8,392 matches
-
dar cu o memorie vizuală demnă de invidiat, vecinul și-a împănat impresiile cu cifre și evaluări de bijutier: douăzeci de „cocoșei“, cinci monede de-argint scoase din circulație (de-un milion, cu chipul Regelui Mihai, pe care le găsești topite în măselele pensionarilor) și, mai ales, medaliile primite de la nemți. A stat ascuns o săptămână într-un copac, îi aducea mâncare bunica Aneta cu sufertașul, dar până la urmă tot l-au prins. A fost ridicat de Securitate și dus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Teatrul Național, în noaptea săpată prin luminile bulevardelor. Caragiale creștea la locul lui, în peluză, iradiat de ierburi și buruieni. Acolo sfârșise, betonat în peluza pe care tinerii mâncau sandwichuri sau ascultau 2Pac. Măcar era întreg; la Cluj, țiganii îi topiseră pintenii lui Matei Corvin, iar la Obor dispăruseră degetele de la picioarele răsculaților din 1907. Nimeni n-ar fi bănuit că ne aflăm în București. Cu puțină mișcare și-un dram de imaginație, schimbând fusul orar și rotind scena, ai fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
liniștit arhitectura neoromană. Grupuri de Nero și Caligula în zdrențe sau la costum, cu diplomatul odihnit între picioare, lichefiau zidurile, ca niște pompieri cu jetul de flăcări îndreptat spre un pericol imediat. Căldura emana din zeci de-aruncătoare de flame, topind plasticul și pulverizând moleculele betonului și-ale erudiției. Printre Facultatea de Litere și cea de Arhitectură, în bezna complice a felinarelor, plutea un aer coclit de nefrită și învățătură. Cineva (municipalitatea, conducerea Facultății sau poate doar un trecător cu inițiativă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
20, îți aminteau că ai nimerit bine, în Facultatea de Litere: „AICI NU ESTE SECRETARIAT! ȘI NICI BIROU DE INFORMAȚII!“ Pe pereți, atârnați în spânzurătoarea tablourilor, dormeau clasicii literaturii române: Sadoveanu, Rebreanu, Blaga, Arghezi, Vianu. Fețele lor vitrificate, cu ochelarii topiți pe nas și tenul încărcat de pori de praf, păreau prinse pentru eternitate în pasta sepia a fotografiei, ca într-o hârtie de muște. Mai mulți nu încăpuseră pe culoar; îi găseai pe restul prin cabinete și săli de curs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu-ți cad în cap din senin, mai ales când circuli prin zări cu opt sute de kilometri la oră. Poți răsufla ușurat. Dacă holograma mea n-ar fi la bord. Impactul. Una din aripi străpunge puntea Boeing-ului. Scaunele se pliază, topite de flacări. Primele treizeci. Următoarele patruzeci. 12A, 12B, 12C, 12D. Opresc înaintarea deasupra lui 12E. Iubita mea s-a trezit. Urlă. În spațiul micuț al fantasmelor ei s-a așezat un hangar de metal argintiu. Părul roșcat, proaspăt vopsit, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
trompetă aurie, celălalt îi întindea o coroniță de-aceeași culoare. Se uitau la noi cu ochii scoși, împodobiți, fantomatici. Pe măsură ce festivitatea avansa, îmi dădeam seama că fotoliul în care fusesem desemnat să mă așez mi se lipise de fund; te topeai în tapițeria caldă și tare, iar dacă vroiai să te ridici, plecai cu tot rândul după tine. Cât despre cecul necesar și mult-așteptat, el căpătase altă înfățișare și-l primea toată lumea: o statuie de bronz, pe soclu de lemn, cântărind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
aplaude, am priceput că nu mai am scăpare. Am urcat pe scenă și m-am trezit cu monumentul în brațe. Mă treceau apele, dar nimeni nu trebuia s-o știe. Primul lucru care îmi venea în minte era cum să topesc premiul. Alții primeau plicuri (sub care ghiceai sulurile groase de bani) sau niște diplome în tuburi de catifea, cu cecul rulat înăuntru: eu, prestigiul și 5 kg. de fier masiv, bătute într-un piedestal de cherestea. Apoi m-am gândit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Un Cico, o răcoritoare.“ De episodul cu răcoritoarele, mi-aș fi amintit și la o sută de ani. Era prin ’83, în stația lui 31 de la „Cosmonauților“ (nu-i mai spuneau „Lahovary“; suna prost numele, a burghezie și străinătate). Căldura topea asfaltul, femeile rămâneau cu tocul înfipt în bitum. Până și generalul-cosmonaut se înmuiase pe soclu, curgeau apele de pe tunica lui de bronz. În stație, lume multă. Trântiseră un chioșc acolo, unde o duduie sleită vindea înghețată „Vafe“ și sucuri. Muncitorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
