3,885 matches
-
După spusele proprietarului hotelului Araki Mataemon, cineva văzuse un străin și un japonez intrând într-un han ieftin de pe Koshō-machi, cu o seară în urmă. — Individul care i-a văzut lucrează la un magazin de saké din apropiere. Spunea că japonezul era foarte palid și părea bolnav. Străinul arăta exact cum l-ați descris: înalt, statură de luptător de sumō, cu o față prelungă și turtită. Era cu siguranță Gaston. — De ce nu mergeți să vedeți? Koshō-machi nu era departe de hotelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
0.90 m. „-san“ este un sufix de politețe, care însoțește numele de persoane (domnul X, doamna X). Găluște din orez garnisite cu bucățele de pește crud sau înfășurate în ierburi de mare. Există restaurante mici care servesc numai sushi. Japonezii nu rostesc cuvântul fundoshi în societate. Chimono folosit și în loc de pijama. În casele tradiționale japoneze, mesele sunt foarte joase și se stă pe perne. Păpușă fără picioare, care nu cade, oricât ai încerca să o dobori. Felii subțiri de carne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
toate mesele de plastic și bidoanele aruncate, toate felinarele sparte, toate burțile revărsate peste curea, toate picioarele umflate în papuci turcești, vedeam până și rufele puse la uscat la balcoane, ca o cameră de luat vederi pe suport mobil de japonez. N-aveam cui să-i spun, dar mă scotea din minți povestea asta cu amănuntele, îngrozitor de multe, vedeam scamele înainte de a vedea costumele, vedeam pistruii înainte de-a vedea dacă e bărbat sau femeie, dacă-mi întindea cineva mâna, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
din mână reflectorul, ceea ce-a atras asupra mea furia regizorului: „Miyashita, tâmpitule, ce naiba faci?“. Cum stăteam eu așa căzut pe gânduri, vagabondul m-a Întrebat Încă o dată: — De ce și-a tăiat Van Gogh urechea? Cum de-a ajuns un japonez În starea de vagabond? De ce n-a vorbit până acum În japoneză? Cu siguranță era beat rangă, dar uimitor cât de coerent vorbea! mă gândeam eu clătinând din cap. Cum nu scoteam nici un cuvânt, vagabondul a rânjit din nou: — Păcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
oribil, de furnir ars, făcea chiar opt dolari, dar nu-mi dădeam prea bine seama dacă era scump sau ieftin, fiind prima mea vizită la New York. Monkey vorbea mult În timpul mesei. Discuția din seara asta avea ca temă necesitatea emancipării japonezilor atât În comportament, cât și În gândire. Numai noi, japonezii, avem tendința de a trasa o linie clară Între țara noastră și restul lumii, așa cred eu. Vorbim fără să ne gândim prea mult, despre un Mifune al lumii Întregi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
-mi dădeam prea bine seama dacă era scump sau ieftin, fiind prima mea vizită la New York. Monkey vorbea mult În timpul mesei. Discuția din seara asta avea ca temă necesitatea emancipării japonezilor atât În comportament, cât și În gândire. Numai noi, japonezii, avem tendința de a trasa o linie clară Între țara noastră și restul lumii, așa cred eu. Vorbim fără să ne gândim prea mult, despre un Mifune al lumii Întregi, despre Ayako sau despre Kurosawa cunoscuți În toată lumea, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
deținea nici măcar prim-ministrul, dar cu siguranță n-aș fi știut că În New York se află un șofer de taxi sirian. Până am ajuns În Bowery, șoferul m-a boscorodit tot drumul că am fumat În mașina lui. Vagabondul docil japonez stătea lângă un panou metalic pe jumătate Îndoit pe care scria Bowery. Era așezat la ceva distanță față de ceilalți vagabonzi morți de beți și, la un interval de un minut, ducea la gură sticla de Jack Daniels Înfășurată Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
informațiilor privind riscul de țară. Există mulți nebuni pe lumea asta, dar asta nu Înseamnă că-și taie toți urechile. Ce zici de modul ăsta de gândire? continuă bărbatul luând o Înghițitură de Jack Daniels. Îți amintești de pilotul ăla japonez care s-a prăbușit În golful Tokio, acum ceva vreme? Din analizele medicale efectuate În urma accidentului a reieșit că suferea de stres psihosomatic. Eu cred că era mai degrabă vorba de o obsesie. După părerea ta, de ce crezi că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
