38,095 matches
-
mongole contribuiau la confecționarea echipamentului de luptă. Armatele mongole erau organizate precum cele ale nomazilor turanici, potrivit sistemului zecimal, în unități de 10, 100, 1000 și 10.000 de războinici, și doar în împrejurări speciale își sporea efectivele. În rândul trupelor de războinici mongoli domnea o disciplină de fier, care începea de la recrutarea și dispunerea pe câmpul de luptă și până la retragerile strategice și organizarea jafurilor, iar abaterile de la normele militare erau pedepsite cu extremă severitate. Izvoarele vremii exagerează involuntar efectivele
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
triburi de pe versanții muntelui s-au prelungit până în 1240. Încununarea campaniei mongole în ținuturile rusești a constituit-o cucerirea Kievului, eveniment plasat de letopisețele vechi rusești în 6 decembrie 1240. Pentru cucerirea marelui oraș de pe Nipru, mongolii au concentrat numeroase trupe sub comanda personală a lui Batu-han. Intrate în oraș prin spărturile din zidul de incintă, provocate de mașinile de asediu (catapulte), oștile mongole s-au dedat la prădăciuni și distrugeri masive. Acest dezastru militar și politic, distrugerea Kievului, comparabil cu
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Kujaviei și în sud-estul Poloniei Mari, după care s-a îndreptat spre Silezia, pentru a face joncțiunea cu oastea ce cucerise Cracovia. O a treia parte a făcut un ocol spre hotarele Lituaniei și Prusiei. Cea mai mare parte a trupelor mongole s-au reunit apoi în apropiere de Breslau (Germania). Ducele Sileziei, Henric II, prevenit asupra pericolului, a reușit să mobilizeze o armată bine echipată, alcătuită mai ales din germani și polonezi, plus ajutoare din Apus. Înfruntarea decisivă s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
lângă Liegnitz, la 9 aprilie 1241, unde forțele coalizate creștine au fost înfrânte, ducele Henric II și-a pierdut viața pe câmpul de luptă, dar mongolii au suferit pierderi mari, încât au renunțat la incursiuni pe teritoriul Germaniei. După bătălie, trupele mongole care au supraviețuit s-au îndreptat, conform planului, spre Ungaria, străbătând Boemia și Moravia care au fost jefuite.17 Regatul Ungariei avea reputația de a fi o forță politică și militară redutabilă în centrul Europei, cu tendințe de extindere
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
spre est și sud-est, de aceea atacul mongol a fost întreprins cu toată meticulozitatea. Corpul principal al armatei mongole a pornit spre Ungaria direct din Halici-Volânia, prin pasul Verecke (Porta Rusiae) din Carpații nordici, poarta de trecere spre Europa centrală. Trupele mongole comandate de Baidar urmau să intre în Ungaria venind din Polonia. Acțiunile militare mongole împotriva regatului ungar au fost declanșate la începutul lui martie 1241. Oastea principală mongolă ce urma să înfrunte pe unguri se afla sub comanda lui
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
militare mongole împotriva regatului ungar au fost declanșate la începutul lui martie 1241. Oastea principală mongolă ce urma să înfrunte pe unguri se afla sub comanda lui Batu, secondat de Subotai, un experimentat strateg. Ea avea în componență și elemente (trupe) recrutate de la populațiile supuse, după informațiile arhiepiscopului Toma de Spalato, pentru străpungerea puternicelor fortificații din pasul Verecke și amenajarea drumului de trecere au fost antrenați 40.000 de oameni cu securi. Regele Ungariei Bela IV a încredințat apărarea trecătorii unui
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
unui palatin, care a solicitat urgent ajutor militar, dar oștile nu erau concentrate și, la 12 martie, garnizoanele ungare de la frontieră au fost nimicite, iar mongolii au năvălit în țară. Regele a cerut aristocraților laici și ecleziastici să urgenteze concentrarea trupelor, iar el și-a stabilit cartierul general la Pesta (pe Dunăre). Între timp, armatele lui Batu au înaintat adânc în regat, neîntâlnind o rezistență puternică. Cu o rapiditate uluitoare, în doar patru-cinci zile, trupele mongole de avangardă sub comanda lui
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
laici și ecleziastici să urgenteze concentrarea trupelor, iar el și-a stabilit cartierul general la Pesta (pe Dunăre). Între timp, armatele lui Batu au înaintat adânc în regat, neîntâlnind o rezistență puternică. Cu o rapiditate uluitoare, în doar patru-cinci zile, trupele mongole de avangardă sub comanda lui Siban, fratele lui Batu, au ajuns în apropierea Pestei, unde sunt semnalate la 15 martie. Aceste raiduri fulgerătoare în adâncul teritoriului ungar urmăreau să devasteze suprafețe cât mai întinse și să înspăimânte populația, întârziind
