4,713 matches
-
182 tancuri din Pitești. La Comisariatul Militar, la incorporare, mi s-a refuzat cererea de a fi încorporat în cadrul unei unități de aviație, ca simplu militar. Pe de altă parte mă întreb cum de nu m-au dat la un detașament de muncă așa cum pățeau toți cei care aveau probleme sociale. E o enigmă! La Pitești când au auzit că am liceul și știu să scriu frumos și să pictez, a tăbărât pe mine un locotenent major, comandantul companiei Comandă și
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93320]
-
în România, Germania, Danemarca, Rusia și în alte țări europene. A. M. GRAD pompierii informează l În 2 noiembrie, la ora 4,20, a izbucnit un incendiu într-un apartament din Lugoj, de pe str. Griviței nr. 27. Au intervenit efective ale Detașamentul III, incendiul fiind lichidat la ora 4,35. Au ars un covor, un dulap, scaune, iar locatara, Elisabeta B. , de 64 de ani, a decedat. Totul a pornit de la o lumânare căzută pe materiale combustibile. l În data de 5
Agenda2003-45-03-45-03-11 () [Corola-journal/Journalistic/281679_a_283008]
-
și nici nu își imaginase că ar putea fi vreuna. Forțele armate erau antrenate pentru cazuri de urgență, iar antrenamentul era o chestiune de logică: odată luate în considerare toate împrejurările posibile care puteau avea loc, se constituiau unități și detașamente întregi care acționau ținând cont de nevoile militare precum și de cele umane. Astfel se obținea maxim de randament cu minimum de risipă. VĂZÂND CĂ MEDELLIN ȘI DICTATORUL AVEAU UN AER MAI DESTINS, BĂNUI CĂ, DACĂ EXISTASE VREODATĂ VREO TRANSMISIE DIRECTĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
MISIUNE FOARTE IMPORTANTĂ PENTRU TINE. \ Va fi o onoare. MARIN LUASE ÎN PREALABIL HOTĂRÂREA SĂ NU DEA NICI O EXPLICAȚIE. \ Vino cu mine, David. SE ÎNDREPTĂ SPRE UȘĂ, SE OPRI O CLIPĂ ȘI SE ÎNTOARSE. \ VEI AVEA SUB ORDINELE TALE UN DETAȘAMENT DE SOLDAȚI. NIMENI NU TREBUIE SĂ ȘTIE CĂ EȘTI FIUL MEU. \ Foarte bine, domnule. BURNLEY AVEA O EXPRESIE PLINĂ DE HOTĂRÂRE. \ E VORBA DE O CHESTIUNE DE IMPORTANȚĂ MAJORĂ. AM TOATĂ ÎNCREDEREA ÎN TINE, DAVID. TÂNĂRUL ÎNGHIȚI CU GREU DIN CAUZA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
puțin decât oponenții noștri. Nu mai puțin decât arabii. Însă expresia „tabăra noastră“ e absolut ridicolă: Ce Înseamnă „tabăra noastră“? Toată țara e un front. Tot poporul e o armată. Totul e Împărțit În tabere. Forțele păcii. Batalioanele celor echilibrați. Detașamentele de luptă ale coexistenței. Păzitorii dezarmării. Regimentele iubirii Între popoare. Vârful de lance al Împăcării. În loc să scrie apelul, Fima se duse la geam ca să-și pună ordine În idei. Privea Între timp lumina de iarnă care se așternuse ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
de luptă la zece mile mai sus. În fața lor se afla un spărgător de gheață acționat de o sută de vâslași. Nava Înainta Încet, dar reușea să spargă stratul de gheață. Cea mai Îngrijorătoare veste era, Însă, apropierea unui puternic detașament al Apărătorilor. Ali beg se bizuise pe prioritatea care avea să fie acordată evacuării domnitorului și a suitei lui, dar iată că Ștefan gândise altfel. Rămăsese pe loc, aproape fără protecție, trimițând toate forțele disponibile spre Dunăre. În acest caz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de retragere la alți cinci sute de pași, dincolo de liziera pădurii. Lăncierii, avansare prin pădure, Învăluire pe dreapta, atac la semnal. Linie de arbalete pe centru. Linie avansată spre est, cu zid de scuturi. Executarea. Fără nici un cuvânt, comandanții de detașamente Își luară luptătorii și porniră spre locurile indicate. Alexandru Începu să Înțeleagă că Apărătorii pregăteau nu una, ci trei bătălii. Cea mai grea părea a fi a doua. Cea pentru care se pregăteau Yves și Francisco. În primul val de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
doar niște umbre. Umbre pe pânza vremii, cum avea să scrie, cândva, un mare poet. Apărătorii fuseseră Însoțiți de oșteni ai lui Vlad Dracula, zis Țepeș prin părțile Munteniei, până la frontiera Transilvaniei cu Moldova. De acolo fuseseră escortați de un detașament de luptători condus de căpitanul Petru Ilaș. Întâlnirea din munți se voise simplă, ostășească, dar se transformase deodată Într-o explozie de bucurie. După saluturile de curtoazie dintre Angelo și Pietro, care se cunoșteau de mulți ani, oștenii italieni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de ziduri, cu halebardele În poziție de onor. Se auziră lanțurile grele ale podului coborât peste șanțul de apărare și zgomotul porților deschizându-se În fața oaspeților. Coloana Apărătorilor intră, În frunte cu Angelo, Yves și Francisco. Urmau căpitanii italieni și detașamentele lor, apoi grupul Apărătorilor moldoveni, care Înconjurau căruța În care se afla căpitanul Oană, apoi ariergarda alcătuită din arcași și lăncieri. Angelo descălecă primul, respectând eticheta În vigoare la curțile regale europene, la zece pași distanță de domnitor. Apoi duse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
