7,087 matches
-
structura (spațiul închis, obiectivul, placa sensibilă metaforă, adesea, pentru procesul privirii și al "înregistrării", obturatorul, sursa luminoasă, traiectul) și cronologia actului fotografic (2). "Privirea" romanescă, pornită din unghiul unui spectator, ori, dimpotrivă, din perspectiva generală omnivizionară, construiește geometriile unor arhitecturi imaginare, pline de semnificații. Însăși fidelitatea de amprentă "fotografică" este rezultatul unei aplicate cuceriri spațiale: metodică "luare în posesie" a spațiului și a obiectelor, a imaginii personajelor și a emblemelor vizuale prin care acestea se disting (înfățișarea, îmbrăcămintea, codul vestimentar metonimie
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
obiecte o reverie atenuantă, soporifică, Maxențiu transportă în visul său o imagine construită, un acord final al trecutului cu himera trăită în prezent. Nu mai puțin obsesie a romanului, reveria asupra casei închide în cîteva linii psihologia deviantă a compensației imaginare găsite în locul -fetiș: Își închipui că viața de acum a frumoasei doamne Hallipa-Drăgănescu ar fi fost a lui: casa măreață de pe bulevardul Catargiu, averea trainică, reputația acelei familii, totul al lui!... El ar fi prezidat concertele din Bach!" Atenți la
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
autoarea reia schema "visului palatului" la personaje dintre cele mai obscure, precum anterior amintitul dr. Răut. Medic curant al lui Maxențiu, el repetă în linii generale fascinația pentru un spațiu străin, palatul / casa Razu / Maxențiu, pe care și-l aproprie imaginar, dîndu-i o destinație similară ...palatului Barodin / Walter. Visul doctorului este de a-l transforma în sanatoriu (sic): "Vedea în închipuire clădirea albă într-un parc vast de brazi. Deocamdată, palatul Razu îi părea a avea minunate calități de sanatoriu, începînd
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
prezent și el la reprezentația tristă a defăimării Doamnei T., este Ladima. El va cere satisfacție lui Fred, într-un gest fundamental de onoare. Cititorul înregistrează gesturile tuturor actorilor scenei, deopotrivă cu dispoziția lor în spațiu, în afara și în mijlocul reflectoarelor imaginare care separă scena (jucată) de restul spațiului, destinat spectatorului, celui de-al treilea personaj, cum l-a numit Vasile Popovici, fără să se aplece însă și asupra zăcămintelor de teatralitate din epicul camilpetrescian. În fond, inițiativa nefericită a adresării, care
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
lui sacre. Baletul buf este același: accese de panică, alergarea nebună pe străzi. Ectoplasma naratorului invizibil, privilegiatul, demonstrația vie, mizantropică și definitivă a proiecției sale, Bietul Ioanide suferă blînd efectele ironiei auctoriale. Una acceptabilă, care-l atestă într-o oglindă imaginară drept singurul dublu veritabil. SCENA EXOTICĂ. UN ...EASTERN MEDIEVAL În Europa secolului al XVII-lea, un călător român trece porțile Marelui Zid al Chinei. Nu este un aventurier, iar suita de 150 de curteni și oficiali care-l însoțesc se
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
distinge între componenta reprezentabilă a lumii personajelor (în primul rînd), avansînd precaut termenul provizoriu de comportism, și discursul analitic, registrul reflecției, prin excelență ne-reprezentabil. Ceea ce se vede, se aude și, în consecință, compune figurația cvasiteatrală a personajelor, pe scena imaginară a romanului, compune, în viziunea criticului, creația în roman. Ceea ce, dimpotrivă, este dictat de pasajele ne-reprezentabile (în același sens teatral; nereproductibile pe o ipotetică placă de fonograf, invizibile pe pînza cinematografică) caracterizează analiza în discursul romanesc. Proporția în care
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
