3,994 matches
-
amplificarea activității cortexului orbito-frontal la pacienții cu TOC. De asemenea, o serie de studii au evidențiat, la rîndul lor, implicarea cortexului cingulat, a nucleului caudat și a talamusului. Pe baza acestor descoperiri, unii autori au propus modele neuroanatomice ale patofiziologiei TOC (cf. Saxena et al., 1998; Saxena și Rauch, 2000). Deși prezentarea și explicarea unui asemenea model către pacienți are o utilitate limitată, pentru că nu le oferă nici un mijloc direct de a face față tulburării, Schwartz (1998) afirmă că cei care
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
care află că simptomele sînt rezultatul unei porți permeabile în striatum reușesc mai ușor să se distanțeze de simptome și să ia decizii în legătură cu propriile reacții. Există și cîteva teorii comportamentale care încearcă să ofere modele etiologice și funcționale ale TOC. Teoria lui Mowrer (1960), care descrie două stadii ale dobîndirii și menținerii fricii, reușește să explice într-un mod eficient proprietățile negative de autoperpetuare ale ritualurilor, însă nu și dezvoltarea tulburării în sine. La fel, reformularea lui Foa și Kozak
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
ale ritualurilor, însă nu și dezvoltarea tulburării în sine. La fel, reformularea lui Foa și Kozak (1986) a teoriei bioinformaționale a lui Lang (1979) contribuie la diferențierea dintre frica normală și cea nevrotică, dar nu explică dezvoltarea acestor temeri în TOC. Cu toate acestea, ambele modele au implicații în terapia comportamentală a tulburării. În termenii ipotezei lui Mowrer, se consideră că ritualurile au proprietatea de a reduce anxietatea. Efectuarea acestor comportamente inhibă obișnuirea cu stimulii care provoacă teama. De asemenea, ipoteza
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de gîndurile obsedante. Ipoteza lui Salkovskis are în centru noțiunea de responsabilitate în sensul că persoana se confruntă atît cu gîndul în sine, cît și cu responsabilitatea pentru implicațiile acestuia. Rachman (1993, 1997) a studiat mecanismele de evaluare implicate în TOC și a afirmat că pacienții cu această tulburare tind să neutralizeze diferența dintre gînduri și acțiuni din punct de vedere psihologic. Deși astfel de tendințe cognitive precum fuziunea gînd-acțiune, evaluarea negativă a conținutului și apariția gîndurilor intruzive sînt adesea evidente
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
fi expunerea și prevenirea compulsiilor, deși, la unii pacienți, intervențiile cognitive pot garanta un impact asupra tendințelor cognitive menționate mai sus. Factorii genetici În momentul redactării acestei lucrări, există din ce în ce mai multe argumente în favoarea contribuției factorilor genetici la unele cazuri de TOC. Aceste argumente legate de posibile predispoziții genetice provin din două surse: studiul gemenilor și investigațiile asupra rudelor de gradul întîi ale unor pacienți cu TOC. Studiile anterioare asupra gemenilor, care au relevat anumite concordanțe, pot fi contestate pe motivul eșecului
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
redactării acestei lucrări, există din ce în ce mai multe argumente în favoarea contribuției factorilor genetici la unele cazuri de TOC. Aceste argumente legate de posibile predispoziții genetice provin din două surse: studiul gemenilor și investigațiile asupra rudelor de gradul întîi ale unor pacienți cu TOC. Studiile anterioare asupra gemenilor, care au relevat anumite concordanțe, pot fi contestate pe motivul eșecului diagnosticării precise atît a distincției monozigoți-dizigoți, cît și a TOC (Hoaken și Schnurr, 1980). Cu toate acestea, chiar și în studiile în care tipul de
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
două surse: studiul gemenilor și investigațiile asupra rudelor de gradul întîi ale unor pacienți cu TOC. Studiile anterioare asupra gemenilor, care au relevat anumite concordanțe, pot fi contestate pe motivul eșecului diagnosticării precise atît a distincției monozigoți-dizigoți, cît și a TOC (Hoaken și Schnurr, 1980). Cu toate acestea, chiar și în studiile în care tipul de gemeni a fost stabilit cu exactitate, iar diagnosticul tulburării a fost confirmat (Woodruff și Pitts, 1964; Marks et al., 1969; McGuffin și Mawson, 1980), efectele
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
tulburării a fost confirmat (Woodruff și Pitts, 1964; Marks et al., 1969; McGuffin și Mawson, 1980), efectele învățării sociale nu pot fi eliminate. Ca și în cazul studiilor asupra gemenilor, primele investigații asupra rudelor de gradul întîi ale pacienților cu TOC pot fi criticate din anumite puncte de vedere. Utilizarea unor criterii imprecise de diagnostic, confundarea simptomelor și caracteristicilor obsesiilor, absența unor date de control, precum și luarea în considerare a informațiilor oferite de către proband, și nu a celor obținute prin intervievarea
