4,258 matches
-
ea, privindu-l cu drag. Ești un om bun. Pe Henry, complimentul Îl făcu să roșească. — Zău așa, Fenimore, așa un... așa un gest de politețe banală nu merită atâta... atâta... — Nu mă refeream doar la bagaje. Ai fost tare drăguț, tare atent În zilele acestea din urmă. Îți sunt recunoscătoare. Am făcut-o cu plăcere, Fenimore dragă. — Detest despărțirile, zise ea. Gara era plină de abur, fum și lumină difuză, ca unul din tablourile impresioniste pe care le văzuseră cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de model pentru Trilby. Se cunoscuseră În Malines, unde locuia Du Maurier după ce suferise desprinderea de retină. Era fiica În vârstă de șaptesprezece ani a unui tutungiu care murise de curând și se ocupa de prăvălie Împreună cu mama ei. Era drăguță, cu ochi albaștri și păr des, castaniu și ondulat, și o siluetă „de o elasticitate neobișnuită“; iar „sufletul Îi era cufundat În Însăși esența trylbismului“, prin care Moscheles părea că vrea să definească libertatea În purtări, neconvențională, neintenționată, manifestată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dincolo de prag. Își amintea perfect felul În care străbătuse locuința ca Într-un vis, pentru că Încăperile se suprapuneau atât de absolut peste dorințele sale vagi privind dimensiunile și așezarea: holul frumos, pătrat; salonul intim din stânga, cu deschidere spre grădină, salonașul drăguț din dreapta, pe care Îl alocă imediat ca Încăpere de corespondență pentru oaspeți, scara În arc de cerc, care ducea către Salonul Verde (botezat astfel după lambriurile vopsite), luminoasă și aerisită, din care, pe o fereastră, se vedea grădina și, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
că sunt nesinceră și astfel le țineam departe de inima mea. E drept că-mi și alegeam companiile persoane mai mult indiferente față de persoana mea și care își purtau singure de grijă. Și mă țineam la distanță de tipii prea drăguți, ca de pildă Emilian. După ce dansasem o melodie, ne întorsesem la grup, însă eu mă scuzai și plecai să vorbesc cu o prietenă pe care o zărisem în salon. Emilie! Ah, Irin, ce plăcere să te văd aici. Adi, Mireille
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
că mi-ai spus. Ei, și nu te duci? -Nu cred... E timpul să plec. Îmi pare rău că nu accepți nici un fel de ajutor. Sincer. La revedere. La revedere, și mersi pentru că te-ai oferit să mă ajuți. Era drăguță Amanda asta. Poate prea drăguță. Nu se purta ca înainte. Din cauza acelui sentiment aiurea. Ar fi vroit s-o invite să mai rămână. I-ar fi plăcut și nu numai starea lui proastă 1-a împiedicat, ci și o tresărire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
și nu te duci? -Nu cred... E timpul să plec. Îmi pare rău că nu accepți nici un fel de ajutor. Sincer. La revedere. La revedere, și mersi pentru că te-ai oferit să mă ajuți. Era drăguță Amanda asta. Poate prea drăguță. Nu se purta ca înainte. Din cauza acelui sentiment aiurea. Ar fi vroit s-o invite să mai rămână. I-ar fi plăcut și nu numai starea lui proastă 1-a împiedicat, ci și o tresărire. Semăna cu teama, dar era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Dumnezeule! Cum de n-am văzut? Stai jos, vin imediat. Îi șterse dâra de sânge și îi bandajă rana. E mai bine? Da. Mult mai bine. Ar trebui să chemăm un doctor, ceva. Nici gând. Sigur? Mai întâi, ar fi drăguț să-mi mai aduci o cană. Vrei? Când se întoarse Doru, Amanda plecase. O parte din el se simți ușurată. Cât timp fusese aici el se comportă că un om normal. Poate prea normal. Era momentul să își rezolve treburile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
seară, tandrețe și distracții) Îl întâlnesc în tren. Este noapte și liniște în vagonul de clasa I (însă cu aspect de clasa a II-a). Suntem aproape singuri în compartimentul de șase locuri. Primă dată când îl privesc îl consider drăguț, însă îl remarc cu adevărat câteva momente măi târziu, când mă chinui să fixez geamul intr-o anumita poziție, și el mă ajută. Ne înțelegem prin semne deoarece el este străin, din Ucraina. Măi schimbăm câteva vorbe, la inițiativa lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Unde mă duci? Taci și urcă. Pe drum îmi spune: După ce vor fi publicate toate lucrurile, poate te las să pleci. Ne oprim la o cafenea pe autostradă. Mă uit la el. Se uită la mine și zâmbește. E inteligent, drăguț, plin de viață și are o forță interioară împletită cu curaj și demnitate. Și mai știu acum că știe să se oprească la timp. Situația este încordată, însă există și un anume spirit care să o atenueze. După ce plecăm de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