poate fi opera criticului în postura creatorului de artă, motivele pledoariei sale apăreau transparente. Empatia criticului sau a istoricului literar, facultate comprehensivă și răspunzătoare pentru adecvarea la subiect și reglarea distanței analitice, nu se poate manifesta exclusiv față de sfera universului imaginar al operei analizate. O forță a înțelegerii actului creator este indispenabilă tocmai obiectivității actului critic. Ideal este ca natura criticului să fi primit, dublîndu-se astfel, capacitatea imaginativă și în sensul creației propriu-zise, vocația Autorului. Fără a spune că excelența în
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
nesemnificativ", "irelevant": lipsit, se înțelege, de importanță și implicit de valoare. Între nuanțele aduse, se reține faimoasa aserțiune a lui Roland Barthes, care situează detaliul "insignifiant" , cu o structură "aparent sustrasă sistemului semiotic", într-o strategie realistă, menită să confere imaginarul relief lumii reprezentate în operă. Amănuntul inutil umple, cu propria "mărturie" (aici, simpla existență) imaginea unei lumi închipuite. Paradoxul nu este decît aparent: mulțimea detaliilor "inutile"conferă cvasimaterialitate fantasmei scriitorului, "definește" vizual, "corporalizează" o lume a lucrurilor imaginare, lumea ficțiunii
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
să confere imaginarul relief lumii reprezentate în operă. Amănuntul inutil umple, cu propria "mărturie" (aici, simpla existență) imaginea unei lumi închipuite. Paradoxul nu este decît aparent: mulțimea detaliilor "inutile"conferă cvasimaterialitate fantasmei scriitorului, "definește" vizual, "corporalizează" o lume a lucrurilor imaginare, lumea ficțiunii. Nu doar acest detaliu ne întîmpină în excursul călinescian. Reprezentată, mai curînd, este accepția cuvîntului regăsibil în limbajul specializat al criticii de artă, în comentariul artelor plastice. Detaliul ca decupaj, parte a tabloului trecut sub o lupă măritoare
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
pronunțat e o consecință a acestei smulgeri deliberate din contingent. Spiritul investește imaginația cu o rară putere revelatoare. Poetul nu descrie evenimente, fie ele și sufletești, ci își caută sensurile existenței, contemplând-o pe un plan ideal, în vaste figurații imaginare. Se mai petrece și altceva: limbajul poetic însuși suferă modificări esențiale; metafora își lărgește enorm arcul, îndepărtându-se de câmpul senzorial imediat și operând tot mai des cu analogii de ordin intelectual. Forma directă, confesivă, a lirismului e părăsită pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288805_a_290134]
-
posibil, bacoviene întâlnindu-se într-o creație poetică abundentă, specifică vârstei adolescentine, dar cu mari inegalități valorice. Astfel, în prima carte se întâlnesc felurite motive literare: țara cu palmieri și trandafiri, cu gazele și flori de lotus, care este țara imaginară a poeziei, ori încăperea în care îngeri și serafimi din paradis dănțuie în sunetele clapelor clavirului sau lacul cu zâne, care trezește reveria îndrăgostitului, cât și peisajul ruinelor unei cetăți de odinioară, prin care vântul plânge, căci apasă „vremuri grele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288570_a_289899]
-
literatura exilului românesc. Comentariul Vintilă Horia și Premiul Goncourt consemnează momentul în care „literatura română s-a aflat la loc de cinste și de scandal. De cinste, prin atribuirea Premiului Goncourt pe 1960 scriitorului exilat Vintilă Horia, pentru emoționantul jurnal imaginar al lui Ovidiu la Tomis. De scandal, prin campania deșănțată dezlănțuită de Legația Republicii Populare Române de la Paris, cu ajutorul Partidului Comunist Francez, împotriva scriitorului român ce refuzase să privească măcar spre mâna întinsă a aceleiași Legații”. De asemenea, sunt prezente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289326_a_290655]
-
