4,693 matches
-
Todorov evocă un dublu context al propriei direcții de gândire și de cercetare, în anii �50-'60: soluție de evaziune și retragere apolitică, în Bulgaria comunistă; ciudățenie tinerească, izolată și aproape subversivă în universitățile franceze dominate de filologie și istorism. Evocarea are scopul de a ilustra felul în care o dogmă și un exces au fost înlocuite în timp cu altă dogmă și alt exces, cu efecte neașteptate asupra învățămîntului preuniversitar: în programele și în manualele școlare franceze - sub efectele de
Păcate ale școlii by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/8426_a_9751]
-
puțin descifrabil), decît a fi dezamăgiți de atitudinea lui Alexandru George față de predecesorii de seamă ai d-sale ca și ai noștri. Ne facem mea culpa, "luînd în seamă" că, încă de la debutul d-sale, interlocutorul nostru a "iscălit" o evocare a lui Tudor Vianu, "pe care nu ezit a o numi cea mai caldă pe care am înregistrat-o pe undeva vreodată (și pe care Ivașcu mi-a refuzat-o la România literară pentru că era prea elogioasă)", apoi una intitulată
"Supărarea" d-lui Alexandru George by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15624_a_16949]
-
Sorin Lavric Nu ținem decît la oamenii în privința cărora simțim nevoia să depunem mărturie. Căci numai memoria care se prelungește în evocări e semn al simpatiei pe care i-o purtăm cuiva. Cartea Zoiei Dumitrescu-Bușulenga e genul de antologie în care portretele schițate ascultă de regula simpatiei biografice: întîlnirea cu un sculptor, cu un compozitor sau cu un critic literar îi dă
Ritmuri memoriale by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6664_a_7989]
-
aplauze."(p. 185) Astfel de frumoase pasaje sînt rare în carte, pierdute fiind în masa unei limbi erudite, dar fără tresărire de viață. Ce este uimitor e că toate solemnitățile vin din partea unei naturi feminine care, în loc să calce pe treapta evocării sentimentale, alege sunetul mat al laudelor postume. La Zoe Dumitrescu-Bușulenga simțirea ia forma conceptului, iar emoția e ferecată într-un lexic profesoral, de rigidă alură memorialistică. Parcă obișnuința didactică i-a uscat seva, iar morga de catedră i-a sleit
Ritmuri memoriale by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6664_a_7989]
-
Pillat e un degustător, nu un judecător. Un spectator onest și rafinat, nu un actor cu pretenții critice. Intuițiile lui sînt sigure, dar lipsesc schemele prin care să-și apere intuițiile. Nu întîmplător cele mai reușite pagini din volum cuprind evocări și portrete inspirate de fotografii. Paginile despre Ion Pillat, Topîrceanu sau Gala Galaction, despre Ovid Densușianu sau Brătescu-Voinești rezistă tocmai prin farmecul scoaterii din latență a unor epoci stinse, și mai puțin prin acuratețea judecății critice. Pillat e un sentimental
Ochiul de muscă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4206_a_5531]
-
e de istoric și exeget, ci de romancier get-beget, pot fi luate drept căi de a ridica temperatura prefeței, mă- rindu-i tensiunea și înviorîndu-i ritmul. Altminteri, George Ardeleanu se vrea apărătorul unei cauze pierdute din capul locului. Alături de paginile de evocare, ce atrage în volum sunt filele de corespondență, mai ales cele trei epistole către G. Călinescu, din care reiese cît de importantă i-a fost, în formarea intelectuală, întîlnirea cu funambulescul și irepetabilul critic, de la care însă nu a știut
Ochiul de muscă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4206_a_5531]
-
presupune a fi omenesc, îngăduindu-i însă să mai spere că, până și dincolo de ultima clipă rămâne ceva vrednic de a fi salvat. Frapează, subjugă contrastul dintre realitatea nediferențiat mohorâtă, monoton oripilantă sub zăbranicul omniprezentei cenușe funerare și sclipitoarea ei evocare într-un text de o glacialitate dozată în așa fel încât să biciuiască imaginația, să întrețină, cu minimum de informații pentru maximum de efect, curiozitatea cititorului conștient aproape de la bun început că nu vor urma peripeții sau revelații incitante, să