echipați cu șube și căciuli rotunde de blană. Bătrânii năvăleau senil, cu abonament; studenții mergeau să-l vadă pe X sau pe Y. Nu întâlneai o piesă unde să nu fie sala plină, se intra și-n mijlocul spectacolului. Te topeai de frig și căldură. Scaunele vișinii, desfundate, te strângeau de brâu, ca la cinema. Nu mai fuseseră reparate de pe vremea lui Dej. Majoritatea scrâșneau din nituri sau aveau balans: decolai ca-n rachetă. La sfârșit, lumea aplauda convinsă, fără discernământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
apărat scriitorul. „Nici n-o să ai cum. În câteva zeci de secunde, o să dispari și tu, la fel ca prietenii tăi mai devreme. Întâi n-o să-ți mai simți mâinile, pe urmă brațele, apoi o să observi cum hainele ți se topesc, cu tot cu porțiuni din corp. Îți vei găsi gâtul subțiat, apoi fața moale și descărnată. La urmă, or să rămână doar ochii, o fracțiune de secundă, să vadă cum se-nchide toată lumea din jur. De data asta, definitiv. Toată povestea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prin care trecuseră strămoșii noștri dintr-o parte într-alta. Toată echipa lui Zamolxe și Dromichete. Ghetuțele de fetru se consumaseră, blugii nu-și mai păstrau țesătura ultramarin, liniile și punctele urcau acum pe hanorac, la nivelul pieptului. Materialul se topea silențios, carcasa de carne și oase de sub el devenea transparentă și ușoară. Mâinile lipseau, în locul brațelor atârnau fâșii de aer. Doar emisferele cerebrale mai lucrau, încetinit și stins. Mihnea mi-a zâmbit din nou, de data asta fără scrupule. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
imagini În care divinitatea, perfec? ia, puterea, beatitudinea sunt solidare de o durat? infinit?". Spa?iul poetic eminescian (cosmic, terestru, neptunian, subp?mântean ori f?urit În piatr?, marmur? sau granit) se identific? astfel cu o matrice În care se topesc laolalt? inflexiuni mitice, simboluri ancestrale sau de sorginte cosmic?. Încrez?tor În propria-i fantezie, În for? a nelimitatei sale imagina?îi („Turmă visurilor mele eu le pasc că oi de aur"), Eminescu descoper? astfel În realitate „profunzimea, spa? iul
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
prin „p?duri de basme". În „nemaiv?zuta feerie" a codrilor, cerul I?i revărs? lumină prin „oglinzile m?re?e ale stelelor icoane" În „pulberea de-argint" a plaiurilor verzi; aerul „scânteiaz?" În „unde albastre", iar luna -„diadem de topi?i a?tri" „arde-n blondele ei plete". (Memento Mori). În acest univers mitic, codrul este „Împ?rât sl?vit": „Împ?rât sl?vit e codrul, Neamuri mii Îi cresc sub poale, Toate Înflorind din mila Codrului, M?riei Sale
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
chiar decât grota ursului și pârâul cu pești, de partea cealaltă a crestelor stâncoase. De fapt, amândoi știau că era mai mult decât o vânătoare. Era o recunoaștere a locurilor prin care aveau să treacă imediat ce zăpezile Începeau să se topească. Nu găsiseră Însă nici un drum. Nu erau, În partea aceea, decât pante iuți, pe care caii n-ar fi putut coborî, iar jos, o vale prin care căruța abia dacă avea loc, prin albia unui pârâu Înghețat. Se Însera, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Dar nu vreau să schimbăm programul Erinei, așa că... vom vorbi pe drum. Ieșiră toți trei, coborâră la grajduri și luară caii, care așteptau Înșeuați. Afară era frig, dar temperatura trecuse peste limita Înghețului. Zăpada se dezghețase și Începea să se topească. Cu toate acestea, primăvara nu se făcea Încă simțită. Vântul rece care bătea dinspre câmpia Nistrului prevestea mai degrabă noi ninsori În zilele ce vor veni. Cei trei călăreți ieșiră pe poarta cetății, trecură podul de lemn lăsat peste șanțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și spuse, privind crucifixul: Fă, Doamne, să fie el... 1 martie 1475, Templul Shaolin, China Ștefănel ieși pe poarta templului Înainte de ivirea zorilor. Cu o seară Înainte sosise primul pelerin care trecuse munții la nord de Langzhou. Zăpezile nu se topiseră Încă de tot, dar vremea se Înmuiase, iar tânărul Își amintea parcă din ce În ce mai clar lecția Caucazului. Când zăpada se afâna, copitele cailor Începeau să ajungă la pământul Încă ascuns. Iarna nu-și pierdea aerul majestuos, dar, În adâncurile ei, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Hârlăului? - Rezistă! - Tighina? - Rezistă! - Hotinul? - Rezistă! - Cetatea Orhei? - Pârcălabul Vlaicu și fiul său, Duma, se bat la creneluri ca niște apucați! Nimeni n-a putut trece de metereze! - Cetatea Albă? - Rezistă, doamne! Pârcălabul Gherman a aruncat ulei fierbinte și smoală topită peste trupele de ieniceri! Arcașii lui au reușit să oprească toate asalturile! - Dumnezeule... murmură