6,425 matches
-
de lumini și sunete"173. Similar, luptele de pe Pămînt apar aici "sub formă de fulgere și tunete. Devakhanul nu ne desparte de pămînt, dar ni-l arată că din exterior", "Devakhanul este o școală [...] unde totul se străduiește să transmute chinurile în bucurii, căderile în noi avînturi, moartea într-o înviere"174. Blake: "Războaiele omului [...] în Marea Veșnicie/ Se-arată-n jur în Sferele De-Afară ale Vietii Vizionare"175. Creația este astfel o școală instituită de Dumnezeu în drumul ființelor spre veșnică
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
iadul care, după cum spune Lovinescu, dincolo de fundul sau este continuă tendința descendentă 200, idee pe care o întîlnim la Blake în conceptul de "Moarte Veșnică", adică Spectrul (Năluca) (celor patru Zoa201), dar și la Böhme: iadul este o continuă descensiune: "chinul devine din ce in ce mai mare [...] vîlvătăile iadului se aprind și mai tare și grozăvia crește"202. Conform și Apocalipsei: "și fumul chinului lor suie în sus în vecii vecilor" (Apoc. 14, 11). Căderea lui Enion determina o rupere dramatică de echilibru înăuntrul
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
în conceptul de "Moarte Veșnică", adică Spectrul (Năluca) (celor patru Zoa201), dar și la Böhme: iadul este o continuă descensiune: "chinul devine din ce in ce mai mare [...] vîlvătăile iadului se aprind și mai tare și grozăvia crește"202. Conform și Apocalipsei: "și fumul chinului lor suie în sus în vecii vecilor" (Apoc. 14, 11). Căderea lui Enion determina o rupere dramatică de echilibru înăuntrul divinității, fiindcă Enion, căzînd, îl lipsește și pe Tharmas de Ierusalim, i.e. emanația (lui Albion) care personifica libertatea spirituală, infinită
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
și caută manifestarea, fiind cădere în necesitate din libertatea iubirii. Enion spune: "Pierdută-i toată Dragostea: urmează Groază, si Ură-n loc de Dragoste,/ Și-aspre chemări la Datorie și Dreptate în loc de Libertate"204. Manifestarea are misiunea de a elibera chinul dinăuntrul divinității: "Timpul e milă Veșniciei; fără a Timpului iuțime,/ Care e cel mai iute dintre toate cîte sînt, toate-ar fi fost durere veșnică"205. Astfel, întîi este creată Beula, un tărîm blînd, plăcut, "Univers lunar", feminin, pur. Este
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
un efect răscumpărător 279. Spațiul contribuie astfel la operă de mîntuire, își dezvăluie sensul ca spațiu de răi, răscumpărat, aflat în infinită și perpetua stare de fericire. Tharmas este desăvîrșit: se află în stare de cataclism, căci spune: "în Veșnic chin Trăiesc"280. Lovinescu: "un om desăvîrșit e în stare permanentă de cataclism"281. Tharmas se află în "stare de identitate"282, de perpetua "fulgurațiune", căutînd neîncetat moartea, dar negăsind-o. El ține de lumea incomensurabilului, indescifrabil în misterul sau. El
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
căderea să, căci Blake spune: "[Los] se temea acum de Moartea cea de Veci și de supremă Stingere:/ El Golgonooza o zidi pe Lacul lui Udan Adan./ Și pe Hotarul Transparenței apoi zidi Luban-ul./ Tharmas Temelia așeza și Los cu chin grozav isprăvi zidirea"298. Scopul construirii Orașului Golgonooza este, așadar, mîntuirea ce nu se poate împlini decît printr-o cuprindere a întregii realități: se pornește din chiar inima căderii Udan Adan unde se află sălașul Satanei, prin urmare se construiește
