6,425 matches
-
are importanță, acum ești cu mine, te rog! Rămâne la mine noaptea asta, soțul ei, Alain, va sosi de la Paris în câteva zile, anul acesta nu vor pleca din țară, el mai are un an de lectorat la Universitate și chinul meu va fi cu atât mai mare cu cât o voi ști aici și inaccesibilă, n-ar fi trebuit să mă grăbesc, iubitul meu, dar cum nu mi-ai dat nici un semn credeam că, iubirea noastră nu-i obișnuită, Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
te stăpâni?! se-ngrașă desenul tău din sucul amar al îndoielilor tale, al izbucnirilor turbate de gelozie, tot noroiul ăsta uman din tine să fie oare teren fertil și gras pentru sămânța strălucitoare a geniului tău?! e necesar tot acest chin al ființei mele, această rupere de echilibru, ca să împing cu aceste forțe obscure și oarbe ale iraționalului întreg mecanismul creator, ciclul Patimilor are într-adevăr nevoie de aceste arderi cu miros pestilențial?! 13 decembrie, Radu își pregătește expoziția cu grafica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
plecat apoi la mănăstire, Theo a mai rămas, a venit abia pe la mijlocul lui iulie, când a primit premiul s-a uitat la mine și a zâmbit fericit, 29 iulie, din nou la mănăstire, în vechea mea odaie, schelele în biserică, chinul lucrului, 5 august, întrerup în biserică, de două zile am început Coborârea de pe cruce, pe pânză, ce dorință terifiantă mă îndeamnă ca tot ceea ce pun bun în biserică să anulez cu ceea ce fac pe pânză?! 27 august, am lucrat până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Se ridică neliniștită și umblă desculță prin atelierul vast, cum s-o conving pe această femeie că mă interesează pur și simplu felul în care fusta ei lungă de, din ceva moale ce cade tulburător, dar ce știe ea despre chinul meu de a ascunde pe peretele bisericii sub veșminte trupurile de pământ ale sfinților și totodată să le arăt în lumină, ea crede că fac doar un joc de seducție rafinată când eu vreau cu toată tăria sufletului meu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
oraș în care îmi trăisem viață și caut altceva... Soarele a apus de mult și eu mă întind pe iarbă verde. E atat de liniște departe de castelul de piatră, de ropotul veșnic al slujitorilor micului prinț îmbufnat și de chinul de a scorni povești pe placul lui seară de seară! Dar liniștea este întreruptă de foșnetul apăsat al frunzelor. De nicăieri apare o siluetă întunecată. Pașii o poartă mai aproape, mai aproape... e în fața mea. Bună! Ce faci? rosti apăsat
ANTOLOGIE:poezie by Mihaela-Raisa Tofănel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_692]
-
-l izolezi, să-l arăți cu degetul, să-l huiduiești cu ipocrizie, să-i arăți fața În ziare și să i-o hulești la televizor, să-l bagi la Închisoare, să-l schingiuiești, să-l electrocutezi, să-l omori În chinuri cumplite. răul e aici, face parte din noi, se află În cea mai adâncă cută din suflet și stă acolo ca să fie anihilat, transformat, metabolizat, neutralizat ca un radical liber care se topește În dragostea pentru electro- nul antioxidantului sau
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
engleză : „The soul should escape from the material realm through true understanding, and emphasizing personal knowledge of God“ (Corpus Hermeticus). Toate astea mi s-au părut atât de ciudate Încât pentru o clipă am uitat și de vis, și de chinul meu. De ce toți studenții din poze sunt handicapați ? l-am Întrebat pe Père Joseph când acesta a revenit În birou. — Pentru că eu sunt cel care se ocupă de ei, Împreună cu asistenta socială. Cum, nu știai ? Eu am grijă să nu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
aflat În față la recepție, apoi ne-am așezat În niște fotolii acoperite cu pleduri tradiționale, intens colorate. — o să crezi poate că sunt nebun, spuse ivan, dar vreau să-ți fac o mărturisire... Pentru mine toată aventura asta e un chin. N-am venit aici de plăcere, ci de nevoie. — Aha. Voiam să evit să-l Încurajez să intre În prea multe detalii despre viața sa personală, ca să am timp să mă gândesc pe Îndelete la planul pentru a doua zi
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
