4,258 matches
-
pe piciorul din spate, iar când acesta amorțea, îl schimbau cu dreptul sau cu stângul, după preferință. Stejeran 1 mai ales le privea fascinat. Observându-l, Getta 2 îl întrebă: — N-ai mai văzut cilioaie? — Mărturisesc că nu. — Sunt foarte drăguțe, în general, și au un suflet nemaipomenit, zise Getta 2. Însă din cauza celor trei picioare aproape nimeni nu se leagă de ele. — De ce? întrebă Stejeran 1. — Având picioarele astea așa scurte, au centrul de greutate foarte jos, sunt ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
băut și nu mai era economic. Fiind totuși fosta lui soție, firma mi-a trimis ca moștenire câteva componente, am și-acum una ca amintire, fie-i piesele ușoare! spuse Getta și scoase din poșetă, arătându-le-o, o șaibă drăguță, lustruită. Episodul 36 Planeta tălâmbilor Povestea pe care le-o spusese Getta 2 despre soțul ei în impresionase vădit pe cei trei roboți pământeni. Se gândeau că, la urma urmei, într-un viitor mai mult sau mai puțin îndepărtat, aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Un moment, spuse acesta, dând melcul la o parte și deschizând un caiețel. La M 4 se studiază ciorba de potroace! citi el în caiețel. Se apropiară de masa M 4 și văzură într-adevăr cum o elevă pământeană vioaie, drăguță, le explică unor jupiteriene durdulii, roșcate cum se face ciorba de potroace. Avea la dispoziție tot ce era necesar: gheare de găină, capete, gâturi, pipote, borș etc. — Aici ce se studiază? întrebă pedagogul, apropiindu-se de masa C 3, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
să zică, măi băieți, uite cum gândesc eu... Dar se înalță careva? Nici pomeneală! — Și femeile sunt mediocre? întrebă Amărășteanu. — Femeile sunt mediocre rău de tot, răspunse tractoristul. O ecuație nu pot face. — Și copiii? — Copiii sunt mediocri, da-s drăguți. Copii, ce poți să zici... Ați spus c-aveți trei avioane, zise comandantul. Pe astea cine le-a proiectat, cine le-a construit? — Niște extramediocri, spuse tractoristul. Au nimerit la noi, așa ca dumneavoastră, întâmplător, acum vreo sută de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
De-acolo pământenii noștri zăriră de cealaltă parte, jos în vale, un soi de hangar lung, de lemn, spre care se îndreptau din toate părțile zeci de bărbați voinici, scunzi, stăpâni pe soartă, și mame și copii și fete mediocre drăguțe, cu basmale multicolore fluturând în vânt. Bătrâni erau mai puțini, în schimb toți erau foarte vânjoși. — E cantina noastră, cantină fruntașă, spuse tractoristul când ajunse lângă hangar. Acum trebuie să vă duc responsabilului. Sări jos din cabină și se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
am fi avut niște pixuri sau niște brichete, să le dăm și noi”, gândi el cu amărăciune. — Suntem de-a dreptul copleșiți... nu trebuia... - spuse încet Aciobăniței către mediocrul în vârstă - ați renunțat toți la ardei pentru noi... sunteți foarte drăguți... — Nu vă faceți probleme. Noi toți suferim cu stomacul - șopti mediocrul -, nu putem mânca ardei iute. Episodul 10 Ciorba În timp ce ardeii iuți continuau să se îngrămădească în fața celor doi pământeni, fetișcana mediocră zdravănă, pistruiată, ce părea a fi bucătăreasă, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
decât orice. Alergam acasă și-mi înfundam nasul în coriandru. Rahela se lăuda că fusese prima care auzise povestea familiei lui Iacob. El era cel mai mic dintre cei doi gemeni, devenind astfel moștenitorul mamei. El era și cel mai drăguț, și cel mai deștept. Rebeca îi spusese bărbatului ei că Iacob era bolnav doar ca să-l mai țină încă un an la pieptul ei, după ce-l înțărcase pe fratele lui. Nașterea celor doi gemeni aproape o omorâse pe Rebeca, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
sigur, Zilpa avea dreptate. Nu-mi dădusem voie să-mi imaginez așa ceva, că aș putea fi eu cu el în seara aceea. Abia puteam să recunosc asta față de mine, dar în nici un caz față de sora mea, care nu era foarte drăguță în acel moment, cu ochii roșii de la plâns și cu obrajii mânjiți cu sânge și cu zeamă de coacăze. Prima dată am zis nu. El și-ar fi dat seama imediat, pentru că nici un văl nu putea ascunde diferența de înălțime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