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
female & [END OF ADDITIONAL FRAGMENTS] CEI PATRU ZOA Scris și Revizuit 1795-1804 Datat 1797 [Titlu, prima formă] VALA SAU Moartea și Judecată Omului Străvechi UN VIS de Nouă Nopți de William Blake 1797 [Titlu, forma a doua] Cei patru Zoa Chinurile Iubirii și Geloziei în Moartea și Judecată Albionului Omul cel Străvechi Odihnă înainte de Truda "Căci noi n'avem de luptat împotriva cărnii și sîngelui, ci împotriva căpeteniilor, împotriva domniilor, împotriva stăpînitorilor întunerecului acestui veac, împotriva duhurilor răutății cari sînt în
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Enion, tu însăți ești o rădăcină-n iad crescînd, 55 Deși așa ceresc de frumoasă, încît să mă duci la pieire. Uneori cred că ești o floare ce se-ntinde, Alteori cred că ești un fruct ieșind din mugur În chin grozav și suferința; și sînt ca un atom, Un Nimic, lăsat în întuneric; și totuși sînt o identitate: 60 Doresc și simt și plîng și gem. Ah, groaznic! groaznic!" În Rai Femeile trec iarnă dormind în valuri moi de borangic
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
cap el și-l pleca, 70 Și întinzîndu-și sfîntă mînă-n vastu-adînc sublim, Întoarse roată cercul Sorții cu lacrimi și amar suspin Și zise: "Revino, O rătăcitoareo, cînd ziua Norilor sfîrși-se-va." Astfel zicînd, căzu în mare, un leș alb palid. În chin căzu și curse prin Pînză ei cea diafana, 75 Spectru-i8 ieșindu-i din picioare în vîlvătăi de foc. Scoase afară-n aprig chin de ale ei iubite degete, ea numărắ fiece nerv, Fiece vină și limfatic vas9, trecîndu-le prin Pînza-i
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Revino, O rătăcitoareo, cînd ziua Norilor sfîrși-se-va." Astfel zicînd, căzu în mare, un leș alb palid. În chin căzu și curse prin Pînză ei cea diafana, 75 Spectru-i8 ieșindu-i din picioare în vîlvătăi de foc. Scoase afară-n aprig chin de ale ei iubite degete, ea numărắ fiece nerv, Fiece vină și limfatic vas9, trecîndu-le prin Pînza-i de teroare. Înfricoșata și bînd lacrimi de durere Ea tremurînd țesu nouă zile și nopți, fără somn; hrană-i erau lacrimile. 80 Uimită
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Este Al Meu, si într-acolo mergi cînd cu o-Înțepătură-a limbii mele Înveninata te rostogolești spre înăuntru la locul cel din care eu ieșit-am15". 150 Tremurînd, ea răspunse: "De ce m-am născut, si ce sînt eu? Tristețe și frica, viu chin și despuiata Victima. [Gînditu-m-am să țes un Acoperămînt pentru Păcatele-mi în fața mîniei lui Tharmas.] [Cercetînd păcatele lui Tharmas curînd pe ale mele le-am găsit. O, nu ma ucide! tu esti mînia lui în Amăgire întrupata.] 155 L-am
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
luminoși se destrămau, topiți de milă și de dragoste. Și-atuncea ei departe rătăcit-au, în van îi caută: Plîngînd orbită, poticnindu-se, ea îi urma pe stînci și munți, Căpătînd iarăși chip de om din cel de Spectru în chinurile dragostei de mamă. Ingrați ei rătăceau, disprețuind-o, trăgînd spectrala-i Viața, 210 Departe și departe respingînd-o printr-o teribilă putere de aruncare-n Neființă, în jur rotindu-se-n întunecată disperare Și viața cea spectrala trăgînd-o înăuntru cu-orgoliu
