6,028 matches
-
prea scurte, iar privirea asta, Susan, dinspre partea ei, observa emoția vechilor prieteni nu fără o oarecare ironie față de Al Capone, dar dispusă să adauge afecțiune la zîmbetul ei de Îndată ce n-o să mai stea cu spatele la ea. — Darling, sîntem aici... — Felicitări! exclamă Al Capone, cu torsul enorm și cu picioarele prea scurte. Susan consultă dicționarul: desigur, felicitări fiindcă Fernando era ambasador cînd m-am cununat cu Juan. — Mulțumesc, spuse, apropiindu-se. — Ei, În sfîrșit acum o cunoști. — Doamnă, sînt Încîntat de cunoștința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
scenă și spunîndu-și: „ce arătare!“ — Ei, atunci hai să bem un pahar, spuse Juan Lucas. — Primul toast după șase ani! — Fernando mi-a fost coleg și mi-e prieten Încă din școală. — Ba chiar dinainte, dacă se poate spune așa! exclamă Al Capone și se auzi sunînd un lănțișor de la vestă. — Toate vacanțele le petreceam la moșia lui de la Trujillo. — Și Dumnezeu s-a născut la Trujillo! — Hai să trecem la bar! — Află, Susan, că l-am lăsat holtei și Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să-i povestea că lui Susan ce se petrecuse la Academia condusă de Frau Proserpina. Știa că Juan Lucas o să-l Întrerupă și de aceea Încercă să fie cît mai scurt. Nu mai vreau să cînt la pian, mămico. — Perfect! exclamă Juan Lucas. S-a terminat cu pianul. Astuia Îi venise dintr-odată gustul artei, adăugă, uitîndu-se la Al Capone. Frumos lucru! exclamă uriașul de pe taburet, dar de Îndată parcă regretă ce spusese, arta nu e o treabă prea bărbătească, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și de aceea Încercă să fie cît mai scurt. Nu mai vreau să cînt la pian, mămico. — Perfect! exclamă Juan Lucas. S-a terminat cu pianul. Astuia Îi venise dintr-odată gustul artei, adăugă, uitîndu-se la Al Capone. Frumos lucru! exclamă uriașul de pe taburet, dar de Îndată parcă regretă ce spusese, arta nu e o treabă prea bărbătească, pentru orice eventualitate repetă privirea din timpul complimentului anterior cu același subînțeles și Susan lăsă din nou să-i cadă șuvița pe ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
O, nuuuuuuuuu! — Doar nu trăgea În ei, draga mea. — Nu trăgeam fiindcă nu era nevoie. — Du-le gheața, Întrerupse Carlos dialogul, adresîndu-se lui Celso. Le-a dus-o, spuse Arminda, dar Celso era Încă acolo. Lasă c-o duc eu! exclamă Daniel. — Dă-mi-o mie, spuse Julius. O duc eu. Dar În clipa aceea recunoscu privirea care Îl intrigase atît de mult. — Din tată-n fiu! exclamă Al Capone. Fernando Ranchal y Landron de Guevara! — Sărmanul Cano, murmură Julius. Profesoara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-o, spuse Arminda, dar Celso era Încă acolo. Lasă c-o duc eu! exclamă Daniel. — Dă-mi-o mie, spuse Julius. O duc eu. Dar În clipa aceea recunoscu privirea care Îl intrigase atît de mult. — Din tată-n fiu! exclamă Al Capone. Fernando Ranchal y Landron de Guevara! — Sărmanul Cano, murmură Julius. Profesoara de spaniolă, aia cam fandosită pe care-o văzuseră cu iubitul ei pe bulevardul Wilson, le-a dat să facă o compoziție despre un eveniment sau personaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și trebui să i-o prezinte. — Mergi la spovedanie? — Vin de la spovedanie. — Bine. Trimite-l pe Victor să ne mai aducă gheață. — Au și Început să se simtă căldurile, spuse arhitectul, zîmbind, În timp ce Susana dispărea. — Ah, dar