3,724 matches
-
faptele lor - n.n.), a recunoscut la Sinaia pentru prima oară primăvara adevărată: «În primăvara asta copacii au Îmbrăcat Pentru Întâia dată cămăși de clorofilă Și nu mai stau nici gârbovi cu gâtul aplecat Și nu mai au privirea pierdută și umilă» Dan Deșliu (Goarnele inimii - n.n.) găsește și el nu numai că primăvara Înnoiește natura, ceea ce știau să spună și poeții pastorali În versuri parfumate săltate În ritm de menuet - ci că vremea noastră a Înnoit primăvara: «că s-au iubit
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
veche datorează fragilitatea sa predominanței agriculturii. Criza de alimente, despre care am văzut că este de origine climatică, se repercutează foarte repede asupra întregii economii. Într-adevăr, cînd în oraș prețul pîinii este dublu, triplu sau cvadruplu, nu numai cei umili nu mai pot să o cumpere, dar chiar și oamenii înstăriți suprimă orice altă cheltuială în afara celei alimentare, astfel încît criza agricolă duce la o criză de sub-consum industrial, deci de șomaj. Soarta claselor populare este și mai tragică la
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
omora pe propriii săi tovarăși. Acest spectacol înfiorător păru să smulgă turma din apatie. Cașaloții de la marginea lacului nostru începură să se îmbulzească unii într-alții, împinși parcă de niște valuri venite de departe, apoi lacul însuși începu să se umile și să se tălăzuiască ușor; camerele nupțiale și creșele submarine se mistuiră; balenele din cercurile mai centrale prinseră să înoate în rînduri mai strînse, pe orbite din ce în ce mai apropiate. Da, lunga acalmie luase sfîrșit. în curînd se auzi un vuiet surd
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
la Pequod. Capitolul C CARAFA înainte de a pierde din vedere corabia engleză, e cazul să spunem că venea din Londra și că purta numele răposatului Samuel Enderby, un neguțător londonez, fondator al celebrei întreprinderi baleniere „Enderby & fii“ - întreprindere care, după umila mea părere de vînător de balene, nu e mult mai prejos, din punct de vedere istoric, decît casele regale ale Tudorilor și Bourbonilor, luate la un loc. Din numeroasele mele documente nu reiese precis cu cît timp înainte de anul de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ca un miracol, de măreție și de suferință. Privește, însă, din același unghi, omenirea în masă: ea îți va apărea, în majoritatea ei, ca o gloată de duplicate inutile, atît în prezent, cît și în succesiunea generațiilor. Dar, oricît de umilă i-ar fi fost obîrșia, dulgherul de pe Pequod nu era un duplicat, deși era departe de a fi un exemplu de nobilă abstracțiune umană; de aceea, iată-l că-și face apariția pe scenă. . Ca toți dulgherii navali și mai
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
du? l r? spunz? tor pe Tisza pentru aceasta. �n iarnă lui 1914, atunci c�nd armata s�rb? ? i?a eliberat ? ara de ocupan? i, Iorga remarcă: �? i Dumnezeu a cobor�ț de pe tronul Lui ? i l? a �n? l?at pe cel umil�. A urmat o campanie de simpatie fă?? de Șerbia �n cadrul Institutului de Studii Sud? Est Europene ? i �n �Revista istoric? � (care ? i?a �nceput apari? ia �n 1915). Iorga sus? inea Belgia ? i pe regele ei, Albert I. Va stabili o rela? ie
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
unde visează o aventură facilă și se trezește amenințat cu moartea, proiectează dezbaterea în sfera periculoasă a "politicii cu delicatesuri". Retragerea sa din scenă, în final, e o amenințare. El va putea reveni! Florin Zamfirescu își ridică personajul dincolo de condiția umilă și timidă a vechilor interpretări și-l face demn de condiția unui adevărat vânzător de "suflete moarte". Noaptea furtunoasă regizată de Alexa Visarion la Teatrul Giulești, sala "Majestic", se încheie într-o bolboroseală larvară, spre dimineață, când protagoniștii sunt epuizați
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
balta, mâlul care-l va înghiți, simbolic, pe Woyzeck. Și, imediat, același zgomot asurzitor, ritmat al jocului fierbinte, ca un iad. Aceleași frânturi de gânduri, aceeași zădărnicie fără sfârșit. Peste cadavrele celor doi Doctorul își continuă "studiul" cu Andres, celălalt umil soldat. O moarte inutilă, o zbatere inutilă; totul se desfășoară în cerc, fără ieșire. [...] (Miruna Ionescu) Ana Ciclovan, Dorina Lazăr și Irina Mazanitis [...] Climatul piesei este apăsător, replica ciudată și grea de sensuri. Plutește asupra textului ceva din bizarul și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ne trimite cu gândul la necesitatea procesului de spiritualizare pe care trebuie să-l traverseze orice om, dar, mai ales, acela pentru care moartea are o scadență apropiată. Aceasta înseamnă ca pacientul să depășească faza în care era doar un umil sclav și cerșetor al propriului său trup în derivă, iar printr-o fisură a realității sale sumbre să poată privi mai sus, ca să deslușească noi înțelesuri. Aici trebuie căutată forța transfiguratoare a bolii și a suferinței, adică prilejul unei metanoia
