7,756 matches
-
echilibrul sau își va construi un altul. - Au început să cadă temeliile, vorbii. - E o părere, ca la cutremure; temeliile nu dispar, o iluzie, se zdruncină numai, e o reașezare a lor, dând impresie pieirii. Asta e salvarea. Cum să piară temeliile? - Mă gândeam la Tablele Legii, la Creștinismul care le-a urmat. Ni se spune de câțiva ani că sunt născociri ale misticismului și din cauza asta învățământul religios a fost interzis, iar sinagogile și bisericile pe care le mai vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
vreodată, și la acest din urmă gând, răsărit în legănarea șaretei, Lung zâmbi în somn, revăzu ședința de la primărie cu primarul și cei doi de la oraș, ce e val ca valul trece, iar cei ce-o convocaseră sau ordonaseră vor pieri și ei în vântul și cernoziomul câmpiei, uitarea se va așterne peste toți, iar câmpia va trăi mai departe în înflorirea, germinația ei fără sfârșit. Lung picotea, zâmbea, răzbunat, pe capra șaretei proaspăt vopsită, lustruită, iar calul alerga, singur, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
acolo, numele i-a rămas scris pe crucea de marmură: «Locotenent colonel Viaceslav Ladislau», iar dedesubt precizarea: «ofițer în Armata Poloniei Libere», apoi anul nașterii și al morții. Eu m-am măritat cu un ofițer francez de aviație care a pierit într-un accident deasupra Mediteranei, îmi cresc fiica, locuiesc la Paris. Mi-aduc aminte de multe ori de tine și de țara ta atât de ospitalieră, de mătușa ta, mă întreb dacă mai trăiește, și despre tine, m-a, întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
societăți întregi s-ar fi prăbușit. Este greu după atâția ani să refaci timpul în toate fibrele lui, nimeni nu le va mai putea aduce la lumină pentru că au căzut în adâncimi neprevizibile, dincolo chiar de zona subconștientului, fără a pieri însă, ivindu-se foarte rar, mai ales în somn, zvâcniri ale spaimei uitate, care se transmit generațiilor asemeni spaimelor de la Maidanek sau Auschwitz. Ce va urma? Nici un răspuns. Nici măcar posturile de radio străine, pe care cei mai mulți le ascultau în taină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
comenta. - Nu vedeți dumneavoastră? mi se adresă, toate s-au făcut un talmeș-balmeș, nemaipomenit. Manierele, mai ales manierele, au dispărut. - Adevărul e că se naște o societate fără Dumnezeu, fără strămoși. - Nu se știe, domnule Pavel, rostii, un popor nu piere cu una cu două. Ce vedeți nu e pădurea ci uscăturile, scoase acum la lumină de uraganul care bate. La plecare, domnișoara Marga Popescu poposi la mine, dar când deschise ușa grea de la intrare... ...mâinile ni se suprapuseră pe clanța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
profesiei le-ar fi imposibilă - asta-i contradicția - din care cauză nu sunt întrebați, nu sunt trași la răspundere, altfel ar fi un infern, un obstacol de netrecut, or fără medici și fără judecători o societate nu poate exista. Ar pieri. - Și-atunci care sunt limitele? întrebai. - Cele ale conștiinței, îmi spuse. Legile sunt schimbătoare, iar multe din ele imperfecte. Totul e să nu ai nimic a-ți reproșa, necum ceva grav sau ireparabil când ești chemat să-ți faci datoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
ea nu răspunse, mă fixă în schimb cu o anume adâncime a privirii pe care nu o credeam posibilă, pentru că aducea la suprafață, sau sugera, intensitatea unui timp revolut de care aproape uitasem, un timp care se născuse cândva și pierise prin voita mea ignorare (o autocenzurare absurdă), în chiar clipa ivirii lui. Și fără vreo altă deschidere verbală, îmi prinse mâna stângă în palmele ei mici, după care se agăță de privirea mea contrariată: - Ce repede uităm! spuse. Eu n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
nu mai au ce face, că energiile lor se topesc în van. Amurgul intra în cenușiu. - Am venit să-ți vorbesc, reluă el, pentru că te aflai în cumpănă, iar eu, la toate răscrucile tale de viață... Nu-l mai auzii. Pieri în semiântunericul odăii, dar nu înainte de a-i simți ocrotitoarea mână pe umărul drept: ultima dovadă a prezenței lui în seara aceea. 4. Într-o după-amiază dinspre mijlocul toamnei acelui an, venind acasă și văzând toate luminile aprinse în apartamentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
ce-i mai deschidea ușa și care-i amintea împământenirile spiței ce-i urca, sub control până spre mijlocul veacului trecut, rânduitori de cherestea sau cereale și negustori modești, toți de aici din părțile Levantului, cât despre spița soțului, nici unul - pieriseră mult înainte în pulberea câmpiei răsăritene. Era acum veselă de primirea întâii vești de la ea. - Dar se întoarce, îi spusei. - Neamul nostru a avut întotdeauna oameni imprevizibili, răspunse, deși vorbea Margăi; la vârsta asta nu poți să mai iei viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
