8,741 matches
-
Romanul, inconsistent epic, vrea să fie un eseu moral pe tema incapacității individului din societatea modernă de a-și înfrânge sentimentul copleșitor al fricii. Agresat de lucruri, de întâmplări ce-i depășesc puterea de opțiune (uneori chiar și de înțelegere), insul trăiește acut și continuu sub imperiul spaimei, provocată de lipsa vreunei certitudini. Ilustrându-și „teza” cu fragmente narative aparent disparate, care ignoră cauzalitatea faptelor și derularea lor firească, autorul complică deliberat linia povestirii, așezând tot soiul de obstacole în fața receptorului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288394_a_289723]
-
răbdări - răbdarea sa cu sine și răbdarea societății cu persoana sa: Cum am ajuns să scriu acest roman. Mult timp l-am visat, la propriu. Adică dormeam, visam că l-am scris și când mă trezeam, mă simțeam că orice ins care dorește ceva irealizabil și de care subconștientul său se milostivește făcându-l să trăiască acel lucru măcar în somn. Acest roman, pe care l-am rumegat zece ani, scriindu-l de fapt trei, este rodul unei duble răbdări: al
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
reflectă distorsiunile regimului politic al unei epoci. De pildă, romanul politic din deceniul opt - perioadă în care se încadrează și romanele ekphrastice discutate - are drept teme predilecte anomaliile social- politice ale României anilor '50: "Erorile, abuzurile din anii '50, raportul insului cu puterea și cu revoluția, situația lui de instrument sau victimă a acestora, sunt teme predilecte ale romanului politic în deceniul opt"8. Pompiliu Marcea fixează alte două criterii de construcție a romanului politic. Romanul politic reflectă actualitatea: "Or, este
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
un sens aforistic, asimilabile unor adevăruri eterne despre interacțiunea omului cu istoria. Plata dijmei comentează o poziție frecventă a individului prins în mecanismul social - relația oprimantă cu un stat inflexibil și abuziv, în timp ce Parabola orbilor prevestește consecințele inevitabile ale asocierii insului unor acțiuni conduse de lideri nepotriviți. Odată evocate în textul literar, aceste tablouri construiesc o interpretare alegorică a romanelor, făcând din subiectul lor o oglindă a realității opresive din România epocii comuniste (Galeria cu viță sălbatică), dar și a lipsei
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
Kernbach, "orice generație umană trece prin situații-limită pe care trebuie să le depășească spre a-și asigura supraviețuirea ca specie: mitul este singura pârtie pe care conștiința umană poate luneca, sub agresiunea împrejurărilor insolite, fără să se zdrobească. Omul, ca ins, își confecționează totdeauna, fără excepție, propria lui mitologie intimă (neimplicată într-o stare religioasă), din care transmite revelator ceea ce vrea, ceea ce poate sau ceea ce îl obligă anumite împrejurări speciale, fie obiective, fie subiective. Zeul bun e de fiecare dată el
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
elevilor în "capacități de producție", dovedită principala direcție, care presupunea practica în îndeplinirea unor planuri, modificând modelul sovietic și idealul său proletar stalinist din perioada dejistă, prin inserția ideologiei național-comuniste și a cultului personalității ceaușiste, care favoriza tipul inginerului proiectant, ins "intelectualizat, dar abrutizat ideologic până la robotizare".883 Strategiile majore de manipulare a personalității în direcția asimilării, a acceptării și a perpetuării comunismului ca normalitate biologico-socială au fost, deci, disciplinarea (frica controlată și obediența individuală), uniformizarea (climatul cenzorial și pauper de
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
pe care le-am selectat, pe criteriul prezenței dar și al profilului ideologic, sunt: ilegalistul (mai ales în primele decenii ale comunismului, eroul care prin sacrificiul personal a ajutat la crearea lumii noi), muncitorul (tipul uman ideal în viziunea oficială, ins depersonalizat și o monstruozitate umană redusă la reflexe identitare robotizate), pionierul ("viitorul de aur" al Patriei, nimic mai mult decât "plastilina umană" fără însușiri, din care regimul își manufactura viitoarele cadre, individ cu copilăria mutilată sub presiunea obligațiilor fantaste și
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
o face. Spaima trăită de tânărul militar amintește de cea a lui Leiba Zibal, fără ca veridicitatea transpunerii să atingă forța din nuvela lui Caragiale. Tensiuni interioare dau conținut și nuvelelor Jeana și Un drum greșit, ultima având în centru un ins torturat de iluzia feminității ideale. Există în nuvelistica lui Z. și narațiuni în notă umoristică: Petrică e, în povestirea omonimă, un tânăr mecena surprins într-o ambianță boemă, Furfanțo întrupează un italian bețiv și sentimental pripășit la un han din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
