4,425 matches
-
cunoaștem rădăcinile. Sunt convins că, dacă fiica dumneavoastră vă va moșteni curiozitatea și dorința de a înțelege lucrurile nu în aparențele lor, ci în profunzime, va citi cu fascinație aceste schițe de istorie recentă pe care le-am improvizat, la cald, în vâltoarea evenimentelor și, ca urmare, va înțelege mai bine nu numai un moment din istoria schimbării României, ci și ceva important despre tatăl său. POSTFAȚĂ Normalitatea dialogului În ultima sa carte, Papa Ioan Paul al II-lea scria: „Cum
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
în memoria zbuciumată. — Aceasta, oftează profesorul, nu este Africa pe care am cunoscut-o. Înainte, în Fotse, lăsam grijile omului modern la o parte. — Poverile, adaugă Gittens, societății civilizate. — S-a dus naibii de acum, zice Marchant. Al dracului de cald, plin de muște, cât despre negroteii de pe aici, sunt mai răi decât orice pungaș. Profesorul tresare. — Aș vrea.... începe el, dar se oprește. O, ce voiam să spun? Despre ce vorbeam? Gittens intervine. Cred că știu ce voiați să spuneți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
rahatu de Tom Cruise și pe rahatu de Nicholas Cage și ca regizor pe rahatu de Martin Scorsese... da, sigur. Vreau numa să-i sfâșii căcatu puțoiului, să-l ard n foc, fir-ar a dracu, ca să-mi țină de cald de Crăciun, nui bun decâdiașa ceva ce pizda măsii... Lângă el e o cheie. Pare identică cu cea din Încuietoare. O iau și Închid sertarul. Am de gând să pun mâna pe scenariul lui Toal și pe dischete. Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
semnificațiile metaforice ale mării. Dar dacă pentru Luceafăr ,,al mării aspru cânt” geme de patimi, în concepția lui Coșbuc liniștea și pacea de sus își prelungesc virtuțile și dincolo sub glie și sub cruce: ,,Natură, în mormântul meu, E totul cald, că e lumină!” Atributelor obișnuite ale morții întunericul și frigul , poetul le substituie căldura și lumina, noțiuni antitetice, menite să sugereze plenitudinea sentimentului de integrare definitivă în natură, beatitudinea vieții concepute ca o scurgere continuă în oceanul imens, dar liniștit
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
neclintită și de uimită ca și mine, mă privi lung cu ochii umezi și calzi. Apoi, pe neașteptate, o zbughi în adâncul pădurii, lăsând în urmă doar tremurul frunzelor, singurele martore, ale apariției ei de o clipă. Era așa de cald, de senin și de frumos acolo! Erau atâtea flori în jur!... Închid ochii și trag adânc, cu nesaț în piept parfumul florilor... Pleoapele încărcate de povara semnului îmi căzură peste ochi ca un val dens și negru tivit cu flori
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Mergem spre Oceanul Indian. Ce bine o să fie! O să fie apa cea mai caldă! Ne-am oprit puțin în Australia, apoi am pornit spre Cercul de Foc al Pacificului. Am trecut pe lângă Noua Zeelandă. Mai avem puțin. Apa clocotea. Ne sufocăm de cald. Deodată am fost învăluiți de fum și un zgomot asurzitor se auzea. Eram lângă Krakatau. Peste puțin timp va erupe. Au murit doi oameni din cauza căldurii. Toți eram îngrijorați. Nu știam dacă vom mai scăpa. Ah, iar începe să erupă
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
singur lucru: să fie lăsat să moară în liniștea serii, la marginea mării. Răpus de bătrânețe, George Coșbuc, se gândește în poezia Vara, la moartea care va veni ca la o integrare în natură: Natura, în mormântul meu / E totul cald, că e lumină! Bineînțeles că nici aceștia nu se bucură de moarte. Sic transit gloria mundi, spun latinii. Mai devreme sau mai târziu tot vom fi răpuși de această fată de crai. Aceeași atitudine au avut-o și Mihail Sadoveanu
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
stătea cu carnețelul în mână, își luase notițe, și își mai scărpina uneori obrazul bolnav pe care frigul îl umpluse de semne albe. Jandarmul cu ouăle părea de ceară. Primarul se întorsese la primărie, tare mulțumit că va sta la cald. Își îndeplinise sarcina, restul nu-l mai interesa. Judecătorul înghițea aerul albastru, umplându-și plămânii, cu mâinile la spate, sărind pe loc. Era așteptat Victor Desharet, medicul din V. Dar judecătorul nu se mai grăbea. Savura momentul și locul. Încerca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
