3,772 matches
-
în psihologie cognitivă au dus la o concluzie destul de simplă și anume: gradul în care simți că tu ești stăpânul propriului destin este direct proporțional cu nivelul sănătății tale mentale, cu sentimentul de pace interioară și cu capacitatea de a interacționa cu ceilalți oameni din jurul tău. Sentimentul de bucurie și realizările fiecărei persoane au ca fundament sentimentul de siguranță și de control pe care îl simțim atunci când reușim să ducem la bun sfârșit lucrurile cu toate circumstanțele potrivnice. Sentimentul pe care
Manual de citire rapidă by Silviu Vasile () [Corola-publishinghouse/Science/1653_a_2933]
-
mai mare de citire. Antrenamentul nr. 3: Numărați în text câte cuvinte sunt boldate. Treceți peste pagină în survol mental și le căutați. Scrieți răspunsul în această casetă. Antrenamentul nr. 4: Reveniți la textul inițial și căutați următoarele cuvinte: cognitivă, interacționa, circumstanțele, rațională, liderilor, jertfit, îngenuncheat, contaminează, expansiune, reversibilității, explorezi, pământ, fructificăm, irealizabile, stăruință, priceperea, fidelă, fructifica, proprietarul, materializare, imposibil. Antrenamentul nr. 5: Citim de data aceasta normal textul, cronometrându-ne și comparând viteza de citire cu cea de la prima citire
Manual de citire rapidă by Silviu Vasile () [Corola-publishinghouse/Science/1653_a_2933]
-
simțite În lumea exterioară. Procesul receptării și folosirii informației este procesul atât adaptării noastre la potențialitățile mediului exterior, cât și al viețuirii noastre efective În acest mediu 3. Cibernetica este teoria modului În care aceste mesaje sau cantități de informație interacționează pentru a produce rezultate predictibile. După cum afirmă teoria cibernetică, „mecanismul de dirijare” care reglementează orice comportament se numește „feedback”. Oricine a reglat vreodată un termostat Înțelege principiul feedbackului. Termostatul reglează temperatura camerei monitorizând schimbarea de temperatură. Dacă Încăperea se răcește
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Între ei și cu cei cu care au interese comune, Într-un câmp care străbate, penetrează și transcende limitele statului-națiune. Guvernarea este regândită ca management al fluxurilor de comunicație, jucătorii plasându-se strategic În puncte, implantate În multiple rețele care interacționează și În care fiecare decizie și acțiune a lor are consecințe care se propagă În Întreaga rețea și mai departe. Creșterea spectaculoasă a nivelului de conectare globală, realizată de noile tehnologii de comunicație, a crescut interdependența fiecăruia Într-o asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cele mai mari provocări pentru guvernarea europeană este asigurarea participării efective a organizațiilor societății civile”8. Romano Prodi, președintele Comisiei Europene, subliniază semnificația noului parteneriat politic. El vede „instituțiile Uniunii Europene, guvernele naționale, regionale, autoritățile locale și societatea civilă ca interacționând În noi moduri: consultându-se Într-o gama largă de chestiuni; formulând, implementând și monitorizând politicile Împreună”9. Acest proces este ceea ce președintele Prodi numește „rețeaua Europa”10. Cu toate că reprezentarea formală a organizațiilor Societății civile În rețelele de politică publică
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Europei, sugerând că granițele fixe să fie Înlocuite cu zone de interactivitate, frontiere estompate sau mobile, unite de un regim de reglementare pe mai multe nivele 66. Acesta Începe să fie cazul În Uniunea Europeană pe măsură ce regiunile, OSC și diasporele culturale interacționează peste frontierele tradiționale ale statelor-națiune. Acest proces are loc de asemenea la periferia Uniunii Europene. Multe țări care au granița cu Uniunea Europeană și chiar și cele mai Îndepărtate, au intrat În diferite „Înțelegeri de asociere” cu Uniunea Europeană. Pe măsură ce schimburile comerciale
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
oceanelor unde există cele mai primitive forme de viață, până În partea superioară a atmosferei. Întrega grosime a biosferei nu depășește 64 Km de la fundul oceanului și până la limita atmosferei. În acestă bandă Îngustă, ființele vii și procesele geochimice ale Pământului interacționează pentru a se susține reciproc. În anii ’70, un om de știință englez, James Lovelock și un biolog american, Lynn Margulis, au dezvoltat teoria lui Vernadsky cu publicarea ipotezei Gaia. Ei cred că Terra funcționează ca un organism viu care
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
conectați, dar În care se simt din ce În ce mai izolați. După cum arată o anchetă condusă de Kaiser Family Foundation și intitulată „Tinerii și media În noul mileniu”, copiii americani petrec În medie cinci ore și jumătate pe zi, șapte zile pe săptămână, interacționând cu diverse medii electronice pentru recreere. Tinerii peste opt ani petrec chiar mai mult timp liber cu televizorul, Internetul, jocurile video și alte medii, Însumând aproximativ șase ore și patruzeci și cinci de minute pe zi. Ce este și mai
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