După ce „niciodată a și trecut” by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6521_a_7846]
-
totodată altceva decît acest strat material ce-o acreditează. Formă textuala nu îngăduie "umanitatea naturală", nefiind decît un artificiu purtător de sens, un "clavir de cuvinte", cum ar fi spus Mallarmé. Ca urmare, exercițiul verbal e resimțit drept refrigerator, prin evocarea nemijlocita a frigului: "frigul se naște din închieturile vorbelor mele; / strîmtorat, posesiv, în poziții de luptă... / de cîțiva ani mă bucur de o salvare / vinovată doar cînd vine la timp - / de Moș Nicolae, în dar, telefonul tău, / asemeni unei femei
Formă si existentă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17692_a_19017]
-
scenă de o concretețe uluitoare din care putem intui latura oarecum rigidă și "sigură" a personalității sale. "Decența" despre care este vorba aici va fi echilibrată cu texte polemice, cu "încăpățînări" de personaj literar ardelenesc. Singurătatea este motivul central al evocărilor. O generație de scriitori, obișnuită cu mult timp la dispoziție, se trezește după 1990 într-o altă realitate, care îl izolează pe fiecare, care face aproape imposibile întîlnirile dintre oamenii breslei. Mulți dintre prietenii lui Zaciu sînt morți, alții nu
Mircea Zaciu, între jurnal și dicționar by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/15292_a_16617]
-
Durell, chiar dacă la scriitorul român e vorba exclusiv de lumea de jos. Azi, din păcate, nu mai e așa, s-a omogenizat... A doua caracteristică importantă a literaturii lui Panait Istrati merge în același sens. Procedeul favorit al scriitorului este evocarea confesivă, de aceea s-a afirmat deseori că literatura lui ar fi una predominant autobiografică. în realitate este mai degrabă vorba de folosirea resurselor literare ale amintirii, cine îi caută lui Istrati biografia în cărțile scrise de el ajunge inevitabil
"Otomanul" Istrati by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/9035_a_10360]
-
excesive și pitorești. Firescul lipsește de pretutindeni. Același lucru îl putem spune și despre cele trei narațiuni din Paradisul suspinelor. în ciuda falsității lui, micul roman titular a fost raportat la Strindbeg, Villiers de L�Isle și Edgar Poe. Amestec de evocări, vise, reflecții, jurnale, un caiet găsit și reprodus etc., Paradisul nu izbutește să închege o intrigă plauzibilă. Tehnica narației din unghiuri multiple l-ar fi putut anunța pe Camil Petrescu, dacă romanul lui Vinea n-ar fi iremediabil compromis de
Avangarda și politizarea literaturii by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/12607_a_13932]
-
temeiurile irecuzabile ale existenței să includă un protest împotriva abstractizării ideologice abuzive, împotriva stării de, cum zice d-sa, "contratimp și tracasaj chinuitor ce a strîmbat destule destine", desigur nu numai scriitoricești. Cu atît mai vîrtos cu cît direcția de evocare a realului topit în viziune era anamorfotică, turbulentă, alinînd și totodată înfricoșînd. Materia suferea alături de om, în numele lui. Era o solidarizare a universului cu suferința morală, sub istorice pecete. Timpul epocal al prăbușirilor de tot felul se proiecta pe ecranul
"Sclavă și regină” by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13768_a_15093]
-
Rodica Bin Împlinirea la 12 august a unei jumătăți de veac de la moartea lui Thomas Mann a însemnat un act oficial, public și programatic, de evocare a operei, personalității și epocii în care a trăit acest ,scriitor național", monumentalizat încă din timpul vieții. Jubileele se pot transforma însă și într-o irezistibilă tentație căreia atît admiratorii necondiționați cît și eventualii critici, îi sucombă: ispita de a
