6,608 matches
-
din grupul nostru. Când a doua zi vedeam că unul din noi primea porțiile mai arătoase, înțelegeam numaidecât cum că nu era lucru curat la mijloc. Colegul și amicul nostru Grigore Golescu, de pildă, primea cele mai monumentale porții de varză acră cu costițele de purcel ce nu se văzuseră vreodată sub tavanul lui madame Caliopi. „Honni soit qui mal y pense.“ Unde s-or fi odihnind astăzi necăjitele oase ale acestei milostive restauratrice?! Mai târziu ne-am răzlețit. Căci mai
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
iubirea... Moartea a fost, pentru mine, Inspiratoarea și va rămâne Marea Intercesoare, te conduce până la pragul celeilalte lumi ca Moarte, și odată pragul trecut, se preschimbă în Mireasă... Mulți dintre scriitorii generației dumneavoastră au vrut să împace capra comunismului cu varza conștiinței scriind cu "ambele mâini", făcând compromisuri dureroase. Cum caracterizați aceste porniri ambigue ale scriitorului român? Vă reproșați ceva din "acea" perioadă, domnule Cezar Ivănescu? Numai dacă acceptăm, grosso modo, să definim generația mea drept "generația Labiș", care generație, în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Iuda, camuflat într-o tunică asemănătoare cu a lor, îi urmărește, îi deconspiră pe toți (apostolii se ascundeau!), apoi Îl prinde pe Isus și-L duce în fața Sinedriului. Isus e lapidat, apoi răstignit în batjocură de un cotor imens de varză (sic!). Bănuind că leșul va fi furat de ucenici cu intenția de a-L proclama „înviat”, Iuda Îl ia pe ascuns și-L îngroapă la loc sigur, în propria grădină. Când apostolii, descoperind mormântul gol, încep să răspândească vestea despre
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Știința II: Bulov (12), Macovchin (3), Corotcov (3), Sipulin (2), Carali (2), Jidobin (2), Povolocico (1), Beleaev (1). Univ. Galați: Rață (6), Tudorache (4), Cobuz (3), Bursuc (3), Grigore (2), Anița (1), Bute (1), Taranovschi (1), Anghel (1). 11 SEPTEMBRIE Varză de Bacău: CSM Satu Mare - Știința Bacău 34 27 (17-12) E greu să mai spui ceva despre o echipă care, în urmă cu trei săptămâni, învingea campioana fără drept de apel pentru ca, mai apoi, să piardă de două ori în deplasare
ANUL SPORTIV BĂCĂUAN 2010 by Costin Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/283_a_1236]
-
facă, cine o să mai aibă grijă de ele? Că doar n-o să se poată face toate astea cu cei 5% din populația țării! Când știut este că dacă nu ai om nu poți ridica recolta de pe câmp, și nici sfecla, varza, poftim, tutunul, acest produs cancerigen, care știu de mic câtă trudă și câți frați lucram la el până îl însămînțam și îl culegeam. Culesul ăsta era o istorie întreagă, se făcea pe etape. Întâi foile de jos, calitate inferioară, pe
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
mai „evil“ decât Adolf Hitler. În topul celor mai buni conduce Buddha, iar Isus Christos e doar pe locul 4, între Dalai Lama și Moise. Fain, nu? Vroiam de fapt să spun că noțiunile de bine și rău sunt destul de varză la ora actuală, ca toate noțiunile (dovadă și aberațiile de mai sus). Dacă lărgesc cercul, ajung într-un final și la film - Războiul lui Charlie Wilson/Charlie Wilson’s War, actualmente și pe ecranele de la noi, și nominalizat la un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
pe balconul de la bucătărie, printre rămășițele cuștilor, borcanelor și cutiilor În care Dimi și cu el ținuseră viermii. Acum acestea emanau un miros greu, acru, de rumeguș umed, amestecat cu resturi alimentare putrezite, morcovi, felii de castravete și foi de varză și salată verde. La Începutul iernii Dimi hotărâse să elibereze broaștele țestoase, gândacii și melcii pe care Îi culeseseră Împreună din vadi. Și unde era zăpada de noaptea trecută? Parcă n-ar fi existat niciodată. Dispăruse fără urmă. Dar dealurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ploaie, avea nevoie de reparații și o bucată de carton acoperea o gaură într-una dintre ferestre. Ușa grea de lemn se deschise ușor, deși, după cum arăta, credeam că o să opună rezistență. Mirosul de cărți vechi, de camfor și de varză mă izbi. Nu înțelegeam rostul verzei. De unde stăteam, puteam vedea un coridor îngust ce ducea spre centrul sinagogii. Trecea printre rânduri de bănci, separate cam după o treime de culoar de o perdea purpurie prăfuită. În fiecare vineri seara, sâmbăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
