37,690 matches
-
f al-‚abr (67, 14): „șEl cunoaște lăuntrul inimilor.ț Nu cunoaște El ceea ce a creat, El, Pătrunzătorul, Cunoscătorul?” (GG) Din cele șapte versete coranice în care apare, numai în acestea patru i se poate atribui o semnificație din sfera lui ‘Alm125. Exegeza tradițională este șovăielnica în privința lui. Primul sens al lui la”f - „fin, subțire” se referă la lucruri materiale. Că nume divin, unii (de exemplu, lubb"’ ) l-au interpretat că un calificativ al acțiunii delicate, imperceptibile a
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
să-și dea seama de inventarul numelor divine din Coran. Cauzele sunt multiple, în număr egal cu dificultățile inconturnabile. a. Cu foarte puține excepții (cum ar fi numele referitoare la unicitatea lui Dumnezeu sau cele metaforice care conțin metafore universale), sferele semantice ale cuvintelor nu se suprapun de la o cultură la alta și, cu atat mai putin, de la o limbă la alta. Cum l-am putea traduce pe al-W"riÖ altfel decât „Moștenitorul”? Însă cuvântul românesc nu reda sensul special de
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
aceea, într-o serie sinonimica, nu e corect să fie tradus prin „creator”, ci printr-un participiu sau verb la mod personal care să semnifice acțiunea concretă („a plămădi”, „a plăsmui”), pentru a nu sacrifică metaforă. Cât despre cuvintele din sfera lui „a zidi”, nici acestea nu constituie o alegere fericită în anumite contexte: de pildă, exemplul dat la numele următor, unde citatul din Zah 12,1 îl include și pe YoțQr cu traducerea „Care zidește duhul omului înăuntrul sau”, trimite
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Făcătorul nostru.” (t.n.) (vezi și Am 4,13 - la 3.1.10.1) În toate aceste contexte, ‘OœQh, participiul prezent al verbului ‘"œ"h, „a face”, este sinonim cu BorQ’ și cu YÄțQr. Însă ‘"œ"h este verbul cu sfera cea mai largă, incluzând orice acțiune, indiferent de cine ar fi săvârșită. Traducerea lui ‘OœQh cu „Făcătorul” transfera întreaga semnificație a acestui nume, în vreme ce traducerea cu „Ziditorul” adaugă o componentă metaforica. De aici s-a încetățenit în limba română și
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
ce se va jură pe pamant se va jură pe Dumnezeul adevărului...” (BS) Aceste trei nume sunt sinonime și au aceeași structură gramaticala: numele generic ’Pl sau ’Elohm în anexiune cu un substantiv derivat de la rădăcina ’MN, a cărei sfera de semnificații pornește de la sprijin, fermitate, si de aici ajunge la siguranța, fiabilitate. Fermitate și fidelitate sunt sensurile substantivului ’emón"h, iar traducătorii sunt unanimi în soluția lor pentru ’Pl ’emón"h, „Dumnezeu credincios”. EmeÖ este unul dintre cuvintele-cheie ale
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Septuaginta și Vulgata l-au tradus cam peste tot cu aletheia, respectiv „veritas” și acest lucru se reflectă și în traducerile în limbi moderne care au pornit de la ele. „Adevărul” este însă, ca și ’ emeÖ, un cuvant polisemantic, cu o sferă oarecum diferită de a acestuia din urmă. Dumnezeu este „adevărat” întrucât e coerent cu sine, ceea ce înseamnă că nu-și retractează cuvintele, își îndeplinește făgăduințele, nu se schimbă, iar omul percepe toate acestea că pe o fidelitate absolută, veșnică, așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
celui viu, de Ierusalimul ceresc s...ț, si de Dumnezeu, Judecătorul tuturor (kritQÎi theÄÎi pántÄn)...” (Evr 12,22-23) Acest nume este referit și la Hristos 257. În Noul Testament, sensul lui kritQÎ, spre deosebire de al echivalentului sau ebraic ŠÄpQ”, este întotdeauna din sfera juridică și niciodată din cea politică. 3.2.1.9. Vrednic de încredere 3.2.1.9.1. alQthes/alQthinós: „adevărat” (SC, Blaj, BVA, G-R, BS); „spune adevărul”/„adevărat”, „Cel ce este adevarat” (C); 8) „verax”, „verus” (Vg); „veridique”/„îl
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
am văzut că Septuaginta traduce ebraicul ’ElohQy ’"men cu theòs ho alQthinós259. Limba ebraica nu are un cuvant specializat pentru „adevăr” și „adevărat”. Aceste idei sunt exprimate de ’ emeÖ și cuvintele înrudite, care înseamnă „fidelitate”260, „autenticitate, realitate”. Țin de sfera credibilității. Vocabulele grecești alQthes, aletheia, alQthinós acoperă și domeniul semantic al familiei lui ’ emeÖ, dar semnifică și conformitatea imaginii mentale cu realitatea, ținând astfel și de sfera cunoașterii 261. Trebuie avut în vedere că autorii Noului Testament au o formă
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
de ’ emeÖ și cuvintele înrudite, care înseamnă „fidelitate”260, „autenticitate, realitate”. Țin de sfera credibilității. Vocabulele grecești alQthes, aletheia, alQthinós acoperă și domeniul semantic al familiei lui ’ emeÖ, dar semnifică și conformitatea imaginii mentale cu realitatea, ținând astfel și de sfera cunoașterii 261. Trebuie avut în vedere că autorii Noului Testament au o formă mentis semita, iar cititorul european, una plămădita de civilizația greco-latină. Traducerea acestor două adjective în contextele de mai sus cu „adevărat” creează enunțuri vagi sau uzate, asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