român mic agrarian este una gravă. Să fie și român, să fie și mic agrarian, să nu stropească cu zeamă de tutun peste parlament și să nu fure clopoțelul președintelui Camerei, dacă e lucrat din argint... Greu găsești un asemenea ins. N-ar fi mai bine să vopsim în român un șmecher de secui?"43. Membru în Camera superioară a parlamentului a fost ales episcopul greco-catolic de Cluj-Gherla, Iuliu Hossu (episcopul greco-catolic de Maramureș nu putea intra în discuție, deoarece constituirea
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
până acum să conlucrăm foarte frumos, în interesul muncitorimii maghiare. Am stabilit ca, în ziua plănuită de socialiști, să organizăm la Baia de Sus o puternică demonstrație muncitorească de dreapta, la care ne vom deplasa de la Baia Mare circa 200 de inși, cu cocarde naționale pe haine, iar de la Cavnic, sub conducerea doctorului Buzás Gerő, vor trece, la final, pe sub drapele, în sunetul muzicii, circa 150 de muncitori". Deși social-democrații nu au mai apărut, demonstrația s-a ținut, chiar fără vreun incident
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
mic-burghez în comedia apăsat sentimentalistă (dar de anume pătrundere psihologică și virtuți umoristice) Idolul și Ion Anapoda (premiera în 1934 la Teatrul Național din București), ce se apleacă, în manieră tradițională, asupra lumii funcționarilor mărunți, punând în prim-plan tipul insului modest, dar altruist, loial, afectuos, cu semeni în teatrul lui Camil Petrescu, G. Ciprian, Tudor Mușatescu, Mihail Sebastian. Noutatea Domnișoarei Nastasia stă în unghiul tragic și verosimil sub care e pictată mahalaua; cu material de extracție caragialiană, d. George Mihail
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
este valabil, optim, necesar, să distingă între bine și rău. Sunt convingeri doar ideile-valoare care se contopesc cu trebuințele și dorințele individului, cu aspirațiile și năzuințele lui, cu trăsăturile lui de personalitate. Ele își au rădăcinile adânc înfipte în afectivitatea insului. Ideile-valoare pe lângă faptul că se impun în comportament, îl orientează permanent, nu sunt doar constant promovate ci și virulent apărate când sunt contrazise, ele devenind adevărate idei- forță. d) Idealurile reprezintă proiecții ale individului în sisteme de imagini și idei
Motivaţia preadolescenţilor pentru învăţare: între expectanţă şi performanţă şcolară by Adet Nicoleta () [Corola-publishinghouse/Science/1730_a_92280]
-
nu sub aspectul încadrării juridice a faptei. O problemă controversată o constituie cea a funcționarului de fapt. Caracterul legal al investirii într-o funcție publică determină, pentru cel ce exercită titulatura de funcționar de drept. Funcționarul de fapt este „acel ins care exercită, pe o anumită perioadă de timp, atribuțiile unui funcționar public, îndeplinind acte producătoare de efecte juridice, deși nu este legal investit în respectiva funcție publică”<footnote Vergilia Vedinaș, op. cit., p. 48 footnote>. În practică, cele mai dese situații
ABUZUL ?N SERVICIU CONTRA INTERESELOR PERSOANELOR by Costel VASILACHE () [Corola-publishinghouse/Science/84374_a_85699]
-
Tucă, nu Esca, ci de-alde Gigi. Ei sunt marii producători de știri. (EZ, 23.XII.2003). Aceste construcții produc un efect de depreciere prin mecanismul specific de negare a individualității unei persoane, de referire la tipologia negativă pe care insul o reprezintă. Desigur, tipurile umane pot fi și pozitive ("oameni de felul lui X sînt rari"; "unul ca Y apare o dată la 100 de ani"), dar valoarea de bază a generalizării este în multe tipuri de discurs ironizarea, condamnarea sarcastică
[Corola-publishinghouse/Science/85032_a_85818]
-
o cu totul altă formă ; în 1846 însă nu am găsit‑o și nuvela n‑a fost reușită“1. Dostoievski și‑a desemnat personajul cu un cuvînt inexistent în limba rusă : paradoxalist. Nu este în nici un caz vorba de un „ins paradoxal“, cum au echivalat V. Em. Galan și Igor Blok. Pur și simplu, pentru un asemenea erou nu exista un cuvînt ; și totuși - nu‑i așa ? - el trebuia să poarte un nume. Habitaclul său spiritual nu este nici haosul, nici
[Corola-publishinghouse/Science/2014_a_3339]
-
copios cu așa ceva. Dar, pentru a fi total liber în lumea oamenilor, pentru a fi martor și judecător absolut, el trebuie să depășească Zidul. Or, acest lucru este posibil într‑o formă de existență ne‑umană ; să ne amintim că insul a vrut să devină insectă, muscă, șoarece. Zidul, așa cum spune un exeget, împarte lumea în partea sus și cea de jos, „în universul practicii corporale normale, dirijat de conștiință și știință, de articulații clare și mișcare, și în universul practicii
[Corola-publishinghouse/Science/2014_a_3339]
-
cum zice în translație directă o expresie din idiomul megaloroman). Ne gândeam că ar fi rândul nostru când, pe nepusă masă, la catedră (mai precis undeva lateral față de spațiul sacro-didactic) se ițește (o fi mai bine zis: se ivește?) un ins nu tocmai înalt, necunoscut nouă, titularul de drept al activității, tocmai "lăsat la vatră" după stagiul la școala de rezerviști. Eram evident complet aerieni (nimeni nu-și făcuse tema de "thème", adică de retroversiune, cum se numea în epocă traducerea