o bucată de carton acoperea o gaură într-una dintre ferestre. Ușa grea de lemn se deschise ușor, deși, după cum arăta, credeam că o să opună rezistență. Mirosul de cărți vechi, de camfor și de varză mă izbi. Nu înțelegeam rostul verzei. De unde stăteam, puteam vedea un coridor îngust ce ducea spre centrul sinagogii. Trecea printre rânduri de bănci, separate cam după o treime de culoar de o perdea purpurie prăfuită. În fiecare vineri seara, sâmbăta și de sărbători era trasă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
zi de post? I-a scos Floare din Încurcătură, sărind iute și, cîtă vreme părinții au stat la vorbă, a gătit niște lăști cu curechi de s-au lins cu toții pe buze la sfîrșit. De la tăițeii ăia lați și de la varză, pețitorul a fost sigur că făcuse pasul cel bun. Bucurie mare În amîndouă casele! S-a rînduit prin ur mare cununia lui Gheorghe, feciorul primarului Pomean din Pișcari, cu Floarea Nodului din Giungi. Așa era poreclit tatăl fetei, nu de
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
zupa cu găluște, zama cu groscior pe poame ca vișinele ori cireșele, iar la sărbători, fiert Îndelung, cîte un bograci, un laboș de gomboți cu prune bine tăvăliți prin pesmet și o tavă de haioșe. Greu a fost numai cu varza acră. PÎnă n-a bătut bucovineanul Întregul Chicago de la o margine la alta ca să dea de niște sîrbi la care a găsit marfa, nu s-a lăsat. Atunci a putut apărea și curechiul umplut, altfel vorbind, sarmalele. Pomeanului și nevestii
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
Mă rog, locul are farmec, venitul pe cap de locuitor e invers proporțional cu mărimea țării, dar e greu să te abții de la câteva răutăți de suporter român, ce poartă în suflet mândria că naționala noastră, de regulă, îi face varză pe luxemburghezi la fotbal. Adevăratul impact al grevei din transporturile franceze aveam să-l realizez abia la Paris. Pe străzi, un soi de atmosferă apocaliptică precum în filmele hollywoodiene - haos, mașini blocate în trafic, sute de mâini ridicate la marginea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
alt câștig, care avea însă să se vădească abia după câteva decenii, într-o proză de tip realist. Pătrundeam, urcând sau coborând scări, în case cu chirie în care mirosea altfel de la etaj la etaj. Mirosul pe care-l produce varza albă înăbușită era acoperit de duhoarea rufelor puse la fiert. Un etaj mai sus mirosea preponderent a pisici și a scutece. În spatele ușii fiecăreia dintre locuințe aerul era închis din cale afară. Un miros acrișor sau înțepător, din cauză că gospodina tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
îndemânatică din orbita dreaptă, cu două degete, o bilă de sticlă albastru-deschis și o așază pe o bucată de carne cât podul palmei, la fel de mare ca toate bucățile care au fost repartizate fiecăruia dintre noi, împreună cu cartofi fierți în coajă, varză și sos maroniu, ca masă de prânz. Ca variație la o expresie uzuală, el strigă: „Ochi de sticlă, veghează!“. După care nimeni dintre cei ce stau la masă nu-și mai poate muta privirea, până când căcănarul prudent nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
băiat din Riga. Dar germana specială a bucătarului nostru șef, degradat, cum spunea el, „degradat la rangul de bucătar de campanie“, a cărui carieră militară se oprise la gradul de fruntaș, era străină urechii mele. El spunea „olecuță“ în loc de „nițel“. Verzei îi zicea „Kapuster“ și vorbea la fel de tărăgănat ca îndrăgitul actor de film Hans Moser, de îndată ce se afla la tablă dând explicații și, pe deasupra, agitându-și grăitor mâinile. Acum s-ar fi putut presupune că avea să fie destul de sadic încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
că avea să fie destul de sadic încât să ne chinuie pe noi, elevii flămânzi, tratându-ne, de pildă, cu vită în sos de hrean cu smântână, bulete de știucă, frigărui, orez garnisit cu trufe și piept de fazan glasat cu varză murată înăbușită-n vin; el însă ne-a venit cu mâncăruri de casă simple, gustoase. Invoca plăceri gustative nesofisticate în marginea exursurilor lui fundamentale, în centrul cărora se afla de fiecare dată câte ceva gata de a fi hăcuit. Noi, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