asta Înveselește spectacolul, exclamă Lastarria, Înălțîndu-se ușor pe vîrful picioarelor după tejgheaua barului. — Și dumneata ești amator? — Ca și Juan Lucas; ce-i drept, În realitate el m-a Învățat să apreciez spectacolele din luna octombrie, coloritul lor, luptele cu tauri și... și... Arhitectul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spuse rotofeiul Romero. Înfigînd ca pe o lance tacul de biliard În pămînt și deschizînd o gură cît o șură, după care se puse să aștepte să-i vină hohotul de rîs tocmai din Spania, trecînd prin stomac. La naiba! exclamă Juan Lucas, Încă n-a sosit? — Tu mi-ai spus că avioneta sosește dimineață. — Uneori Întîrzie, ai și tu puțină răbdare... — Și dacă a căzut? — Să vedem, să vedem, interveni Romero: adu-mi un telefon, tinere; o să cer legătura la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
uiți cu atenție, fata domnișorului Bobby e cea mai frumoasă. — Da’ ție, Carlos? — Toate sînt drăguțe, dar nici uneia nu i-ar strica să mai pună cîteva kilograme... Nu-i rea domnișoara Rosa Maria... — Rosemary, Îl corectă Julius. — Domnișoara domnișorului Bobby! exclamă Celso. — Domnișoara domnișorului Bobby! exclamă Daniel. — Tot domnișoara domnișorului Bobby, Rosmari sau cum Îi spune! exclamă Universo. Dar Carlos Îl Întrerupse zicîndu-i mai puțină gălăgie, bă, fiindcă orchestra s-a oprit și acum se aude afară orice zgomot. „Stingeți lumina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Bobby e cea mai frumoasă. — Da’ ție, Carlos? — Toate sînt drăguțe, dar nici uneia nu i-ar strica să mai pună cîteva kilograme... Nu-i rea domnișoara Rosa Maria... — Rosemary, Îl corectă Julius. — Domnișoara domnișorului Bobby! exclamă Celso. — Domnișoara domnișorului Bobby! exclamă Daniel. — Tot domnișoara domnișorului Bobby, Rosmari sau cum Îi spune! exclamă Universo. Dar Carlos Îl Întrerupse zicîndu-i mai puțină gălăgie, bă, fiindcă orchestra s-a oprit și acum se aude afară orice zgomot. „Stingeți lumina“, spuse Țanțoșa. Nu era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dar nici uneia nu i-ar strica să mai pună cîteva kilograme... Nu-i rea domnișoara Rosa Maria... — Rosemary, Îl corectă Julius. — Domnișoara domnișorului Bobby! exclamă Celso. — Domnișoara domnișorului Bobby! exclamă Daniel. — Tot domnișoara domnișorului Bobby, Rosmari sau cum Îi spune! exclamă Universo. Dar Carlos Îl Întrerupse zicîndu-i mai puțină gălăgie, bă, fiindcă orchestra s-a oprit și acum se aude afară orice zgomot. „Stingeți lumina“, spuse Țanțoșa. Nu era o idee rea: așa, pe Întuneric, lipiți de fereastra asta, În spatele orchestrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și trecu nu departe de mese, În drum spre grupul format din Susan, Juan Lucas. Luis Martin Romero, saltimbancii, care erau foarte simpatici și cei doi bărbați blonzi și voinici care veniseră acum cîteva ore cu ordiheea pentru Bobby. „Darling! exclamă Susan, văzîndu-l că apare, ai mîncat?“, Julius Îi spuse că nu și cineva probabil că l-a auzit, fiindcă imediat apăru un chelner de la „Murillo vă servește“, aducînd un pahar de coca-cola și primul fel al meniului. Între două feluri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fetița cea drăgălașă, era nebună de fericire, „Veniți!“, Îi striga, pe toți de data asta și iarăși se Îndepărta, dispărea undeva În fundul curții țopăind, „Polka!“, strigau Atilio și Esteban, „fiecare dansează cum Îl taie capul!“, comenta fericit Juan Lucas, „tinerețea!“, exclama Luiș Martin Romero, polka!, tinerețea!, polka!, din nou fata cea drăgălașă, „Încîntătoare!“, exclamă Juan Lucas, „dezinvoltă!“, strigă Romero, „neobosită!“, adăugă un saltimbanc, „uite-o că vine iar!“, anunță Atilio, veniți!, intrați În horă!, fără frică!, se apropie gata să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