La început, după primele lupte, ni s-a părut amuzant să-i vedem sosind pe toți acești flăcăi de vârsta noastră care se întorceau cu chipul remodelat de exploziile obuzelor și trupul ciopârțit de rafalele de armă. Noi stăteam la cald, liniștiți, ducându-ne viețile noastre strâmte. Bineînțeles că auzeam războiul. Văzusem anunțurile de pe afișele cu mobilizarea. Citeam despre el în ziare. Dar, până la urmă, îl fentam, reușeam să îl păcălim, cum facem cu visele urâte și cu amintirile amare. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
luam un rând de Pernod. La douăzeci și doi de ani, ce poți spune, ce poți face...? L-am scos pe micuț în curte și l-am legat de copac. Era poate ora nouă. Veneam din birou, unde mureai de cald și regăseam noaptea și gerul, -10, poate -12 grade. Nu eram mândru. Micuțul sângera. — Ai face bine să spui totul, dacă ești vinovat, și totul se va sfârși, vei intra înapoi la căldură. i-am șoptit la ureche. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
și îl ajută să meargă până înăuntru. Matziev i se alătură din nou lui Mierck. Băură în cinstea reușitei lor. Frigul îl dăduse gata pe micul breton. Despiaux nu reuși să-l facă să tacă. Îi dădu să bea ceva cald, dar celălalt nu reuși să înghită. Îl veghe mai mult decît îl păzi, toată noaptea. Nu mai era cazul să fie păzit. Era terminat. Seara de iunie aproape că te făcea să-ți regăsești speranța în lume și în oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
nu ai cum și unde să te schimbi, dar nu trebuie să refuzi, n- ai încotro...Lăură își amintea fără voie, de câte ori i-a șiroit sângele pe picioare, umplându-i bocancii, câte bătături avea la picioare, cum se sufocă de cald, cum ar fi aruncat cât colo centura, dar ținută era ținută, disciplină era disciplină. - Nu prea ești vorbăreața, când vine vorba de armata, concluziona Colonenul B. - Mă rog, lucrați în domeniu, știți că nu e chiar atât de simplu. Sunt
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
Soț și soție Capitolul unutc "Capitolul unu" În prima secundă a zilei, încă dinainte de a ști dacă este frig sau cald, bine sau rău, am văzut nisipurile întinse ale Aravei, pustii și dezolante, pe care cresc doar smocuri prăfuite și întunecate, triste ca niște corturi abandonate. Nu mai fusesem pe acolo în ultima vreme, însă el da, chiar ierinoapte se întorsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
tristețe, mă îmbracă așa cum faci cu un copil, îngenunchează și îmi leagă șireturile pantofilor, apoi mă ridică și mă conduce pe scări, până când mă lovește aerul rece de afară, arzându-mi fața, cât de mică este distanța dintre rece și cald, picăturile de ploaie îmi lovesc capul în timp ce fug spre casă, cu gura plină de explicații, implorări și jurăminte, cad și mă ridic, dar el nu va fi acolo. Uite-l pe tati, strigă Noga și aleargă în întâmpinarea lui, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă gândeam la altceva. Ploaia cade cu tot mai multă forță, dar Udi mă trage afară, pe terasă, în mijlocul căreia e o fântână neagră cu apa bolborosind și sărim în ea, încet apa ne înfierbântă pielea, amestecul de rece și cald face ca viața să îmi pulseze în vene, iar inima să îmi bată nebunește, de îmi tresaltă întreg trupul. Printre brațele noastre plutesc nori violeți, ascunzând de ochii noștri peisajul, ici și colo se mai poate zări câte o rază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
fi fost doi rivali pentru dragostea mamei, atât de dragi îi erau aceste clipe, încât încerca să le reconstituie, și după ce ea plecase deja, încerca să o impresioneze cu mesajele lui incontestabile. Întotdeauna înainte de a adormi, îl întrebam, va fi cald sau frig, iar el își privea termometrul cu o sfințenie temătoare, apoi îmi dădea o predicție exactă, neînșelându-se niciodată, pe care o transmiteam mai departe sub supravegherea lui neobosită. Se pare că toată siguranța sa, esența tuturor cunoștințelor sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
râde de mine. Uneori, rămâne la mama și peste noapte, iar atunci eu dorm în patul ei, în patul acela îngust de copil dorm cel mai bine, și în primul moment al zilei, înainte de a ști dacă este frig sau cald, rău sau bine, am impresia că sunt încă o copilă în casa mamei și a tatei înainte de a divorța și imediat va intra tata și îmi va spune cum va fi vremea, dacă să îmbrac un pulover sau o haină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