a inițiativei comunicative și a curajului de a interveni În actul comunicării; -exerciții de exprimare a propriilor opinii și gânduri, În legătură cu fapte și cu Întâmplări cunoscute; -jocuri de rol pentru exersarea unor acte de vorbire, de construire a unor dialoguri imaginare; -exerciții de rezolvare a unor sarcini În grupe mici de lucru ( perechi sau 4 5elevi). III. DEZVOLTAREA CAPACITĂȚII DE RECEPTARE A MESAJULUI SCRIS (CITIREA/LECTURA) Obiective de referință Exemple de activități de Învățare III.1. Să identifice elemente de bază
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Ionela BĂRBUŞ, Carmen-Mihaela PELIN () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2143]
-
2. Formarea capacității de comunicare Comunicarea orală Componentele comunicării dialogate (actualizare). Adaptarea la particularitățile interlocutorului. Povestirea orală a unui fragment dintr-un text narativ. Intonarea propozițiilor exclamative, enunțiative și interogative (actualizare). Dialogul (actualizare) Construirea de dialoguri În situații concrete sau imaginare. Elemente de comunicare nonverbală (gesturi, mimica). Se recomandă ca elevii, folosindu-și deprinderile de exprimare orală, să poată realiza următoarele acte de vorbire: inițierea, menținerea și Încheierea unui schimb verbal; utilizarea formulelor de salut, de prezentare, de permisiune, de solicitare
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Ionela BĂRBUŞ, Carmen-Mihaela PELIN () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2143]
-
valabile, cum la fel de adevărat, dar și incomplet, este faptul că sfera tridimensională ar fi de origine divină: într-adevăr, ea nu aparține Universului bidimensional, dar multidimensionalitatea nu înseamnă neapărat divinul, ci doar un alt nivel al realității ! Similar acestui experiment imaginar s-ar putea produce evenimentele și în spațiul nostru tridimensional, atunci când, ortogonal pe dimensiunile acestui spațiu și-ar face apariția o sferă cu 5 sau 6 dimensiuni. Savanții noștri ar observa cum aceasta apare și dispare, violând legile de conservare
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
mult în vederea înfrunt)rii principalului adversar, si mai puțin în vederea satisfacerii aliaților cuiva. Liderii de alianț) sunt liberi s)-si urmeze linia proprie, care, firește, poate s) reflecte atât bună, cât și proastă lor putere de decizie, atât temerile lor imaginare, cât și pe cele realiste, atât obiectivele lor mai puțin nobile, cât și pe cele vrednice de laud). Liderii de alianț) nu sunt scutiți de constrângeri. Principalele constrângeri iau, cu toate acestea, naștere în urmă acțiunii principalului adversar, si nu
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
îi este în același timp și subiect și obiect. - Simptomele hipocondriace - Sentimentele de depersonalizare, de transformare corporală, pot constitui suportul preocupărilor de tip hipocondric. Funcțiile genitale, digestive sau intelectuale sunt cel mai ades incriminate: obsesia unei pseudo-constipații, o boală venerică imaginară, o impotență legată de o activitate genitală uneori excesivă, adesea dezordonată 7. Acuzele hipocondriace păstrează același aspect de fixație somatică necritică, care progresează către convingeri delirante de transformare corporală mai ales la nivelul feței, organelor genitale, funcțiilor digestive. Dismorfofobia este
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
aruncat televizorul pe fereastră, o pacientă și-a mușcat sever mama și o alta a încercat să provoace explozia unei butelii de voiaj. Un tânăr a fost găsit în gară încercând “să oprească trenul” în care se afla iubita sa imaginară, îngrămădind mai multe pietre pe șine, etc. Astfel de date merită o analiză mai amănunțită: este evident că o proporție neașteptat de mare de pacienți schizofreni, aflați la primul lor episod de boală au acționat de o manieră periculoasă, amenințătoare
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