Comemorare - Posteritatea lui Thomas Mann by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/11375_a_12700]
-
ipohondria." Au continuat să fascineze și virtuțile ,machiavelice": abilitatea, spiritul diplomatic, iscusința cu care Thomas Mann a știut să-și instrumentalizeze și manipuleze contemporanii. Corespondența o dovedește din plin - a ținut Marcel Reich-Ranicki, între altele, să le reamintească admiratorilor, în evocarea pe care a făcut-o la Lübeck, în fața oficialităților și a președintelui Republicii Federale, la o zi după împlinirea celor 50 de ani de la trecerea în neființă a autorului. încă de foarte tînăr, Mann mărturisea într-o scrisoare datată 1897
Comemorare - Posteritatea lui Thomas Mann by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/11375_a_12700]
-
gata să închid 'paginile aurii" cu un sentiment stenic, dar nu știu ce mă face să amîn gestul. De vină e, poate, televizorul care de vreo două săptămîni, mă răsfață cu emisiuni care mai de care: retrospectiva filmelor românești, muzică populară, duioase evocări ale Bucureștilor în arta plastică ș.a.m.d. Devin, brusc, curioasă și reiau cercetarea hărții orașului. Unde o fi, de pildă, strada Victor Iliu, regizorul filmului 'Moara cu noroc"? N-o găsesc. Nici strada Jean Georgescu nu există. Dar strada
Actualitatea by Tita Chiper () [Corola-journal/Journalistic/15631_a_16956]
-
ocazia unei reuniuni a CDU/CSU. "Rusia a furat Crimeea Ucrainei", a adăugat cancelarul german. Nu putem lăsa lucrurile așa", a adăugat Angela Merkel, insistând pe continuarea dialogului cu Rusia. Dar europenii trebuie să stabilească limite Rusiei, mai ales prin evocarea posibilității sancțiunilor", a spus Merkel. În opinia multor analiști, soluția crizei din Ucraina stă în relațiile dintre Germania și Rusia., în sensul că Berlinul alege unghiul de abordare a situației din Crimeea în funcție de relația lui economică cu Moscova. Germania este
Rusia a anexat Crimeea, spune cancelarul Angela Merkel by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/54627_a_55952]
-
și interpretări de reală autoritate critică și morală. Cam tot așa am procedat și eu în cazul celor 64 de autori care s-au pronunțat, în exil fiind, despre Mircea Eliade - Omul și Opera: puncte de vedere, analize, reportaje (?), articole, evocări, scurtisime poeme, replici acoperitoare sau nu, sinteze, cronici, eseuri, etc. Toate, dar absolut toate, au intrat în canalul de aducțiune al critici literare, cu formulări adecvate specificului conținut. El a reprezentat, cum altfel?! Centrul, adică subiectul logic și gramatical. La
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
său avea ceva hieroglific, însă din alte motive, de natură vibratorie, energetică... ... în anii 20002007, am evocat sau tipărit din ale sale poeme, în revista ProVincia Corvina. Mai încoace, la Deva, în anii ’ 80, l-am întâlnit și pe autorul evocării de mai sus, Valentin Tașcu, originar din Valea Jiului, poet, eseist, editor de remarcabilă amintire. La Deva, între 70-80, ne-am întâlnit în boema literară...Am cântat ambii la chitară, cântece sudamericane cărora le improvizam texte. El cânta în acord spaniol
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
a primit, după cum se cuvine salutul, sărutul, la fel, tot din latina cea veche fiind, fie binetea, fie iubirea - totuna pare a fi pentru cei pentru care nimic nu este prea mult si nici prea mare lucru nu este. AUMBRE: EVOCĂRI GEMELARE: VALENTIN TAȘCU ȘI TEOHAR MIHADAȘ Si ce mai contează? Ce dacă!? (vorbă ce des se aude pe-aici) adică si ce mai contează o viată de om mai mult sau chiar mai putin. Nu-i lucru prea mare să
