9,812 matches
-
a simți, care funcționează ca hiperonim al verbelor de percepție olfactivă, gustativă, tactilă, fiind deseori urmat de un nominal care specifică un anumit tip de percepție/senzație: Am simțit miros de ars, Am simțit un gust amar, L-am simțit tremurând. Autoarea precizează că, urmând un mod similar de "descompunere", și verbul a arăta intranzitiv poate fi reanalizat printr-o structură cu verb posesiv și nominal cu trăsătura semantică [+Vizibil], caracterizat adjectival - "a avea un aspect + adjectiv calificativ"; astfel, structura Casele
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
se întâmplă. Plasarea accentului exclusiv pe latura spirituală rămâne calea de supraviețuire pe care o adoptă Soljenițîn. Totodată, el teoretizează renunțarea la grija pentru viața biologică, recunoscând, totuși, limita impusă de trupul vulnerabil: Trebuie să intri în pușcărie fără să tremuri pentru viața călduță pe care ai părăsit-o. [...] Trecându-i pragul, trebuie să-ți spui: viața mea s-a sfârșit. Numai spiritul meu și conștiința mea îmi rămân scumpe și importante [...] Dar cum să-ți preschimbi trupul în piatră?157
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
scosese mațele lui Costache Andrei, văcarul. Cel cu geanta se mai oprea la cîte o casă și, cum nu era nimeni, lăsa cîte o hîrtie și pleca ciudos. Cînd a trecut poarta la noi mi s-au tăiat picioarele și tremuram ca de friguri. Mă, tu ești a lui Gică? Îhî, îngîn abia auzit. Îmi tot trăgeam în jos cămeșoiul ca să nu mi se vadă intimitățile. Pînă atunci nu mă prea deranja dacă se vedeau, nu înțelegeam rostul pantalonilor, dar de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
vine cu o propunere înspăimîntătoare. Eu zic s-o luăm fiecare pe cont propriu. Ăsta mic nu se poate ține de noi, îl lăsăm să se întoarcă în sat. În sat, unde se auzea, surd, zarva urătorilor. Simt că-mi tremură inima în piept. La asta nu mă așteptam. Dar cînd îi vorba de viață și de moarte...fiecare pentru el. Se pornesc la drum rîzînd și eu țin aproape, între ei. Neapărat cineva trebuia să fie în spate și cineva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de apărare antiaeriană, cam la zece kilometri una de alta. Noi mergeam stol, aripă la aripă. Au început să tragă. Mă temeam să nu-mi intre un glonț în fund, mă ierți. Strîngeam din dinți, dar și din fund. Nicușor tremura și el, Dumnezeu să-l ierte. A murit? Da, în seara aceea. Nu ne-a nimerit la dus și am vărsat bombele pe gară. Era un iad. Veneam în valuri, nici nu se vedea bine unde lăsam moartea. Avionul devenise
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Cîmpul e gol ca deșertul Sahara și cucoana Anica nu mișcă, nu respiră. Disperat, încearcă să pornească mașinăria ca s-o ducă la spital. Ca un făcut, hurdubaia nici vorbă să pornească. Musolin umblă la baterie, curăță bornele, mîinile îi tremură. Încearcă din nou, dar nici vorbă să pornească. Scoate bujiile, le curăță "ața", le suflă, le reglează distanțele. Bateria pierde din putere și abia mai zvîcnește. Musolin aleargă la cucoana Anica și este convins că este moartă. O să zică toți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Ai copii, ești un om tînăr, ai viața înainte. Necazurile vin și trec, ca norii. Omul prinde din zbor cele spuse de mine și bricheta se agită mai mult teatral. Săracu' om! plîng femeile. Copiii mici, martori la oribila scenă, tremură și plîng. Trebuie să ai un suflet de om hain, de cîine, ca să lași un om să moară. Mulțimea mă blamează mînioasă. Sînt cam alb la față și speriat binișor. Omule, hai, lasă prostiile. Mai bine hai la o bere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
e bun vorbit. Dacă am documentul... Miercurea semnează maldăre de acte, de dosare. Nu se poate să vadă..." Cam asta am auzit. Probabil o atingere... Am vrut să vă fac atent pentru mîine. Doamnă, nici nu știți cît vă mulțumesc. Tremuram de nervi. Deci, mîine, în sala ovală, era ziua semnăturilor și printre cei douăzeci și ceva de salariați veniți cu dosarele, în general șefi de servicii, unul este hoț, ciubucar, nemernic. În noaptea aceea dorm puțin. Nu se mai făcea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Ești, totuși, șef de serviciu... Pleacă ochii și capul. Vicelui cît îi dai? Tresare surprinsă. Dar tu cît ai luat? Pentru că restul pe care îl mai luai spuneai că-i pentru vice! Unde... spuneam? La telefon, aseară la orele 19. Tremură și este mai roșie decît sfecla. Plînge. Știam că nu pot dovedi nimic și încălcarea legii nu ducea la mititica. S-au realizat flagrante clare, care, în final, s-au evaporat odată cu trecerea timpului. Ei, ce facem acum? Cei prezenți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