budapestan și posibilitatea ca, prin intermediul prestărilor de servicii de către civilii repartizați în structurile acestei administrații militare, să-și formeze o oarecare imagine despre situația reală din teritoriile reanexate, să aibă și timp pentru preparative, iar activitățile cele mai dificile din sfera "ordinii" să fie lăsate în seama militarilor. Pregătirile în vederea instalării administrației militare au început încă din vara anului 1940. Deoarece guvernul ungar își făcuse planurile și pentru teritoriile reprimite mai târziu, cunoaștem numiri de militari pentru județele Arad și Timiș
[Corola-publishinghouse/Science/84986_a_85771]
-
găseau, Hlatkay, se referă, deduc, la prezența nyilașistă aparținând extremei drepte. Comandanții administrației locale - în special după centralizarea ierarhiei comandanților din luna octombrie, când toată administrația ajunsese sub conducerea armatei - au fost lăsați singuri, de capul lor; drept urmare, fiecare, în sfera lui de competență, a săvârșit abuzuri de serviciu în serie. Comandantul județului Bihor alungase din teritoriu gospodari români, aduși acolo de puterea de stat a României, pe pământuri confiscate prin reforma agrară de după Primul Război Mondial. Generalul Rajnay (cu de la
[Corola-publishinghouse/Science/84986_a_85771]
-
scrierea lui sunt în grafia limbii române. Literele â și î corespund aceluiași sunet, dar se utilizează după reguli diferite. ,, Ortografia nu reprezintă o simplă chestiune de formă. Nerespectarea ei poate duce la concluzii, la înțelegerea greșită a unui text’’. Sfera de cuprindere a ortografiei s-a lărgit, sistematizarea ei s-a accentuat, astfel încât domeniul în sine a devenit obiect de cercetare științifică. ,, Ortografia poate și trebuie să creeze prima formă de unitate deplină a limbii naționale - în scrisul tuturor vorbitorilor
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]
-
mythos arată că el desemna vorbirea obișnuită: „suită de cuvinte care au un sens, cuvântare, discurs ș...ț, conținut al cuvintelor, părere, intenție, gândire, povestire” (P. Chantraîne, 1974, vol. III, p. 718). La rândul său, cuvântul logos acoperea cam aceleași sfere semantice: În greaca veche, el era folosit cu sensul de „a spune”, „a povesti”, „a explica”, „a expune”, „a raționa” (p. 625). De-a lungul timpului, ambele cuvinte au cunoscut, În limbajul elitelor culturale ale Antichității, diferite glisări semantice, care
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mitul va fi un exponent al necunoașterii cauzelor naturale, al ascunderii acestora sub haina unor povestiri infantile). Pe măsură ce logos-ul se va specializa În denumirea unui discurs bazat pe analiza faptelor și pe construcția argumentelor, mythos-ul va ajunge să preia sferele semantice opuse, rămase libere prin valorizarea și specializarea conceptului de logos. Astfel, „În dialectul atic și În greaca târzie, când logos a ajuns să aibă sensul de «vorbire», mythos a Început să-și restrângă sfera, referindu-se numai la «povestire
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mythos-ul va ajunge să preia sferele semantice opuse, rămase libere prin valorizarea și specializarea conceptului de logos. Astfel, „În dialectul atic și În greaca târzie, când logos a ajuns să aibă sensul de «vorbire», mythos a Început să-și restrângă sfera, referindu-se numai la «povestire» (story)” (J. Fontenrose, 1971, p. 54). „Sensul cuvintelor din această familie a evoluat după Homer: de la valoarea de cuvânt al cărui sens contează, părere, ordine, poveste, s-a trecut la cel de istorisire, mit, fabulă
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
atribuite zeilor În povestirile tradiționale, fapte aflate În profundă contradicție cu o viziune rațională asupra purității lumii divine. Singura cale prin care se putea salva ideea de sacru era renunțarea la narațiunile tradiționale despre zei, mai exact, „excomunicarea” lor din sfera religiosului și plasarea lor Într-o sferă a ficțiunilor (fabricate fie de creatorii din vechime precum Homer, fie de poeții și mitografii contemporani): Marea majoritate a filosofilor, ca și spiritele cultivate, nu Îi criticau atât pe zei, cât se străduiau
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
În profundă contradicție cu o viziune rațională asupra purității lumii divine. Singura cale prin care se putea salva ideea de sacru era renunțarea la narațiunile tradiționale despre zei, mai exact, „excomunicarea” lor din sfera religiosului și plasarea lor Într-o sferă a ficțiunilor (fabricate fie de creatorii din vechime precum Homer, fie de poeții și mitografii contemporani): Marea majoritate a filosofilor, ca și spiritele cultivate, nu Îi criticau atât pe zei, cât se străduiau mai curând să găsească o idee care
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