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
impus de grupul în care a ajuns (generat de un număr de scheme comportamentale reactive față de "țărănoi", față de "cel ce nu e cu/ca noi"); (b) propria strategie de protejare în fața tehnicilor de asimilare (seducție, corupție) (c) distanțarea/ruptura de inși acceptați în proximitatea personală (cauzate de decepții/dezamăgiri ale căror rațiuni nu-și au locul aici dar care erau "pasionale", după spusele unui fost discipol). Este nodul asupra cărora vor acționa Supervizorii de tinichea ai "protejării teritoriului", care reușesc să
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
Un zugrav îl pictează pe ușa bisericii, sub înfățișare de drac, pe consăteanul cel mai apropiat lui. Ion Aldea înnebunind, prorocește dezastre și, dându-se drept exponentul unui „al paisprezecelea neam”, menit să „îngroape lumea”, opinează că „străinul”, tot un ins enigmatic, s-ar putea să fie „al cincisprezecelea”. Incoerentă, confuză, demențială, orația lui Ion Aldea învăluie într-un mister compact bizara mică lume închisă din Valea Cerbului, străjuită de Muntele Vornicului și Dealul Țepelor. Al cincisprezecelea nu e un roman
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290600_a_291929]
-
după etimologia grecească a cuvântului parohie). S-ar cuveni să ne reamintim că Evanghelia, cu toate chemările sale sfinte, ne pune pe toți în minoritate. Mita și mitra valahătc "Mita și mitra valahă" Pentru aceasta, n-ar trebui ca un ins blindat cu tupeu și acoperit de relații să-și poată folosi mita pentru a-și cumpăra mitra. Din păcate, consacrarea ierarhilor nu ține cont decât arareori de realitățile locului sau de convingerile sincere ale laicilor credincioși. Șpagofilia dictează alte priorități
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
și exercițiile de calofilie forțată. Discontinuitatea lecturilor din Evanghelii, de pildă, ne-a predat demonului nepăsării. Fără prea mari dureri de cap, grija de căpătâi dispăruse. Ne-am refugiat în derapaje minore și grafomanii istețe, scriind despre - sau conversând cu - inși pe care Platon i-ar fi izgonit din cetate. Astăzi, la capătul unui vechi drum, nu mai cred că sacrul se camuflează; pentru moderni, el piere fără regrete, prin uitare. Cum ne-am fi putut „obliga”, reciproc, la veghe? Știam
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Pentru gloria Poporului, pentru înflorirea României socialiste, pentru cauza Partidului, Înainte!”. La liceu, multe, prea multe ore cu profesori ratați, dar fericiți să urgisească orice „vlăstar” tânjind după oxigen moral. Etica resentimentului și a prostiei galopante se năpustea asupra oricărui ins mai răsărit, care avea - auzi tu? - îndrăzneala dubitației. Filozofic, asta se taxa drept idealism subversiv la adresa bunei orânduiri socialiste; politic, chestia te-ar fi putut costa cel puțin câteva anotimpuri pe marile șantiere de lucru ale patriei. Cei cu mari
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
efortul de a se naște. El se târăște buimac printre vestigiile culturii tradiționale. Arhetipul antropologic al creștinismului medieval fusese sfântul: bipedul vertical, cu aripi de heruvim și nostalgii orbitoare, dar realizate. Arhetipul antropologic al postmodernității este larva fără memorie: un ins inițiat în mistica neputinței, în arta plictisului și retorica ignoranței. Semn al sfârșitului, el este apoteoza sfârșelii. Omul recent a încetat să mai creadă în lucrurile care au făcut istorie timp de cinci milenii, fie că acestea înseamnă vigoarea sacrului
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
tot ce-am fost - și chiar mai mult decât atât, în bine sau în rău. Așa cum ne arată cartea Exodului printr-un realism psihologic depășit doar de profeți, un popor învață din greșelile propriei istorii întotdeauna mai greu decât un ins angajat într-un proces de conștiință. Un popor nu învață din propria istorie, pentru că felul în care istoria este îndeobște văzută sau scrisă anihilează responsabilitățile individuale: în cele din urmă, nimeni nu se mai simte îndatorat față de nimeni. Dar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de părinte, starețul nu-i mai mult decât un despot nenorocit, străin de tainele inimii care, din naștere, caută Duhul și libertatea. Cât de ușor înțelegerea greșită a instituției episcopatului sau a duhovniciei n-a legitimat delirul autocratic al unor inși convinși de propria infailibilitate, slujiți cu servilism și teamă? De aici și îndemnul Sfântului Pavel: „Cu preț ați fost cumpărați. Nu vă faceți robi oamenilor” (I Corinteni 7, 21). În tradiția autentic monahală a Bisericii, starețul nu este un legiuitor
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]