data asta și iarăși se Îndepărta, dispărea undeva În fundul curții țopăind, „Polka!“, strigau Atilio și Esteban, „fiecare dansează cum Îl taie capul!“, comenta fericit Juan Lucas, „tinerețea!“, exclama Luiș Martin Romero, polka!, tinerețea!, polka!, din nou fata cea drăgălașă, „Încîntătoare!“, exclamă Juan Lucas, „dezinvoltă!“, strigă Romero, „neobosită!“, adăugă un saltimbanc, „uite-o că vine iar!“, anunță Atilio, veniți!, intrați În horă!, fără frică!, se apropie gata să se ciocnească de ei, „dansați, doamnă!“, o invită pe Susan, care murea de rîs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
ea: o săruta, o Îndepărta de el, o privea lung, o admira, o Îmbrățișa din nou, o săruta, a ciufulit-o toată. „Darling! Darling! Darling!“, striga Susan, lipsită de apărare, dar s-au mai Învîrtit de două ori Îmbrățișați. „Mastodontule!“, exclamă cînd se văzu scăpată de furia de bucurie a lui Santiago, care acum se repezea asupra lui Bobby, complet năucit și-l scotea, din luptă În cîteva secunde. Se auzea rîsul sonor al lui Juan Lucas. Următorul era Julius, „urechilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe copertă. — Nu-ți face griji, spuse Santiago În engleză; toată lumea pe care-o să ți-o prezint vorbește englezește. N-o să ai de loc nevoie de cărticica ta; dacă vrei, poți să ți-o bagi În fund... — Found, ass1! exclamă Lang; cuvîntul ăsta Îl știa fără să se uite În carte. — Unde-i bazinul? Întrebă din nou Santiago. — Acolo, explică Bobby, arătînd cu mîna; e chiar sub fereastra camerei tale. — Da, Îmi place moult Lima, citi Lang, tare plicticos cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
a salutat pe Celso și Daniel... Își continuară drumul spre bazin. — E destul de adînc, spuse Santiago văzîndu-l dar atît el cît și Lang al IV-lea se uitau lafereastra durmitorului pe care urmau să-l ocupe la etaj. — Hai sus! exclamă deodată Santiago. Upstairs! Îi traduse prietenului său, arătînd spre fereastra dormitorului. Porniră amîndoi, urmați de Bobby; nici nu și-au dat seama că Julius rămăsese nemișcat lîngă piscină. Fața lui oglindea neliniștea unui invitat cuprins de dureri de stomac, așteptînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Julius voia să-i spună nu, ba chiar avu de gînd să-i povestească Întîmplarea cu Cano și bolovanii lui, dar Își dădu seama că s-ar fi ostenit degeaba, fiindcă pe Santiago nu-l mai interesa deloc răspunsul. — Urechilă! exclamă, pe neașteptate, zîmbitor, apropiindu-se ca să-l tragă prietenește de urechi, dar În clipa aceea parcă văzu Încă un Julius ceva mai Încolo. La culcare, spuse, cu privirea stinsă. În după-amiaza aceea, Țanțoșa era cam prost dispusă și, ca Întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
În cabaretele lumii: Celso se apropie cu tava cu pahare. Două minute mai tîrziu beau cu toții și ciocneau cupele, fără a reuși să spună niciodată pentru ce sau pentru cine Închinau, spuneau „noroc“! și nimic altceva. Ce drăguț! So sweet! exclamă Susan pe neașteptate, scuturînd din cap pentru a-și da pe spate bucla blondă, fiindcă avea amîndouă mîinile ocupate cu pachețelul deschis și cartea de vizită. — Ce drăguț din partea lui! repetă, citind cartea de Vizită. Lester ne trimite prin fiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
