3,994 matches
-
cu sau fără TOC, și al pacienților care prezentau numai TOC (George et al., 1993; Holzer et al., 1994; Cath et al., 1992; Miguel et al.; 1995). Dacă unele studii asupra TOC implicînd ereditatea nu au descoperit nici o legătură între TOC și sindromul Tourette (Flament et al., 1988; Black et al., 1992), altele au indicat o anumită relație între cele două tulburări. Cu toate acestea, nu este nimic clar. Pauls și colaboratorii săi (1995) afirmă că anumite cazuri de TOC pot
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
între TOC și sindromul Tourette (Flament et al., 1988; Black et al., 1992), altele au indicat o anumită relație între cele două tulburări. Cu toate acestea, nu este nimic clar. Pauls și colaboratorii săi (1995) afirmă că anumite cazuri de TOC pot fi ereditare și pot avea legătură cu sindromul Tourette sau cu ticurile, alte cazuri sînt ereditare, dar nu au legătură cu ticurile, iar altele nu sînt nici ereditare și nici în relație cu sindromul Tourette. Distribuția pe sexe Black
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
legătură cu sindromul Tourette sau cu ticurile, alte cazuri sînt ereditare, dar nu au legătură cu ticurile, iar altele nu sînt nici ereditare și nici în relație cu sindromul Tourette. Distribuția pe sexe Black (1974) a analizat 11 studii asupra TOC și a afirmat că, din 1.336 de pacienți, 651 erau bărbați, iar 685 femei, fapt care indică o distribuție aproximativ egală pe sexe. La fel, Yaryura-Tobias și Neziroglu (1983) au raportat o distribuție egală pe sexe, analizînd șase studii
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
a afirmat că, din 1.336 de pacienți, 651 erau bărbați, iar 685 femei, fapt care indică o distribuție aproximativ egală pe sexe. La fel, Yaryura-Tobias și Neziroglu (1983) au raportat o distribuție egală pe sexe, analizînd șase studii asupra TOC, iar un alt studiu asupra unui grup de pacienți (Noshirvani et al., 1991) a descoperit o ușoară prevalență în cazul femeilor. De asemenea, Rasmussen și Eisen (1992) au descoperit un procent mai ridicat în cazul femeilor (53,8%) dintr-un
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
pacienți (Noshirvani et al., 1991) a descoperit o ușoară prevalență în cazul femeilor. De asemenea, Rasmussen și Eisen (1992) au descoperit un procent mai ridicat în cazul femeilor (53,8%) dintr-un grup semnificativ, alcătuit din 560 de pacienți cu TOC. Rezultate contrare s-au înregistrat în general în studiile referitoare la incidența în rîndul copiilor și adolescenților, acestea indicînd o predominanță a cazurilor masculine (Swedo et al., 1989; Rapoport, 1990). Cu toate acestea, rezultatul din urmă se poate pune pe seama
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
a cazurilor masculine (Swedo et al., 1989; Rapoport, 1990). Cu toate acestea, rezultatul din urmă se poate pune pe seama debutului mai precoce în cazul bărbaților. Vîrsta debutului Investigînd rezultatele mai multor studii, Black (1974) a descoperit că majoritatea cazurilor de TOC debutează la vîrste cuprinse între 10 și 40 ani. Totuși, distribuția cazurilor s-a modificat, 21% survenind la vîrste cuprinse între 10 și 15 ani. Vîrsta medie a debutului tulburării este de 10-15 ani; 10% dintre pacienți prezintă simptome înaintea
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
în cazul bărbaților (5-15 ani). Vîrsta medie a debutului este de 22 de ani, la marea majoritate (92%) simptomele survenind în intervalul 10-40 de ani. Debutul mai precoce, în cazul bărbaților, a fost semnalat și într-un studiu asupra instalării TOC în copilărie (Rapoport, 1990). De asemenea, într-o cercetare asupra unui grup clinic alcătuit din 560 de persoane, Rasmussen și Eisen (1992) raportează vîrsta medie a debutului tulburării ca fiind de 20,9-9,8 ani. S-a observat că debutul
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
femeile (22,0-9,8 ani). La 65% dintre cei afectați, debutul a survenit înainte de 25 de ani, iar la mai puțin de 15% tulburarea a apărut după vîrsta de 35 de ani. Evoluția bolii Înainte de apariția unor tratamente eficiente ale TOC, Ingram (1961) a semnalat o înrăutățire sistematică în cazul a 39% dintre 89 de pacienți internați; o evoluție constantă și statică, în cazul a 15% dintre pacienți; un parcurs fluctuant, cu perioade de înrăutățire și de relativă ameliorare în 33
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
în cazul a 15% dintre pacienți; un parcurs fluctuant, cu perioade de înrăutățire și de relativă ameliorare în 33% dintre cazuri și un parcurs fazic, cu perioade de remisie, în 13% dintre cazuri. Un studiu desfășurat ulterior asupra pacienților cu TOC, condus de Kringlen (1965), a evidențiat că 5% dintre pacienți manifestau o înrăutățire constantă a condiției, 30% aveau o evoluție constantă și statică, 20% aveau o evoluție fluctuantă, iar 5% o evoluție fazică. Rasmussen și Eisen (1992) au remarcat că
