4,561 matches
-
Textualismul practicat rezidă în deconspirarea intermitentă a iluziei referențiale, în autocomentariu, în desfacerea la vedere a mașinăriei textuale, operată cu grație și precizie, ingeniozitate, iscusință. Textul nu e însă ludic-autodistructiv și ar putea fi afiliat mai degrabă extremului modernism decât postmodernismului. Narațiunea și scriitura amintesc de Noul Roman francez, de „școala privirii”. Naratorul practică o „observare” neomniscientă, fragmentată și dispersată, orchestrând secvențe epice sau descriptive răzlețe, face salturi în timp și în spațiu, citează texte preexistente, neliterare (bunăoară, un ghid turistic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287353_a_288682]
-
etc.). Anticipativ, o anume critică ne simțim datori să o preîntâmpinăm chiar dinainte de a fi formulată. Aceasta impută reducția livrescă a construcției statului național românesc la dimensiunea sa textuală. Lucrarea nu revendică o asemenea pretenție reductivistă. Nutrim convingerea, sfidând revelațiile postmodernismului francez, că există și o realitate extratextuală. Chiar dacă acordăm un oarecare credit "ipotezei logocratice", construindu-ne întregul demers plecând de la premisa puterii cuvântului - de aici și conceptul de logocrație - în definirea universului social, nu cădem în capcana supralicitării forței logos
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
spațiul disciplinelor socio-umane, este că autorul optează pentru o formulă complementară (condamnând "falsa dihotomie" cantitativ-calitativ) între un "pozitivism înțelept" debarasat de încărcătura dogmatică dată de monismul metodologic intransigent și un "calitativism riguros" care să nu alunece în apele tulburi ale postmodernismului fondat pe celebrul imperativ al anarhismului epistemologic "anything goes" (Feyerabend, 1975). Această lucrare inaugurală a constituit declicul care a declanșat catalizarea unei comunități de cercetători ancorați în fundamentele calitativiste. Alte lucrări semnificative care au tematizat metoda analizei discursive și au
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Democratization in Multiethnic Central Europe. Journal of Educational Media, Memory, and Society, 1(1), 180-189. Jack, F. și Hayne, H. (2007). Eliciting adults' earliest memories: does it matter how we ask the question? Memory, 15(6), 647-63. Jameson, F. (1991). Postmodernism, Or, The Cultural Logic of Late Capitalism. Durham: Duke University Press. Jaspers, K. (2000). The Question of German Guilt. New York: Fordham University Press. Judt, T. (2005). Postwar: A History of Europe since 1945. New York: The Penguin Press. Kampe, N. (1987
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
regizorul polonez Joseph Grotowski ,,o hieroglifă de descifrat", ieșită de sub tutela cuvântului, gestica apare ca o ,,formă vie, posesoare a unei logici proprii", intraductibilă în limbaj comun, asemenea muzicii, în care obiectul simbolizat era una cu simbolul însuși 19. În postmodernism, repertoriul gestual se înscrie în jocul aparențelor, surprizelor, șocurilor, triumfând mai mult estetic decât etic prin efectul spectacularului și imprevizibilului. Corpul uman este pus în scenă ca un ,,corp deschis", ca un vas spațial în mișcare, transformându-se în spectacol
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
ne putem imagina eficiența comunicării didactice în afara respectării normelor de ordin logic, sintactic sau în afara înțelegerii semnificațiilor unităților de învățare sau intervențiilor educative. Dacă în modernism accentul comunicării didactice era pus pe conținutul didactic și pe contextul producerii sale, în postmodernism accentul cade pe audiență/elevi și pe interpretare, în sensul (re-)construirii cunoștințelor. Importantă este viziunea asupra elevului ca subiect al propriei sale formări, la care se adaugă rolul comunicării didactice ca intervenție semnificantă. Impactul unei comunicări didactice eficiente pe parcursul
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
