4,744 matches
-
care se pare că o au, ce se mai Întîmplă? Păi... unii parcă ar vrea să se repeadă către ceea ce văd, alții Încearcă să se miște ca să atingă ceeea ce văd, alții rămîn un timp nemișcați și ceva mai tîrziu schițează gesturi care arată că ar dori să ajungă la acel ceva... ─ Adică, unii sînt mai rapizi, mai activi, alții ceva mai «leneși». Dar după ce s-au «lămurit» despre ce e vorba, ce mai fac? Unii revin repede la starea pe
Viaţa-i complicat de simplă by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91691_a_93569]
-
poieni umbroase și păsări cântătoare. Apariția acestei oaze de verdeață era o adevărată binecuvântare cerească. Întâi coborâră din căruțe dancii. Unii dintre ei, mai nerăbdători, se aruncară spre pământ, din goana cailor. Mulți veniră de-a bușilea, dar nici unul nu schiță vreun gest de durere. Urmară fetișcanele ca niște zvârlugi, flăcăii de toate vârstele, ca în cele din urmă să-și ia inima în dinți să ajungă pe pământ gaborițele cu obrajii scrijelați de ani, pline, greoaie, susținându și anevoie fustele
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
Intră! - Tovarășe colonel, sunt locotenentul Cazacu Diomide, permiteți-mi să vă raportez! - Știu cum te cheamă, spune, băiatule! - Tovarășe comandant, în urma investigațiilor întreprinse în șatra lui Iorgu Stănescu, am descoperit un copil, pe nume Vișinel. La pronunțarea acestui nume, comandantul schiță un gest de mirare, dar îl încurajă din priviri pe locotenent să-și continue raportul. Cum vă spuneam, am descoperit un copil blond, cu ochii mari, albaștri, cu fața albă, care nu prea pare a fi de-al lor. Știți
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
lăcrimat ca orice mamă care acum își adunase toate nădejdile într-un singur buchet. Își găsise oare fiul? Și dacă da, cât de puține lucruri știa despre el! Rafira se mulțumi să-l măsoare pe Mihăiță din cap până în picioare, neschițând vreun gest din care să reiasă trăirile ei. Introduși într-o cameră alăturată, copiii fură vegheați de ochii atenți, binevoitori, dar străini de cauză ai unui sergent. Acesta nu găsi nici o cale de a încropi un dialog care să macine
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
cererea avocatului Diaconescu, dar în cele din urmă se declară de acord. Aprodul își făcu datoria. Însoțiți de către oamenii de ordine, Vișinel și Mihăiță fură alăturați părinților lor. Când dădură cu ochii de o sală înțesată de atâta lume, copiii schițară o temere pe care numai cuvintele liniștitoare ale părinților și ale celor doi avocați îi făcură să-și recapete calmul. Interveni și judecătorul: - Copii, nu vă temeți, nu vi se poate întâmpla nimic rău! Apoi, adresându-se avocatului Diaconescu spuse
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
-i acestuia un plic în interiorul căruia se afla declarația soțului Olgăi. Președintele deschise plicul, desfăcu declarația, o citi și o puse peste dosarul din fața sa, fără a face vreun comentariu. Avocatul Diaconescu urmări întreaga scenă cu un vădit plictis și schiță un gest prin care voia să dea de înțeles că aceste argumente sunt destul de superficiale și că instanța ar putea chiar să nu le consemneze. - Vreți să continuați, domnule avocat Mocanu? i se adresă judecătorul acestuia. - Desigur, domnule președinte. Am
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
mele cuvinte sărace. Sincer, mie mi s-a cam tăiat respirația. Cred că o să mă îndrăgostesc de personajul meu. Și de-abia l-am inventat. Asta e, n-am ce să fac, trebuie să merg mai departe. Hai să-ți schițez măcar un crochiu palid, ca s-o vezi și tu, cât de cât. Sophia e o femeie specială. Poate că i s-ar potrivi cuvântul sofis ticată. Da. E bun. Sophia e o persoană so-fis-ti-ca-tă. Iar cel care rostește acest
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
rămase stana de piatră. — Ah! exclama Șam, prins pe picior greșit de anunțul lui Adrian. Păi, e grozav! adaugă el, aruncând o privire neliniștita către Eleanor, care-l privea lung pe Adrian. — La ce te prinzi? îl întreba ea. Adrian schița un zâmbet vag, dar nu-i răspunse. — Trebuie s-o tăi, Ellie, o anunță Șam. Îmi pare rău de suc. Apoi se întoarse către Adrian: — O să-l sun pe Peter Reeves de la Chronicle și o să-l rog să ia legătura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
