4,932 matches
-
bine, și-și sorbi mai departe vinul. ― Dar asta nu se poate Întâmpla, așa-i? vru să știe Desdemona, brusc Îngrijorată. Numai că doctorul Philobosian era greu de oprit. ― Mai e o poveste despre o femeie care a atins o broască râioasă În timp ce făcea dragoste. Bebelușul ei a ieșit cu ochii bulbucați și acoperit de negi. ― Astea-s dintr-o carte pe care-ai citit-o? Vocea Desdemonei era tensionată. ― Majoritatea sunt din cartea lui Paré, Despre monștri și minuni. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Încerca să reconstituie evenimentele. Se Întoarse pe-o parte. Făcu o momâie din perne care să-l Întruchipeze pe Lefty și-o făcu să-i apese spatele. Se uită prin cameră. Nu avea nici un portret pe pereți. Nu atinsese nici o broască râioasă. ― Ce-am văzut? se Întrebă. Numai peretele. Dar nu era singura chinuită de neliniști. Cu Îndrăzneală acum și negând oficial veridicitatea lucrurilor pe care mă pregătesc să vi le spun - căci dintre toți actorii din Epidaurul meu din Vestul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
familia Stephanides. Mai Întâi Lefty. Încă activ, În ciuda urmelor infarctului, cu o cămașă albă, scrobită și cu pantaloni cadrilați, scrie ceva pe tăbliță și apoi o arată: „Christos Anesti.“ Desdemona stă vizavi de el, cu proteza ei, arătând ca o broască țestoasă care mușcă. În această filmare de familie denumită „Paști ’62“ mama mea mai avea doi ani până să Împlinească patruzeci. Labele de gâscă din jurul ochilor sunt un motiv În plus (În afară de reflectoare) pentru care Își ține o mână peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
De ce nu vă duceți sus, fetelor? Ne-am dus. În dormitorul ei, Clementine s-a cocoțat pe un cal de lemn. Următoarele trei minute l-a călărit fără să scoată vreun cuvânt. Apoi s-a dat jos brusc. ― Aveam o broască țestoasă, dar a evadat. ― Chiar așa? ― Mama spune că ar putea supraviețui dacă a reușit să ajungă afară. ― Probabil c-a murit, am spus eu. Clementine primi replica fără să crâcnească. Veni lângă mine și-și Întinse brațul pe lângă al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se scufundă În tăcere când buzele supereducate, de opt ani, ale Clementinei le Întâlnesc pe ale mele. Și apoi, undeva sub toate acestea, inima mea reacționând. Nu chiar o zbatere. Nici măcar un salt. Ci un fel de clipocit, ca o broască sărind de pe un mal noroios. Inima mea, acea creatură amfibie, s-a micșorat În acel moment Între două elemente: unul era emoția, celălalt teama. Încercam să fiu atentă. Încercam să fiu stăpână pe situație. Dar Clementine mi-o luase cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
tatăl meu se Îmbrăcase deosebit de atent. În spatele aparenței de calm, Milton era copleșit de o senzație neobișnuită de groază, așa că se blindase cu hainele sale cele mai impunătoare: peste corpul rotofei un costum dungat de culoarea cărbunelui, În jurul gușei de broască o cravată Countess Mara, iar În butonierele de la mâneci butonii săi „norocoși“, cu măști de dramă grecească. Ca și lampa noastră de veghe cu Acropolele, butonii proveneau de la magazinul de suveniruri al lui Jackie Halas din Greektown. Milton Îi purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de grohăielile și șuierăturile din cabine. Urina băltea Întotdeauna pe jos. Bucăți de hârtie igienică mânjită erau lipite de closete. Când intrai Într-o cabină, cel mai adesea te Întâmpina o problemă de canalizare, un flux maroniu, o supă de broaște moarte. Și când mă gândesc că pe vremuri Îmi avusesem refugiul Într-o cabină de toaletă! Acum se terminase totul. Mi-am dat seama de la prima vedere că toaletele bărbaților, spre deosebire de cele ale femeilor, nu ofereau pic de confort. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de culoarea vomei, mingi descentrate, roșii cu buline albe, un fel de cărucioare de tablă pictată trase de căluți tot de tablă... Pe tejghea țopăiau mereu câteva jucării mecanice, extrem de primitive, din aceeași universală tablă: crocodili care clămpăneau din fălci, broaște și cocoși cu cheiță, buburuze mari cât pumnul... Mori de vânt din tablă vopsită roteau aripi de tablă vopsită. Carusele de tablă, până și peștișori de tablă în false acvarii. Mă alegeam de acolo, mai mereu, cu câte o bîzdîganie