abstractizare, acestea fiind considerate elemente specifice omului. Din acest punct de vedere, imaginea este rezultatul unui proces de reprezentare în plan abstract, putând fi realizată și în absența obiectului percepției, mai mult decât atât, indivizii pot avea imagini despre obiecte imaginare sau pot schimba prin reprezentare obiectul astfel încât acesta să își piardă caracteristicile din planul fizic. Perspectiva vizuală asupra imaginii explorată de Barthes, W. J. T. Mitchell și, recent, de Sartori propune explorarea imaginii având în vedere un nou plan de
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
fond radiografia acestora, ceea ce presupune o viziune statică și o înțelegere limitată, în care semnificațiile sunt prestabilite și preluate ca atare. În opoziție cu televiziunea se află realitatea virtuală a internetului, care dilată realitatea și permite interacțiunea cu ea. Imaginile imaginare 29 sunt de fapt lumi fictive, valorifică vise care nu se pot realiza decât printr-o lărgire a realității fizice. Problema este că ele doar se folosesc de nevoi simbolice, dar nu le dezvoltă, nu le stimulează, nu reușesc să
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
în acest sens între informațiile reprezentate în imagini mentale și cele reprezentate în forme simbolice, cum ar fi cuvintele sau propozițiile abstracte. În această ordine de idei, Allan Paivio 75 propunea teoria codului dual prin care individul folosește atât coduri imaginare, cât și verbale pentru a-și reprezenta informația. În acest sens, imaginile mentale sunt coduri analogice, prin care Paivio înțelege o anumită formă de reprezentări cognitive care stochează principalele caracteristici perceptive ale obiectului. În consecință, deși individul nu își formează
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
însă, aduce în plus o dimensiune sociologică și politologică 120. Pentru Jean-Jacques Wunenburger, imaginarul exprimă o anumită relație a omului cu lumea, ceea ce, în mod evident, implică prezența valorilor, atitudinilor și a unui model reprezentațional după care are loc procesul imaginar. Pentru a sublinia funcția simbolică a imaginarului, autorul delimitează noțiunea de imaginar de mentalitate, mitologie și ficțiune, susținând că "a imagina înseamnă să treci dincolo de marginile lumii și ale istoriei printr-un joc pluriform și univoc de simboluri, înseamnă să
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
mitul este o călătorie în paradisul pierdut care explică și justifică viața și existența omului. În termenii lui Durand, mitul este înțelegerea simbolică a lumii cu zeii și demonii ei. Lumea mitică apare ca pretext pentru altceva, ca o lume imaginară, însă, așa cum arată Ernst Cassirer 249, deși mitul este inventat, el este o ficțiune inconștientă deoarece spiritul primitiv nu era conștient de semnificația propriilor creații. În urma unei analize a miturilor Greciei Antice, Anton Dumitriu 250 observă rolurile acestora în transmiterea
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
este, așa cum susține Willem Frijhoff, o categorie contextualizată istoric, acestea având în comun "o valoare emblematică, întrucât se referă la identitate și ajută la formarea ei, deși situația este nefavorabilă"267. În această logică, perspectiva lui Lucian Boia din Explorarea imaginară a spațiului este interesantă în primul rând datorită concluziilor pe care le evidențiază în ceea ce privește relația dintre mit și știință. Mai exact, Boia susține că există o anumită corespondență dintre mit și realitate, în sensul cât se poate de larg al
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
numai în toate creațiile sale, ci și în felul în care își reprezintă lumea și obiectele sociale cu care interacționează. Dacă mitul este o poveste despre un anumit trecut, sau eveniment, simbolul este o relație dintre un obiect și lumea imaginară a semnificațiilor. În procesul reprezentațional, care are la bază arhetipul, simbolul ocupă al treilea nivel, dominând existența individului și ajutându-l pe acesta să depășească planul lumii fizice pentru a-și crea un univers simbolic prin intermediul limbajului, mitului, artei și
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]