fel celor răi, măcinați de păcate; Încă un suflet smerit se ridică la cer; printre dealuri domoale și văi cu pajiști curate; spre Înverzite cîmpii cu rîuri de miere și lapte; unde nu-i Întristare, nici supărare, și toate suferințele pier. Adio, adio și despre morți numai bine; de mîine, sufletul ei fericit va petrece Într-un tărîm de lumină, alături de Îngeri, Împreună cu sfinții cei din vechime, În lăcașul celor drepți și blajini din celesta grădină... Dar undeva, În adîncul lui
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
moi și el Îi ridica rochia deasupra șoldurilor. Când Îi scotea chiloții, ea avu o zvâcnire de „anxietate vaginală“. —Sam? —Ce-i? Vezi tu, că tot ești ginecolog și așa.... Dar el o mângâia deja și vocea Începuse să-i piară. Burta Îi tremura În vreme ce el o săruta cu delicatețe și se Îndrepta Încet mai jos. Într-un sfârșit, ajunse să-i desfacă picioarele. Ea a avut o scurtă tentativă să le strângă, dar fără rost. În vreme ce degetele lui se jucau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Cu mujdei Îl facem pe dumnealui!”. Guguștiucul țipa Îngrozit, pe limba lui, și Încerca să scape din mâinile care Îl strângeau. Printre degetele copilului curgea sânge. Peste ochii ce semănau cu două boabe netede și lucioase de piper apărea și pierea cu repeziciune o pieliță subțire și străvezie. „Dă-l Încoace!” făcu vânătorul, mulțumit de prada lui. Apucă vietatea În care inima dădea să spargă pieptul, Îi răsuci de două ori capul, Îl smulse și-l azvârli pe jos. Apoi aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și cu șuier pojarul se-asmuțea spre-nalt. Venea Sfârșitul Lumii. De groaznicele chinuri, prea stors de vlagă, trupul se prăbuși-n adâncul leșinului abis. Trezitu-m-au din moarte toții bunii mei vecini. Mai bine mă lăsau să-mi piară răsuflarea, căci de trăit nici gând să pot, scăpat, distrus, din aspra-ncrâncenare. Blândul lăcaș, zidit de mâna bunului meu tată, ce-n cer acuma-și plânge neputința, zăcea sfârșit, Îmbrățișând pământul. Ce crudă soartă ori ce vis teribil din care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
neliniștit al tatălui meu, adică l-a dat de pomană), gardul ce-mprejmuie umilul meu domeniu, cotețul plin de păsări grase, cocina În care de multă vreme nu mai țineam porc, căci sămânța ălor cu care ne Înțelegeam noi bine a pierit cam de la moartea tatii (adăpostul porcesc, Însă, era o amintire scumpă și un loc de duioasă aducere aminte), toată copilăria mea și tinerețea, dorința de-a trăi și voioșia, tristețile, durerile, dura de la plită pe care, copil, o Învârteam pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
atins cu bisturiul bărbăția suferindă a omului, i-a Împins mațele la locul lor În burtă, iar mădularul care atârnase bolnav a reintrat În urzeală, topindu-se În ea. Omul care se arătase vesel-milostiv față de durerea țigăncii a rămas să piară de singurătate și neînțelegere În gogoașa de mătase a acelei nedeslușite Întâmplări. Privit de departe, nesfârșitul gard Înalt ce Înconjura colțul de rai vegetal printre copacii căruia se aflau barăcile pușcăriei-balamuc părea nespus de pașnic. Iedera și alte buruieni cățărătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de trei zile, ci i-a atacat prin surprindere înainte de expirarea termenului. Rușii și-au revenit, totuși, de pe urma șocului și i-au învins. Astfel că „oastea lui ea vestită și neînfrântă și în toate țările lăudată de vitejia lor au pierit cu totul“ (s. Ven. C.)27. La originea tuturor nenorocirilor • Cf. Radu Logofătul Greceanu, Istoria domniei lui Constantin Basarab Brâncoveanu Voievod 1688-1714, ediție critică de Aurora Ilieș, București, Editura Academiei, 1970, p. 205, 210-211. • Hurmuzaki, Documente, Supliment I3, p. 76
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
ajunge pe această cale la dezmembrarea Austro-Ungariei“60. Pentru el nu exista alternativa: „Astăzi [...] nu avem deschisă decât o singură cale: împotriva Rusiei și pentru Basarabia! Altfel vom pierde și Basarabia și vom rămâne și fără Ardeal. Ardealul nu a pierit într-o mie de ani, nu va pieri nici de azi înainte“61. Revista „Viața Românească“ a reluat, sub semnătura lui Alexis Nour, articolele referitoare la starea învățământului, a organizării administrative, a vieții sociale și economice etc. din Basarabia, plecând
