7,756 matches
-
face decât simple presupuneri. Dispariția aceasta cristică "în pustie", recuzarea contingentului, a locului hărăzit de soartă, urmată de revenirea resemnată printre contemporani, se reflectă în poezie. Călin lipsește șapte ani, în vreme ce Hyperion "S-a rupt din locul lui de sus,/ Pierind mai multe zile.//" Pelerinajele sale sunt prea cunoscute pentru a insista. Chiar și la conservatoarea societate Junimea apărea intempestiv, însoțit de Creangă, acesta din urmă umplând salonul lui Pogor cu râsul său homeric. Teatrul (episodul evadării cu trupa Tardini-Vlădicescu stă
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
general. Pentru creator, a muri nu mai înseamnă a dispărea, ci a transforma faptul de a muri în afirmația, plină de speranță, că nu există moarte, deoarece s-au salvat prin ceea ce făuresc. Vocația unui scriitor este nu de a pieri din cauze naturale, ci de a perpetua. În acest sens, se observă lesne diferența stilistică și expresivă dintre paginile având-o ca "autor" pe doamna T. și cele ale lui Fred Vasilescu ori G. D. Ladima. Elaborarea subiectivă a artei
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
unui deportat bătut și ținut în cătușe timp de trei zile, fără mâncare (Arsene, 1997, vol. 1, p. 299). Cei considerați a fi în continuare rebeli sunt amenințați de către supraveghetorii lor că vor fi aruncați din tren sau că vor pieri printr-o altă modalitate violentă, de preferință o lovitură în cap (Arsene, 1997, p.138). Unele dintre soțiile deportaților sunt șantajate și timorate să divorțeze. Mulți dintre anchetați și deportați sunt, oricum, depresivi după tot contextul violent prin care trecuseră
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
încoace există Dumnezeu... Și când te gândești că atâția teologi și filosofi și-au pierdut zilele și nopțile în căutarea argumentelor pentru existența lui, uitând singurul argument valabil: Bach”. În Lacrimi și sfinți există și un lirism al lucrurilor ce pier și o poezie, foarte personală, a singurătății. O poezie scrisă de cineva care ascultă tăcerile și scrutează misterul singurătăților cosmice: „Misterul ciudat al singurătății derivă din faptul că pentru ea nu există ființe neînsuflețite; toate obiectele își au un grai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286266_a_287595]
-
buna folosință a bolilor»!” (I, 32). Peste aproape un an, tot pe timp de iarnă, Cioran notează: „Trec de la un beteșug la altul. Propriul meu trup îmi e torționar. Nu înțeleg cum am putut să adun atâția ani fără să pier sub povara lor” (I, 56). De data asta, e vorba despre „dureri de cap, senzație de idioție, sinuzită, urechi înfundate etc.” (I, 59). Altundeva, de reumatism: „Reumatism, reumatism! Sunt treizeci de ani de când mă chinuie. Ori este mai curând nevrită
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
s-a vindecat și de boala propriei țări. Neputința de a se rupe de trecut și de propria țară se întemeiază pe o logică ce depășește raționamentele normale. Iată: „Cu cât mă gândesc la locurile trecutului meu, cu atât îmi piere pofta să le revăd. Aș vrea să evadez din trecutul acesta, dar el se agață de mine, mă trage înapoi și, cu cât fug înainte, cu atât mă apropii de obârșia mea. Astfel, orice viață revine la punctul de plecare
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
folosește în Patul lui Procust pentru a justifica și a ,,autentifica” povestirea pe care Fred Vasilescu vrea să o ,,ofere” unui romancier : ,, -... Poate că are să-ți folosească odată, în vreo carte dea dumitale, adăogă, zâmbind amar. Și parcă mi-a pierit și mie somnul... Mi-au adus aminte întâmplările dumitale de o mare iubire a mea.” (p.80) Următorul capitol debutează chiar cu povestea în sine, fără nici o altă introducere. Hasnaș se întoarce în trecut fără a încerca să analizeze faptele
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
15); ,, Hasnaș păstra aceeași aromită tăcere, fumând.” (p.30); ,, Fața i se înăsprise, privirile erau întunecate, turburi. Căuta tabachera și aprinse o țigare. Degetele i-au tremurat o clipă apropiind chibritul. La lumina scurtă, Mavrodin îi văzu fruntea brăzdată, îi pierise seninătatea care îl impresionase atât de mult. Buzele parcă se striviseră, uscate.” (p.48). Al doilea motiv pentru care autorul renunță la aceste intervenții ala unei alte voci narative decât cea a lui Hasnaș vine, probabil, din intenția de a
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