moment dat, tatăl nostru ne va duce să facem o libație în numele Sarei. Acestea erau poveștile pe care Iosif le auzea de la Iacob, când stăteau împreună toți frații și păzeau turmele. Mie mi se părea că poveștile femeilor erau mai drăguțe, dar Iosif le prefera pe cele ale tatălui nostru. Conversațiile noastre nu erau tot timpul așa de elevate. Împărțeam secretul sexului și al nașterii și râdeam între noi, un pic speriați, când ne gândeam că părinții noștri se purtau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
făcut să râdem și mai tare până când pur si simplu ne-am tăvălit pe jos. Când ne-am tras sufletul, am ajuns și la frații noștri. Tabea zicea că pe Elifaz nu-l știa prea bine, dar că Reuel era drăguț. Dintre băieții mai mici, nu-l suporta pe Jeush, care o trăgea de păr de fiecare dată și o lovea în fluierul piciorului când era trimis să muncească cu ea în grădină. Eu i-am povestit cum Simon și Levi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
că aveam să mă dau de gol în fața mamelor mele într-un hohot de plâns, am fost salvată. Regele însuși a trimis după mine. Hamor nu-i refuza nimic tinerei lui concubine și când Așnan a întrebat dacă fiica cea drăguță a lui Iacob n-ar putea să-i țină de urât în timpul convalescenței, un mesager a și fost trimis. Omul regelui chiar a adus un sclav care să-mi țină locul la culesul măslinelor. Mama a găsit că gestul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
scrib pentru un preot al zeului Ra, iar viața curgea plăcută pentru familia lui. Re-nefer își amintea fiecare servitor sau sclav care avusese grijă de ea în copilărie. Vorbea despre mama ei Nebettany, pe care și-o amintea ca fiind drăguță, dar distantă - mereu cu vasul de kohl, cea mai fericită atunci când servitorii îi turnau pe spate bol după bol de apă parfumată în frumoasa ei baie. Dar Nebettany murise la naștere pe când Re-nefer purta încă zulufii de fetiță. Soacra mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ceremonie. Am stat pe lângă Re-nefer, care și-a petrecut acele prime zile odihnindu-se în grădină și traducându-mi când nu înțelegeam cele câteva cuvinte care îmi erau adresate. Nu eram prost tratată. Toți cei din casa lui Nakht-re erau drăguți, chiar și soția lui, Herya, care se trezise peste noapte că trebuie să-și împartă casa cu o soră de mult uitată și cu cei doi servitori străini ai ei. Nehesi știa cum să se facă util, iar Nakht-re în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
obsidiană, cu o mamă care alăpta. Am fost derutată de generozitatea ei, dar când am încercat să-i refuz atențiile sau darurile, ea a insistat. - Viața unei moașe nu e ușoară, dar ăsta nu e un motiv să nu fi drăguță, a zis ea. Meryt vorbea întotdeauna cu mine ca de la moașă la moașă. Nu conta că eu nu mai văzusem o cameră de naștere de când se născuse fiul meu; ea continua să mă laude pentru priceperea pe care o arătasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
plăcuță incrustată pe care se pisează malachitul și se transformă în pudră verde pentru ochi, un scarabeu de carneol mult prea roșu pentru stomacul meu și un văl de cap foarte frumos brodat, un dar de la o concubină tânără și drăguță care născuse un băiețel frumos pe care i-l înmânase stăpânei ei fără să se uite la el. (Meryt și cu mine vedeam multe asemenea lucruri ciudate în camerele de naștere din Teba.) Benia s-a prefăcut interesat de scarabeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și-o retrăgea de sub atingerea mea, ci îmi ținea degetele într-ale ei și pentru o clipă am împărtășit dragostea pentru fiul nostru și prin el, pentru un fiu și un soț nenumiți din Salem. Una dintre fetițele servitoare destul de drăguță a ridicat ochii spre el și el i-a răspuns, flirtând înapoi. Am râs la gândul că băiețelul pe care îl ștergeam la fund era acum atras de o femeie. Mă durea fața de la atâta zâmbit și totuși oftaturile mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Nevasta lui nu se pricepe la plantat, iar mama spune că ai norocul lui Osiris însuși într-ale pământului. Atunci a fost rândul meu să mă simt stânjenită de amabilitatea lui. Cum de s-a întâmplat să întâlnesc atâția oameni drăguți în viața mea? Care era sensul unui asemenea noroc? Munca îl chema pe Menna înapoi acasă, așa că a trebuit să fim gata în câteva zile. Mai întâi, m-am dus în piață și am angajat un scrib care scria în numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