Ștefan, privindu-l pe Alexandru. Daniel Sihastrul avea dreptate! Poporul țării ăsteia n-a fost Învins! Acesta e adevăratul miracol! Simioane! Uită-te În ochii mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cîșteșitrele de natură a arunca o ciudată lumină asupra regimului virtuții. Cu ocazia dezbaterii asupra art. 409 din Codul de Procedură Civilă d. Ioan Brătianu a pronunțat cu liniștea omului de stat un mare cuvânt, care-a căzut ca plumbul topit în sufletele auditorilor: "Vorbește pentru talanții lui Filip! " Nu vom rosti nume, nu vom indica nici de departe măcar în contra cui erau aruncate aceste cuvinte grave ale primului ministru. Ceea ce știm pozitiv însă e că "talanții lui Filip" se referă
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
are tendența de a-și capitaliza munca în lucruri cât s-ar putea de statornice, de nesupuse stricăciunii; și-ntr-adevăr o sumă cât de mare de muncă se poate statornici pe de-a-pururea în obiecte lucrate din aceste metaluri, obiecte care, chiar topindu-se, nu-și pierd pe deplin valoarea lor, pe când altele sânt supuse uzării și deteriorării. Aceste metaluri sânt deci marfă ca oricare alta. E banul de hârtie o marfă? Se poate face ceva dintr-un ban de hârtie care să
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
încît nu pot inspira nobilului purtător al coroanei lui Mircea decât dezgust, pentru a întrebuința o espresie cât se poate de eufemistică. Aceiași oameni care-l numeau pe M. Sa un agent, un pion al d-lui de Bismarck, se topesc azi în lingușiri și laude și se simt de mii de ori fericiți... pentru ce? Pentru că dispun de buget. O tempora, o mores! [ 13 mai 1880] ["CÎND CONSILIUL COMUNAL... "] Când consiliul comunal al orașului Iași a respins modul în care
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
ea. Orice maladie socială, ziceau conducătorii Franciei, se vindecă prin libertate și bunăstare. Să ne îngrijim numai de binele "maselor poporului", să mulțumim numai acele straturi lihnite din cari socialismul își recrutează batalioanele de proletari și fantoma roșiilor se va topi ca o negură ușoară la lumina soarelui. Republica nu a vorbit numai, ci a și lucrat astfel și lumea a privit un spectacol la care nimeni nu se aștepta. Francia își cheamă îndărăt pe cei zece mii de "fii pierduți", pe
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
dar situația nemaipomenită creată pieței de cătră guvernanții actuali. Singura monetă în circulație e rubla și subdiviziunile ei. Această singura monetă nu mai are curs legal. Nimeni nu voiește a o primi nici pentru valoarea ei intrinsecă, spre a o topi și a da în schimb pe ea monetă națională. Publicul întreg e avizat de-a vinde rublele la zarafi cu paguba de 50 procente poate, pentru a le retrimite în Rusia, rămânând a se ști daca introducțiunea lor în împărăția
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
evaluare a rezultatelor cercetărilor noastre, canalizându-ne eforturile pe filonul cel mai bogat în aur. Nu trebuie să ne mărginim la a semnala prezența aurului, undeva în adâncimea unei roci. Trebuie să izbutim să aducem aurul la suprafață, să-l topim și să-l prezentăm în lingouri. Apreciind la justa valoare activitatea remarcabilă a Profesorului Gheorghe Benga (pentru care Universitatea de Medicină și Farmacie „Carol Davila” din București i-a conferit recent titlul de Doctor Honoris Causa), nu vrem să facem
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92260_a_92755]
-
în preajmă, atrași de mirosul irezistibil, ne întrebau politocoși dacă pot încerca și ei această "specialitate". Eram nevoiți să-i refuzăm, din păcate, dar am simțit o stranie satisfacție. Răzbunarea cărnii tocate asupra la fondue, mâncarea națională a Elveției, brânză topită de Gruyere în vin alb. 23 iulie 2003 Din cauza căldurilor insuportabile din Elveția (timp de peste trei săptămâni mercurul nu a coborât ziua sub 34 de grade, o premieră pentru această țară), am decis să mergem în Bretania, la malul oceanului
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ar fi explicația cea mai simplă, cea mai idioată și mai la îndemână, în care nici eu însumi nu cred. Din păcate, nu-mi pot da mie însumi un răspuns. Și trebuie să ies rapid din această stare de legumă topită în supă canadiană. (Pasaj adăugat ulterior: am încercat să depășesc această depresie cu ajutorul unei sticle de un litru de whisky Johnnie Walker, cumpărată de pe aeroportul Heathrow din Londra. Rezultatul a fost unul îngrozitor: timp de trei zile m-a durut
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]