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cu ceva scris pe ea și cu animalul respectiv desenat naiv, având un zâmbet larg pe chip. Acasă nu mă lăsam până nu rupeam arcul din primele minute. Roteam de cheiță în dușmănie, strâmbam piciorușele de tablă ale găinii sau broaștei, sau ce era, în speranța că va țopăi ceva mai mult data viitoare. Picioarele se blocau, mă enervam, dădeam cu jucăria de pământ, jucam fotbal cu ea... Când nu mai era bună chiar de nimic (și după ce-mi luam
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
început. Procedam barbar, prin încercare și eroare. Sigur, vedeam micile agrafe de tablă prin care cele două jumătăți erau îmbinate, dar nu mă ducea capul să le desfac câte una, și nici n-aveam răbdare. Luam ciocanul și-i trăgeam broaștei la cap până o strâmbam cu totul. Din loc în loc se căscau atunci goluri între jumătățile carcasei. Băgăm degetele, riscând să mă tai în tablă, și trăgeam cât puteam, până când cel mai deștept ceda. Acesta era mereu animalul. Scoteam atunci
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
amic, poet și el: "Fii atent, am trecut ieri pe la Casa Scriitorilor și era acolo cutare, și te-njura, și-și număra voturile. 61 Zicea că de fapt tu nici nu ești poet, că te-a umflat Manolescu ca pe broasca lui La Fontaine, dar că degeaba, nu ai substanță, nu ai nimic. Că, de fapt, tu ești un parodist, cel mult un ins care folosește limbajul generației lui Nichita Stănescu, fără nimic înnoitor. Iți recunoștea o oarecare dexteritate, dar spunea
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
se cuvine să fie în alegorii) este un Crist ratat, un înger al cruzimii, într-o cetate semi-medievală, semibudistă, pe un fundal muzical de templu asiatic, el organizează spectacole demente: se lasă devorat de furnici, se autocrucifi-că, aruncă în aer broaște și cameleoni îmbrăcați în armuri, ordonă împușcarea, la zid, a zeci de tineri, din rănile cărora își iau zborul păsări colibri. Alterego-ul său este un oribil pitic mutilat de ambele mâini, pe care îl poartă mereu pe brațe. Peste corpul
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Întrebă David curios. — „Pariază totul pe dragoste, dacă ești un om adevărat“. — Cum ți-a răspuns la Întrebare? Întrebă Diane. Ce spunea? — Nu te rușina... o Îndemnă Paul. — Spunea, răspunse Kitty timid, ei bine, spunea ceva de genul ăsta. Unei broaște care nu și-a părăsit niciodată iazul, oceanul i se pare un pariu riscant. Asta Înseamnă să renunțe la siguranța, la cunoștințele asupra lumii sale, la recunoașterea de care se bucură acolo! Broasca din ocean doar clatină din cap. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
bine, spunea ceva de genul ăsta. Unei broaște care nu și-a părăsit niciodată iazul, oceanul i se pare un pariu riscant. Asta Înseamnă să renunțe la siguranța, la cunoștințele asupra lumii sale, la recunoașterea de care se bucură acolo! Broasca din ocean doar clatină din cap. Nu Îi poate spune cum e, dar Într-o zi o va duce acolo. Kitty Îi lămuri apoi care era răspunsul pe care Îl căuta: eu eram broasca ce trebuia să-și părăsească iazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
recunoașterea de care se bucură acolo! Broasca din ocean doar clatină din cap. Nu Îi poate spune cum e, dar Într-o zi o va duce acolo. Kitty Îi lămuri apoi care era răspunsul pe care Îl căuta: eu eram broasca ce trebuia să-și părăsească iazul, căsnicia mea adică, și să se Încumete să pornească În acea călătorie primejdioasă spre ocean, spre necunoscut, oricât de greu i-ar fi fost. Și, din fericire, asta am și făcut. — Ce poveste frumoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
nostru nu era nici cor, nici hărmălaie, nici vuiet, erau 49.998 de declarații de dragoste suprapuse. Acolo juca Rapid. Atât. Adversarul nu exista, mai ales că echipele din B, în seria a II-a, erau pricăjite și verzi ca broaștele, încât toată lumea aștepta să fie înghițite de șarpe. După ce fluiera arbitrul și după ce mingea începea să se învârtă, conta doar cum mânuiau instrumentele lăutarii din teren. Dacă Nae Manea avea chef să ciupă corzile viorii pe extrema stângă, dacă piticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
simplu, cu mărinimie (fiindcă până la urmă pacea are un preț), iar eu le-am luat, am suit iute la etajul patru și m-am apucat să lovesc cu putere în toc, acolo unde bănuiam că trebuie să fie limba de la broască. Eram concentrat, înfipsesem dalta în lemn și izbeam cu ciocanul, zgomotul era asurzitor, casa scării vuia ca o hală industrială, când, deodată, în plină străduință a mea de-a vedea încuietoarea cedând, s-a petrecut un lucru neașteptat, am auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