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
bucățică de cer, infinitul marin fură ceva și din încărcătura de vis a acestuia. Suntem înclinați să credem că starea de vis - mă refer la visarea trează - e o simplă stare imaginativă, un fel de suspendare a gândirii la nivelul evocărilor conturate numai pe jumătate, pentru ca în acest vag al reprezentărilor să se nască dorurile și formele închipuirii. De fapt, în cel mai fecund înțeles al ei, reveria e deopotrivă o ipostază a meditației, și tocmai lucrul acesta nimeni nu te
Marea și Visul File din carnetul unui memorialist - vara 1992 by George Radu () [Corola-journal/Imaginative/9057_a_10382]
-
Horia, Virgil Ierunca, Eugeniu Coșeriu, Sever Pop, George Racoveanu, Basil Munteanu, Eugen Lozovan, Paul Popescu, C.V. Gheorghiu, Ion Popinceanu, Ștefan Teodorescu, Octavian Buhociu, Ion Negoițescu, Grigore Gafencu, Ioan Cușa, Principele Nicolae, mulți, foarte mulți doar pomeniți sînt, în portrete și evocări sau în confesiunile din epistole, inimile care nu s-au otrăvit, asigurînd, în diaspora, sîngele necesar funcționării unui "plămîn în plus" de care avea nevoie cîmpul cultural din țară: un inventar de valori abia acum restituite și toată amărăciunea consemnării
Plămînul în plus by Ioan Holban () [Corola-journal/Imaginative/15349_a_16674]
-
sfînt; cîte și mai cîte, ale lumii românești, din țară și din diaspora, dar și ale fiecăruia în parte, de aici și aiurea, nu încap în aceste pagini care încep, din nefericire, cu "ce-ar fi fost dacă". Portretele, povestirile, evocările, confesiunile, scrisorile și, nu în ultimul rînd, arhiva fotografică reprodusă în Măsura urmelor restituie o afectivitate intensă care își apropie, deopotrivă, analiza, reconstituirea istorică, informația literară, judecata de valoare și de situare, dar și anecdota, ironia și lirismul. Locul lui
Plămînul în plus by Ioan Holban () [Corola-journal/Imaginative/15349_a_16674]
-
trebuie deci s-o înlăturăm din capul locului. Nu va fi vorba despre momentele involuntar caragialești consumate în incinta parlamentului, ca - de pildă - o digresiune istorică (se poartă mult digresiunile istorice) despre fuga lui Dimitrie Cantemir în... Uniunea Sovietică; sau evocarea unei catastrofe din Valea Jiului, "la care a participat și dl deputat Ion I. Brătianu"; sau admonestarea în acești termeni a unui interlocutor cam agresiv: "Intervențiile pe ton ridicat vă rog să le faceți în scris!" Și așa mai departe, și
Caragiale în parlament by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/14933_a_16258]
-
Delavrancea într-o scrisoare în care face apologia lui "Titus Livius Maiorescu". Fără a scădea înaltul nivel apreciativ, criticul îl numește, la rîndu-i, pe venerabilul orator "cel mai strălucit al României contemporane". Desigur că nu am putut pune în această evocare a scriitorului de la a cărui naștere se împlinesc acum, în această lună, 145 de ani și alți 85 de ani de la moarte, decît o imagine fulgurantă, cît ai întredeschide și ai închide, în treacăt, o ușă. Iar pentru cititorul contemporan
APRILIE by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Imaginative/14010_a_15335]
-
apare ca un apărător tenace al "tezaurului limbii", în care vedea însăși puterea de viață și dăinuire a națiunii noastre. Istoria literară din ultimii ani a relevat și calitățile lui de scriitor: Jurnalul său ne amintește de Amintirile... humuleșteanului Creangă (evocarea casei părintești, chipul mamei și al tatălui, obiceiurile satului, credințele și superstițiile rustice). Imaginile din copilărie, îmbrăcate în vraja duioasă a amintirilor, respiră, ca și la Creangă, un aer de nostalgie. La Creangă - o nostalgie cutreierată de unde joviale; la Cipariu
Timotei Cipariu - 200 by Ion Buzași () [Corola-journal/Imaginative/12002_a_13327]