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
fluctuantă, 10% au prezentat o agravare a condiției, iar 2% au avut manifestări episodice. Mai recent, Skoog și Skoog (1999), într-un studiu de urmărire desfășurat într-un interval de 40-50 de ani, au descoperit că 83% dintre pacienții cu TOC au avut o evoluție pozitivă de-a lungul acestei perioade, iar 48% erau recuperați din punct de vedere clinic. Cu toate acestea, după 50 de ani, 37% prezentau în continuare simptomele TOC și numai 20% dintre subiecți au fost declarați
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
ani, au descoperit că 83% dintre pacienții cu TOC au avut o evoluție pozitivă de-a lungul acestei perioade, iar 48% erau recuperați din punct de vedere clinic. Cu toate acestea, după 50 de ani, 37% prezentau în continuare simptomele TOC și numai 20% dintre subiecți au fost declarați complet vindecați. În ansamblu, simptomele clinice și subclinice erau încă evidente la două treimi din totalul pacienților, iar starea a 10% dintre ei se agravase. Fenomenologie și clasificări Persoanele care suferă de
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
și numai 20% dintre subiecți au fost declarați complet vindecați. În ansamblu, simptomele clinice și subclinice erau încă evidente la două treimi din totalul pacienților, iar starea a 10% dintre ei se agravase. Fenomenologie și clasificări Persoanele care suferă de TOC au fost împărțite în trei mari grupe. Cele care manifestă atît obsesii, cît și compulsii reprezintă majoritatea; cele care manifestă numai gînduri obsesive sînt mai puține la număr, iar cele care se angajează în comportamente repetitive, fără a avea obsesii
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
sau de teama de a nu face rău altora sau de a încălca anumite convenții sociale prin manifestări precum înjurăturile ori inițierea unor avansuri sexuale în public (Marks, 1987). Rasmussen și Eisen (1992) afirmă că, din 560 de pacienți cu TOC, 50% manifestă obsesii legate de contaminare, 42% îndoieli patologice, 33% obsesii somatice, 32% nevoia de simetrie, 31% obsesii legate de agresivitate și 24% obsesii sexuale. În general, compulsiile au fost categorizate astfel: spălarea, verificarea, repetarea și ordonarea, atît adulții, cît
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
et al., 1991). Utilitatea clasificării subiecților potrivit fenomenologiei poate fi pusă sub semnul întrebării, dat fiind faptul că persoanele afectate prezintă mai multe obsesii și au mai multe tipuri de ritualuri. În cadrul unui grup mare de 560 de pacienți cu TOC (Rasmussen și Eisen, 1992), 72% prezentau obsesii multiple și 58% compulsii multiple. Alte studii au relevat modificări în timp ale fenomenologiei (Marks, 1987; Hodgson și Rachman, 1977). Foa și colaboratorii săi (1985) au propus o clasificare mai promițătoare, cu implicații
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
să includă, pe lîngă modalitățile de evitare, și expunerea la toți stimulii, atît interni, cît și externi, precum și moduri de prevenire a reacțiilor care să se concentreze asupra ritualurilor mentale și comportamentale. Metode de evaluare O evaluare amănunțită a simptomatologiei TOC, în scopul elaborării unui program comportamental, se sprijină în principal pe interviuri clinice. Nici o metodă nu îi oferă terapeutului informații detaliate și adesea idiosincrazice privitoare la stimulii care generează anxietate sau disconfort, la reacțiile (ritualurile) față de acești stimuli și la
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
care se axează pe obsesii și compulsii, este Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale (Goodman et al., 1989). Maudsley Obsessive Compulsive Inventory (Hodgson și Rachman, 1977) reprezintă un chestionar de autoevaluare cu 30 de itemi de tip adevărat-fals, folosit adesea în tratamentul TOC. Principalul neajuns al acestui isntrument îl reprezintă faptul că pacientului i se cere să evalueze prezența sau absența simptomelor și, prin urmare, nu este posibilă înregistrarea modificărilor legate de interferențe, severitate sau frecvență, în urma a tratamentului. Un instrument mai cuprinzător
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
să evalueze prezența sau absența simptomelor și, prin urmare, nu este posibilă înregistrarea modificărilor legate de interferențe, severitate sau frecvență, în urma a tratamentului. Un instrument mai cuprinzător, Padua Inventory (Sanavio, 1988), este alcătuit din 60 de itemi care reflectă simptomele TOC, pe care pacientul trebuie să le evalueze în funcție de gradul în care se simte afectat. În versiunea sa originală, Padua Inventory prezenta similarități importante cu instrumentele de evaluare a nevrozei și anxietății patologice. Burns et al. (1996) au revizuit Padua Inventory
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