văzut de-atunci un asemenea zâmbet, care părea să dea de Înțeles că Încă de când se născuse n-a zâmbit decât atunci când simțea cu adevărat acest imbold. Mai mult decât caseta primită, m-a impresionat faptul că Încă mai existau japonezi cu un zâmbet așa de minunat. Îmi doream să-l revăd măcar o singură dată, așa că i-am rugat pe colegii mei să mă trimită pe mine să mă ocup de el când urma să elibereze camera sau dacă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
telefonul și mi-am sunat un prieten din Japonia. În timp ce vorbeam tot felul de nimicuri, am reușit să mă mai liniștesc un pic. A doua zi am găsit energia să-mi termin munca, deși eram Într-o stare deplorabilă. Vagabondul japonez n-a mai apărut. Până la urmă nu și-a mai făcut apariția În nici una din zilele rămase până la plecarea mea. L-am Însoțit pe Monkey, ca de-obicei, prin discoteci și cluburi, dar n-a mai scos o vorbă cu privire la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
ridicat În picioare, cu gândul să-l fac bucăți dintr-o lovitură. Atunci s-a speriat și a rupt-o la fugă. Dar știi ce a avut tupeul să-mi spună În timp ce fugea mâncând pământul? „Tâmpitule! Nu te pune cu japonezii!“ Îți dai seama? Poți să crezi așa ceva? Pe urmă a venit un tip gras și sobru, Îmbrăcat cu o scurtă din molton croită prost, cu ochii Înguști, care zicea că vrea să devină scriitor. Tocmai mă Întrebam ce legătură avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
acum doi ani, de la un festival de film din Barcelona. Filmul În care Reiko a jucat rolul principal a fost apreciat foarte bine de critici. Un film italian, Țărmul mării, ai auzit de el? — Nu, n-am auzit. — Așa e, japonezii habar n-au de compatrioții lor care au succes În străinătate. Nu-mi puteam dezlipi ochii de pe fotografie. O fată așa de slăbuță... mă gândeam eu. Nu-mi venea să cred că a fost În stare de ceva atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
la un restaurant japonez situat În clădirea cu numărul 57, care-i plăcea lui foarte mult. Era un restaurant foarte bun, unde se serveau nikujaga și anghilă à la Yanagigawa. Când ești plin de cocaină până la refuz, deja sake-ul japonez ți se pare doar apă fiartă la care ai adăugat un pic de gust, așa că poți să bei oricât de mult. Și era foarte bun. Cred că am golit amândoi peste zece sticle mari de sake. Știi, de la sake-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
ți se pare doar apă fiartă la care ai adăugat un pic de gust, așa că poți să bei oricât de mult. Și era foarte bun. Cred că am golit amândoi peste zece sticle mari de sake. Știi, de la sake-ul japonez te Îmbeți Într-un mod cu totul special. Simțeam o amorțeală În tot corpul, dar nu numai fizică, ci și psihică. Și cum eram noi așa amețiți de aburii alcoolului, iată-l că Începe să vorbească de testul de fecale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
fecalelor s-au descoperit niște bacterii necunoscute la om și Îți dai seama ce scandal a ieșit! Râdeam În gura mare la auzul acestei povești, atât de tare Încât ceilalți clienți Întorceau capul deranjați spre noi. Problema cu sake-ul japonez este momentul În care Începi să te trezești din beție. E o senzație cât se poate de neplăcută, nu-i așa? Ca și cum presiunea atmosferică ar scădea puțin câte puțin. Ei bine, În momentele alea Yazaki a Început să-mi povestească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
un accent din Kansai: — N-ai o aspirină? forțându-se să afișeze un zâmbet. Am dat să mă Îndepărtez pentru că mirosea groaznic, dar cuvintele lui m-au țintuit locului: — Ai venit pentru Yazaki, nu-i așa? M-am apropiat de japonezul acoperit de mizerie din cap până-n picioare, Întrebându-mă de câtă vreme stătea acolo, Între gunoaie. Pletosul avea pielea de culoare pământie și o rană urâtă la una din urechi. Deja se transformase Într-o plagă cu crustă. Stătea așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
se transformase Într-o plagă cu crustă. Stătea așezat pe o cutie de carton și de sub el se vedea scurgându-se urina. — Și tu ești japonez? l-am Întrebat. — Normal“, mi-a răspuns el cu o voce hârșâită. Numai un japonez ar putea vorbi japoneză așa de bine. — N-am aspirine, dar, dacă vrei, am somnifere, i-am spus. — N-am nevoie, a scuturat din cap pletosul. — Ți s-a Întâmplat vreodată să-ți spargă cineva dinții În timp ce dormeai și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
