37,247 matches
-
magic, care trădează un sentiment religios pentru izvoare, pentru pietrele rotunde și netede, pentru forțele sau „spiritele” care stăpânesc natura (Gruet, 1954). Alți musterieni, cu Înclinații asemănătoare, dar mai modești, au adunat fragmente de oase și douăzeci de pietre de râu rotunde În interiorul unei peșteri din Franța (Yonne). Într-o peșteră din apropiere, câteva milenii mai târziu, descendenții lor (numiți chatelperronieni) au lăsat În urmă bile de argilă roșie În care inseraseră lame și fragmente de silex. În spatele unor asemenea acte
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ales la grupurile de vânători care - ca În Ucraina sau Dordogna - au ajuns să aibă un oarecare grad de sedentarism. Omul și-a Însușit ritmurile timpului, așa cum se observă din secvențele de semne de pe bucăți de oase și pietre de râu, pe lângă alte notații posibile ale calendarului (Marshack, 1991). Avem de-a face deci cu o religie În fașă referitoare la cele mai evidente mișcări ale cosmosului, la fazele lunii, la anotimpuri? Ritmuri și cicluri care, de altfel, se materializau În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
el să participe În continuare la acțiunile celor vii. La fel se Întâmplă și În satele de pescari de la Porțile de Fier, pe cursul mijlociu al Dunării, unde, alături de cămin, deasupra mormântului sanctuar, se ridică sculpturi extraordinare În bolovani de râu; iar rituri de acest fel se găsesc În multe alte părți. Mai mult, Începe să apară mistuirea cadavrelor cu ajutorul focului (incinerare). 11. CREȘTEREA NUMĂRULUI RELIGIILOR NEOLITICETC "11. CREȘTEREA NUMĂRULUI RELIGIILOR NEOLITICE" Europa arhaică Își are ariile sale laterale pe teritoriul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
fost pus să Îndeplinească toate muncile care se fac În necropolă, alungă de la el răul care există referitor la persoana și la bunurile sale. Pune-te tu În locul lui În orice clipă În care se lucrează la cultivarea câmpurilor, secarea râurilor, transportarea apei, În Apus sau În Orient. Tu trebuie să spui „Voi face eu aceasta! Iată-mă!”. (cap. 6) Și mai interesant este un text scris pe un scarabeu care ocupa, În mumie, locul inimii; inima, care În cadrul psihostasiei este
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
creat tot ce există. Celxe "Cel" ai cărui ochi sunt venerați de oameni, din a cărui gură se nasc zeii. Cel care a creat aerul pentru vite și pomul cu fructe pentru oameni; cel care face să trăiască peștii În râu și păsările În văzduh; cel care dă suflare În ou și care hrănește odrasla viermelui. Cel care face să trăiască țânțarii, viermii și puricii; cel care le dă șoarecilor din ascunzători ceea ce au nevoie și care hrănește păsările În pomi
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și În alte situri mesopotamiene. Înhumările cu obiecte funerare sunt dovada credinței Într-o viață de dincolo. B. Etapa Tell ¸alaf (cca 5 100-4 500 Î.Hr.) Această localitate corespunde actualei Guzana și se află În nord-estul Mesopotamiei Centrală, pe râul ¸ab¿r. Statuetele caracteristice de argilă, În general de tipul „zeița-mamă”, au o semnificație magico-religioasă clară (favorizând fecunditatea) În cadrul unei culturi agricole. Religia acestei a doua etape calcolitice mesopotamiene este atestată și de unele elemente decorative de ceramică și, poate