petrec chiar mai mult timp liber cu televizorul, Internetul, jocurile video și alte medii, Însumând aproximativ șase ore și patruzeci și cinci de minute pe zi. Ce este și mai Îngrijorător, studiul a găsit că majoritatea tinerilor sunt singuri atunci când interacționează cu mediile electronice. Copii mai mari petrec până la 95% din timpul lor singuri În față televizorului, În timp ce copii Între doi și șapte ani urmăresc televizorul singuri mai mult decât 81% din timp29. Pentru a depăși sentimentul de izolare personală și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
predicatul însuși, ci de funcția pe care o ocupă în grup sau în propoziție. Hill și Roberge (2006: 7−8) susțin că ideală este dubla abordare: tranzitivitatea este determinată de configurația locală a verbului (structura vP), configurație care trebuie să interacționeze cu semantica internă a verbului. Pană Dindelegan (2003a: 103) prezintă trei tipuri de accepții ale tranzitivității, cuprinzând și concepția tradițională: (a) trăsătură lexico-sintactică a verbelor/a predicatelor, constând în necesitatea complinirii semantice printr-un obiect; (b) trăsătură strict sintactică, manifestându
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
era șters. Koontz-Garboden (2009: 80) formulează ipoteza monotonicității: Operațiile de formare a cuvintelor nu elimină operatorii din reprezentările lexicale. Dacă la Chierchia anticauzativizarea presupune o operație de reflexivizare, Koontz-Garboden (2009: 80) susține că reflexivizarea și semantica lexicală specifică a verbului interacționează într-un mod intim. Koontz-Garboden (2009: 82) arată că sensul unui verb de schimbare de stare poate fi descompus în reprezentări care exprimă sensul cauzativ și cel de schimbare de stare, folosindu-se operatorul CAUZĂ și operatorul DEVENIRE (care au
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
sale. Ea se formează în mare măsură prin acțiuni formale, adică exercitate în școală, dar acestea nu se realizează pe un teren „viran”, ci pe ceea ce elevii „aduc” din mediul extrașcolar (valori personale, atitudini, convingeri, comportamente). În clasă, școlarii nu interacționează numai în calitate de elevi (exercitându-și astfel roluri oficiale), ci și de ființe care gândesc și simt într-un anumit fel, dar mai ales care aduc cu ele o experiență morală mai bogată sau mai săracă, bună sau rea, constituită în
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
a constituit respectivul comportament. Dar care este rolul subiectului în acest proces? Fenomenele sociale nu sunt pur și simplu produsul altor fenomene sociale, ci produsul oamenilor. În al doilea rând, mai mult ca în alte domenii ale realității, fenomenele sociale interacționează multiplu, sunt interdependente, formând sisteme cu o marcată tendință de coerență, imposibil de descris cu schema simplă a cauzalității. Următorul grup de capitole au ca obiect analiza de sistem în variatele ei ipostaze. Mai întâi, analiza funcțională care dezvoltă modelul
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
relații de producție (baza economică) generează un anumit tip de instituții suprastructurale și ideologice. Marile tipuri de organizare socială (formațiunile sociale) reprezintă tocmai asemenea configurații structurale stabile: comuna primitivă, sclavagismul, capitalismul, socialismul. Analiza dinamicii sistemului. Elementele componente ale unui sistem interacționează multiplu; relațiile cauzale simple sunt înlocuite cu o cauzalitate multiplă, circulară, completată cu circuite de feedback și procese de echilibrare complexă. Starea la un moment dat a sistemului este, în consecință, rezultatul acestei multiple interacțiuni, și nu o stare stabilă
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
vecinătate între sistemele sociale: relații de acomodare/dominare și relații de cooperare/concurență. Relații de acomodare/dominare. În funcționarea lor, sistemele sociale, inclusiv în situația în care sunt subsisteme ale aceluiași sistem, intră în contacte laterale sau de vecinătate. Ele interacționează, se influențează reciproc, pozitiv saunegativ, dezvoltă cerințe reciproce. Școala, de exemplu, poate educa la tineri o mentalitate științifică, disfuncțională pentru sistemul religios. Din acest motiv, biserica, dacă este într-o poziție favorabilă, va încerca să preseze „lateral” asupra școlii, pentru ca
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
complet eliminată sau, chiar dacă mai rămâne o anumită cantitate de incertitudine, ea nu mai este importantă. În situațiile reale însă, incertitudinea nu este, de regulă, absorbită integral în fazele predecizionale, ci persistă. Ea este un parametru important al procesului decizional, interacționând cu ceilalți parametri ai acestuia. Incertitudinea generează o serie de probleme psihosociale a căror soluționare este de natură să modifice sensibil însuși procesul decizional. În cele ce urmează, intenționez să argumentez că, în condiții de incertitudine persistentă, decidenții reali recurg
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
aleasă va fi cea mai bună posibil la nivelul cunoștințelor de care dispune decidentul și cu atât mai puțin în mod obiectiv. PROPOZIȚIA 1.4: Strategia de decizie în incertitudine persistentă are atât componente cognitive, cât și componente social-psihologice care interacționează multiplu. Incertitudinea generată de procesul decizional nu reprezintă un subprodus neutru, ci un element important ce interacționează cu toate celelalte, fiind de natură să modifice comportamentul decidentului. În literatura de până acum, accentul cădea pe tehnicile de decizie. După luarea