postmodernă (Allen, 1989, p. 2). În același sens, Willimon afirmă că „între anii 1960 și 1980 a luat sfârșit o lume veche construită neadecvat și a început o lume nouă” (Willimon, 1997, p. 30). Această nouă civilizație poartă denumirea de postmodernism. Cu toate că marea majoritate a autorilor sunt de acord cu faptul că rădăcinile postmodernismului se regăsesc în modernism, definirea conceptului „postmodern” rămâne, însă, o problemă controversată. Astfel, în timp ce unii autori preferă o abordare cronologică, definind postmodernismul ca fiind ceea ce urmează secvențial
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
1960 și 1980 a luat sfârșit o lume veche construită neadecvat și a început o lume nouă” (Willimon, 1997, p. 30). Această nouă civilizație poartă denumirea de postmodernism. Cu toate că marea majoritate a autorilor sunt de acord cu faptul că rădăcinile postmodernismului se regăsesc în modernism, definirea conceptului „postmodern” rămâne, însă, o problemă controversată. Astfel, în timp ce unii autori preferă o abordare cronologică, definind postmodernismul ca fiind ceea ce urmează secvențial modernismului, alții propun o abordare în termenii conținutului, mai precis ai schimbărilor paradigmatice
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
nouă civilizație poartă denumirea de postmodernism. Cu toate că marea majoritate a autorilor sunt de acord cu faptul că rădăcinile postmodernismului se regăsesc în modernism, definirea conceptului „postmodern” rămâne, însă, o problemă controversată. Astfel, în timp ce unii autori preferă o abordare cronologică, definind postmodernismul ca fiind ceea ce urmează secvențial modernismului, alții propun o abordare în termenii conținutului, mai precis ai schimbărilor paradigmatice care au loc în cultura contemporană. De exemplu, Guiness afirmă că „modernismul înțeles ca un set de idei a falimentat și, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
mai precis ai schimbărilor paradigmatice care au loc în cultura contemporană. De exemplu, Guiness afirmă că „modernismul înțeles ca un set de idei a falimentat și, prin urmare, este legitim ca setul de idei care-i succedă să fie denumit postmodernism” (Oden, apud Veith, 1994, p. 27). Prin înlocuirea concepției moderne asupra lumii cu o multiplicitate de concepții despre lume, postmodernismul a înlocuit cunoașterea cu interpretarea. Anthony C. Thiselton afirmă că „postmodernismul semnalează o pierdere a încrederii în strategiile globale de
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
set de idei a falimentat și, prin urmare, este legitim ca setul de idei care-i succedă să fie denumit postmodernism” (Oden, apud Veith, 1994, p. 27). Prin înlocuirea concepției moderne asupra lumii cu o multiplicitate de concepții despre lume, postmodernismul a înlocuit cunoașterea cu interpretarea. Anthony C. Thiselton afirmă că „postmodernismul semnalează o pierdere a încrederii în strategiile globale de planificare socială și în criteriul universal al raționalității” (Thiselton, 1995, p. 11). Secularizarea, globalizarea și modificările demografice generate de imigrație
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
setul de idei care-i succedă să fie denumit postmodernism” (Oden, apud Veith, 1994, p. 27). Prin înlocuirea concepției moderne asupra lumii cu o multiplicitate de concepții despre lume, postmodernismul a înlocuit cunoașterea cu interpretarea. Anthony C. Thiselton afirmă că „postmodernismul semnalează o pierdere a încrederii în strategiile globale de planificare socială și în criteriul universal al raționalității” (Thiselton, 1995, p. 11). Secularizarea, globalizarea și modificările demografice generate de imigrație au produs o diversitate etnică, culturală și religioasă fără precedent. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