gînduri obsesive legate de pericolul de a face rău sieși sau altora, impulsuri obsesive de a face rău sieși sau altora, obsesii legate de contaminare și compulsii legate de spălare, verificare, îmbrăcăminte și îngrijirea personală. Modele etiologice și teoretice ale TOC În ultimii ani au fost propuse diverse modele și ipoteze, în încercarea de a explica evoluția TOC. Deși astfel de modele pot fi utile într-o anumită măsură pentru a înțelege această tulburare dificil de descifrat, nici o teorie unică, fie
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
rău sieși sau altora, obsesii legate de contaminare și compulsii legate de spălare, verificare, îmbrăcăminte și îngrijirea personală. Modele etiologice și teoretice ale TOC În ultimii ani au fost propuse diverse modele și ipoteze, în încercarea de a explica evoluția TOC. Deși astfel de modele pot fi utile într-o anumită măsură pentru a înțelege această tulburare dificil de descifrat, nici o teorie unică, fie ea biologică sau psihologică, nu oferă o explicație completă a acestui sindrom. În mod invariabil, pacienții care
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Terapeutul are responsabilitatea de a fi la curent cu ultimele descoperiri în domeniu și de a le comunica pacienților și persoanelor apropiate acestora. Ipoteza serotoninei (5-hidroxitriptamină; 5HT), care sugerează că există o legătură etiologică între dereglările concentrației acestei substanțe și TOC, puțin probabilă. Recapitulînd argumentele preluate din diverse studii farmacologice care pun la îndoială această ipoteză, Baumgarten și Grozdanovic (1998) au concluzionat că studiile nu sprijină rolul patogenetic al 5HT în TOC. Deși medicația ce inhibă recaptarea serotoninei este, fără îndoială
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
o legătură etiologică între dereglările concentrației acestei substanțe și TOC, puțin probabilă. Recapitulînd argumentele preluate din diverse studii farmacologice care pun la îndoială această ipoteză, Baumgarten și Grozdanovic (1998) au concluzionat că studiile nu sprijină rolul patogenetic al 5HT în TOC. Deși medicația ce inhibă recaptarea serotoninei este, fără îndoială, benefică în tratamentul TOC, cei care fabrică aceste medicamente au rămas singurii susținători ai noțiunii de dezechilibru al serotoninei ca factor unic responsabil pentru TOC. Studiile neuroimagistice ale TOC au avut
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
argumentele preluate din diverse studii farmacologice care pun la îndoială această ipoteză, Baumgarten și Grozdanovic (1998) au concluzionat că studiile nu sprijină rolul patogenetic al 5HT în TOC. Deși medicația ce inhibă recaptarea serotoninei este, fără îndoială, benefică în tratamentul TOC, cei care fabrică aceste medicamente au rămas singurii susținători ai noțiunii de dezechilibru al serotoninei ca factor unic responsabil pentru TOC. Studiile neuroimagistice ale TOC au avut o contribuție însemnată la relevarea structurilor anatomice neuronale implicate în mecanismul acestei tulburări
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
sprijină rolul patogenetic al 5HT în TOC. Deși medicația ce inhibă recaptarea serotoninei este, fără îndoială, benefică în tratamentul TOC, cei care fabrică aceste medicamente au rămas singurii susținători ai noțiunii de dezechilibru al serotoninei ca factor unic responsabil pentru TOC. Studiile neuroimagistice ale TOC au avut o contribuție însemnată la relevarea structurilor anatomice neuronale implicate în mecanismul acestei tulburări. Cea mai importantă descoperire o reprezintă amplificarea activității cortexului orbito-frontal la pacienții cu TOC. De asemenea, o serie de studii au
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
5HT în TOC. Deși medicația ce inhibă recaptarea serotoninei este, fără îndoială, benefică în tratamentul TOC, cei care fabrică aceste medicamente au rămas singurii susținători ai noțiunii de dezechilibru al serotoninei ca factor unic responsabil pentru TOC. Studiile neuroimagistice ale TOC au avut o contribuție însemnată la relevarea structurilor anatomice neuronale implicate în mecanismul acestei tulburări. Cea mai importantă descoperire o reprezintă amplificarea activității cortexului orbito-frontal la pacienții cu TOC. De asemenea, o serie de studii au evidențiat, la rîndul lor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
al serotoninei ca factor unic responsabil pentru TOC. Studiile neuroimagistice ale TOC au avut o contribuție însemnată la relevarea structurilor anatomice neuronale implicate în mecanismul acestei tulburări. Cea mai importantă descoperire o reprezintă amplificarea activității cortexului orbito-frontal la pacienții cu TOC. De asemenea, o serie de studii au evidențiat, la rîndul lor, implicarea cortexului cingulat, a nucleului caudat și a talamusului. Pe baza acestor descoperiri, unii autori au propus modele neuroanatomice ale patofiziologiei TOC (cf. Saxena et al., 1998; Saxena și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]