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Foalele înnourate, la fel ca Miazăziua, Răsăritul și cu groaznicul Apus, 70 Și-n asta vreme plugul cel de fier tăié grozavnicele brazde-n Ulro, sub Beula, unde cei morți Noapte și Zi se tînguiesc. Luváh fu aruncat într-ale chinului Cuptoare și pecetluit, Iar Vala-n crudă desfătare hrăni cuptoarele cu foc. Severul Urizen privi, de nevoință-mpins să țină 75 Nefasta zi departe, de n-ar putea din întîmplare cu o putere oțelita Să iși alunge disperarea; îndurerat și-nfricoșat
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Căința. El Spiritele Bărbătești le alungắ departe de Ahania, 210 Și ea toate Femeile le alungắ de el departe. Los se înveseli, si Enitharmon rîse, zicînd, "Să mergem jos și Să vedem această truda și tristețe". Merseră jos să vadă chinurile Valei și-ale lui Lúvah chinuri, să-și tragă înăuntru desfătările. Și Vala că o umbră adesea-i apărea lui Urizen. 215 Regele Luminii o privi cum se jelea printre cuptoarele de Cărămidă, noapte și zi Silită printre focuri să
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
departe de Ahania, 210 Și ea toate Femeile le alungắ de el departe. Los se înveseli, si Enitharmon rîse, zicînd, "Să mergem jos și Să vedem această truda și tristețe". Merseră jos să vadă chinurile Valei și-ale lui Lúvah chinuri, să-și tragă înăuntru desfătările. Și Vala că o umbră adesea-i apărea lui Urizen. 215 Regele Luminii o privi cum se jelea printre cuptoarele de Cărămidă, noapte și zi Silită printre focuri să trudească; glasul ei tînguios Se-aude-atunci cînd
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
nu pot cei care cîndva iubit-au Iubirea lor vreodată să o uite? Iubirea și mînia sînt oare-aceeași patimă? în mine ele-s una. Cei ce iubesc sînt oare precum acei care-au murit, din moarte înviați, 20 Nemuritori în chin nemuritor, spre-a nu fi izbăviți nicicînd? Nu-i cu putință oare că cineva din moarte înviat Să moară? Cînd deznădejdea-ntunecată mă cuprinde, nu pot În mare să m-afund și de uitare-nvăluit să dorm? Ah, Enion, Slutita văd
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Reînnoiește-aceste ruinate suflete de Oameni prin Pămînt, Mare, Văzduh și Vîlvătaie 121, Spre a se risipi în nesfîrșit dezmăț, reînnoiește pe cei ce îi voi pierde. Poate că Enion din nou va lua vreo iluzorie înfățișare mică Să-mi ușureze chinurile inimii și să redea lui Tharmas de liniște un dram". Los răspunse în furibunda să mîndrie, din par scîntei ieșindu-i: 35 "Pînă aici veni-vei, dar mai departe nu; aici se-opresc mîndrele-ți valuri. Noi prin puterea noastră necuprinsa
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Pradă vei cădea tuturor demonilor mei ai deznădejdii și speranței". Văzînd pe Enitharmon, al lui Urthona Spectru chipul sau de nor Și-l răsuci, temîndu-se de gelozie, si mormăind tunete aspre Și bezne-n jur zvîrlind, acestfel își rosti grozavnicele chinuri ale inimii: "Tharmas, te știu: cum ne-am schimbat, și frumusețea ni s-a stins! 80 Și totuși te știu încă, deși în asta groaznică ruină cufundat. Tu, cîndva cel mai blînd fíu al cerului, acum te-ai prefăcut în
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
nemuritoru-ncătușat, plin de durere ridicîndu-se, Îngrozitoare cazne îndurắ, pîna ce-o bolta, sălbatică, pletoasa, i-a-nchis Fîntînă gîndurilor într-o sfera. Într-un oribil somn cu vise, ca lanțul cu verigi, O vastă șira a spinării se zvîrcoli în chin pe vînt, 220 Dînd coaste-ndurerate, precum o Peșteră care se pleacă, Si înghețat-au oase țări peste toți nervii săi ai bucuriei. O primă vîrstă trecu, o groaznică durere. Din Peșterile îmbinatei sale sire a spinării, cu-nfricoșare căzu jos