o existență îndepărtată, de pe vremea când nici măcar eu nu mă cunoșteam, nu știam ce culori îmi plac, ce îmi place să mănânc și să beau, ce condimente folosesc, ce anotimp prefer, de ce sufăr cel mai mult, de frig sau de cald; se pare că răspunsurile mele o captivează și, deși nu își notează nimic, parcă am impresia că nu le va uita niciodată până la sfârșitul vieții, și apoi mă întreabă, ce anume îți place să faci? Mă holbez la ea timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
este interzis să o pierzi, în care poți preveni un întreg dezastru. Dar nu era nimeni la poartă, privesc în jurul meu așteptând, un bărbat în tricou albastru șade pe trotuarul de vizavi, capul îi este afundat între umeri, cât de cald se făcuse dintr-odată, îmi țin cu dificultate ochii deschiși, o caut orbește, Yael, sunt aici, șoptesc eu spre locul gol din jurul meu, nu îți fie teamă, te voi ajuta, dar abia în clipa în care mă apropii de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
luni ale regatului Iehuda, iar regele și oamenii lui vor să îl ucidă, dar el reușește să se salveze și scrie aceste scrisori, implorându-l pe Dumnezeu să împiedice dezastrul. Apa din jurul meu este deja rece, afară este atât de cald, însă eu tremur de frig în cadă, parcă aș fi înnebunit, îl întreb lipsită de orice interes, și ce s-a întâmplat cu el în cele din urmă, cu profetul acela, iar el spune, din câte se pare, a fugit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
față de maeștri, față de tabuuri culturale sau măcar prin asumarea proastei reputații pe care o au feministele într-o societate care colcăie de conservatorisme care se bat cap în cap sub egida reformei și schimbării. Cornelia G. este întruparea Sofiei. Surâde cald lumii care trece, zâmbește încurajator celei care vine. În acea Arcadie nu mi-a trecut o clipă prin cap să devin filosoafă, adică să produc filosofie, să comentez critic filosofie. Profesoratul și fidelitatea față de gândirea altora păreau a fi un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
nu mi-aș fi pus mereu întrebările acestea, care sunt de natură filosofică și nu aș căuta răspunsuri culturale n-aș fi făcut filosofie. Pot să spun foarte exact de ce am trăit până acum, dar asta nu-mi ține de cald pentru problema de ce trăiesc de mâine încolo. De aceea îmi este adesea teamă să nu mai am resurse, să nu mai am rezerve. Nu mi-a fost frică, dar mi-a fost îngrozitor de urât în regimul totalitar. Aceea a fost
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
care-au răsturnat filozofia unui Hegel matur? Opinăm că nu. Așa și tânărul Broanteș habar n-avea că turcii intraseră în Camenița stabilind un important cap de pod de unde vor controla mult și bine ținuturile din jur. Nu ți-e cald? - întrebă într-o doară Cosette. Drept răspuns Broanteș își dezbrăcă repede surtucul. în mișcarea emoționată, bruscă, un nasture de alamă abia aținat se rupse, se rostogoli pe podea, ocoli tălpile trandafirii ale Cosettei, trecu printre picioarele trainice ale unui fotoliu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
observă asta și zâmbi: — Șezi bre, cum vrei, nu-ți fie frică - zise el. Dacă nu te-am omorât când te-am văzut venind, de ce-aș face-o acum? Oameni suntem... Metodiu se mulțumi să înghită, sfios, în sec. — Cald, bre - zise turcul dându-și și fesul pe ceafa și privind câmpia nemărginită: Mai dihai ca la noi. De unde sunteți de loc? - îndrăzni bunul călugăr. — Din Anatolia, bre, dintr-un sat, Cașmurük îi zice, dac-ai auzit - răspunse turcul. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
murdare de maro și verde, cu fire atârnând la întâmplare. Știam cu siguranță cine era responsabil de această atrocitate, însă eram prea șireată ca să i-o spun în față. În schimb, i-am spus cu viclenie, subtil: Nu ți-e cald cu puloverul ăsta? Zâmbi mândru. — Îmi place să-l port. Alice mi l-a cumpărat. O doamnă din Wales le face, din păr de capră. Se pare că toate ies diferit. Este drăguț, nu? —Mhm. Lucrurile erau mai serioase decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]