M-am uitat mai bine la el și am văzut că plângea. — Știu că n-ar trebui să plâng... N-am plâns nici atunci când am ajuns să nu-mi mai pot controla vezica, dar acum că am dat peste un japonez cu care să pot vorbi În limba mea, mi-au dat lacrimile... Dac-aș avea o aspirină, m-aș simți mai bine. M-ar ajuta să nu mai fac pe mine. Dar ai zis că n-ai așa ceva... Știi, aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
japonez, am stat un pic de vorbă cu el. Asta-i tot, am explicat eu. — E Într-o mare Încurcătură, spuse bărbatul În impermeabil. Noi Încercăm să ne facem treaba cu toate că dispunem de un buget limitat de la municipalitatea New Yorkului. Japonezul acesta, pe nume Yama, tocmai a fugit din spital acum trei zile. Nimeni nu poate să supraviețuiască mult timp pe străzi. Cu toate astea, În acest cartier trăiesc Între cinci mii și douăzeci de mii de vagabonzi. Nu e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
americani. Refugiații și imigranții nu au Întotdeauna o viață ușoară aici, În America, dar se pot baza pe comunitățile lor, În care există adevărate asociații de Întrajutorare. Până acum n-am văzut un singur vagabond rus, chinez sau coreean. Însă japonezi da! Ciudat e că sunt Încă tineri cu toții. Uneori trec granița În Canada sau În Mexic. În general Își găsesc câte-o slujbă temporară, iar seara Își pierd vremea prin discoteci. În scurt timp le expiră viza de ședere. Unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
ajunseră cu povestea până aici, bărbatul În impermeabil bătu brusc cu pumnul În masă, urlând cu venele de la tâmple umflate: Și tu, și Yazaki, să nu vă mai prind că vă Învârtiți pe-aici! M-ai Înțeles? Numai la voi, japonezii, am văzut așa ceva: să existe și cerșetori pe bune, și alții care să se distreze imitându-i! Bărbatul În impermeabil Își ieșise din pepeni și părea foarte agitat. Celălalt, În canadiană groasă, Îl apucă de braț, Încercând să-l potolească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
la mine. Apoi bărbatul În canadiană scoase un oftat prelung, se ridică În picioare și Îmi aruncă liniștit În față: — Dacă tot ai venit În America, Învață măcar un pic de engleză! Nu pot să vă pricep deloc pe voi, japonezii. Dar ați face mai bine să nu vă puneți cu noi! Spunând acestea, Îi făcu semn bărbatului În impermeabil să se pregătească de plecare, apoi, Înainte de a ieși pe ușă, se Întoarse spre băiețașii din colț și spre bătrânul de lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
după plecarea lor, albinosul a venit să ia cutia goală de Coca-Cola și, fără să-l fi Întrebat nimic, mi-a explicat că blue card-ul era certificatul de rezidență Într-un adăpost social pentru cei fără domiciliu. Yama, pletosul japonez cu accent de Kansai, era Îngrozit de grupurile de golani În stare să spargă dinții cerșetorilor și să-i forțeze să le facă felație, dar atmosfera din acest bar era straniu de liniștită. Nu se simțea nici cea mai mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
față la auzul acestor cuvinte și Îmi aruncă o privire urâtă. Apoi Își pironi privirile În podea și parcă aștepta să-și facă efectul aspirinele. Nu părea să aibă chef să vorbească cu mine. Voiam să-i povestesc despre Yama, japonezul pe care-l Întâlnisem pe stradă, și despre asistenții sociali, dar m-am abținut, temându-mă că asta l-ar face să se ridice de la masă și să plece. Am rămas tăcut ceva timp, după care l-am Întrebat dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
cu un nume fictiv: „Din partea unui prieten al lui Van Gogh“. Oare ce cantitate era Înăuntru? Pachetul avea dimensiunea a patru pachete de țigări puse laolaltă. Probabil Încăpeau vreo câteva sute de grame. La asta s-o fi referit vagabondul japonez care vorbea cu accent de Kansai când m-a avertizat să nu mă apropii de Yazaki? Oare tot ce s-a Întâmplat până acum nu a fost decât o savantă punere În scenă ca să mă transforme Într-un simplu transportator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]