6,679 matches
-
Roxana Covrig Jurnalistul Mihai Gâdea are în mână noi înregistrări în dosarul Bercea Mondial-Mircea Băsescu în care se vorbește de două milioane de euro, fix suma urlată din duba poliției de Bercea Mondial, în fața DNA. "Bombă! De la 21:00 difuzez imagini noi din scandalul Băsescu- Bercea Mondial. În înregistrări se vorbește de 2.000.000 de euro!!! Aceste imagini erau căutate la perchezițiile de săptămâna trecută?", a
Bercea-Băsescu, înregistrări noi. Mihai Gâdea: Vorbește de două milioane de euro! Aceste imagini erau căutate la percheziții? by Roxana Covrig () [Corola-journal/Journalistic/28446_a_29771]
-
S-a întors în salon. Atunci au început contracțiile. A început să țipe "treziți-vă că nasc". Celelalte fete din salon au strigat pe hol că tânara naște. A venit o asistentă buimăcită, care le-a întrebat ce-au de urlă așa. I-a spus tinerei, care năștea pe patul de spital, "e ok, vino după mine". Atât. Fata nu s-a putut ridica și a născut singură în locul în care copilul ei ar fi trebuit să fie salvat. "Am mers
Povestea tragică a unei gravide. A născut singură, asistentele dormeau by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/79871_a_81196]
-
Realitatea. "Am născut copilul în pat singură" "Am venit în pat. Au început contracțiile și mi s-a spart apa. Și le-am trezit pe fete. Treziți-vă fetelor că eu nasc. Au ieșit pe hol și-au început să urle. A venit o asistentă. Cealaltă, nu cealaltă pe care o trezisem eu. A venit cealaltă buimăcită că ce-au de urlă așa si ce s-a întâmplat. S-a uitat așa la mine mai în scârbă și zice da bine
Povestea tragică a unei gravide. A născut singură, asistentele dormeau by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/79871_a_81196]
-
le-am trezit pe fete. Treziți-vă fetelor că eu nasc. Au ieșit pe hol și-au început să urle. A venit o asistentă. Cealaltă, nu cealaltă pe care o trezisem eu. A venit cealaltă buimăcită că ce-au de urlă așa si ce s-a întâmplat. S-a uitat așa la mine mai în scârbă și zice da bine ok, vino la cabinet. Eu n-a apucat să ma mai duc și am născut copilul în pat singură", a povestit
Povestea tragică a unei gravide. A născut singură, asistentele dormeau by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/79871_a_81196]
-
un computer, o întreagă poliloghie savantă despre recomandata ta, apoi verifică, apoi printează totul, apoi îți oferă o factură de dimensiuni uriașe, cît o diplomă, ca o recunoaștere a extraordinarei stăpîniri de sine de care ai dat dovadă: n-ai urlat, nu te-ai suit pe pereți, n-ai dat din mîini și din picioare, n-ai împușcat zece oameni din Poștă, ci ai plătit cuminte. Nu înainte de a vedea cum, după demonstrația de înaltă tehnologie, funcționara lipește timbrele, pe scrisoare
Lumea domnișoarei Babalîc by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/15354_a_16679]
-
fost chiar președinta Tribunalului București, judecătoarea Lăură Andrei, care a fost înștiințata, în data de 22 aprilie 2013, de avocații aflați în sala de judecată în care prezida Cecilia Jabre, ca magistrata are un comportament neobișnuit, în sensul în care "urlă, râde, da indicații aiuristice și pare beata". La scurt timp după "spectacolul" oferit în sala de judecată, Cecilia Jabre a fost supusă unui test de alcoolemie, care ar fi indicat o valoare de 0,6 la mie, mai scrie sursa
Un nou caz în care o judecătoare e acuzată de beție by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/71243_a_72568]
-