care munceau în vale erau tineri și aveau neveste la vârsta procreării, așa că ne duceam cam la zece nașteri într-o lună. Shif-re nu mai avea niște musafire leneșe de hrănit și curând s-a trezit cu mai multe fleacuri drăguțe și bucăți de in decât ar fi știut ce să facă cu ele. Menna era mândru să aibă femei așa de respectate în casa lui și mă trata ca pe propria lui mătușă. Săptămâinile și lunile treceau repede, iar viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Un om căruia îi atârna falca s-a târât înspre Gera, care i-a dat o bucățică de pâine și l-a îndepărtat. - Ăsta e Șela, mi-a explicat ea, fiul lui Iuda cu Șua. E slab de minte, dar drăguț. Unchiul meu a mai avut o nevastă, Tamara, care i-a făcut pe Pereț și pe Zerach și pe prietena mea cea mai bună, Defna. Ea e frumusețea familiei în această generație. Acolo e Hesia, a zis, arătându-mi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cunoscut și de mare ca Van Gogh. „Îți dai seama, Daniel, ce mândri vom fi când vom veni să-ți vedem operele la muzeu? Vom povesti tuturor că te-am îndemnat noi să te înscrii la Belle Arte”. Erau foarte drăguți și le-am mulțumit ca să nu le stric seara. A doua zi mi-am luat geamantanul de carton în care aveam câteva schimburi și un caiet de desen, ieșind pe poartă. Știu câte confesiuni au un unic scop: de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
nu li se permitea să meargă în cătun. Era limpede că dacă nu mă dovedeam la înălțimea unui privilegiu care lor le era interzis, Mopsul ar fi bombănit: „Ce, ăsta-i bărbat?”, iar alții i-ar fi ținut isonul: „Simpatic, drăguț sculptorul, dar...” complimente care în urechile mele ar fi sunat mai degrabă a injurii. Nu mă simțeam un ticălos autentic, cu sufletul destul de bine tăbăcit încât să n-am nici o strângere de inimă, dar nici nu vroiam să se spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Căutam o minciună și n-am găsit alta mai bună... Am mai avut un frate. Tot pilot. A căzut cu avionul. Părinții mei tremurau de fiecare dată când plecam. Nu vroiam să-i omor. Laura devenise caldă, apropiată și chiar drăguță cu mine. O barieră se ridicase dintre noi și am intuit că nu mai era nici o piedică serioasă care să ne despartă. Dealtfel, dorința mea de a-i fi pe plac era atât de mare încât, treptat, n-am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
După o vreme, cele două personaje primesc nume și pare să se nască posibilitatea ca ele să se Îndrăgostească, dar John Marcher este un individ rece, iar May Bartram o eroină iritant de reținută. Nu se spune nicăieri dacă este drăguță ori frumoasă, sau ce haine poartă, pe pagină după pagină acoperite cu litere mărunte, În paragrafe lungi și intimidante, despre o Întâlnire pe care au avut-o cândva În trecut, Înainte de a Începe să vorbească În povestire, și apoi e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
imitații din ghips după Venus din Milo - una pe polița căminului din sufrageria-atelier și cealaltă pe un postament, În unghiul făcut de scară - ca pe reprezentări ale devotamentului său față de idealul formelor feminine. Dacă personajele feminine ale lui Leech erau „drăguțe“, ale lui Du Maurier aveau o frumusețe clasică (suficient de Înalte pentru a-l lua pe artist sub braț și a-l duce pe sus, dacă voiau). Se mândrea fără jenă cu frumusețea lui Trixy și critica plin de cruzime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de un roman. — Da, pe care nu l-am terminat. — Romanul e un lucru greu... o sarcină descurajantă... nimeni nu știe asta mai bine ca mine. Dar o povestire... Legendele caricaturilor tale demonstrează că ai ureche pentru dialog. — Ești foarte drăguț, Henry. Recunosc că m-am mai gândit, când și când, să pun iar mâna pe creion - pe creionul de scris, vreau să spun. Dar mă tem de eșec. Nu știu dacă am darul acesta. — Dar nici n-ai să afli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]