de a face act de prezență la birou. Mergea la pas domol, de promenadă, savurând cu plăcere aerul curat de primăvară. Briza mării genera un parfum sensibil, vestitor al zilelor pline de farmec și poezie ce vor urma. În dreptul barului „Broasca de Aur”, Încetini pașii. Aici, În urmă cu câteva seri, cunoscuse o fată destul de tânără - ajutor de ospătar - după care Îi cam pulsa inima. Este adevărat, fata nu-i lasase nici o speranță, dar, cu o mică insistență,cine știe...? Tony
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
noului restaurant Amfora, care fusese dat În exploatare după plecarea lui În afara țării. În general, toate noile construcții din jurul pieții nu aveau mai mult de zece ani de existență și afișa o altă față cartierului, unde până mai ieri cântau broaștele iar câinii vagabonzi aveau În custodie Împrejurimile. Descărcară bagajele, iar șoferul Îi ajută să le depoziteze În holul de la intrarea clădirei.Printr-un mic calcul, Tony Pavone făcu o comparație: Din capitala greciei avionul parcurse distanța În două ore, În timp ce
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
lipsă era total incapabilă de a face ceva atît de Îndrăzneț ca a arăta ceva - că sînt o ființă total lipsită de fibră morală. Și mi s-a părut că ochii negri și bulbucați Îmi dau un aer revoltător, de broască. Ce s-o mai lungesc, era un chip schimbător și mincinos, care nu-ți inspira cîtuși de puțin Încredere, era chipul unei ființe josnice, total lipsite de caracter. Firmin viermele. Însă amănuntele - lipsa bărbiei, nas ascuțit, dinți galbeni etc - nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
de perspectiva că aș putea pierde ceva din ce se petrece dedesubt. De două ori, am fost atît de obosit noaptea Încît am adormit pe o carte și de fiecare dată m-am trezit tresărind la auzul cheii răsucite În broască - Norman deschidea prăvălia -, și abia am avut timp să dispar, la mustață, În Gaura de șobolan. Și odată, moțăind În post, a fost cît p-aci să cad din Balon. Din Balon Îl zărisem pentru prima oară pe Norman, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
din interiorul coperților și nu, ferească...!, pentru alte chestiuni „arzătoare“ de pe-acolo. Drept urmare, având un public care „condamnă“ violența cu mânie proletară, dar care stă pironit în fața Știrilor de la ora 5, televiziunile românești reacționează la stimuli mai ceva ca broasca la disecție: ele difuzează, zilnic, cam o oră de agresiuni verbale sau fizice în jurnale. Povestea cea mai elocventă, care arată succesul acestui trend, este cea a emisiunilor pentru copii. Un studiu comandat la începutul anului de Consiliul Național al
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
Puseseră bani și își luaseră niște coniac, pe care-l făceau acum poștă vorbind despre gagici, care e mai mișto, ce țîțoance are Mălina, ce curișor are Mariana, ce bună e aia mică și rânjită... "Mică, mică, da' ridică..." Și broasca e mică, da' cască gura mare..." Deja un lungan de la Lazăr devenise idolul tuturor gagicilor. Ai noștri îl înjurau admirativ: "Bă, l-ai văzut, al dracului, ce le strânge la dans, și cu mâinile mereu gata să le bage-n
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
de elefanți și de inorogi, clipeam din ochi, înghesuit de peste tot, și 138 continuam să le strig în față versuri absurde: "Să ne coborâm în rîpa/Care-i Dumnezeu când cască/ Să ne scufundăm în lacul/Cu mătăsuri verzi de broască..." Riff-urile de chitară explodau ca artificiile pe deasupra, frigul mirosea a sudoare, înghesuiala trecea în singurătate și singură ta tea-n înghesuială. Fața-mi era toată de lemn, cu ochii ca două găuri prin care culoarea curgea direct în creier, se
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
my life!“, zice Bart epuizat. „This is the worst day of your life so far!“, îi răspunde neutru Homer, ca și cum i-ar da ora exactă. Filmul-catastrofă are, în sfârșit, o replică pe măsură. Atunci când scriam despre prietenia dintre o bătrână broască țestoasă și un pui de hipopotam, prietenie care a făcut turul lumii pe Internet, însoțită de unul dintre cele mai frumoase mesaje umanitare auzite vreodată - „Save the Earth! The only planet with chocolate... “ -, ei bine, uitasem de familia Simpson. Deci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]