dezvoltarea potențialului propriu individului. Nașterea fericirii este opera Iluminismului și a mișcărilor paralele, ca Aufklärung. Revoluția americană este cea care atribuie societății, ca finalitate, dreptul la fericire. Be yourself [fii tu însuți n. tr. ] este un cuvânt de ordine al postmodernismului, care ia ființă în Statele Unite. În loc să urmezi norme prestabilite și "obiective", împlinește-te urmând datele personalității tale. Aceasta poate implica împlinirea prin profesie sau bucuria liniștită a pensiei, la sfârșitul vieții, o casă, o grădină, un cămin călduț, televizorul, vizita
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
textul într-o micromonografie, Liviu Rebreanu (2003), o lucrare de factură similară fiind și Augustin Buzura (2001). În fine, Arena actualității (2000) este cartea lui cea mai polemică, mai atașată la disputele zilei: de la „carențele criticii actuale” la chestiunea existenței postmodernismului românesc, de la impasul posterității călinesciene la „prețul erorilor optzeciste”, de la falsa criză a romanului la „mersul literaturii prin ceața tranziției”. Istoricul literar nu lipsește, numele lui Panait Istrati, Paul Zarifopol, M. Blecher fiind inserate în această „arenă a actualității”. Poate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289692_a_291021]
-
cuprindă. În călătoria noastră către creste avem ca primi îndrumători pe florentin și moștenirea ADN-ului său liric. ["Convorbiri literare", octombrie 2012] Tratat de îmblînzit postmodernitatea Cea mai recentă apariție editorială a profesorului de la Universitatea Catolică din Washington, Virgil Nemoianu, Postmodernism and cultural identities: conflicts and coexistence (The Catholic University of American Press, 2010) a fost tradusă de Laura Carmen Cuțitaru și publicată sub titlul Postmodernismul și identitățile culturale. Conflicte și coexistență, la Editura Universității "Alexandru Ioan Cuza" Iași, 2011, însoțită
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
postmodernitatea Cea mai recentă apariție editorială a profesorului de la Universitatea Catolică din Washington, Virgil Nemoianu, Postmodernism and cultural identities: conflicts and coexistence (The Catholic University of American Press, 2010) a fost tradusă de Laura Carmen Cuțitaru și publicată sub titlul Postmodernismul și identitățile culturale. Conflicte și coexistență, la Editura Universității "Alexandru Ioan Cuza" Iași, 2011, însoțită de o prefață semnată de Codrin Liviu Cuțitaru. Marea întrebare pe care își propune să o cerceteze și la care să formuleze un posibil răspuns
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
totuși, într-un haos generalizat să nu fi rămas nimic care să funcționeze? Hazardul se numește hazard tocmai pentru că e constituit din unele elemente, dintr-un anumit număr de "părți" extrem de diverse ca natură și comportament. Putem cu ușurință da postmodernismului dreptatea lui (de dragul discuției, deși nu e neapărat necesar să credem că ar reflecta adevărul sau întregul adevăr), însă nu putem pur și simplu nega ceea ce ne sare în ochi, lucrul care, la urma urmelor, face posibilă existența oricărui sistem
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
că ar reflecta adevărul sau întregul adevăr), însă nu putem pur și simplu nega ceea ce ne sare în ochi, lucrul care, la urma urmelor, face posibilă existența oricărui sistem "guvernat de hazard": multitudinea și varietatea. Dacă așa stau lucrurile, atunci postmodernismul trebuie să conțină cel puțin cîteva fragmente bazate pe continuitate și identitate" (V.N.). Elementele de continuitate și identitate sînt nu doar posibile în postmodernitate, dar, cum sîntem atenționați cu îndreptățire, "ci absolut necesare supraviețuirii acestuia" și astfel de elemente se
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
viitoare, să le pună sub semnul întrebării" (V.N.). Încît ne întrebăm, alături de profesorul de la catedra "William J. Byron. Distinguished Profesor of Literature", dacă această condiție postmodernă mai face încă parte din istoria culturală. O oază de continuitate pare a fi "postmodernismul" ca mișcare culturală. Viziunea lui Empedocles asupra universului îi pare lui Virgil Nemoianu aplicabilă actualului context; pentru filosof, universul e un haos turbulent provocat de dezbinatoarea Neikos în care se pot găsi insule de ordine ca, de exemplu, cosmosul din