vigoare la curțile regale europene, la zece pași distanță de domnitor. Apoi duse pumnul drept la inimă și Înclină capul. În spatele lui, descălecară căpitanii și luptătorii, care puseră genunchiul drept la pământ. În jurul oaspeților, pe două rânduri perfect aliniate, două detașamente de vânători domnești În uniformele lor cafenii cu fireturi galbene și cușme cu pană de vultur scoaseră săbiile și le ținură vertical, cu garda mânerului În dreptul bărbiei. La creneluri, trâmbițele vestiră sosirea unei mari solii. Voievodul făcu trei pași și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și a floare de cireș. - Spune mai departe. -Iscoadele Apărătorilor de pe Drumul Mătăsii spun că, În acest moment, Amir Baian Își continuă drumul spre nord-est. Înaintarea lui a fost deja semnalată marelui han al Hoardei de Aur, Seyyd Ahmed. Un detașament de elită al tătarilor de la Răsărit se Îndreaptă spre călăreții Bordjighin. - Să ne ajute Dumnezeul nostru și Eternul Cer Albastru al mongolilor ca marele han să aibă răbdare să-l asculte pe Amir Baian, iar acest Amir Baian să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
toți comandanții de oaste! Voievodul transmise ordinele direct, păstrând mesagerii pentru mai târziu. Armata Începu retragerea sub aripa codrilor. Cincisprezece mii de oameni porneau spre Răsărit cu poruncă de a galopa zi și noapte până la primul contact cu tătarii. Un detașament de cincizeci de Apărători, sub comanda căpitanului Bogdan Gâlcă, se Îndrepta spre Suceava, de unde avea să escorteze familia voievodului către Cetatea Neamțului sau, la nevoie, către frontiera cu Transilvania. Un alt corp de patru sute de Apărători avea să Însoțească forța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
doi țărani. Porniră Înapoi, spre drum, și merseră aproape jumătate de ceas spre sud, până ajunseră Într-o tabără ridicată de curând. Erau peste două sute de corturi rotunde, așezate În marginile unui pătrat. Pe laturile pătratului erau legați caii. Un detașament de spahii. Abia atunci Oană văzu că un grup de ieniceri sosea, În urmă, cu cei doi cai care fuseseră legați În pădurea Murgenilor. Era, deci, o patrulă care sesizase prezența cailor și așteptase să vadă cine va veni la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
frontului, dar cât mai aproape de el. CÎnd ei sosiseră, Însă, sultanul nu se mai afla În tabără. Din câte Înțelegea Oană, plecase spre nord-vest, mai sus de ținutul Romanului. Lăsase, totuși, ordine limpezi. Din acele ordine, strigate de comandanții de detașamente, căpitanul Înțelese frânturi din realitatea războiului. Trupe suplimentare erau trimise spre Orhei și Cetatea Albă. Două regimente de ieniceri porneau spre Cetatea Neamțului. Grosul armatei era convocat peste două zile pe malul pârâului numit Valea Albă. Acolo, se pare, voievodul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
atacul ienicerilor. Intervenția sultanului oprise defensiva primelor rânduri de ieniceri și provocase o Înaintare generală a urdiei, cu pierderi enorme. Dar o Înaintare implacabilă. Indiferent câți războinici cădeau sub săgețile, sub săbiile sau securile moldovenilor, sultanul arunca În luptă alte detașamente, apoi altele, Într-un ritm năucitor, până când valea fusese literalmente acoperită de trupele turcești, iar moldovenii fuseseră Împinși Înapoi, spre nord, În adâncurile codrilor. Puținii moldoveni care mai rămăseseră, căci oastea lui Ștefan căzuse aproape În Întregime. Nimeni nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
turcilor, mai puțin cetățile și munții. La cetăți nu putem ajunge, căci se află sub asediu. Ne rămân munții. 