pentru mine. Pentru că vreau, și eu vreau atât de rar. Când îl văd tocmai și-a stins țigara. A aruncat-o și a strivit-o cu piciorul. Mă vede și îmi zâmbește. Sincer pentru mine, dar și provocator, satisfăcut. E drăguț, fain, însă în același timp periculos. Ochii îi sticlesc. E un criminal. A ucis mai multe persoane și a ținut să știu înainte de a veni. Mă apropii de el. Nu ai făcut nici o prostie? Pentru că dacă te crezi în siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
chiar parteneri. Nu știu, nu e urâtă situația, căci el știe să o facă plăcută. Îmi dau seama deci cât îmi place de el. E inteligent, nu e malefic, chiar fain. Nu e tipul rău rock, nici un criminal oarecare. E drăguț, plăcut, independent, știe ce vrea, știe și când să se oprească. Deși situația e încordată, există și spiritul acela care o înfrumusețează. E ceva intim. Chiar mai și vorbim îmi place faptul că în unele privințe ne contrazicem ca și când lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
flori (imens) și o jucărie (o felină) din pluș. Mă sărută, stă puțin cu mine și apoi pleacă. Și asta ținând cont că încă eram ca șoarecele și pisica! Și probabil așa si vom fi mereu. Și deci acest Vlad, drăguț, dar periculos, mi-a furat inima Fug într-o călătorie (deși ne-am mai întâlnit "întâmplător" de câteva ori și a fost nemaipomenit de fiecare dată nu ne-am mai culcat decât de vreo două ori și nu a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Cum să mă cheme Patricia?!... Aveam nevoie de un nume mai molatec, mai bizantin, pentru a-i argăsi pielea cerului gurii turcului. De altfel, când pronunța vechiul meu nume, parcă-i pocnea, pe gâtlej, o cravașă. Și toată cireada aceea drăguță de patrupede arăbești se îndepărta, din jurul său, mâncând pământul. - Îhî... Ba da. Mulțumesc. Să revenim, sânt curios. Și domnul Lenin i-a răspuns la scrisoare? - Cu prima poștă și expeditivitatea unui curier căzăcesc... În epistolă, Vladimir Ilici deplângea faptul că
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Nicolae Ceaușescu. În efectul de liniște perfectă pogorâtă asupra Sălii Palatului, fluturarea unei batiste, scăpată de o activistă din sectorul G, pe pardoseală, echivală cu lovirea de către o măciucă, în centru, a unui gong teatral. - Nu-s decât patru bagaje drăguțe, parașutate la Otopeni de către o persoană deasupra oricăror bănuieli că n-ar putea fi marxist. Dar care, de-o săptămână, sparg tot și răscolesc, dintr-un capăt în altul, întreg Bucureștiul. Într-adevăr, capul și brațul drept al Norocosului
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
el ca o explicație tardivă. —Ei, fir-ar al dracului, bine c-ai dat cărțile pe față! Culoarea obrajilor lui Alison se asorta acum cu trandafirii cu care erau decorate coloanele din fața ei. — Așa vor sta lucrurile de-acum încolo? —Drăguță, întrebarea asta trebuia să i-o pui înainte să te măriți cu el. Alison a întors capul în direcția de unde i s-a părut că se auzise glasul femeii, însă toate persoanele de la masa doi se prefăceau că nici usturoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ori. Și asta mai mult la începutul relației, când erau foarte mici. Și incapabili să-i dea raportul mamei, a intervenit Julia. Pun pariu că în secunda în care s-au întors acasă și au rostit cuvintele „Alison, doamna cea drăguță“, cortina a căzut, a adăugat ea simulând cu degetul tăierea beregatei. Exact, a spus Alison cu tristețe. Acum Luca se duce să-I vadă singur. Pe masă au apărut aperitivele. O salată Cezar fără sos și fără crutoane pentru Julia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Îl știu bine. Bărbatul s-a aplecat și a cules un puf de pe reverul lui Alison. —Și eu îmi caut o asistentă. Ai fi interesată? Alison nu era deloc interesată. Nu în legătură cu postul propus. Jack