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și ambientale foarte diferite de cele din zona centrală și nordică. Acestea au determinat recurgerea la tehnici noi, pentru a obține apa necesară irigării câmpurilor și nevoilor animalelor domesticite: astfel, se recurge la crearea unei rețele de canale comunicante cu râurile principale. Cultura Eridu este atestată În sud și la Ur, ‘Ubaid, ¸aggi Mu¡ammad, precum și la Nippur, În Babilonia Centrală, la Ras el-‘Amiya, aproape de Kish, În Babilonia Nordică. Informațiile noastre sunt totuși puține, deoarece cultura Eridu a avut posibilități
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
vârf așa-numitul Templu Alb. În diferite orașe s-au mai descoperit și alte temple a căror fizionomie culturală corespunde celei de la Uruk și Gemdet NaÌr: de exemplu, templul Abuxe "Abu" de la Tell Asmar (= Eșnunna), la nord-est de Bagdad, pe râul Diyala, sau templul celor „O Mie de Ochi” de la Tell Brak (astăzi În Siria nord-estică), În Valea ¸ab¿r, numită astfel pentru că avea pe altar un ornament (idol) cu doi ochi și pentru că sub templu, În straturile corespunzătoare etapelor de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
a povestit amănunțit potopul și ceea ce a văzut cu ochii săi și după ce i-xe " Ghilgameș"a explicat că la sfârșitul acestuia, el și soția sa au fost „făcuți asemenea celorlalți zei” și au fost „trimiși să locuiască departe la gurile râurilor” (XI, 194-196), Îi spuse vag, În final (XI, 197-198): Cât despre tine, cine te va lăsa să intri În adunarea șlorț, astfel Încât, să găsești viața șfără de moarteț pe care o cauți? Astfel, lui Ghilgameșxe " Ghilgameș" nu-i mai rămâne
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
religios mesopotamian. 1. Crearea lumii (cosmogonia)tc "1. Crearea lumii (cosmogonia)" a) Atestarea Deținem 11 lucrări principale sumero-akkadiene care tratează originea lumii și iau În considerare cosmosul În Întregul său, dar și În părțile sale principale (aștri, țări, regiuni, cetăți, râuri etc.)1. Pentru a fi scurți, vom cita doar titlurile: 1) Prologul mitului sumerian Ghilgameșxe "Ghilgameș", Enkiduxe "Enkidu" și Infernul (sau Ghilgameș și Arborele ¾uluppu); acesta va fi reluat pe tab. XII a poemului akkadian despre Ghilgameș. 2) Prologul mitului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
poemului akkadian despre Ghilgameș. 2) Prologul mitului sumerian Cearta dintre Arbore și Trestie (giș și gi). 3) Prologul mitului sumerian Cearta dintre Iarnă și Vară (é-me-eș și en-te-en). 4) Textul magic akkadian Viermele durerii de dinți. 5) Invocația exorcistă akkadiană Râul creator. 6) Lucrarea creatoare a lui Ea, În akkadiană, reprezentată de două texte. 7) Rugăciunea pentru reconstituirea unui templu, În akkadiană. 8) Prologul Marelui tratat de astrologie, reprezentat de o versiune sumeriană și două akkadiene. 9) Prologul Cerții dintre două
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
occident, morții trebuiau să străbată un deșert cumplit, gol, care provoca foame și sete și era locuit de fiare și demoni agresivi; prin urmare, aveau nevoie de haine, sandale, burdufuri cu apă și merinde; ajungeau apoi la malurile Îngrozitoare ale râului Hubur (cf. En¿ma eliș, I, 133), pe care trebuiau să-l traverseze apelând la un barcagiu (pe nume ¾umut-tabal); soseau Într-un final la hotarul infernului unde erau introduși În infernul propriu-zis. Infernul este imaginat ca o peșteră imensă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În Babilon era vestită procesiunea pe „calea sfântă”, care ducea până la marele arc de triumf ridicat În cinstea zeiței Iștarxe "Iștar". Multe procesiuni pentru sărbătorirea divinității se făceau de la un templu la altul sau de la o cetate la alta, pe râuri. f) Rituri pentru eliberarea de păcat Pe lângă „păcatul originar” (cf. subcapitolul 5.3b), mesopotamienii admiteau existența „păcatului actual”, pentru care existau multe denumiri (cea mai folosită era arnu(m), care indica și fapta, și pedeapsa). Se credea că multe rele