e mai zemos decât cotlet la porc...“ Împachetat în aluat, fileul trebuia introdus în cuptor. Și alte indicații, pe care le mai urmez și astăzi. Pe noi, care aveam zilnic dreptul la numai câte un polonic de zeamă lungă de varză sau de arpacaș, el ne sfătuia să crestăm învelișul de slănină al fripturii de porc în lung și-n lat cu un cuțit ascuțit. „No, și atunci iasă o crusta delicios!“ Apoi își oprea privirea pe fiecare dintre noi, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de sânge, și treizeci de deca de stafide“. Gustul meu a fost momit cu atâta intensitate înspre viitor, că toată viața mea m-am aruncat ca un căpcăun asupra umpluturilor terciuite din mațele de porc, cu piure de cartofi și varză acră. Nu numai fiindcă sunt ieftini și, în anii ‘50, nu stăteam prea bine cu banii - și astăzi încă îmi plac în inevitabilul Paris-Bar din Berlin acei boudins franțuzești. Tocănița de măruntaie de vânat în sânge, din nordul Germaniei, îngroșată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
bărbierit Gillette, cu siguranță nu pentru folosința proprie. O dată - eram încă în lagărul cel mare de la Bad Aibling - trei țigări Camel mi-au adus o punguță de chimen, pe care l-am mestecat în amintirea porcului cu chimen și cu varză: o rețetă a maestrului dispărut. Iar din chimenul obținut la schimb i-am dat și tovarășului meu, cel cu care, pe când ploua fără încetare, mă ghemuiam sub o foaie de cort și jucam zaruri cu cele trei babaroase, având probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
se numeau „cursele hârciogilor“. În schimbul a ceea ce îmi mai rămăsese din ceaiul englezesc, al lamelor de ras și al pietrelor de brichetă dorite pretutindeni, pe care le procurasem de pe piața neagră din Köln, am făcut rost de cartofi și de varză albă. Când unei țărănci însărcinate, care împărțea cu muncitorul ei francez statornicit acolo masa și patul, i-am ghicit cu nechibzuită sensibilitate viitorul din palmă, ca onorariu ne-a picat, în afară de bucata de brânză de oaie, și o halcă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Indochina, iar acum se joacă de-a fiul rătăcitor... Abia pe drumul spre cea mai propiată gară mi-a surâs norocul. Cumnata țărăncii ne-a ajutat să cărăm la gară, cu un cărucior de mână, sacul cu cartofi, căpățânile de varză, calupul de brânză, halca de slănină luată ca pradă și cine știe ce mai adunaserăm noi - o pungă de fasole uscată cu bobul mare? La lumina lunii, am pornit-o pe drumul de țară care la început urca ușor, apoi cobora abrupt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
regiunea aceea, ar fi putut, pe cât de uitat de Dumnezeu de catolică se delurea ea, să devină un material de film pentru tine, potrivit pentru un serial. Tovarășul tău Kongo ar fi plecat și fără tine, dar aprovizionat cu cartofi, varză albă, cu bucata de brânză și cu contravaloarea artei tale de a ghici în palmă; oricum voia să plece în Algeria sau în Maroc, fiindcă nu se săturase de război, ca să se aleagă praful de el de dragul unei grande nation
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
vârstei, locuiau într-un adăpost de urgență pentru refugiați din Est. Barăci din tablă ondulată cu acoperișuri bombate, așa-numitele păduchelnițe, stăteau aliniate într-un șir, între ele rufe întinse la uscat. Exista doar supă de arpacaș cu cotoare de varză și un pat de campanie pentru mine. Fiul cel mare căzuse în luptele pentru mânăstirea Montecassino, soțul, pe care rușii îl arestaseră și-l duseseră la Dirschau și nu se mai știe pe unde, era dat dispărut. Fiul rămas urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Nici măcar suprasaturarea până la greață de cuvânt nu a fost capabilă s-o oprească. Niciodată nu era de ajuns. Mereu eram lacom de mai mult. Foamea obișnuită, pe care o cunoaște toată lumea, putea fi potolită pentru câteva ore cu supă de varză cu morcovi, care se zgârcea la ochiurile de grăsime; pofta de iubire carnală, acest impuls nechemat, sâcâitor, imposibil de alungat, și care se reînnoia tot mereu, putea fi redusă la tăcere atunci când îți ieșea în cale prilejul ori, pentru un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Teofana. — Sapa de care nu te poți folosi. — De ce? — Fiindcă nu intră în pământ. — Și ce dacă? Nu mai crește porumbul, fasolea, continua dialogul satisfăcând curiozitatea fetiței ajunsă la vârsta întrebărilor. — Și ce dacă? Nu mai avem, mămăligă, pâine, fasole, varză. — Și ce dacă? Nu mai avem ce mânca. — Și ce dacă? Murim de foame. Hai, terminați! îi avertiza Paulina. Nu v-ați plictisit de-atâta pălăvrăgeală. — Ce-i aia? Au! Vai de capul meu. Alte șiruri de întrebări, alte răspunsuri
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]