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
mai puțin în mod obiectiv. PROPOZIȚIA 1.4: Strategia de decizie în incertitudine persistentă are atât componente cognitive, cât și componente social-psihologice care interacționează multiplu. Incertitudinea generată de procesul decizional nu reprezintă un subprodus neutru, ci un element important ce interacționează cu toate celelalte, fiind de natură să modifice comportamentul decidentului. În literatura de până acum, accentul cădea pe tehnicile de decizie. După luarea deciziei, incertitudinea nu mai era considerată un parametru important al dinamicii sistemului. Incertitudinea rămasă însă din procesul
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
acest motiv, el este forțat să dezvolte activități de minimizare a consecințelor disfuncționale ale acesteia, să încerce chiar să absoarbă cât mai mult din incertitudinea în exces prin mijloace extracognitive. Rezolvarea acestor două probleme nu este absolut separată, soluțiile lor interacționând. Teoriile deciziei, atât cele clasice, cât și cele actuale, își concentrează atenția asupra primei probleme. Cea de-a doua - tratarea incertitudinii în exces - este practic ignorată. Tacit, ea pare să fie considerată o problemă exterioară deciziei și deci nerelevantă pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
al explicației, fiind diferită de imaginea din conștiință care îi corespunde. Mai mult, această imagine conștientă nu reprezintă un model ideal al ei, ci unul dintre elementele sale componente, găsindu-și o explicație în acest cadru general obiectiv. Fiecare activitate interacționează cu celelalte în mod obiectiv. Această relație de determinare reciprocă este reală, obiectivă, în sensul că nu este o relație pe care o impune mintea omenească. Ajungem în acest fel la o teză fundamentală a teoriei marxiste asupra societății: determinismul
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
reportare a pierderilor pe o perioadă nelimitată. În Statele Unite pierderile pot fi reportate timp de 20 de ani. Tabelul 3.8 ilustrează modul În care, atunci când solicitările reducerilor la costurile de capital sunt combinate cu regulamentele legate de reportarea pierderilor, interacționează pentru a mări obligațiile fiscale ale societății, având tendința de a micșora investiția 161. Tabelul nr. 3.8 Reprezentarea amortizării accelerate, 3 ani vs 7 ani de reportare a pierderilor An 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
al., 2002, 211). După cum am menționat deja, domeniul de investigație Înglobează „trei generații adulte” ale căror raporturi sunt abordate din două unghiuri principale: a) ca transmiteri și schimburi culturale În relație cu schimbarea socială; b) ca forme de Întrajutorare ce interacționează cu sistemele publice de protecție socială. Din punct de vedere metodologic, a fost vizată observarea atât a raporturilor public/privat, cât și a discontinuității Între generații. Pe scara a trei generații, „se poate observa și diversitatea de reciprocități directe sau
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
și, respectiv, de vârstnici. Singură, doar generația intermediară - cea care contribuie cel mai mult În relațiile cu ascendenții și cu descendenții - acuză o accentuare a inegalităților sale interne, generate de jocul transferurilor de bunuri către celelalte generații. Aceste transferuri private, interacționând cu cele publice, intră În interferență cu dinamica macrosocială de-a lungul a două procese principale: În primul rând, prestațiile publice exercită efecte redistributive considerabile asupra majorității gospodăriilor. În mod egal, aceste prestații publice au efecte incitante asupra solidarității intrafamiliale
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
căreia se realizează o redistribuire a bunurilor În cadrul familiei. În acest context, există o redublare prin transferuri private a redistribuției publice a cărei funcție de reducere relativă a inegalităților se Întărește din ce În ce mai mult. Al doilea mecanism rezultă din dinamica generațiilor ce interacționează atât unele asupra celorlalte, cât și cu conjunctura istorică ce le-a generat. Cohortele succesive care compun societatea exprimă succesiunea perioadelor de creștere și a celor de stagnare (sau chiar regres), de prosperitate sau de degradare socială. În consecință, aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
spune că lipsește sentimentul legăturii, al interrelației membrilor comunității care identifică indivizii ca parte a comunității. Atunci putem spune că puterea legăturilor În relațiile sociale constituie aspectul definitoriu al unei comunități. O comunitate e constituită din relațiile prin care oamenii interacționează zilnic. Pentru ca un grup de oameni să aibă valori pe care să și le Împărtășească, trebuie să aibă disponibilitatea de a se Întâlni, de a intra În relații, de a vorbi despre valorile și interesele lor. Rețelele sociale sunt mijloacele
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]