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care priveau purificarea templelor, a statuilor divine și a altor obiecte sacre. În multe cazuri, tot acte rituale erau considerate și jurămintele. Mai existau și ordaliile, asemenea celei amintite În al doilea paragraf din Codul lui Hammurabi (ordalia În apa râului). 5. Ghicirea și profețiatc "5. Ghicirea și profeția" Mesopotamienii, pentru a sublinia transcendența divină și superioritatea cunoașterii divine În comparație cu omul, afirmau că zeii Își păzeau cu gelozie „secretele” - niÌirtu(m) sau, mai ales, piriștu(m) -, care erau, În mod normal
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de „divinitate”, ca obiect al cultului, intră și elementele naturale zeificate: entități cosmice și fenomene meteorologice cum ar fi cerul și pământul, stelele, ziua și noaptea, vânturi, ploi, nori -, realități geografice, luate În grup sau individual, cu nume propriu - munți, râuri, izvoare, marea. De asemenea, mai sunt divinizate și anumite obiecte sau locuri. Numele acestor divinități impersonale nu sunt de obicei Însoțite de determinativul „zeu” (Steiner, 1966). Complexul de divinități mai era desemnat și cu expresii rezumative ale unor grupuri aflate
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ceea ce este necesar pentru desfășurarea sa, care prevede o serie de acțiuni: de la aranjarea structurilor mobile (corturi, care, mese de ofrandă, cămine, recipiente etc.) la adunarea așa-zisei materia magica - constă În hrană, băuturi, metale și pietre prețioase, pietre de râu, unguente, animale și substanțe vegetale etc. Urmează o a doua etapă În care oficiantul oferă sacrificii și invocă din când În când divinitățile legate de ritul respectiv, care se desfășoară În locuri stabilite departe de zona locuită - cel mai adesea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
substanțe vegetale etc. Urmează o a doua etapă În care oficiantul oferă sacrificii și invocă din când În când divinitățile legate de ritul respectiv, care se desfășoară În locuri stabilite departe de zona locuită - cel mai adesea pe malurile unui râu -, unde, de obicei, nu se celebrează culte sau sărbători. În zori, când la locul stabilit apare și cel care a solicitat vraja, Începe ritualul propriu-zis, care prevede o serie de gesturi, repetate de mai multe ori și Însoțite de recitarea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
formulelor magice cu scopul de a-i mări eficacitatea. Gesturile care țin de obiectul incantației sunt foarte variate: fire colorate și corzi sunt Întrețesute, răsucite, legate și apoi dezlegate; sunt arse diferite substanțe și obiecte, cum ar fi pietre de râu și parfumuri; se varsă apă și alte lichide În diferite recipiente și locuri; se stropește sau se spală cu apă și cu substanțe purificatoare; se zguduie și se scutură animale - mai ales păsări - și se agită soluții etc. Așa cum am
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și punico-feniciene Astartexe "Astarte"), Adammaumxe "Adammaum", Kamishxe "Kamish" (precursoare a zeiței moabite Kemoshxe "Kemosh"), Amarigxe "Amarig", Ilamxe "Ilam", Timmutuxe "Timmutu" (mesopotamiana Tiamat), Ashtabixe "Ashtabi", Ishkharaxe "Ishkhara", Utuxe "Utu" (care poate acoperi o divinitate locală solară), Kashaluxe "Kashalu" (ugaritul Kotharxe "Kothar"), râul divinizat Balikhxe "Balikh", dar și B³radu m³du, „Marele Frig”, legat de grindină și ger, atestat În Biblie ca entitate În subordinea lui YHWHxe "YHWH". Dacă ne Îndreptăm atenția spre repertoriul