circumscris unui sistem de interacțiuni care conturează activ trecutul, prezentul și viitorul. Cert e că la șaptesprezece ani, când tatăl meu murise deja de câțiva ani, am fost diagnosticat cu sindrom obsesiv-com- pulsiv și manie. Dumnezeu a decis să continui chinul tatălui meu pe pământ. Își scoase un pachet de țigări Dunhill din care smulse o țigară și o aprinse cu mâna tremurândă. — DĂ-i naibii cu hotelul lor Împuțit ! oricum vor mult prea mulți bani față de cât face. Fumă cu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
buza de jos Îi tremurau, era pe punctul de a izbucni În plâns. — Sunt lucruri despre care Îmi vine foarte greu să vorbesc, spuse el aruncând deodată țigara și stingând-o cu piciorul pe covorul hotelului. Fiecare zi este un chin. o colecție de ritualuri a căror Îndeplinire perfectă Îmi provoacă satisfacție și, În același timp, o imensă durere. Fiecare gest, fiecare acțiune necesită un efort supraomenesc. Un simplu fapt, care cuiva Îi ia probabil câteva minute, cum ar fi acela
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
până la urmă am Înțeles : nu există rău absolut, ci doar un rău funcțional, care ajută la perfecționarea sufletului. Fluturele ieși din orbită și mi se așeză pe umăr. — Nici faptul că mor copii nevinovați pe lumea asta, omo- râți În chinuri de niște adulți smintiți nu e rău ? Sau copii ca mine, uciși de mame Înainte de a se naște, vânduți răului de la primul gând sau chiar Înainte de el, ca niște pete Întunecoase pe fața bestială a omenirii ? Surioară, mă dezamăgești ! Învață
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
O tablă mică, dreptunghiulară, din gresie, cu ramă de lemn, pe care scriam cu o ”cretă” specială, pe care o ”culegeam” dintr-o lutărie. Scrisul pe o astfel de suprafață se putea șterge ușor dacă nu erai atent. Un adevărat chin. Tot domnul Caia este cel care îmi cerea să aduc la școală vergele lungi și elastice, din răchita ce creștea pe malul pârâului. Vergelele le folosea pentru a bate la palmă pe elevii care nu erau cuminți. Și eu am
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
Îl ascultau avizi, seduși de vocea lui. — Vasalii cred că aceste ziduri sunt de nepătruns, dar, dacă vine o furtună, se dărâmă. E o neglijență sfruntată că această măruntă construcție durează de peste douăzeci de zile și Încă mai continuă, cu chin cu vai, zi de zi. Ce s-ar Întâmpla dacă un inamic ar profita de punctul ăsta slab și, Într-o noapte, ar lua castelul cu asalt? Există trei reguli care guvernează construcția castelelor. Prima e aceea de a construi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ieyasu. În timp ce se grăbea să țină pasul cu calul lui, era mișcat până la lacrimi pentru stăpânul său, a cărui toleranță plină de răbdare față de soția lui și supusă loialitate față de Palat - adică, față de Imagawa Yoshimoto - Îi pricinuiau, cu siguranță, mari chinuri. Ca vasal, avea datoria juruită de a-și elibera seniorul. Trebuia să-l scoată din poziția subalternă și să-l repună la locul său de drept, ca senior al provinciei Mikawa. Iar pentru Heishichi, fiecare zi care trecea fără a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
aceea nu mai fu chemat. În absență, fusese eliberat de la comanda regimentului de pușcași, iar atmosfera părea să fie ostilă peste tot. Acum, când fosta Încredere pe care i-o acorda Yoshigake nu mai exista, Mitsuhide căzuse, din nou, pradă chinurilor sufletești. În acel moment, fu vizitat de Hosokawa Fujitaka, care nu putea fi decât un oaspete picat din cer. Mitsuhide fu atât de surprins, Încât ieși personal În Întâmpinarea lui, peste măsură de uimit că un om atât de sus-pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
festin din castel, În noaptea dinaintea plecării armatei, Nobunaga le spusese ofițerilor și oamenilor săi: — Agitația din țară, care este rezultatul disputelor teritoriale dintre seniorii rivali, provoacă necazuri nesfârșite populației. E de la sine Înțeles că nefericirea Întregii națiuni este un chin pentru Împărat. Regula de fier a clanului Oda - de pe vremea tatălui meu, Nobuhide, și până În prezent - a fost aceea că datoria samuraiului trebuie să constea, În primul și-n primul rând, În apărarea Casei Imperiale. Astfel, În marșul nostru de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de te-apucă mila, Întrebând de ce trebuie să-și părăsească tatăl și de ce trebuie ca el să moară. Generale Hideyoshi... iartă-mă, sunt necuviincios. Își tamponă ochii, Își drese glasul și izbucni În plâns. Lui Hideyoshi Îi părea rău de chinurile prin care trecea Mikawa și Înțelegea prea bine durerea lui Nagamasa și a