că era În sănătatea celui care trimisese cheia de aur și investise aur În țară și Juan Lucas, care niciodată nu rămînea de căruță cînd era vorba să cucerească lumea, scoase și el o cheie. — Asta e o cheie suedeză! exclamă. Deschide portiera și contactul unui Volvo sport care vă așteaptă afară, băieți! Santiago traduse În engleză pentru Lester și Lester acceleră cu piciorul, sub masă, și o porni fără o direcție precisă, cu un zbîrnîit de fericire automobilistică. — Mulțumesc, Juan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
portiera și contactul unui Volvo sport care vă așteaptă afară, băieți! Santiago traduse În engleză pentru Lester și Lester acceleră cu piciorul, sub masă, și o porni fără o direcție precisă, cu un zbîrnîit de fericire automobilistică. — Mulțumesc, Juan Lucas! exclamă Santiago, Încîntat, dar În clipa aceea Julius observă că privirea lui devia spre fereastră și o lua Într-o parte, de parcă ar fi căutat În noapte, pe terenul de polo, un automobil sport care ar fi fost mult mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
care le mai știa ca urmare a unei bune educații, scăldate În whisky, presărate cu hohote de rîs. Împodobite cu clipe de tăcere pe care le Însoțea de gesturile potrivite ale mîinilor lui expresive, privindu-și palmele foarte des și exclamînd ah!, ce n-aș da să știu mai multe cuvinte! Cu toate astea Vlăjganul Își dăduse drumul În engleza lui perfectă, atîta cît avea nevoie pentru ambianța aceea, În orice caz, trîntea două trei expresii la momentul potrivit, pe urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
glumă. — De ce de nostalgie? Întrebă Lester. — De Crăciun Întotdeauna mă Întristez... Probabil că din cauza pruncului Iisus... N-ar fi trebuit să spună asta, fiindcă acum era Într-adevăr tristă. Din fericire Vlăjganul interveni, o iubea atît de mult, „la naiba!“ exclamă, privindu-și mîinile. Și altădată de Crăciun Puicuța se pornise să vorbească despre pruncul Iisus și așa Începuse un chei monstru, din alea care-l strică și pe Dumnezeu... Era o fată grozavă de petreceri... — Nu-i vorba de nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
luă Într-un colț, băgîndu-se aproape-n ea, față În față, cu spatele la ceilalți; „și tu cum ai ajuns aici?“, o Întrebă, turnîndu-i din nou whisky În pahar și explicîndu-i că dorea din tot sufletul să știe. Fețelor, e rîndul nostru! exclamă fata lui Lester. Trebuiau să se schimbe, apăreau În sketch-ul următor, trebuiau să se grăbească, vai! S-au ridicat zorite și promițînd să se Înapoieze repede. S-au Întors să se ducă la cabine, s-au Întors și atunci ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
repede. S-au Întors să se ducă la cabine, s-au Întors și atunci ei, pe jumătate beți, au văzut o mulțime de dosuri care se frecau de marginea mesei și atingeau paharele Îndepărtîndu-se Într-o legănare veselă. „La naiba!“, exclamă Lang al IV-lea, uitîndu-se imediat la Santiago. Santiago Îi zîmbi parcă spunîndu-i da, e bine folosită expresia În cazul ăsta. „Ah, ce fustițe scurte!“, strigă În urma lor Vlăjganul, În timp ce se Îndepărtau. CÎteva se Întoarseră să-i dea un sărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]