acestui concept este neclar, deoarece segmentele culturale În care apar „constructe” etichetate drept mituri sunt extrem de eterogene: culturi „exotice” plasate pe toate meridianele planetei, culturi „antice” de mult dispărute, culturi folclorice de o mare varietate, culturi populare În continuă transformare, sfera industriilor culturale (filmul, televiziunea, presa scrisă, sistemul publicitar, muzica etc.), literatura și artele „Înalte” etc.; c) investigarea acestor forme culturale s-a făcut din perspective teoretice și metodologice variate precum istoria, lingvistica, psihanaliza, folcloristica, filosofia, sociologia, antropologia, științele politice, studiul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
a gândit probabil și etnograful, care l-a Întrebat imediat pe Yellowman: „Atunci de ce este spusă povestea și adulților?”. Răspunsul indianului - „Pentru că prin povestire totul devine posibil” - elimină orice șansă a unei „raționalizări” moderne și plasează atitudinea despre mit În sfera ambivalențelor specifice uzajului din societățile În care mitul este activ: Povestirile despre coiot nu sunt simplu divertisment. Ele sunt construite În mod conștient În așa fel Încât să ofere o intrigă atractivă, care poate funcționa ca o poartă către considerații
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
literatura cultă, se dovedesc a fi Înșelătoare sau cel puțin irelevante (B. Toelken, 1965, pp. 155-156). Pe de altă parte, pentru a identifica notele distinctive care separă mitul de restul narațiunilor, un alt grup de cercetători, venind mai ales din sfera mitologiei comparate și tributari modelelor de analiză din literatura cultă, s-a concentrat asupra deosebirilor de conținut și de mijloace expresive. Această perspectivă corespunde axiomelor din teoria genurilor literare, axiome care, Încă din Antichitate, defineau granițele dintre genuri prin prezența
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
1989, p. 64; J. Maisonneuve, 1988, p. 7; R. Schechner, 1993, p. 228). În cadrul științelor sociale, termenul ritual se aplică unor serii deosebit de variate de manifestări: obișnuințe, datini (obiceiuri), protocoale de comunicare, etichete, convivialități, performanțe (teatralizări), ceremonii etc. Dacă restrângem sfera de investigare numai la zona ultimei categorii, studiate În mod privilegiat de antropologia culturală, constatăm că avem de a face cu alte serii de fenomene și de terminologii: magie, tabuuri, sacrificii, ofrande, rugăciuni, rituri de inițiere, rituri de trecere (ale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Schemele de clasificare propuse de antropologi au Încercat să depășească această eterogenitate, nu o dată dezarmantă, a manifestărilor rituale și să grupeze diferitele tipuri de ritualuri În jurul unor axe cu valoare generalizatoare. Aceste eforturi pot fi organizate În jurul a două mari sfere tematice: a) stabilirea speciilor și subspeciilor de ritualuri; b) stabilirea unor categorii integratoare, cu o putere de generalizare mai mare, capabile să explice prin aceasta specificul acțiunilor rituale. Antropologii lucrează cu mai multe subclase de ritualuri, considerate autonome În plan
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
noțiuni ca perfect sinonime, au existat și voci care au susținut necesitatea unei diferențieri conceptuale. B. Alexander (1987, vol. III, p. 179) susține că distincțiile dintre cele două concepte se Întemeiază fie pe obiectul manifestării (riturile sunt mai legate de sfera religiosului, ceremoniile de aceea a laicității), fie pe funcția manifestării (riturile implică și contestarea ordinii, ceremoniile sunt mai ales conservatoare). Cea mai cunoscută pledoarie pentru prima idee aparține antropologului englez Max Gluckman (1977), care susține că termenul ritual ar trebui
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de identificarea subclaselor interne, cât de sesizarea relației dintre aceste fenomene și alte manifestări sociale. În formularea lui Gilbert Lewis (1980), unele teorii despre rit accentuează diferențele dintre acesta și alte fenomene sociale, iar altele scot În evidență congruența dintre sfera ceremonială și alte forme de acțiune umană. Această ultimă tendință este justificată și de Încercările de evitare a capcanelor unor distincții, clasificări și terminologii considerate - fie din pricina folosirii excesive, fie din pricina controverselor - mai puțin elocvente. Astfel, unii antropologi au Încercat
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
fenomenele naturale și sociale au loc În urma luptelor dintre forțele oculte, În care normalitatea este rezultatul echilibrului dat de numeroase și variate acțiuni magice, opuse, dar, În ansamblu, oarecum egale. Ceea ce Înseamnă că nimeni și nimic nu poate ieși din sfera acțiunii vrăjitorești și că nu există răgaz În ceea ce privește aceste acte - ele trebuie efectuate, reluate și regenerate pentru a face față altor acte simultane (nu neapărat adversative) și pentru a asigura perpetuarea statutului individului, colectivității și naturii În ansamblul ei. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]