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
al XVI-lea - și Jürgen Habermas, cunoscut și respectat filosof german, unul dintre importanții membri ai "Școlii de la Frankfurt", dialog publicat integral într-un volum semnat de cei doi, în vara aceluiași an, se constituie, cum atenționează Virgil Nemoianu în Postmodernismul și identitățile culturale. Conflicte și coexistență (Editura Universității "Alexandru Ioan Cuza" Iași, 2011, traducere Laura Carmen Cuțitaru) într-un puternic argument în favoarea includerii religiei, a discursului religios în spațiul public. În opinia filosofului german sîntem pe punctul de a păși
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
solide rădăcini istorice (eu însumi scriu aceste rânduri în biroul meu din Casa Gane, primul sediu al Consulatului Francez la Iasi, în 1850) și cu o consistentă actualitate, dar, din nefericire, cu un viitor incert, dată fiind invazia nivelatoare a postmodernismului kitsch american și dominația plebee a distracției web și a consumismului decerebrant, aflate, toate, în perfectă contradicție cu esența rafinată, aristocratică, a gustului francez autentic. Nu voi face aici o trecere în revistă a sărbătorii culturii franceze orchestrată în acest
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
norma structurală a matricei: coexistența, cumulul în beneficiul exclusivismului și al reducționismului. Și/și tinde să fie surclasat de sau/sau. Se anunță intoleranțele ce vor domina literarul până în ultimele decade ale secolului al XX-lea, temperându-se abia odată cu postmodernismul. Veacul istorism-pozitivismului, al marilor legi și al sistemelor impunătoare de gândire absoarbe literatura într-un continuum de valori heteronome, concatenate și de determinisme rigide. În partea opusă termenii sunt la fel de tranșanți: arta pură sau frumosul pur etc. Survine ruptura dintre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288040_a_289369]
-
București, 1996, 257-262; Titu Popescu, Radu Stanca, bardul Sibiului, ST, 1997, 2-3; Petru Poantă, Cercul Literar de la Sibiu, Cluj-Napoca, 1997, passim; Radu Stanca, DRI, V, 41-46; Regman, Dinspre Cercul Literar, 7-18; Ovidiu Cotruș, Medalion: Radu Stanca, O, 1999, 6; Cărtărescu, Postmodernismul, 301-303; Radu Stanca, PRA, III, 1202-1236; Clujeni ai secolului 20. Dicționar esențial, Cluj-Napoca, 2000, 300; Dicț. esențial, 781-783; Ghițulescu, Istoria, 124-127; Micu, Ist. lit., 341-342, 660-661; Marin Mincu, Poeticitate românească postbelică, Constanța, 2000, 84-92; Teodor Tihan, Umanități și valori, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289860_a_291189]
-
uneori din motive întemeiate, că adevărul ar fi un concept care nu ridică probleme. Această atitudine a intelectualilor, asociată cel puțin în mod retrospectiv cu pozitivismul, a fost atacată vehement, încă din 1970, de către cei care adoptau vreuna din versiunile postmodernismului. Adevărul rămîne un concept extrem de contestat și un subiect de discuție la modă. A explicita varietatea problemelor esențiale puse de scriitorii postmoderniști printr-un vocabular accesibil cititorilor care n-ar fi adepți ai acestui curent poate constitui un studiu exegetic
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
idei pentru a se asigura de puterea lor de influență. Într-adevăr, în expunerea sa Bailey vorbește la un moment dat despre "minciuna primară hegemonică" pe care o identifică "ideologiei dominante". Chiar "curente mai puțin importante precum funcționalismul, structuralismul sau postmodernismul" se găsesc incluse în aceeași categorie a minciunii primare (Bailey 1991:122). Această clasificare largă este, după părerea mea, neindicată. Criteriul înșelăciunii a dispărut; de asemenea, Bailey pare să fi pierdut din vedere definiția schițată inițial. Eu unul nu prea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]