cu părul blond tuns scurt de un stilist la modă. Era îmbrăcată elegant, cu o fustă scurtă și un taior mulat pe bust, și avea asupra ei o geantă diplomat micuța, din piele neagră. — Domnișoara Tarrant? întreba el. — Da. Femeia schița un surâs discret, ca și cum ar fi amuzat-o ceva - poate chiar modul oficial care o întâmpinase Adrian. Va rog, poftiți înăuntru. — Soția dumneavoastră era în mașină care a ieșit pe poarta în timp ce taxiul meu încerca să intre? se interesa ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
m-am întors acasă devreme, zise Eleanor. Cum arată-n pielea goală? Nu mi-am putut da seama. Doar știi că la sauna e-ntuneric. Dar la duș? — N-am făcut dus împreună. Am ramas la sauna până când ea... Adrian schița un gest de lehamite. Nu știu, zău, de ce-am intrat în jocul asta stupid! Mă duc să mă-mbrac. Făcu câțiva pași spre bucătărie, dar apoi păru să se răzgândească. Ieși în hol și urcă la etaj. Eleanor rămase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
dar... — Îmbracă-te, fă-ți bagajele și vino cu mine în clipa asta! Până nu se trezește. Hai, ce mai aștepți? Sări în picioare, vrând parcă s-o încurajeze. — Fără obligații. Doar dacă nu cumva ți le dorești, desigur. Eleanor schița un zâmbet. — Îți mulțumesc, Șam, dar nu pot. — De ce nu? — Dacă aș pleca acum, nu m-aș mai întoarce niciodată. Ar fi sfârșitul. Ei bine, poate ai ajuns la sfârșitul acestei casnicii, spuse Șam. — Vai, Șam, divorțul îmi mai lipsea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
în ultimul timp! Am fost amândoi atât de ocupați! N-am mai făcut sex de secole. La capitolul asta am de gând să recuperez masiv în următoarele două săptămâni, îi promise el. Am de gând să te fac harcea-parcea. Fanny schița un zâmbet de mulțumire. — Ei, si ce-a zis țipă nevastă-sa? — La început nu mare lucru. Dar când el a plecat câteva minute, mi-a povestit în culori destul de sumbre ce-nseamnă căsnicia ei cu el. Pentru ea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
să fiți fericiți, casă de piatră" și-l dădu pe gât "întru Domnul". Apoi urmă o scenă jenantă, cu gesturi neîndemânatice, când Filip, cu melonul într-o mână și farfurioara în cealaltă, nu știa cum ar putea gusta din cozonac. Schiță un gest să-și pună pălăria pe cap. Renunță însă, căci nu se cădea să mănânci cu capul acoperit și încă în fața unei femei. Domnișoara S încercă să-l ajute, dar o făcu cu greu căci ținea cu mâinile tava
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
oaspete în satul natal, în timp ce el se afla cu o echipă de ceferiști pe care-i conducea, deci le era șef direct. Ne-am întâlnit ca simpli călători în autobuzul care ne aducea de la gara Ghidigeni la Priponești. N-a schițat nici cel mai mic gest că m-ar recunoaște. Contrariat de atitudinea lui, am crezut că, dacă m-aș fi adresat să-i amintesc de vremea aceea de demult, i-aș fi știrbit autoritatea față de subordonații săi și n-am
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
de tristă amintire ateistă. Personal, cred că taică-su a fost securist. Dar o cunoașteți pe Contesă, spunea că vă visează mereu, că se întâlnește cu dumneavoastră în vis ca să îi spuneți ce să facă. Sau m-a mințit? Maica schiță un zâmbet care putea însemna orice. Crede și nu cerceta, înțelese Horațiu și continuă. Uneori trebuie să nu-ți răspundă nimeni ca să conștientizezi ce crezi tu cu adevărat. - La început am zis că e nebună și mi s-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
l-ar cunoaște mai bine s-ar putea îndrăgosti de el, dar poate că și el se gândește ce-o fi în mintea ei și, dacă ar cunoaște-o mai bine, ar fi în stare s-o iubească. Nici unul nu schiță vreun gest, doar priveau pe geam pilonii groși. În stație nu coborî nimeni, în schimb urcară un tânăr cu un buchet de trandafiri roșii, strânși în hârtie creponată, și o doamnă grăsuță ducând două plase cu mere. Doamna respira greu
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
avut. — Și câtă lașitate. — Acum ce facem? Nu știu, că n-am mai trecut prin asta. Tu? — Nici eu. Cred că ar fi bine să așteptăm să vină și ceilalți. Cum spui tu. Cei doi îl priveau tăcuți, fără să schițeze nici o tresărire, fără să înțeleagă nimic din ceea ce se întâmplase, și nici nu erau siguri că ar fi vrut să înțeleagă ceva, la urma urmei era vorba de viața lui, care acum li se părea că nu fusese decât o
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