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Totuși, cercetările mai recente au încercat să depășească aceste deficiențe metodologice, apelînd la interviuri structurate de diagnostic și la chestionarea rudelor directe. Un studiu efectuat de Black și colaboratorii săi (1992) folosește DIS (Diagnostic Interview Schedule) pentru a evalua prevalența TOC în rîndurile rudelor pacienților și ale unui grup de control. Autorii au descoperit că, în vreme ce rudele de gradul întîi ale probanzilor aveau o șansă mai mare să dezvolte tulburări anxioase în comparație cu rudele persoanelor din grupul de control, prevalența TOC atît
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
prevalența TOC în rîndurile rudelor pacienților și ale unui grup de control. Autorii au descoperit că, în vreme ce rudele de gradul întîi ale probanzilor aveau o șansă mai mare să dezvolte tulburări anxioase în comparație cu rudele persoanelor din grupul de control, prevalența TOC atît în cazul rudelor din grupul indicator, cît și al celor din grupul de control nu depășea ocurența estimată în cazul populației generale. Cu toate acestea, Pauls și colaboratorii săi (1995) au afirmat că riscul morbidității în ceea ce privește pacienții cu TOC
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
TOC atît în cazul rudelor din grupul indicator, cît și al celor din grupul de control nu depășea ocurența estimată în cazul populației generale. Cu toate acestea, Pauls și colaboratorii săi (1995) au afirmat că riscul morbidității în ceea ce privește pacienții cu TOC este mai mare, în mod semnificativ, în cazul rudelor probanzilor (10,3%), în comparație cu al rudelor din grupul de control (1,3%). Includerea unor simptome incipiente ale TOC a sporit riscul morbidității la 18,2%. Spre deosebire de aceste studii, cercetările care au
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Pauls și colaboratorii săi (1995) au afirmat că riscul morbidității în ceea ce privește pacienții cu TOC este mai mare, în mod semnificativ, în cazul rudelor probanzilor (10,3%), în comparație cu al rudelor din grupul de control (1,3%). Includerea unor simptome incipiente ale TOC a sporit riscul morbidității la 18,2%. Spre deosebire de aceste studii, cercetările care au utilizat interviuri structurate pentru a evalua rudele de gradul întîi ale copiilor și adolescenților afectați au raportat o incidență mult mai mare a tulburării diagnosticabile. Riddle și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
au utilizat interviuri structurate pentru a evalua rudele de gradul întîi ale copiilor și adolescenților afectați au raportat o incidență mult mai mare a tulburării diagnosticabile. Riddle și colaboratorii săi (1990) au intervievat în mod direct părinții unor copii cu TOC, folosind o metodă standard de evaluare clinică. Rezultatele au indicat că 71% din cei 21 de copii sau adolescenți cu TOC aveau un părinte care suferea la rîndul său de această tulburare (N=4) sau prezenta simptome obsesive (N=11
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
mai mare a tulburării diagnosticabile. Riddle și colaboratorii săi (1990) au intervievat în mod direct părinții unor copii cu TOC, folosind o metodă standard de evaluare clinică. Rezultatele au indicat că 71% din cei 21 de copii sau adolescenți cu TOC aveau un părinte care suferea la rîndul său de această tulburare (N=4) sau prezenta simptome obsesive (N=11), ceea ce arată că 37,5% dintre părinți prezintă tulburarea diagnosticabilă sau în stadiu incipient. Lenane și colaboratorii săi (1990) au ajuns
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
rîndul său de această tulburare (N=4) sau prezenta simptome obsesive (N=11), ceea ce arată că 37,5% dintre părinți prezintă tulburarea diagnosticabilă sau în stadiu incipient. Lenane și colaboratorii săi (1990) au ajuns la rezultate similare, descoperind diagnosticul de TOC la 25% dintre tații și 9% dintre mamele a 46 de copii afectați de aceeași tulburare. Incluzînd și TOC subclinică, riscul morbidității corectate de vîrstă a fost estimat la 35%, ceea ce nu diferă foarte mult de rezultatele la care au
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
părinți prezintă tulburarea diagnosticabilă sau în stadiu incipient. Lenane și colaboratorii săi (1990) au ajuns la rezultate similare, descoperind diagnosticul de TOC la 25% dintre tații și 9% dintre mamele a 46 de copii afectați de aceeași tulburare. Incluzînd și TOC subclinică, riscul morbidității corectate de vîrstă a fost estimat la 35%, ceea ce nu diferă foarte mult de rezultatele la care au ajuns Riddle și colaboratorii săi (1990). Discrepanțele dintre studiile referitoare la copii și la adulți se pot datora diferențelor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