ci, dimpotrivă, distanțarea, obiectivarea, ipostazierea autorului ca voce a unei colectivități umane. O spune Sîrbu însuși, în stilul lui caracteristic: , Rămân un soldat credincios al ideilor generale, ce chinuie și obsedează poporul meu, fără ca acesta să le poată spune sau urla. Dacă ele (caietele, n.n.) ar fi citite împreună cu proza mea de bătrânețe, un anume portret al meu și al generației spirituale de care aparțin s-ar putea desprinde ca din ceață sau peșteră...". O monografie în toată puterea cuvântului, care
Un maraton literar by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11365_a_12690]
-
dotate cu cameră și foarte mulți copii stau la coadă ca să vadă cu ochii lor cadavrul colonelului care i-a condus cu mână de fier 42 de ani și pe cel al fiului său, Mutassim, împușcat de rebeli în cap. Urlă de bucurie ,,Allah este mare!" și se fotografiază cu mortul-trofeu. „Gaddafi a fost mai rău ca Hitler", a declarat Mohamed (23 de ani), unul dintre libienii care stau la coadă în fața depozitului de carne. „A plătit mercenari ca să-și ucidă
Gaddafi a fost violat şi batjocorit înainte de a fi ucis () [Corola-journal/Journalistic/59383_a_60708]
-
Mă uit în jur și nu văd decât pustiu. Pe vecini nu prea putem conta. Fie pentru că au, precum bulgarii, o poziție prea fragilă, fie pentru că ne comportăm cu ei precum dl. Băsescu în chestiunea câinilor comunitari. Când Vadim Tudor urlă în gura mare: "îi vom spânzura direct de limba maghiară!", la ce spijin să ne așteptăm de la unguri? Despre Moldova comunizată n-are rost să vorbesc, iar Marea Neagră le-o recomand d-lor Iliescu și Năstase! Replica isterică a premierului
Baronesa de fier by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16092_a_17417]
-
și au făcut astfel mulți bani. Am adresat noului guvern, în particular, recomandarea fermă ca acele oficialități să fie puse sub acuzare și să suporte rigorile legii." Aceasta e situația de fapt. Lichele ce se bat cu pumnii în piept, urlând patriotic, ba chiar mai luând și bani frumușei de la contribuabilul fraier - că doar sunt "oficialități guvernamentale": adică, ministru, secretar de stat, director general - se dovedesc a fi niște josnici negustori de oameni! Guvernul Năstase (ca și păpușarul din umbră, Ion
Baronesa de fier by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16092_a_17417]
-
intelectuali, calme, de, eventual, tineri profesori de limbi moderne. Fețe frumos modelate de cultura milenară a Imperiului, chipuri care nu distonau cu eleganta ,,Esplanadă a Spaniei", esplanada care te scoate la mare, pășind pe un impecabil mozaic multicolor. Vocile nu urlau, scandau în dreptul „Avenida Francesco Soto" - palmieri, magazine de lux, rețeaua comercială de la „El corte ingles" -dar și veselia elementară a locuitorilor țărmurilor Mediteranei. Daruri cerești, soarele, lumina, lumina pe care o aspiram, lacomi, regeneratoare, toți, pe care o lăuda, mereu
Mâna care scrie pe cer by Adrian Popescu () [Corola-journal/Journalistic/6007_a_7332]
-
franțuzești, parfumuri, maniere elegante, bijuterii... M-a luat valul și... copilul nicăieri. Undeva în zare îi văd bicicleta cea nouă, mult mai mare decît ar avea nevoie. Merge cu o viteză nemaipomenită, întoarce cu o singură mînă... Îngrozită, încep să urlu: "stop, oprește, pune amîndouă mîinile pe ghidon, îți iau bicicleta și o dau altui copil, nu mai venim în parc". În fine, tot tacîmul. Ochelarii de soare mi-au căzut pe jos și am mai văzut doar cum îi strivește
A fost cîndva în România by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13959_a_15284]
-
unii pe alții, amețiți de beri nenumărate sau de droguri. Imaginea este terifiantă, cu mult mai înfricoșătoare decît am intuit pe alee. Ies și ochii îmi cad pe Fîntîna lui George Cantacuzino. Tăcută și stingheră. Și iar fug după Luca, urlînd de-mi vărs bojocii, fluturînd geanta și amenințările pe deasupra capului. Îl ajung "la tunuri", acolo unde gărzile păzesc zi și noapte flacăra Eroului necunoscut. Este momentul cînd se schimbă garda. N-am mai văzut ceremonia de cîteva luni. Luca se