vast de nume și epitete divine reflectate de antroponimie, tabloul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Înainte de a ne ocupa de documentația de la Ugarit, e necesar să ne oprim asupra textelor din Emar (Meskene), centru important pentru căile comerciale siro-mesopotamieme, situat pe malurile Eufratului; acest sit a fost excavat parțial Înainte de inundarea cauzată de construcția pe râu a unui dig modern. În timpul perioadei de mijloc a epocii bronzului, Emar gravita În sfera de influență a regatului Yamkhad (Alep) pentru ca, la sfârșitul epocii bronzului, să facă parte din teritoriul Karkemish. Au fost descoperite aici numeroase tăblițe cu scriere
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
găsim pe Baalxe "Baal" și Astarte, care se distinge printr-o serie considerabilă de manifestări locale specifice („Astarte care strivește”, „Astarte a Întoarcerii”, „Astarte a luptei”, „Astarte a mării”, „Astarte a fulgerelor”, „Astarte a izvoarelor”, „Astarte a răscrucii”, „Astarte a râului” etc.), fapt ce ne ilustrează personalitatea complexă a zeiței. Îl mai amintim printre divinitățile populare și pe Rashapxe "Rashap" (mai ales În numele proprii), Gadxe "Gad" („Soarta” din lumea semitică ulterioară), NIN.KURxe "NIN.KUR" și NIN.URTA (grafiile exacte ne
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cerești, terestre și subterane, garant al fertilității (pășuni și irigații), el va tutela viața altor zei configurându-se clar căpetenie a panteonului local. În afară de definirea sa ca „Stăpân” al celui care dedică inscripția, zeul primește epitetul unic de „Stăpân al râului Khabur”. Un rol important par să ocupe apoi, În tradiția aramaică, divinitățile dinastice legate de cultele ancestrale ale diferitelor case domnitoare și ale exponenților lor individuali. Altminteri, teonimele nu abundă În documentația noastră, dând impresia (care ar putea fi parțial
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
zeu vindecător care stăpânește peste reptile (scorpioni și șerpi, la fel ca Horonxe "Horon") și este menționat Împreună cu Duanatxe "Duanat" („Celxe "Cel" al lui Anatxe "Anat"”), În care se poate recunoaște zeul mesopotamian Apladxe "Aplad" din cetatea Anat, așezată pe râul Eufrat. Din tradiția mesopotamiană provin Nebo (Nabu) și Nergalxe "Nergal". Primul este identificat cu Apolloxe "Apollo" și deține un templu aproape de cel al lui Bel, căruia Îi era asociat În unele ocazii și aspecte. Zeuxe "Zeu" al scrierii și al
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
s-au revărsat În jurul anului 1200 Î.Hr. pe coasta siro-palestiniană, ajungând până În Egipt, unde au fost Însă respinși de faraonul Ramses al III-lea (cca. 1175 Î.Hr.). Aceștia s-au așezat pe coasta palestiniană a Ghazei, la gura râului Yarqon, și au dat numele lor regiunii (denumirea va fi extinsă de greci de la zona de coastă la Întreaga Palestină). Cele mai mari centre ale lor au alcătuit vestitul „Pentapolis”, compus din Ghaza, Ascalon, Ashdod, Gat și Eqron. Deși s-
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Afroditaxe "Afrodita", Hefaistos și Hestiaxe "Hestia", dar pe friza de răsărit a Partenonului, construit În a doua jumătate a secolului al V-lea Î.Hr., Hestia este Înlocuită de Dionysosxe "Dionysos". Apoi, la Olimpia, Cronosxe "Cronos", Rheaxe "Rhea" și chiar râul Alfeusxe "Alfeus" Îi Înlocuiesc pe Hefaistos, Demetra și Hestia. Dacă admitem apoi că zeitățile sculptate de Fidias pe soclul tronului lui Zeus de la Olimpia fac aluzie la cei „doisprezece zei”, În acest caz Între ele se numără și Charisxe "Charis
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]