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Mohi, localitate pe râul Sajo, afluent al Tisei. Aici s-a desfășurat, la 12 aprilie 1241, o aprigă bătălie, de mari proporții. Cavaleria mongolă, atacând pe neașteptate, a pus de la început în dificultate armata regească prin tirul de săgeți, încât trupele ungare s-au retras în mare derută de pe câmpul de luptă, iar mongolii au măcelărit mii de oameni, nobili, prelați, ostași. Regele Bela, scăpat cu greu din încleștarea luptei, s-a refugiat în Austria, apoi în Croația, pe o insulă
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
se aflau de șase ani într-o campanie grea și istovitoare, fiind sleite de puteri în urma luptelor, hărțuielilor, privațiunilor și intemperiilor. Se pare că Batu, mare comandant militar, a apreciat că regiunile din Europa centrală nu pot fi menținute cu trupele ce le avea, epuizate și insuficiente, iar decizia de retragere era inevitabilă. Ar fi fost necesară o nouă campanie pentru a cuceri restul Europei, dar mongolii n-au riscat.19 În concluzie, campania militară de mare anvergură din 1236-1242 a
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
asupra istoriei noastre. Marea invazie mongolă a afectat din plin toate teritoriile românești a căror stăpânire era atât o sursă de pradă cât și bază de atac asupra altor țări. În primăvara anului 1241, după cucerirea teritoriilor rusești, inclusiv Haliciul, trupe mongole s-au apropiat de ținuturile noastre prin nord și au pătruns în Carpații păduroși. Înainte de a pătrunde în Ungaria, oști însemnate erau concentrate în preajma regiunilor extracarpatice. Despre atitudinea mongolilor față de populația (locuitorii) din teritoriile extra-carpatice, în 1240-1241, după supunerea
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
armată înaintând de-a lungul Oltului a jefuit mănăstirea cistercienilor de la Cârța, iar ulterior au cucerit și jefuit Sibiul, oraș săsesc în plină dezvoltare. Cetele mongole care au acționat în Moldova, Muntenia și Transilvania s-au grăbit să se alăture trupelor lui Batu din Panonia și nu au rămas prea mult în aceste regiuni, unde se limitau să jefuiască în trecere.26 Despre rolul românilor în lupta de apărare împotriva năvălirii tătare avem unele informații în cronica persană a lui Rasid
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
devenite vasale ale mongolilor, după 1241, aveau un alt statut, fără a li se impune schimbări esențiale în structura lor internă. Statutul lor de vasalitate era nuanțat, nu unul șablon, în funcție de autoritatea sau interesele Hoardei, în unele teritorii vasalice existau trupe mongole ce supravegheau pe conducătorii acestora și acțiunile externe, iar altele plăteau doar tribut (dare globală) în bani sau produse. Atitudinea statelor vasalice față de Hoardă nu a fost una imuabilă, ci a cunoscut schimbări, după conjunctura politică a timpului, în
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
știm dacă le-au folosit efectiv pentru pășunatul turmelor (Bugeacul și Bărăganul), în urma retragerii acestora din 1242. Ar fi necesare informații suplimentare în acest sens. Dar este cert că, cel puțin douăzeci de ani după aceea, tătarii nu au adus trupe la sud și est de Carpați, nu au preluat controlul politic al zonei, nu era necesar pentru ei în acel moment. Nu avem indicii directe în această privință, dar din informațiile fragmentare și aluziile indirecte putem deduce care era realitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
a încheiat o înțelegere între cele două părți, întărită prin legături matrimoniale între ele. Deși, pe de altă parte, chiar în 1245, cneazul a fost silit să se prezinte la curtea hanului, pentru fixarea statutului de dependență față de Hoardă, iar trupele mongole au pătruns în mod repetat în Halici, Daniil nu a renunțat la suveranitatea statului său. Numai după moartea sa, în 1264, Rusia haliciană a fost integrată în aria de vasalitate a Hoardei de Aur. Mult timp după 1241, în
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
mai amplu de acțiuni militare ce vizau Ungaria, Polonia și sudul Dunării. Mongolii au fost însoțiți în această campanie de cumani și ruși, și a fost efectuată de două corpuri (armate), unul condus de Tola Buga și altul de Nogai. Trupele mongole conduse de Nogai au trecut Nistrul și au străbătut longitudinal Moldova, până în zona de curbură a Carpaților, urmărind atacarea Brașovului. Cealaltă armată a încercat să treacă munții prin pasul Verecke în Ungaria, dar a întâmpinat rezistență, iar vremea rea
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Nistrul și au străbătut longitudinal Moldova, până în zona de curbură a Carpaților, urmărind atacarea Brașovului. Cealaltă armată a încercat să treacă munții prin pasul Verecke în Ungaria, dar a întâmpinat rezistență, iar vremea rea, terenul muntos și foametea au afectat trupele mongole. În același timp, Polonia a atacat Rusia haliciană și l-a silit pe cneazul Lev Danilovici să-i părăsească pe mongoli și să se întoarcă în Halici. Mongolii au suferit pierderi mari la retragerea din Transilvania, în zona trecătorilor
