele membre sunt doar executante ale deciziilor europene și 2. statele membre au puterea să influențeze procesul decizional european. În anii ’80, activitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
de eșantionare și a subiecților. Eroarea maximă: ±3,1%, cu o probabilitate de 0,95. Interviuri desfășurate față În față la domiciliul subiecților. Durata interviurilor: 45 de minute. Perioada: 9-16 mai 2005. Sondajul efectuat este reprezentativ pentru persoanele care au interacționat cel puțin o dată cu personalul din sistemul sanitar În ultimele 12 luni (aproximativ 9000000 de persoane) și, deci, nu pentru toată populația adultă a României. Tabelul 5.2. Valoarea plătită În lei (total cazuri În eșantion: 998) Așa cum se poate observa
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
Dacă privim spațiul societal ca pe un câmp al interacțiunii dintre câteva componente majore - statul, sfera privată, piața și sfera publică (Habermas, 1989; Janoski, 1998)-, putem defini sfera publică sau spațiul civic drept punctul geometric În care se Întâlnesc și interacționează toate celelalte sfere. Sfera publică ar cuprinde, după Janoski, și organizațiile voluntare: partidele politice, când nu se află la guvernare și, În consecință, nu reprezintă statul, grupurile de interese, organizațiile filantropice (comunitas), mișcările sociale (care se manifestă prin activități de
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
exterioare (Cobb, Ross și Ross, 1976), care va fundamenta, În mod ideal și teoretic, o politică cu public (May, 1991; Miroiu, 2001), la formularea căreia participă asociații profesionale, grupuri de interese (producători, consumatori), sindicate, comunități etc. În formularea politicilor, grupurile interacționează fie sub forma coalițiilor de susținere (Sabatier, 1999), fie sub cea a rețelelor de politici, definită anterior. Însă problema este că, În cazul transferului de politici de gen, specific procesului de aderare - cum este cazul României -, acesta se petrece Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
a o considera obiectiv]. În cuvintele regretatului John Mackie, suntem îndemnați s] d]m moralei un caracter obiectiv, considerând c] ea ne este impus] și c] nu ține de liberul arbitru (Mackie, 1979). Astfel, ne supunem regulilor ei. Dac] atunci cand interacționez cu cineva îmi dau seama c] pot s] renunț la înțelegere pur și simplu în condițiile în care doresc, voi face acest lucru imediat ce va fi nevoie. Ins], dac] cred c] regulile morale sunt obligatorii - și chiar și faptul c
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pentru că orice și oricine are și își creează în același timp o identitate: de la ceaiul sau cafeaua pe care le bem în fiecare dimineață, la hainele cu care ne îmbrăcăm sau la persoanele, grupurile ori organizațiile cu și în care interacționăm. În plan social, identitățile colective sunt și au fost întotdeauna motiv de liant și falie, început și sfârșit: simpla invocare a lor poate să mobilizeze masele, să tulbure societățile sau să le lege. Schimbarea socială, ca o temă, a reprezentat
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
nefericire", lucrurile nu merg după cum sunt plănuite în secret de FBI, Castor revenindu-și din comă și însușindu-și la rândul său chipul lui Archer. Evident, jocurile de rol pe care le interpretează fiecare au imperfecțiuni, și cei cu care interacționează încep să se întrebe: Cine e acest Castor?" respectiv "Cine e acest Archer?". Un alt exemplu, care circulă mai mult în lumea politică, este cunoscut sub numele de "Testul raței". În 1950, în timpul Războiului Rece, Richard Patterson, ambasadorul Statelor Unite în
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
acțională 4 a actorilor sociali) și ideea lumii ca sistem deschis și a multicauzalității (asumpția că o cauză determină un efect e cel puțin nefericită, dacă ținem cont că putem avea de-a face cu "o multitudine de cauze ce interacționează una cu cealaltă, deseori în mod complex, producând efecte variate în circumstanțe diferite"). Transpuse în termeni de metodologie, acestea duc (Archer et al., 1999) către interdisciplinaritate și pluralism metodologic (mixul cantitativ-calitativ sau triangulație între metode). 6.1.2. Despre triangulație
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
artiști din mai toate orizonturile: Australia, Chile, Cipru, Danemarca, Franța, Liban, Marea Britanie, Maroc, Mexic, Polonia, Portugalia, Suedia, Turcia. Ambitusul expunerii: între video-poezie și analiză sociologică. Doar o secvență, din multele, vivantă: prin purtarea unui costum cu sensori, privitorul poate să interacționeze cu un spațiu în care fiecare mișcare a sa determină o reacție sonoră și vizuală; cei care încearcă experiența devin actanții unui "dans" inedit care-și determină propria muzică și propriul context vizual (apud Irina Cios, Observator cultural). O revistă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]