în copilărie/adolescență și debutul de mai tîrziu sau din perioada adultă. Într-un studiu anterior, Bellodi și colaboratorii săi (1992) au descoperit un risc al morbidității de 3,4% la rudele de gradul întîi a 92 de pacienți cu TOC. Totuși, clasificarea probanzilor pe criteriul vîrstei debutului a indicat un risc al morbidității de 8,8% în cazul rudelor probanzilor la care tulburarea se instalase anterior vîrstei de 14 ani și un risc de 3,4% în cazul rudelor probanzilor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
un risc de 3,4% în cazul rudelor probanzilor la care tulburarea debutase mai tîrziu. Conform unui studiu mai recent, efectuat de Nestadt și colaboratorii săi (2000), prevalența pe durata întregii vieți în cazul rudelor a 80 de pacienți cu TOC era cu mult mai mare decît cea din cadrul grupului de control (11,7%, față de 2,7%). Cînd grupul a fost divizat conform vîrstei debutului tulburării (debut precoce 5-17 ani; debut tardiv peste 18 ani), prevalența TOC în rîndul rudelor a
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
80 de pacienți cu TOC era cu mult mai mare decît cea din cadrul grupului de control (11,7%, față de 2,7%). Cînd grupul a fost divizat conform vîrstei debutului tulburării (debut precoce 5-17 ani; debut tardiv peste 18 ani), prevalența TOC în rîndul rudelor a devenit de 13,8%, respectiv 0%. Într-o oarecare măsură, TOC se moștenește din familie, în special în cazul în care debutul este precoce. Cu toate acestea, chiar dacă studiile prezentate arată că factorii familiali pot influența
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
control (11,7%, față de 2,7%). Cînd grupul a fost divizat conform vîrstei debutului tulburării (debut precoce 5-17 ani; debut tardiv peste 18 ani), prevalența TOC în rîndul rudelor a devenit de 13,8%, respectiv 0%. Într-o oarecare măsură, TOC se moștenește din familie, în special în cazul în care debutul este precoce. Cu toate acestea, chiar dacă studiile prezentate arată că factorii familiali pot influența anumite forme ale tulburării, în toate studiile citate există o proporție destul de mare de probanzi
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
în cazul în care debutul este precoce. Cu toate acestea, chiar dacă studiile prezentate arată că factorii familiali pot influența anumite forme ale tulburării, în toate studiile citate există o proporție destul de mare de probanzi care nu au un istoric de TOC în familie. Prin urmare, factorul genetic, deși este important, nu oferă un răspuns complet. Comorbiditatea Depresia Prezența simptomelor obsesionale la persoanele cu tulburări depresive a fost semnalată de mai mulți autori (Gittleson, 1966; Kendell și Discipio, 1970), la fel ca
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
oferă un răspuns complet. Comorbiditatea Depresia Prezența simptomelor obsesionale la persoanele cu tulburări depresive a fost semnalată de mai mulți autori (Gittleson, 1966; Kendell și Discipio, 1970), la fel ca și frecvența ridicată a depresiei la cei care suferă de TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986). Cu toate acestea, simptomele obsesionale observate la pacienții cu tulburări depresive nu au de obicei intensitatea remarcată la pacienții cu TOC, iar recuperarea după depresie nu a fost asociată cu o reducere
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
ca și frecvența ridicată a depresiei la cei care suferă de TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986). Cu toate acestea, simptomele obsesionale observate la pacienții cu tulburări depresive nu au de obicei intensitatea remarcată la pacienții cu TOC, iar recuperarea după depresie nu a fost asociată cu o reducere a simptomelor obsesionale. Alte studii indică și faptul că, în cazul depresiei, trăsăturile obsesive urmează un parcurs paralel cu cel al tulburării principale și că, dacă erau prezente anterior
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
cel al tulburării principale și că, dacă erau prezente anterior, revin la intensitatea inițială, după vindecarea depresiei (Videbech, 1975; Marks, 1987). Prezența unor stări depresive sau a simptomelor depresive a fost descrisă în mod constant drept o complicație frecventă a TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin et al., 1969; Black și Noyes, 1990), iar unii autori au sugerat o legătură între depresie și TOC (Hudson și Pope, 1990). Studii asupra copiilor, adolescenților și adulților suferind de TOC au relevat o frecvență ridicată a
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Prezența unor stări depresive sau a simptomelor depresive a fost descrisă în mod constant drept o complicație frecventă a TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin et al., 1969; Black și Noyes, 1990), iar unii autori au sugerat o legătură între depresie și TOC (Hudson și Pope, 1990). Studii asupra copiilor, adolescenților și adulților suferind de TOC au relevat o frecvență ridicată a stărilor depresive, între 20% și 35% dintre pacienții internați cu TOC întrunind criteriile de diagnostic ale tulburării depresive majore (Rasmussen și
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]