La amîndoi. Ce, ce vrei Julieta, cum te pot ajuta? Un loc la azilul din Copou... Întoarce capul să nu văd că plînge. Povestea ei este prea lungă și enigmatică, dar cunosc îngrozitorul final. Sigur, draga mea, sigur... Glasul îmi tremură și ochii mei evită asistența din jurul meu. Mulțumesc, ești un dulce! Fac o glumă ca să alung lacrimile: Mai transpiri, Julieta? Pe frigul ăsta, Costică? Ce bine că s-au oprit lacrimile! Gînduri alandala Părăsesc locul de muncă la orele 14
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
lui. O comoară clădită pe cadavrele din închisorile regimului comunist din perioada sălbatică. M-a abordat timid, cu bîlbîieli și stîngăcie. -O problemă... de cultură... de suflet, dom' primar. Sigur, vă stau la dispoziție. Sînt profesorul Cernescu, prinde curaj bătrînelul. Tremurînd, nesigur, mă pune la curent cu problema lui. Să vedeți, să priviți puțin... merită. O să vin cu cineva de specialitate, de la muzeu. Nu, doar dumneavoastră. Sînteți doar universitar. Îmi amintesc de eruditul meu profesor Zghibarț. Îmi povestea de Cernescu, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ca mucoșii ăștia? Dar eu nu voi pleca, nu înțelegi ce bucurie mare mi-ai face? Și crezi că eu nu știu că după... nu mai fac doi bani? Ce mi-ar mai rămîne după...? Dar tu nu vezi că tremur tot? Eu nu merit chiar nimic? Ba da. Lara plînge. Costică Bostan se apropie de fată și nu mai întîmpină nici o rezistență. Se lasă în mîinile vecinului și lacrimile nu mai contenesc. Deși face încercări s-o liniștească, fata plînge
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
se aruncă în hău. O cascadă hîdă, fără fund. În jurul lor apa își adună forțele pentru a-i lua la vale. Prin pantofi ies bulbuci la orice mișcare. O să murim aici, spune Pamela cu speranța că va fi încurajată. Da, tremură de frică Guță. Văzîndu-l mai înspăimîntat decît ea, Pamela își dă drumul la bocit. A fost de ajuns pentru tînărul său viitor soț ca să înceapă și el a buhăi din toți rărunchii. Nici n-au băgat de seamă că ploaia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
balustrade putrede, era mai știrbă decît baba cloanța. Pe sub punte curge iadul. Puhoiul face urît al naibii cînd i se opune un bolovan sau un trunchi încîlcit în crengile sale. Amîndoi mor de frică. Guță își ia inima-n dinți. Tremură, dîrdîie, lunecă și... trece. Hai, treci și tu, țipă la Pamela. Nu pot. Mor de frică, ajută-mă! N-am cum, treci și tu ca mine. Dacă pic în hău? Guță tace. Pamela imploră. Ajută-mă că mor, uite se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pentru tine, pentru cînd nu voi mai fi pe acest pămînt, spune privind-o fix pe nevasta lui Cepoi. Cu ochii strălucind, atît din interes cît și din cauza vinului, femeia scoate o mulțime de "ah, oh!" și alte interjecții. Practic, tremură toată și își pune medalionul. Cum îmi stă? întreabă șters spre Cepoi. Ia nu te mai prosti! Zorzoane pentru indieni. Nimeni nu-l ia în seamă. Cazacioc o invită la dans și se avîntă, după o muzică imaginară. Hai acasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
se întîmplă o adevărată minune. Colegii se ridică, îl înconjoară și în cor îl înjură. Unul lansează chiar o glumă idioată: Ce-ar fi dacă ar cădea în fîntînă, din greșeală? De data aceasta olteanul a luat-o în serios. Tremură, este alb la față precum varul. Se roagă. Tovarăși elevi, eu îs băiat de comitet, am glumit, o să vedeți că vă sînt ca un frate. Se jură, se afurisește, chiar plînge și... nu mai cade în fîntînă. După această întîmplare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