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Pentru el nu exista alternativa: „Astăzi [...] nu avem deschisă decât o singură cale: împotriva Rusiei și pentru Basarabia! Altfel vom pierde și Basarabia și vom rămâne și fără Ardeal. Ardealul nu a pierit într-o mie de ani, nu va pieri nici de azi înainte“61. Revista „Viața Românească“ a reluat, sub semnătura lui Alexis Nour, articolele referitoare la starea învățământului, a organizării administrative, a vieții sociale și economice etc. din Basarabia, plecând de la constatarea că în Regat aceste aspecte erau
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
electric, frig, hrană insuficientă cantitativ și calitativ. Cel din urmă aspect este astfel descris: „foamea era chinuitoare și noi ajunsesem într-o stare avansată de anemie. După 4-5 luni de detenție, când mă dădeam jos din pat, aveam amețeli, îmi pierea văzul și cădeam pe beton [...] La arestare aveam 75 de kg, iar după aceea ajunsesem la 53 de kg“76. • Anchetele Partizanii și susținătorii lor care au fost arestați - în total aproximativ 60 de persoane 77 - au cunoscut din plin
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
poate un om să urască până-ntr-atâta lumea din care a ieșit?”, se întreabă Ilarion Ulma, „răzeșul” care presimte sfârșitul clasei sale: „Cine știe ce-i rău și ce-i bine? Om trăi și-om vedea. Destul că ce-a fost piere.” Răzeșul moare și el, fără răspuns, întrebându-și necontenit fiul: „Cu noi cum rămâne, Ioane?” Ca și în romanul următor, Un an, o viață (1986), autorul reconstituie, în jurul evenimentelor contemporane, spațiul arhaic al Bucovinei din ritualuri străvechi, tradiții și datini
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287377_a_288706]
-
domeniul public al unei unități administrativteritoriale în domeniul public al statului se face, la cererea guvernului, prin hotărâre a consiliului județean, respectiv a Consiliului General al Municipiului București sau a consiliului local. Dreptul de proprietate publică încetează, dacă bunul a pierit ori a fost trecut în domeniul privat. Trecerea din domeniul public în domeniul privat se face, după caz, prin hotărâre a guvernului, a consiliului județean, respectiv a Consiliului General al Municipiului București sau a consiliului local, dacă prin Constituție sau
Audit şi contabilitate : baze ale performanţei în administraţia publică by Adelina Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Science/188_a_474]
-
a dat-o liberului său arbitru". C.S. Lewis, Despre minuni. Cele patru iubiri. Problema durerii, Editura Humanitas, București, 2012, p. 407. 17 ,,Povestea din geneză vorbește despre mărul miraculos al cunoașterii, în dezvoltarea doctrinei însă, magia inerentă a mărului a pierit cu desăvârșire, povestea devenind o simplă relatare a nesupunerii". C.S. Lewis, Despre minuni. Cele patru iubiri. Problema durerii, Editura Humanitas, București, 2012, p. 409. 18 ,,Așadar în dezvoltarea doctrinei se susține că omul, așa cum l-a făcut Dumnezeu, era întru-totul
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
produselor alimentare de bază și a provocat dezintegrarea organizării economice a societății. Cu cât autoritățile se arătau mai zeloase în impunerea prețurilor maximale, cu atât mai disperate deveneau condițiile maselor urbane dependente de cumpărarea hranei (...). Minunata civilizație a antichității a pierit deoarece nu și-a adaptat codul său moral și sistemul legal la cerințele economiei de piață". Acțiunea umană, www.mises.ro, pp. 576-577. Dimpotrivă, Niall Ferguson are o altă părere. El crede că: ,,Imperiul Roman nu a intrat în declin
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
nu-și ține în seamă răul, nu se bucură de nedreptate, ci de adevăr se bucură; pe toate le suferă, pe toate le crede, pe toate le nădăjduiește, pe toate le rabdă. Iubirea niciodată nu se trece. Fie ele profețiile: pieri-vor; fie ele limbile: înceta-vor; fie ea știința: pieri-va. Că-n parte cunoaștem și-n parte profețim. Dar dacă va veni ceea ce-i desăvârșit, atunci ceea ce-i în parte se va desființa. Când eram copil, vorbeam ca un
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
nedreptate, ci de adevăr se bucură; pe toate le suferă, pe toate le crede, pe toate le nădăjduiește, pe toate le rabdă. Iubirea niciodată nu se trece. Fie ele profețiile: pieri-vor; fie ele limbile: înceta-vor; fie ea știința: pieri-va. Că-n parte cunoaștem și-n parte profețim. Dar dacă va veni ceea ce-i desăvârșit, atunci ceea ce-i în parte se va desființa. Când eram copil, vorbeam ca un copil, gândeam ca un copil, judecam ca un copil; dar
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]