A fost cîndva în România by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13959_a_15284]
-
Dana Ligia Ilin AMOS OZ (n. 1939) este cel mai important prozator și eseist israelian, cunoscut în întreaga lume și tradus în 35 de limbi. Primul său volum de povestiri, Acolo unde urlă șacalii, apare în 1965, fiind urmat de romanul Altundeva poate (1966). După succesul răsunător al romanului Soțul meu, Mchael (1968), scriitorul continuă să publice cărți de ficțiune: Pacea perfectă (1982), Cutia neagră (1987), distins cu Premiul Femina Étranger, Să cunoști
Amos Oz - Deodată în adâncul pădurii by Dana Ligia Ilin () [Corola-journal/Journalistic/6331_a_7656]
-
din afara satelor, crucilor și troițelor de hotare sau la răspîntii de drumuri, glasul lui strident și lugubru, un fel de lătrat a pustiu, auzindu-se în noapte pînă în zori, tulburînd somnul oamenilor și odihna veșnică a morților: Cînd noaptea urlă cîinele la casă, e semn că va muri cineva din casă sau cei din casă au să se mute în altă parte", ne învață Artur Gorovei, iar Eminescu, în Strigoii, scrie: "în numele Sfîntului;/ Taci s-auzi cum latră/ Cățelul Pămîntului
Cîine bun, cîine rău by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/7824_a_9149]
-
chiar a lui însuși. Obsesia pentru „galbenul” asociat trupului se trage din „carnea galbenă” devenită simbol la poetul optzecist. Angoasa exprimată ca expectorare convulsivă a unui animal interior vine și ea tot de la Ion Mureșan. Versuri precum „prietenii mei speriați urlă printr-o gură de bivol în gura mea/ și gura mi se umflă ca o măciucă./ de-aș vorbi acum le-aș sparge tuturor buzele”, comparate cu „Vorbesc din propria-mi piele, singura care îmi stimulează/ ambiția de a huzuri
Calofilia suferinței by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4117_a_5442]
-
sau la o mișcare mai bruscă a vagonului, acesta abandonează țîța, se uită fix, de jos în sus, la maică-sa, își ridică apoi capul și mătură, cu niște priviri aproape incandescente, întregul vagon după care, din senin, începe să urle. Să plîngă enorm, convulsiv, animalic. Stai dracu, bre și suge, îi șuieră țiganca, printre dinți, și îl smucește spre pieptul ei. Stai liniștit, că acuși ajungem acasă. Urletul se întețește, însă. Are în el ceva disperat și sfîșietor. De fiară
Actualitatea by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/15769_a_17094]
-
și din picioare, se frînge și tremură ca un epileptic în plină criză. Pasagerii se revoltă, o invită imperativ pe țigancă să-și potolească odrasla sau să coboare la prima, ea nu răspunde, își leagănă puradelul mai departe, însă acesta urlă din ce în ce mai tare și mai nestăpînit. Dacă nu taci, îi spune ea oarecum în șoaptă, dar la un nivel al șoaptei proporțional cu intensitatea urletului, să știi că ți-o sug aici. Apoi, fără să mai aștepte vreun răspuns, îl saltă
Actualitatea by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/15769_a_17094]
-
personaj de-sine-stătător. Analiștii au observat că urletul supliciaților face parte dintr-o dimensiune pre-verbală și pre-lingvistică, distrugerea trupurilor fiind acompaniată, intenționat, de distrugerea limbii. La început nu a fost cuvântul (deși torționarul așteaptă "adevăruri" și informații), ci urletul! Nemaivorbind, ci urlând, supliciatul este silit să renunțe la superioritatea sa asupra animalelor. Uneori, torționarul însuși distinge cele două etape ale vorbirii: în prima etapă, victima încă nesupliciată poate rosti normal cuvintele, în cea de-a doua, ea va urla oricum de durere