14. Întâlnirea 15 august 1476, Păltinoasa, Valea Moldovei Oastea voievodului trecuse dinspre Humor spre Ilișești, fără să iasă din umbra codrilor. Detașamente ale vânătorilor domnești atacaseră și zdrobiseră patrulele de spahii care cutreierau obcinele Bucovinei. Mai sus de Suceava, forțele otomane se aventurau cu greu, iar cele care se aventurau nu se mai Întorceau. Mai sus de Suceava Începea o țară sălbatică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Asta voiai să spui, nu? - Oarecum... - Observ că nu ești doar un pictor de viitor, ci și un lingvist eminent. - Eminent, nu. Poate... iminent. Cum e și atacul spahiilor asupra micii cavalerii moldovene. Pe dealul care cobora spre șleahul Sucevei, detașamentul călăreților moldoveni atacase coloana spahiilor și, Înainte ca aceștia să organizeze apărarea, se retrăseseră. Fără să stea pe gânduri, turcii porniră În urmărire. După un galop de aproape o mie de pași, voievodul dădu semnal arcașilor. Dușmanii intraseră În raza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și arătați că sunteți cea mai bună cavalerie a Europei! În numele Domnului și al Moldovei, la atac!!! - Moldovaaaa!!! se prăvăli strigătul de luptă al călărimilor care țâșniră din negurile codrilor, coborâră Într-un galop nebun dealurile Ilișeștilor și izbiră frontal detașamentele de spahii. Forța atacului fusese mai mare decât se așteptase Stefan. În ea era nu doar viteza cailor și panta dealurilor, care erau condiții pur strategice, ci era mult mai mult. Era sufletul și speranța nebună a fiecărui călăreț, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
depărtare. Ceața se ridică... Dacă eu văd bine, atunci câmpia dinspre Suceava e plină de cadavre... Văd uniforme de ieniceri și spahii, dar nimeni nu mișcă... Oană o privi uluit. - Cum adică... nu mai Înțeleg nimic. Ștefan n-are nici un detașament de cavalerie care să angajeze lupta În ariergarda lui Mahomed. Cu toate astea, mi s-a părut că aud zgomotele unei lupte la sabie. Nu le puteam auzi, firește... Câmpia e prea departe... Dacă am visat, atunci am visat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mai fusese auzit de multă vreme. Un sunet lung și două scurte. Mesajul se repetă. Pietro Își privi luptătorii. Tot ce se Întâmpla devenea incredibil. Semnalul se repetă a treia oară. Nu era nici o Îndoială. Semnificația lui era clară. Întregul detașament al Apărătorilor intră sub comanda directă a căpitanului Oană. - Tata... murmură Ștefănel, privind parcă spre sine Însuși și Încercând să treacă momente la care se gândise ani de-a rândul. - Cunoști semnalele noastre? Întrebă, uimit, Pietro. Tânărul luptător nu răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
o nouă etapă a luptei. Arcașii, săgeți aprinse, foc În linie asupra țintelor. Din josul luminișului se auziră strigăte de durere. Ienicerii și spahii transmiseră semnale disperate spre Mahomed. Semnalele spuneau același lucru. Fuseseră doborâți comandanții de regimente și de detașamente. Armata otomană nu mai avea centre de comandă. Arcașii mongoli ucideau, cu precizie, toți ofițerii. Oană Închise ochii. Vedea, În sfârșit, tot ce se petrecea acolo. Apăruse o forță pe care o simțea demult apropiindu-se. Acum, acea forță se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mă aflu În treabă, Întreb câțiva pescari care acostează ce corabie e aceea. Mă privesc cu un aer ușor uimit. E o corabie celebră, o legendă a corăbiilor de pe Dunăre și Marea Neagră. Corabia care a ajuns la Istanbul cu un detașament de Apărători și a reușit să scape de acolo În plină bătălie navală. Corabia comandată de cel mai bun căpitan de vas al măriei sale Ștefan. Simțurile mele de vechi „diarist” s-au trezit imediat. Eram călare pe un subiect pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
colegi. După detenția în lagăr, tatăl lor a ajuns însă într-un batalion disciplinar care, în timpul campaniei din Rusia, avea misiunea să curețe de mine terenul din imediata apropiere a frontului. „Comando-ul urcării la cer“, așa se numea acest detașament cu o cotă ridicată de pierderi, care i-a oferit însă prilejul să fugă la ruși. Atunci când, în martie ‘45, A Doua Armată Sovietică a ocupat mormanul de ruine arse care fusese Danzig, odată cu învingătorii s-a întors și tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mânat de o cu totul altă voință. Cineva care a nu s-a ferit niciodată din calea răului. Cineva care nu a vrut să mai crească... Eu însă am tot crescut. Încă de la șaisprezece ani, când m-am dus la detașamentul de muncă, se considera că am terminat de crescut. Sau am ajuns să măsor definitiv un metru șaptezeci și doi de centimetri doar când am ajuns soldat și când numai norocul sau întâmplarea a făcut să supraviețuiesc sfârșitului războiului? De întrebarea asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
moment dat, plutonierul cu aer de unchiuleț și subofițerul destul de înțepat se săturaseră să asculte. Încheind fără echivoc discuția de prezentare, ei mi-au dat asigurări că aveau să-mi suțină cererea. Ei, da, înainte de asta mă mai aștepta și detașamentul de muncă. De asta nu erau scutiți nici măcar cei ce se înrolau voluntar. Țac-țac! Acolo înveți să mânuiești ca lumea lopata. „Aia muncă de recrut, o să vă treacă os prin os...“ În timp ce-i ordon băiatului de odinioară să se prezinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]