De jur împrejur era doar un gol negru, imens. Povestea ei începea și se sfârșea în această cameră. El impusese regulile jocului, pe care ea trebuia să le respecte. Și nu putea să nu-l urască pentru asta. Buzele ei schițară un zâmbet ironic atunci când închise ușa. Își ridică ochii și privi cu atenție degetele tale care dau pagina sau urmăresc rândurile ce curgeau unele după altele fără alineat. Doar tu ești vinovat, pentru că, fără să-ți dai seama, ai declanșat
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
ei. I l-a apropiat de față, i l-a trecut prin mânuțe, sa prefăcut că i-l dă, Însă, și-a retras imediat mâna, Îndemnândul: spune: Lo! El a privit-o cu neputință. A Înghițit În sec și a schițat un gest. Voia căluțul. Ea a repetat: spune: Lo! El iar a schițat gestul, cerându-i-l, dar, din gât, ia ieșit, ceva, ca o icnitură. Nu așa. Lo! Hai, spune, Lo! A Îngăimat iarăși ceva, Însă, nici pe departe
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
sa prefăcut că i-l dă, Însă, și-a retras imediat mâna, Îndemnândul: spune: Lo! El a privit-o cu neputință. A Înghițit În sec și a schițat un gest. Voia căluțul. Ea a repetat: spune: Lo! El iar a schițat gestul, cerându-i-l, dar, din gât, ia ieșit, ceva, ca o icnitură. Nu așa. Lo! Hai, spune, Lo! A Îngăimat iarăși ceva, Însă, nici pe departe, nu aducea a Lo. Ea, repeta, Într-una: Lo!, Lo!, Lo!, hai, zi
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
palma nemișcată deasupra paharului cu spirt până pielea Îi lua foc. Hamalii Îl aplaudau. Marinarii de pe vase le țineau și ei isonul. Mirosul de carne arsă se amesteca Învălmășindu-se cu alte mirosuri iuți, specifice unui oraș portuar. Ippolit nu schița nici un gest, lăsând ca fascicolul de lumină să-i perforeze carnea până la os. După care, tușind scurt, dădea pe gât un pahar de spirt Royal. Nici unul dintre hamali, ca să zic așa, nu se Încumeta să facă o astfel de figură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
se avântă Koinski este și hârtia de turnesol ce expune dilemele identitare - în decorul deșertului, tul burările de conștiință capătă vitalitatea paroxistică a coș marului ce bântuie spiritele opiomanilor. Perspectiva prăbușirii arhitecturii imperiale italiene din Africa conferă siluetelor de ofițeri schițate de Pratt un simț particular al patologicului. Oscilând între eroism și dezertare, pregătiți să-și asume un viitor din care fascismul și gloria sa înșelătoare nu mai fac parte, ei sunt confruntați cu demonii care sfârșesc prin a-i devora
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
turcomani sunt o față a lumii noi sovietice pe care romantismul antifascist al garibaldienilor o ignoră. Fuga lor este motivată de vocația libertară pe care o împart cu cei care au ridicat armele împotriva republicii sociale de la Salo. Tragedia turcomanilor, schițată de Pratt, este o notă de subsol în această narațiune a campaniilor italiene, în care națiunile se întâlnesc fără a comunica cu adevărat niciodată. Moartea lui Fogg, atât de anonimă și de interșanjabilă în primăvara lui 1945, este epilogul, posibil
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
este romanul familiarizării cu un univers din care dispar regulile îndepărtatei Europe. Odată cu sosirea lui Doria aici, tânărul prinț descoperă vocația călătoriilor care par să nu se mai termine niciodată. Apariția unui marinar pe jumătate cinic, pe jumătate temerar (o schița a viitorului Corto) nu face decât să accentueze această tentație vagabondă și rimbaldiană a prințului deghi zat în amator de safari. Decorul fabulos în care se petrec întâmplările ciclului evocă puterea imaginației de a construi universuri autonome - și poate că
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
este posibilă, iar clanul Montour, respectat de indieni și de europeni în egală măsură, este proba vitalității acestei civilizații metise și multiculturale. Alianța cu englezii este motivată de urgența apărării căminului lor în fața avansului american. Dintre personajele pe care le schițează Pratt în luxuriantul său roman istoric american, Joseph Brandt este cel care se dedică acestui vis al unificării și apărării națiunilor indiene. Tragică, confruntarea este cu atât mai feroce cu cât în ea se opun două instincte tenace și nedomesticite
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]