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
creier dădu ramuri [În jurul ramurilor inimii] În înălțimi în două sfere mici ce se-ascundeau în două peșteri mici, 230 Cu grijă ascunzîndu-se de vînt; ochii-i priviră adîncimea, Si o a treia vîrstă se-ncheié, o groaznică durere. Ale nădejdii chinuri începură; în suferință grea sforțîndu-se, luptîndu-se, Două Urechi în volute-apropiate de pe sub sferele vederii sale Ieșiră-afară răsucindu-se-n spirale și cum creșteau se împietriră. Și o a Patra 235 Vîrstă se sfîrși și-o groaznică durere. Bolnave-n cruntă suferință
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
O peșteră flămînda, rîvnitoare. De-aici gîtleju-i se nalta Croit aidoma unui canal; apoi, precum o roșie văpaie, o limbă-a foamei Și a setei se ivi, si o a șasea vîrstă se-ncheié, de groaznică durere. Turbat și-înăbușit de chin, el brațul drept și-l aruncắ spre miazănoapte, Si brațul stîng spre miazăzi, țîșnind afar' adînc îndurerat, 245 Și tremurînd picioarele-i călcară-abisul cel de jos, urlînd și îngrozindu-se, Si o a șaptea vîrstă se sfîrși și-o groaznică
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Întinde-ți arcul, Vala! dintr-ale iadului adîncuri negrul tău arc întinde-l, Si coardă fă-o să vibreze la urletele noastre; și lasă-ți negrele săgeți În Cer să cînte cum cîndva cîntat-au pe-ale Luminii dealuri Cînd plîns-a-n chinul tainicei dureri Urthona-ntunecatul: El plînse și se dezbinắ și-ntunecosul cap și-l așeza 55 Pe Stîncă Veșniciei jos pe bezne-ale străfundului, De negre vînturi sfîșiat și de torente ne-ncetate de foc mistuitor, Si fiii săi cei înfocați în pieptul
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
-ntunecoasă temere profetica, 75 Fiindcă se temea acum de Moartea cea de Veci și de supremă Stingere: El Golgonooza o zidi132 pe Lacul lui Udan Adan. Și pe Hotarul Transparenței 133 apoi zidi Luban-ul134. Tharmas Temelia așeza și Los cu chin grozav isprăvi zidirea. Însă cînd paisprezece veri și ierni și-au fost sfîrșit rotirea peste 80 Solemnul lor sălaș, Los privi rumenul băiat Îmbrățișîndu-și luminoasă mama, si văzu focuri răutăcioase În ochii săi cei tineri, limpede-nțelegînd că Orc puse la
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
tăié, dar dimineața următoare alt brîu urmează-n Jurul sînului să-i crească. În fiecare zi-l privea pe-nvăpăiatul tînăr, Tăcînd înfricoșat, și-obrajii săi nemuritori păliră că atinși de moarte, Pînă ce multe dimineți și multe nopți trecură-n chin cumplit Dînd naștere-unui brîu în zi și-n noapte sfîșiindu-l. 90 Brîul pe timp de zi lua naștere, pe timp de noapte era în două rupt, Căzînd pe stîncă jos, un lanț de fier verigă cu verigă ferecat. Enitharmón privi
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
zi lua naștere, pe timp de noapte era în două rupt, Căzînd pe stîncă jos, un lanț de fier verigă cu verigă ferecat. Enitharmón privi însîngeratul lanț al nopților și zilelor Stînd aninat de sînul lui Los, si cum în chin sfredelitor Mergea în fiecare dimineață la muncile-i cu-ntunecatul spectru, 95 Numitu-l-au Lanțul Geloziei. Los suferințele-i acum lui Enithármon Începu să le destăinuie, fiindcă nu-și putea ascunde Aspră să urgie. El prinse pruncu-n mîinile-i nemuritoare, În timp ce Enithármon
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]