fi scris un as al condeiului, ca mine de exemplu, fără o crimă, acolo, fără niște hoți, fără un viol, ceva? Dar filmele? Dar televiziunile? Credeți că am mai fi văzut pe ecranele TV vreo fetișoară super care să-și tremure fundulețul aproape gol și să o facă pe-a cîntăreața?! Pe micile ecrane am fi văzut peisaje, rîulețe clipocitoare, pești colorați, corali, căluți de mare, crapi, știuci. Pardon, știucă nu, pentru că înghite alți pești și ar fi imoral să... Nici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
înainta spre înaltul bolții cerești și eu nici vorbă să pot adormi. Lunecam ușor, ușor, spre o stare între veghe și somn și... atunci am prins balaurul. Un pește mare și fioros, pe care îl trăgeam la mal, încordat și tremurînd de emoție amestecată cu bucurie. Atunci domnul Covalciuc își dă arama pe față, sare în spatele meu și apucă de fir. Este al meu, țip isteric și îl mușc de mînă. Ba este al nostru, sare și feciorul său Bogdan, lovindu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
bună! Mi-a spus că îi pare rău că nu au murit bătrînii. Altă dată o să lucreze mai profesionist, cu tăiere de gît. Dar asta este înspăimîntător, se revoltă și amicul meu. Este. Pot să depun această mărturie? mă întreabă tremurînd de nervi. Voi confirma și în scris dacă vrei. Televizor, vitamine, sport. Drepturile omului. Poate. Dar Ghiocel este oare om?! Printre frați (I) Romanii apărau cu strășnicie rîul Tibru, cea mai importantă cale de comunicație cu Roma a ținuturilor pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
viermii de prostănac! Cum, mă, fata aia s-a dat la un năpîrstoc ca tine?! S-a dat, jur! Ia spune, mă, cum s-a întîmplat? Era singură și eu stăteam pe patul ei. M-a tras peste ea, zău. Tremuram tot, nici nu știu bine ce-a fost. Mă, un dobitoc ca tine să strice o astfel de fată! Ce știi tu, mă?! Păi, nu prea știu, că de asta m-am pierdut așa. Din nou mîna lui Macias strînge
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
care este devastatoare. Îi vin eu de hac, se încuraja băiatul. În dimineața din ziua meciului, în cameră îi intră o superbă cubaneză. Era măslinie, tînără ca o minoră și cu dotările corespunzătoare de să te scoată din minți. Vasilică tremură cînd fata se lipește de el și nu poate să gîndească decît: Doamne, dacă o scăp? Pe de altă parte își amintește: O să vă tenteze cu femei înaintea meciului. Era greu să renunțe și-și zicea: Măcar să cîștig ceva pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
și pot constitui, la o adică, un mic paravan. S-a întrerupt curentul dar nu era încă întuneric. Căutam lumînări, speriați de ciudatele vuiete și zgomote, amestecate de trăsnete de o intensitate ce n-o bănuisem niciodată. Eram speriați, ne tremurau mîinile. Aveam un generator electric, dar se pornea manual. Trebuia să ies afară și nu aveam curajul. În reședință se izbeau tot felul de ghiulele și efectul era același ca la un bombardament. Uneori aveam impresia că un perete a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
dori-o foarte mult, dar nu se găsesc... Consideră că-i a ta din acest moment. Rămîne năuc! Iau iguana și i-o ofer: Ține, un cadou, ca unui prieten. Nu, nu se poate, eu sînt de vină, scuză-mă... Tremura de emoție. Pleacă bodogănind mulțumiri în toate limbile pămîntului. Eu mă simt un mare păcătos și-i cer iertare lui Dumnezeu. Secretul pictorului Pictorul Alvarez de Vega stătea în poarta micii sale căsuțe din periferia sudică a Havanei. O mahala
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
și cu un cuțit, i-a scrijelat fața. Vrea fata să arate rău de tot? Poate ți-ar sta mai bine fără cap?! Cu cuțitul crestează pielea, schițînd cam pe unde se decapitează. După aceste scene, femeile au devenit supuse. Tremurau ca varga și promiteau tot ce li se cerea. Voi păstrați treizeci la sută, ne-am înțeles? Și... fără trucuri. Bine? Da, dom' Raul. Da, suspinau femeile. În prima săptămînă Raul a fost surprins de suma primită. S-a pregătit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pistoale? Șmecherul se sperie de-a binelea. De ce? De niște pistoale. Am de recuperat ceva îngropat de bunicul meu din Miami. Este un loc păzit și trebuie să...fac curat. Omul se uită la mine fix. Buza de jos îi tremură, rămînînd atîrnată. Omule, am două, dar mai am nevoie de două. Sîntem patru și acolo sînt cinci care foiesc înarmați. Partea ta este de 10-15 mii. Mă scuzați, merg la toaletă... Mă uit după el. Tremură și-mi face plăcere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]