cu Cel care m-a făcut și cu toată frumusețea lumii, cu iubirea și durerea și chiar ispita ei. Nu-l căutam pe El, dar simțeam comuniunea desăvârșită a spiritului meu cu al Lui. Obișnuitul simt al lucrurilor din jurul meu pieri. În acel moment, nu mai rămăseseră decât o bucurie și o exaltare inefabile. Este imposibil să descrii pe deplin această experiență. Era ca efectul unei mari orchestre, când toate notele disparate se amestecă într-o armonie grandioasă, iar ascultătorul nu
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
literelor englezești, cel mai tînăr poet britanic care a lăsat o moștenire artistică fără îndoială comparabilă cu cele lăsate de cei mai mari poeți ai lumii. Criticii literari își amintesc de el ca "băiatul minunat, / sufletul neadormit ce-n mîndria-i pierit-a", cum se exprima William Wordsworth cu privire la el în Resolution and independence / Hotărîre și independență (43-44); precum și ca "băiatul viselor", "a cărui minte a fost răpită în lumea lui Canynge și a cavalerilor", "locuind perpetuu într-un tărîm de stranii
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
memoriei de factură tragică, de exemplu? Sau nu poate exista un loc al memoriei care să adune În el o anumită tensiune tragică? Ovidiu Pecican: Am Început prin a vă citi un comentariu tocmai despre un asemenea loc: ciobănașul care piere, asasinat. Am trimis și la o altă tragedie, cea a meșterului Manole, dar Înainte de asta a Anei lui Manole. Acestea nu lipsesc În nici un caz, dacă sunt validate de memoria colectivă. Și mai găsim și altele. La urma urmei, depinde
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
picioarele Biancăi, dar aceasta alunecă zâmbind din brațele lui și se așază la locul ei) BIANCA: Chiar așa de îngăduitoare nu s-au făcut regulile astea, iubitul meu tătic. DESIRÉE: Pe deasupra, astăzi mi-ai omorât hamsterul. Da' în fața Grollfeueroaiei îți piere curajul, porc libidinos ce ești! DOMNUL KOVACIC: Acum chiar că am început să exagerăm. Cum îndrăznești tu să vorbești așa propriului tău tată? DOAMNA KOVACIC: O educație părintească severă este tocmai în aceste timpuri moderne așa de micșorată că seamănă
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
o să avem copii adevărați, și cu siguranță și firește că o să avem băieți în frumoasa noastră locuință. Urmașii noștri o să ne răspândească în tot viitorul. HASI: Dar pentru asta trebuie Schweindi să se excite măcar odată pentru însămânțare, altfel o să piară un soare rece într-un cer negru. SCHWEINDI: O să avem un fiu care o să arate ca Hasi și ca Schweindi luați împreună. Copilul o să lase impresia că ne-ar fi dat cineva pe amindoi prin tocător și din carnea așa
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
pură. KARLI: Și eu am să fac o călătorie. Am să călătoresc într-o închisoare când n-o să se mai poate călători în afară. Societatea în care călătoresc produce mereu oribile pensiuni complete. Acolo unde este țelul călătoriei mele, oamenii pier și mai tâmpește decât în blestematul ăsta de local. Ieri au murit oameni, acum mor oamenii ca și porcii îndopați înainte în ei, și mâine vin în pustiu, cred că acolo or să poată supraviețui. SCHWEINDI: Și noi o să întreprindem
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
ieși gata înarmată din capul lui Zeus. Epoca seamănă cu un teren de experimentare a posibilităților conceptuale, a tentativelor de a instaura o lume alternativă inclusiv în domeniul intelectual. Filosofia se supune legilor apariției speciilor: formele cele mai puțin adaptate pier, cele mai apte să supraviețuiască rezistă și prind rădăcini. Selecția se operează prin convertiri imperiale și prin lovituri de stat. Forțele care triumfă aruncă în prăpastie tot ceea ce nu e de niciun folos pentru dezvoltarea și dominația lor. Zona geografică
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
al Spiritului Liber compare în fața inchizitorului la Erfurt, pe data de 26 decembrie 1367. Nu cunoaștem amănunte, dar această întâlnire cu furnizorul rugurilor numit de papa Urban al V-lea, prieten al împăratului, echivalează dreptul pentru filosoful libertin de a pieri ceva mai târziu în flăcările rugului, plătind astfel pentru ideile sale, poate și din cauza unui nou proces. Unul în plus. Alte vreo patruzeci l-au adus pe Jean Țesătorul la bară. Textul interogatoriului s-a păstrat integral. Panteismul hedonist al
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de Spiritul Liber definit foarte exact de rațiunea sa; fiecare se va bucura de viață veșnică independent de comportamentul său, grația divină e de-ajuns; nu există nici infern nici damnațiune; dreptatea și mizericordia lui Dumnezeu vor triumfa negreșit; trupul piere, bineînțeles, dar sufletul dăinuie pentru eternitate întru Domnul, religia catolică susține niște ficțiuni și niște vorbe goale, Scripturile sunt pline de imprecizii, de inexactități și de erori; litera contează mai puțin decât interpretarea, permisă fiecărui membru al Spiritului Liber. Luther