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
urletul! Nemaivorbind, ci urlând, supliciatul este silit să renunțe la superioritatea sa asupra animalelor. Uneori, torționarul însuși distinge cele două etape ale vorbirii: în prima etapă, victima încă nesupliciată poate rosti normal cuvintele, în cea de-a doua, ea va urla oricum de durere. Dar țipetele, strigătele și urletele au diferite motivații: victimele le produc (uneori) din pricina tensiunii psihice, înainte de supliciu, sau ca scut, pentru ca durerea să fie înfruntată dinainte de a țâșni. Alteori, țipătul este obținut din durere psihică (singurătate, disperare
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
pe care vrea să-l extragă schingiuitorul: dar el este un alchimist plebeu și exterminator, fiindcă nu extrage, ci distruge. Limba pe care o vorbește victima are o soră vitregă în anti-limba torționarului, deoarece schingiuitorii nu mai vorbesc omenește, ci urlă și zbiară, schimonosindu-se. Tortura este înfăptuită fie într-o limbă bestială, ațâțătoare la violență, fie, mai rar, fără cuvinte și sonorități. Supliciații înșiși își preschimbă urletul de la început într-o schimonoseală: dar aceasta este produsă de durere, iar nu
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
ar fi fost ea însăși expulzată din Paradis: prin durere sonorizată (în cazul victimelor), prin ură sonorizată (în cazul torționarilor). Supliciatorii se laudă că pot să-și facă victima "să cânte ca o privighetoare, să croncăne ca un corb, să urle ca un câine". Există, se presupune, o măiestrie a producerii urletului victimei sau a limbii vorbite a acesteia: "te voi face să cânți", amenință de obicei torționarul, într-un jargon punitiv deja cunoscut. A face o victimă să vorbească (să
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
la glasul regăsit este mai dificilă decât trecerea de la glas normal la urlet. În acest sens, apatia și ataraxia fostelor victime trebuie înțeleasă în consonanță cu glasul lor pierdut. Uneori, victima știe că trebuie să tacă, deși îi vine să urle de durere: sonoritatea sa îndurerată ar stimula cruzimea supliciatorului, de aceea își mușcă buzele și limba, dar nu scoate o vorbă. Cu gura rănită (dinții smulși), supliciatul nu poate vorbi de durere; atunci când și limba îi este tăiată, gestul acesta
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
-și reduce vinovăția. Chipul supliciaților este o hartă a durerii pe care lacrimile își au statutul lor. Uneori, lacrimile țâșnesc pur și simplu, indiferent de controlul victimei, alteori, deși torturat atroce, chinuitul nu mai poate plânge și nu mai poate urla, pentru că s-a preschimbat într-un horcăit de moarte. Ochii lui nici nu mai pot, dar nici nu mai vor să plângă, iar gura, nici ea. La urma urmei, lacrimile sunt rudele lichide ale urletelor și strigătelor, așa încât, atunci când plânge
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]
-
lacrimile, acestea curg șuvoi, alcătuind mai degrabă o rugăciune, decât un bocet. Legați între ei prin acest limbaj lichid al chipului, supliciații sunt niște "camarazi ai plânsului" și niște "rude în lacrimă". Unele victime ajung la capătul durerii: plâng și urlă până la refuz, până când vocea dispare și lacrimile seacă. Trupul lor și-a epuizat atât lichidele, cât și sonoritatea; din răni, inclusiv sângele curge subțiat. În acest caz, nu mai există nici un fel de limbaj posibil al durerii: dacă, totuși, lacrimi
LIMBAJELE DURERII by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/16576_a_17901]