Phelps era un șef foarte drăguț, iar Alison era și plătită, și tratată bine. În schimb, era interesată de bărbatul ăsta, despre care, în urmă cu doar cincisprezece minute, nici măcar nu știa că există. Da, tipul era răvășitor de frumos, dar ca el mai erau destui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Cum zici tu, a oftat David. Apoi bărbatul a luat cana oferită de Fiona. —Mulțumesc. Ce-ai vrea să faci azi? — Păi, a răspuns ea veselă, m-am gândit c-am putea să mergem să mâncăm la restaurantul italienesc, ăla drăguț și ieftin, din Kensington - știi, ăla care are și un meniu special pentru copii și unde toată lumea se agită în jurul lui Jessica! a adăugat ea și-a luat o gură de ceai. După care m-am gândit c-am putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și mai multe plante exotice. — Am făcut rezervare la hotelul Priory, l-a lămurit Susan. Îl știi? Cred că e doar la vreo opt kilometri depărtare de-aici. Bill a dat din cap. Îl știu foarte bine. Cred că e drăguț, deși nu am stat niciodată acolo. Susan a auzit zgomot de pași venind dintr-o altă cameră și apropiindu-se de bucătărie. Era Nick. —Ei, am vești bune, a anunțat el. Lui Milly îi place camera. Bill s-a înroșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Discutaseră despre orice, mai puțin despre subiectul cel fierbinte: James și relațiile lui cu ele. În esență, n-am avut nici un motiv. Julia era dureros de conștientă de ciripitul vocii ei. Atâta doar că m-am gândit c-ar fi drăguț dac-am putea să ne cunoaștem. Expresia lui Deborah era profund suspicioasă. —De ce? Tu și James ați descoperit cumva vreo asigurare de viață veche, care avea trecut pe ea numele meu? — Poftim? Julia era complet nedumerită. —Păi, în cazul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
să te duci să ți se picteze unghiile. Așa că, în afara sexului, chiar nu văd care e atracția pe care ai putea-o exercita. —Du-te-n pizda mă-tii! Adio ton scăzut și demn. —Tu ești o amărâtă de învățătoare, drăguță, nu ești vreo inteligență sclipitoare care să fi descoperit leacul pentru cancer, a șuierat Julia. Nu știi nimic despre mine și James, așa că nu te grăbi să tragi concluzii. Deborah a zâmbit triumfătoare, evident încântată c-o zgândărise pe inamica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de James înapoi, în farfurie. —Julia! Te rog să nu mai faci glume din astea. Dar nu e o glumă, l-a asigurat ea calmă. Am invitat-o pe Deborah la prânz, la Ivy, și-am purtat o discuție foarte drăguță. —Despre ce? Lui James parcă nu-i venea să creadă. — Despre posibilitatea ca Anglia să treacă la euro... despre ce naiba crezi c-am vorbit? l-a întrebat ea dând ochii peste cap. Despre tine, normal. —Ce i-ai zis? În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
aminte. Adevărul era că ar fi putut să reproducă discuția cuvânt cu cuvânt, dar nu voia să-i dea bărbatului senzația că respectiva conversație fusese atât de importantă pentru ea. I-am spus că m-am gândit c-ar fi drăguț dacă noi două am fi prietene. —Și? — Și ea a zis că nu vede cum s-ar putea întâmpla asta. A zis că, după părerea ei, sunt o persoană obsedată de sine și superficială. În mod convenabil, Julia a scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ea neprihănită, clătinând din cap. Nu mi-a mai pomenit de nimic altceva. De fapt, sinceră să fiu, James, nu înțeleg de ce tu ai rămas prieten cu ea. Nu mă înțelege greșit. Deborah pare să fie o femeie foarte, foarte drăguță. Dar, dacă e să fiu cinstită..., Julia a oftat de parcă vorbele pe care urma să el rostească îi produceau o mare suferință,... e nițel cam plictisitoare. James nu a scos nici un cuvânt. N-a făcut decât să se holbeze în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
reprezintă nici un fel de amenințare pentru mine. Fiona își găsise ochelarii și acum și-i punea pe nas. Ei, pot să te anunț că e îmbrăcată cu o rochie roșie banală, cu mâneci lungi și guler pe gât. E chiar drăguță așa, în stil Debra Winger. Julia s-a încruntat. Până la partea cu Debra Winger, descrierea îi fusese pe plac. Susan și-a ațintit și ea privirile. Arată grozav, ca o tipă cu un milion de dolari în cont, a remarcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]