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
-i prostul să-și imagineze că s-ar putea sustrage legii comune? -11- Scheletul cu tortul. Când Vezuviul petrifică orașele Pompei și Herculanum - în 79 d.Hr. -, el acoperă și Boscoreale, un oraș de 17 000 de locuitori care au pierit și ei ca Pliniu cel Bătrân. în 1895, niște arheologi descoperă cetatea, o scot parțial de sub cenușă și, cu această ocazie, găsesc o comoară compusă din vase de preț și fresce din epoca augustiană. Printre piesele de argintărie, o cupă
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
cu mai multă milă față de ei! Dar boierii totuși urau pe Matei, pentru că avea milă de țăran și pentru că era român de viță. Pe ascuns îl batjocoreau zicându-i crăișor valah. După moartea lui, poporul zicea: A murit Matei, a pierit și dreptatea! Frații Buzești au salvat viața lui Mihai-Vodă Era în toamna anului 1598. Otomanii atacau cetatea Oradea. Transilvania era amenințată. Mihai Vodă voia s-o ajute. Dar cum? Sfătuit de ai lui, a hotărât să atace cetatea Vidin, de la
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
ca să fie omorât, călăul cu barda în mână, privind figura măreață a lui Mihai, fu cuprins de tremur, se îngrozi, aruncă barda din mână și spuse în gura mare: Nu pot omorî un asemenea viteaz, e păcat de Dumnezeu să piară un asemenea om! — și plecă. Boierii țării și poporul ce era de față, văzând în această întâmpinare un semn dumnezeiesc, merseră la scaunul domniei și rugară într-un glas pe domn să-l ierte pe Mihai, că-i nevinovat. Domnul
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
au pătruns în redută, au zdrobit dușmanul și au cucerit reduta Grivița. Tricolorul Unirii În satul Șercaia de lângă Făgăraș trăia o femeie văduvă, numită Măria lui Dandu. Avea cinci copii: două fete și trei băieți. Bărbatul, muncitor la căile ferate, pierise într-un accident de tren, în 1900. Atunci, Transilvania era stăpânită de AustroUngaria. Dar românii nu doreau nimic mai mult decât unirea cu România. Deși foarte săracă, Măria și-a îndemnat, totuși, băiatul cel mijlociu, pe Miron, să învețe carte
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
reperaje deictice. Într-adevăr, naratorul poate să fie și el sursa evaluărilor: Când văzu că frumoasa lui rufărie s-a ferfenițit, își cumpără o pânză ieftină de paisprezece bani cotul, ca s-o înlocuiască. Diamantele, tabachera de aur, lanțul, bijuteriile pieriră una câte una. Lepădase fracul albastru-deschis și tot costumul lui bogat ca să poarte, iarna și vara, o redingotă de postav grosolan, de culoare castanie, o jiletcă de păr de capră și pantaloni cenușii de piele de drac. Trupește, se împuțină
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
să se simtă în cele mai frumoase vremuri din veacul lui Carol al IX-lea și ale lui Henric al III-lea. Stătea neclintită în fața lui Julien, care tocmai pusese spada la loc, și-l privea cu ochi din care pierise ura. Trebuie să recunoaștem că era de-a dreptul seducătoare în clipa aceea; cu siguranță că niciodată o altă femeie nu semănase mai puțin a păpușă pariziană (cuvântul acesta era principala obiecție a lui Julien împotriva femeilor din partea locului). "Iar
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
aur, înnodat cu funta deasă.” 554 Se comportă liber și desconsideră public porunci augustiniene precum interdicția de a sta prea mult în mijlocul mirenilor. Nimic din înfățișarea lui nu trădează abstinență, post, rugăciune, smerenie („Era acel călugăr om frumos/ și nu pierit la chip ca o stafie”555), ci, dimpotrivă, plăcerea, îndestularea, veselia („Era plinuț la trup, ca un clondir/ Ochi înfocați și jucăuși, măi-măi”556), are ceva din statura și comportamentul unui nobil, proprietar al unui domeniu, emancipat, ridiculizând preceptele și
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
de revoltă sau fără cea mai mică încercare de a face un act curajos de salvare a propriei vieți. Discursul ei devine cel al unei martire care cunoaște cu exactitate cauza din pricina căreia este jertfită: „Dau har lui Dumnezeu că pier fecioară,/ Mai bine moarte vreu, decât rușine./ Ci, tată, cum ți-i voia fă cu mine!”844 Virginius este apărat de toată cetatea, atunci când Apiu încearcă să-l condamne la moarte, iar cei care au uneltit compromiterea fetei își găsesc
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]