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
b]rbați. Datorit] legii asupra moștenirii, femeile egiptene se bucurau de un statut și de o libertate care le erau refuzate femeilor din alte p]rți ale Orientului Apropiat. Era descurajat] nerespectarea autorit]ții parentale. Un fiu trebuie s] fie umil, dispus s] accepte sfaturi, s] evite actele necinstite și frauduloase și s] aib] un comportament decent. Conform spuselor înțeleptului vizir Ptah-hotep (secolul al XXV-lea î.Hr.), neascultarea filial] putea fi cauza reneg]rii fiului. Înțeleptul înv]ț]tor, Amen-em-opet (secolul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ceea ce omul a ales este lipsit de semnificație. Înv]ț]turile evreiești (Pilde) recunosc dou] clase de b]rbați: pe de o parte cei înțelepți care respect] legea divin], sunt buni cet]țeni, discreți, prudenți, demni de încredere, cinstiți, blajini, umili, convenționali, hărnici și imparțiali în judecat]; iar pe de alt] parte, cei r]i, lipsiți de judecat] și care ignor] legea. Femeile sunt împ]rțite în dou] clase: cele bune, care sunt soții ideale, preocupate în special de bun]starea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
s] gândești c] este legitim din punct de vedere moral s] m]nânci animale umane? Dac] ne îndoim c] predecesorii noștri au dreptate, suntem constrânși noi înșine s] gândim critic; dar chiar și atunci va fi la fel de bine s] fii umil și nu prea încrez]tor în sine. „Înțelepciunea vârstei” are o anumit] autoritate doar pentru c] este rezultatul gândirii foarte multor oameni în diverse situații. Descriptiviștii se consoleaz] cu aceast] „înțelepciune a vârstei”; ei pretind c] știu c] opiniile ei
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
atelierul lui din Sofia, din Atena, din Belgrad, din București, acum cînd Balcanii, din zonă a... păcii, s-au transformat într-o superbă zonă a violentei căutări a identității? Și totuși... ... într-un fund de mansardă, sub ochiul unei lucarne, umilul pictor de totdeauna pictează o simplă natură moartă. Natură moartă cu pește, așa se va numi lucrarea lui. Și habar n-are dacă o s-o expună vreodată. Și habar n-are că trăiește-n Balcani. 5 iunie Românii nu au
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
clinică, fără ca asta să presupună obnubilarea conștiinței, ba, în aceste perioade, conversația cu ei, în plan spiritual, se menținea extrem de stenică, dacă nu chiar mai stenică decît în pasajele "normale". ... Dacă celor doi ași ai picturii făurite aici îi alături umila-mi persoană alăturarea circumscriindu-se strict temei -, atunci tabloul îmi pare oarecum întregit. Neștiutor de biografie, vizitatorul candid al Muzeului de Artă, în cazul celor doi magiștri, frecventatorul expozițiilor, în cazul meu, străin deci de datele unor atari biografii periodic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
parăzile briante ale lui Carol al II-lea. La care tot românul exulta în felul lui, netrecîndu-i prin cap să cîrtească, ceea ce făcea parte din propriu-i orgoliu. Azi? Comunismul i-a învățat pe oameni să fie săraci, egali și umili, orice victorie să fie bine atenuată ca efect, să nu stîrnească difuza rîcă. Președintele Emil Constantinescu, beneficiarul (și numai el) al unei victorii net istorice, a fost nevoit să-și justifice precaritatea sărbătoririi, în familie, cu procurarea, ca tot omul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
să dăm jos statuia ocupantului și pe locul ei să ridicăm statuia ostașului român (care? aliatul Germaniei? aliatul Rusiei?) Soclul din Copou, pe care a tronat eliberatorul cu ciubote și pistol automat, să rămînă așa, pustiu, memento al năpăstuirii noastre. Umilele (dar mîndrele) statui ale primului război mondial. Proliferînd, atunci, în mai toate tîrgurile care-au dat tribut de jertfă. Semănînd una cu alta, fără pretenții stilistice. Într-un gest, înainte de orice, de un umanism duios, cald, naiv. Contrastînd cu acela
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
însemnat capitalismul românesc (deși, coada era chiar emblema comunismului). Nedîndu-și seama, grosiera propagandă (sau dîndu-și, dar ideologizînd imbecil), că marele pictor nu voise să spună cu de altfel foarte umana și calda compoziție decît doar ce era de spus: o umilă coadă la pîine, ca toate umilele cozi la pîine din lumea asta. Împărțită în bogați și săraci. Să lăsăm însă acolo, în capitolul ei de istoria artei, pictura lui Tonitza și să ne referim acum la o cu totul altă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