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
și vlahilor" și în "țara asilor", în apropierea Moldovei, le-au măcinat forțele încât la apariția armatei mongole conduse de fratele hanului, Burluk, fiul mai mare a lui Nogai, Joga, nu a îndrăznit să-l înfrunte și a trecut cu trupele sale în sudul Dunării, unde a încercat să preia puterea în statul (țaratul) bulgar. Țarul Theodor Svetoslav și susținătorii săi l-au capturat pe Joga și apoi, cu încuviințarea hanului Toqtai, l-au executat. Țarul bulgar a dispus și uciderea
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
al cumanilor fusese elaborat de rege și fiul său, a urmat un nou aflux spre botez cu principi și nobili ce se produse în 1231, urmată de situația reflectată în scrisoarea din 1234 deja menționată. Odată cu pătrunderea până la Câmpulung a trupelor regești, dominicanii, miliție disciplinată a Sf. Scaun, au început opera misionară între păgâni (cumani)-probabil vor fi cunoscut noua credință prin contactele cu vechii locuitori. Regele, așa cum am văzut, proiecta constituirea unui nou episcopat, al Milcoviei, fiind în același gând
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la 1359, dată urmată de alți șase ani (domnia lui Dragoș și a lui Sas), așadar în 1364. Statul de-sine-stătător Moldova nu s-a constituit în momentul trecerii munților de către Bogdan și fiii săi, ci după înlăturarea prin luptă a trupelor regelui Ludovic, prin urmare în 1364.35 După eșuarea tentativelor de restabilire a suzeranității sale asupra Moldovei, regele Ungariei a inițiat măsuri de represalii împotriva celor care au organizat (condus) revolta antiangevină din Moldova, ca și împotriva celor ce se
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
părea posibolă, iar statul avea un țel clar, adică anexarea Herțegovinei și a altor teritorii otomane. Lupta a început totuși după încheierea unui acord cu Serbia, dar lucrurile nu s-au desfășurat chiar atît de lin. Armata otomană reorganizată avea trupe mai bine instruite și un echipament net superior decît trupele disparate ale Muntenegrului, care sufereau de lipsa munițiilor și a proviziilor. Pe lîngă aceasta, luptătorii muntenegreni nu erau nici antrenați pentru luptele moderne. Ei au repurtat cu toate acestea o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Herțegovinei și a altor teritorii otomane. Lupta a început totuși după încheierea unui acord cu Serbia, dar lucrurile nu s-au desfășurat chiar atît de lin. Armata otomană reorganizată avea trupe mai bine instruite și un echipament net superior decît trupele disparate ale Muntenegrului, care sufereau de lipsa munițiilor și a proviziilor. Pe lîngă aceasta, luptătorii muntenegreni nu erau nici antrenați pentru luptele moderne. Ei au repurtat cu toate acestea o serie de succese, deoarece terenul lor muntos le oferea o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
în altă direcție. Rapoartele asupra conspirațiilor din Macedonia au ajuns curînd în mîinile sultanului. Cînd acesta și-a trimis agenții ca să investigheze veridicitatea zvonurilor, o parte a lor au fost uciși. În iunie și iulie 1908 au izbucnit răscoale spontane. Trupele loiale guvernului nu erau destul de puternice ca să înăbușe mișcarea, astfel că Abdul Hamid al II-lea a fost de acord, în iulie, cu cererile CUP-ului și cu cele ale armatei din Macedonia privitoare la restabilirea Constituției. Revoluția Junii Turci
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
000 de oameni, față de cei 320 000 ai inamicului lor. Puterea militară otomană fusese slăbită de problemele financiare, care făcuseră ca armata să fie lipsită de echipament modern. În plus, flota grecească a deținut controlul mărilor pe toată durata războiului; trupele puteau fi deci transportate cu ușurință din Anatolia în Macedonia pe cea mai rapidă și mai directă rută. Guvernul otoman se temuse de declanșarea unui astfel de conflict și, ca să preîntîmpine pericolul, făcuse în septembrie o înțelegere cu albanezii, iar
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
data aceasta combinația era prea puternică. De partea statelor balcanice, cele mai importante lupte au fost purtate de armata bulgară, care era nevoită să țină piept principalelor forțe otomane din Tracia. Comandamentul militar bulgar a fost obligat să-și concentreze trupele și eforturile aici. Între timp, aliații sîrbi și greci înaintau în controversatele teritorii albaneze și macedonene. Muntenegru avea drept țintă orașul Shkodër, în timp ce armata grecească încerca să cucerească Janina. Armatele grecească și bulgară au pornit apoi în marș forțat spre
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]