lui Oichi. Se lăsa mișcat până la lacrimi mai ușor decât alții, iar acum acestea Începură să-i curgă, cu repeziciune, pe față. Își trase nasul de mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dea impresia că executa un soi de dans. — M-am rătăcit... Se Împletici spre ea și o apucă de umăr ca să se sprijine. — Of, sunt beat. Nene, susține-mă! Nu pot să merg! Când văzu cum Încerca să-și ascundă chinurile, Nene izbucni În râs. Îi vorbi cu enervare prefăcută: — Sigur, sigur, am să te duc pe sus. Și, la o adică, unde mergi? Hideyoshi se agăță În cârca ei, Începând să chicotească. — În camera ta! Du-mă În camera ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trebuie să-i cer mamei mele și chiar și soției mele, cred, spuse el, cu multă seriozitate. — Numai pentru atâta lucru ai venit până aici? Da, și de-ați Înțelege, numai, ce simt, n-ar mai trebui să trec prin chinul de a o face. — Vai, da’ șiret mai e băiatul ăsta! râse Înveselită mama lui. Deși Onaka era probabil cam bănuitoate pe veselia neașteptată a fiului ei, avea să Înțeleagă curând motivul. — Tocmai au sosit la poarta castelului Domnul Maeda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Katsuhisa comise seppuku În chip bărbătesc. Discordia dintre clanurile Mori și Amako durase cincizeci și șase de ani Încheiați. Dar cea mai mare surpriză abia urmă. Yamanaka Shikanosuke, omul care luptase contra clanului Mori În ciuda celor mai mari greutăți și chinuri și care tocmai Îi ceruse seniorului său să-și facă seppuku, preferă să nu-l urmeze În moarte. În schimb, capitulă și intră În tabăra lui Kikkawa Motoharu ca orice pedestraș, acceptând umilul statut al prizonierului de război. Inima omenească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Cale care se baza pe moarte. De câte ori nu bombănise În sinea lui privitor la această chestiune, gândindu-se că ar fi trebuit să-i prezinte scuze lui Hideyoshi și să renunțe la Îndatoririle de vasal sau să se elibereze de chinurile pentru sora lui În fața acesteia, cerându-i să trăiască În sihăstrie? Dar niciodată nu i se oferise ocazia. Se angaja Într-o călătorie din care n-avea să se mai Întoarcă niciodată și, evident, simțea că trebuia să-i spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mă Îndoiesc că aș putea spori prea mult puterea oamenilor noștri, dar cred că este momentul potrivit pentru a-l Însoți pe Shojumaru În campanie. — Te simți bine? Cum stai cu sănătatea? — M-am născut samurai și ar fi un chin să mor, În liniște, În patul meu. Când Îi veni vremea, omul nu poate face nimic. — Bine, atunci du-te cu binecuvântarea mea și-i urez și lui Shojumaru succes În prima lui campanie. Nobunaga Îi făcu băiatului semn din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fugeau pe rând, iar numărul li se Înjumătăți, o dată și Încă o dată. Când intrară În munții de lângă Katsunuma, toată armata mai număra doar două sute de oameni, dintre care nici măcar douăzeci nu erau călări, inclusiv Katsuyori și fiul său. Ajunși, cu chin cu vai, la cătunul de munte Komagai, Katsuyori și Însoțitorii lui descoperiră că singurul om pe care contaseră se răzgândise pe neașteptate. — Refugiați-vă În altă parte! Blocând cărarea alpină spre Sasago, Oyamada Nobushige Împiedica grupul lui Katsuyori să treacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și goală. Deși nu era decât Începutul verii, o briză delicată, răcoritoare, sufla, tăcută, prin Întuneric. Mitsuhide era cumplit de palid. Se părea că părul de la tâmple i se ridica drept În sus, de fiecare dată când pâlpâia flacăra lumânării. Chinul i se vedea În neorânduiala părului și În culoarea cumplită a feței. În sfârșit, Își ridică Încet „capul de kumquat“, cum i-l poreclise Nobunaga, privind spre grădina Întunecată. În depărtare, văzu multe lămpi strălucind printre copaci. Era prima noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de obicei, limpede era atât de obosit, Încât trebuia să gândească din răsputeri pentru a nu face o greșeală. Făcând atâta caz din această Întrebare, oricât de Îndelung analiza problema, nu știa absolut deloc ce să facă. Mare parte a chinului de a se confrunta cu acea situație dificilă se revărsă Într-un ofat inconștient de ușurare și se Întrebă: „Oare există pe lumea asta și alți oameni atât de dificil de Înțeles? Ce-ar putea face cineva pentru a se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]