chiar emblema comunismului). Nedîndu-și seama, grosiera propagandă (sau dîndu-și, dar ideologizînd imbecil), că marele pictor nu voise să spună cu de altfel foarte umana și calda compoziție decît doar ce era de spus: o umilă coadă la pîine, ca toate umilele cozi la pîine din lumea asta. Împărțită în bogați și săraci. Să lăsăm însă acolo, în capitolul ei de istoria artei, pictura lui Tonitza și să ne referim acum la o cu totul altă... coadă la pîine. Sintagma care, ca
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mi-aș mai putea dori, fără să-l supăr pe Dumnezeul lui Michelangelo? Doar o fărîmă de emoție frustă, în momentul în care îmi voi vedea Ușile puse pe perete acolo, în palatul acela atît de visat. Uși celebre, Uși umile, așa se numea, poate vă mai amintiți, expoziția mea din 1995, de la Cupola. Celebrînd un Iași inconfundabil. Îngăduiți-mi sentimental motivat să reproduc doar cîteva rînduri din pliantul încă ud tipografic: "... pe ușile acestor faimoase zidiri, am intrat adesea, urmînd
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
brusc, într-o secundă fericită, "trouvaille"-ul meu a stat în a "decupa" de pe ilustra fațadă doar ușa, simbol greu de sensuri... Dar pașii nostalgici m-au purtat nu numai spre ușile celebre ale bătrînului oraș, ci și spre ușile umile din "mahalalele celeste", uși contrapunctînd atît de pitoresc, celelalte, orgolioasele, contribuind, și ele, la unicitatea emblemei generice... Aceste "uși" au întrupat simeza expoziției mele din 3 mai 1995, la galeria ieșeană Cupola, iar acum, aici, cu firească umilitate, dau replică
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
inaugural măcar bine că se consuma în Sala Palatului (apropo: ce are vulgara sală cu Palatul Regal?) și nu în nobilul Ateneu era... onorat de inevitabila prezență a președintelui și a premierului. Între ei, dar într-o poziție retras-subalternă, de umilă curtoazie, un Mandeal oricum neexplicîndu-le subtilități ale partiturii Ritualul primăverii de Stravinski umil dar atît de obedient-satisfăcut că, obținînd obolul prezidențial-ministerial, nu mai fusese nevoit să colaboreze cu Uniunea Compozitorilor privind muzica atîtor compozitori români de azi, deci nu-și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sală cu Palatul Regal?) și nu în nobilul Ateneu era... onorat de inevitabila prezență a președintelui și a premierului. Între ei, dar într-o poziție retras-subalternă, de umilă curtoazie, un Mandeal oricum neexplicîndu-le subtilități ale partiturii Ritualul primăverii de Stravinski umil dar atît de obedient-satisfăcut că, obținînd obolul prezidențial-ministerial, nu mai fusese nevoit să colaboreze cu Uniunea Compozitorilor privind muzica atîtor compozitori români de azi, deci nu-și mai bătuse capul cu asta, de vreme ce avea, iată, asigurată, înalta oblăduire. Spuneam: de ce
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ar fi trecut poate neobservate, spre marele lor bine, dacă nu ar fi existat literatura, dușmanul ereditar al picturii". Ton justițiar care, adesea, amuzat-ritos, îmi servește și mie atunci cînd interferențele celor două produc nedorite confuzii stilistice. (Venit, și în umilul meu caz, de la un împătimit de lectură.) Toate pretextele astea se ivesc acum brusc, după o recentă sindrofie, în care protagonistul fusese un confrate întru pensulă, gata în orice clipă să "dea un cap" celui care încearcă să zică și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
lui Proust. Cvasimisoginul salonard împarte tranșant cele două categorii de femei: frumoasele tinere, urîtele bătrîne. "Primele, sculptate ca în marmură, cu trăsături definitive din care nimic nu poate fi schimbat, se macină ca statuile". Celelalte: "Bătrînețea are în ea ceva umil... ele sînt monștri și nu par să-și fi schimbat decît mirosul gurii". Dacă marile salonarde ale Parisului ar fi știut ce notează în jurnal afabilul Marcel, l-ar mai fi invitat? În ușa atelierului găsesc o invitație. 22 noiembrie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de bronz, că tot se suferă încă aprig, ca-n vremea lui Pingelică, de voievodită. Dar, iarăși, nu-i vorba despre astea toate, ci de havuzul, așa cum e bietul de el acum, salvat totuși un timp de hidoșenii și stînd umil în vipia de 35 de grade de-afară. Ei bine, zilnic, pe la prînzul pîrjolit, se consumă aici una din cele mai ingenui reprezentații. Numai dacă o luăm, firește, în sine, fără conotații năstrușnice, precum cele la îndemîna oricărui condeier, fie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]