4,431 matches
-
persoană era strategic așezată la locul ei. Ne situam într-o poziție de confruntare în această încăpere. La început am simțit o oarecare stânjeneală, dar treptat m-am acomodat și începeam să înțeleg scopul acestei dispuneri - o confruntare în tăcere, onestă. Pe măsură ce sorbeam din ceaiul de iasomie și ne instalam în scaunele supradimensionate de Mandarin, deveneam parte din această ceremonie oficială. Era vorba despre ceva mai mult decât o simplă întâlnire. Era o întâlnire a spiritelor venite din diferite părți ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
profesorul Mironescu n-a avut nevoie să își ridice ochii de pe extrasul lui, ca să i-o știe ; cunoaște afecțiunea respectuoasă a tânărului, îi cunoaște și nesiguranța. Este convins că nu frumoșii ochi ai doamnelor stimulează subțiratica elocință a acestui june onest, ci severa, dar binevoitoarea înțelegere a magistrului. — ...m-au frapat vorbele dumneavoastră, pentru că ele constituiau o excepție față de opinia curentă. Rămâne ceva după ce, clătinând a îndoială din cap, îndepărtezi lauda ce nu s-ar fi cuvenit să o auzi ? Rămâne
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
aceasta s-a semnat, războiul bătându-ne fără dubiu la ușă. Iar în asemenea zile confuze, onestitatea nu mai este o monedă de circulație ! Acestea sunt vorbele Profesorului Mironescu : cu vanitatea lui, se gândește desigur că el este singurul om onest ce a mai rămas în România. Toți fac preziceri de ce are să mai fie, de cum o să se sfârșească : prost, spune majoritatea. Așa că cine poate să se descurce se descurcă. Cine poate să facă averi face - afaceri cu alimente, speculă, permise de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
permise de export -, este un timp când cine știe să facă avere se căpătuiește. Altceva însă ar putea să-ți pară și mai interesant : mai găsești oare pe cineva despre care zece persoane să bage mâna în foc că este onest și, prin ce face, util țării, neurmărindu-și de fapt interesul propriu ? Zece persoane dacă iei, ai să aduni zece păreri defa vorabile, dacă nu chiar așarnat împotrivă. Chiar dacă le iei din același partid, chiar dacă le iei din aceeași facțiune
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
că ar vrea să plece. Dar chiar așa, dragul meu, cum îți explici că tot de aceleași răuri ne plângem, de atâta vreme, unii la alții ? Pentru că de am fi chiar atât de mulți nemulțumiți și chiar atât de mulți onești, cum s-ar mai înmulți răul ? Parcă însă, din generație în generație... Profesorul se întrerupe și o coboară pe Yvonne de pe genunchi, simțind deodată ochii musafirului fixați stăruitor asupra lui. Este posibil ca acesta să aibă o rezervă asupra lucrurilor
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
și domnii își aruncau unii altora semne de recunoaștere discretă, bezele, ridicau pălării etțetera, iar cele mai frecvente comentarii erau provocate de nemulțumirea generală că, odată cu starea de asediu, guvernul a interzis consumul băuturilor spirtoase, văzând deci acest spectacol frivol, onestul domn Nicolaid (infirm din cealaltă campanie) s-a indignat. Cum, a spus, în ziua când s-au anunțat primele pierderi, peste cinci sute de răniți, iar morți desigur mai mulți de câți ni se spune, este posibil ca aici să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
două sticle goale: una de șampanie și cea de vodcă. Plus aerul greu, sufocant, al unor destăinuiri. Și, ca de foarte multe alte ori, Mihai se fericește că lucrează într-o uzină, unde, făcînd abstracție de cîțiva, simte întotdeauna aerul onest și simpatia celor cu care muncește. Înjură alături de ei la necaz și se bucură împreună la izbîndă. Vă rog, datoria de onoare! spune șoferul, întorcîndu-se cu un pachet. Îl pune pe masă înainte de-a fi refuzat, face un semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fluviul cel nesigur al opiniunei publice, apare acum ca o caricatură a tabloului de mai sus cochetarea pentru favor public (Gunstbuhlerei) rezultată dintr-o impotență artistică și dintr-o vanitate egală aceleia, pe când tabloul de sus ne reprezintă o victorie onestă, câștigată în abandonul plin de entuziasm a mulțimei mișcate sub puterea artistului. Desigur că va fi foarte greu unui artist ca să reziste aicea la orice tentațiune de-a lucra asupra masei cu sacrificarea artei și a conștiinței mai bune, prin
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
nu se depărta de la scopul principal, care este mulțămirea generală [... ]. {EminescuOpXIV 442-899} {EminescuOpXIV 900} Un principe nu trebuie așadar să aibă virtuțile pomenite mai sus, desigur insă aparența lor. Cutez a susținea că e foarte primejdios de-a fi pururea onest; însă a părea evlavios, de bună-credință, uman, cu frica lui Dumnezeu, onest, a părea toate acestea e foarte folositor. Un principe, și mai cu seamă un principe nou, nu trebuie să observe totdeuna ceea ce alți oameni cred că e bine
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
EminescuOpXIV 900} Un principe nu trebuie așadar să aibă virtuțile pomenite mai sus, desigur insă aparența lor. Cutez a susținea că e foarte primejdios de-a fi pururea onest; însă a părea evlavios, de bună-credință, uman, cu frica lui Dumnezeu, onest, a părea toate acestea e foarte folositor. Un principe, și mai cu seamă un principe nou, nu trebuie să observe totdeuna ceea ce alți oameni cred că e bine; adese, pentru a se menține la locul lui, trebuie să înfrîngă buna-credință
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
sălbatice care izbucneau de sub zâmbete poleite, cu lungi execuții pregătite din umbră - toată adunătura aceea de profesioniști ai răului, uniți prin legătura inferioară a frustrării și imposturii, aduși de valul strâmb al vieții în situația dramatică de a opta între onesta umilitate care-i șade bine neșcolirii și împroșcarea a tot ce îți este superior, ca soluție colectivă și deznădăjduită de supraviețuire. Sânt deci tentat uneori să circumscriu această expectorație azvârlită, prin jocul urii și al întîmplării, pe obrazul oricărei fapte
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
făcut să iasă din "întîlnirea cu Noica" un teanc de conspecte. Tratatele lui de ontologie (în care se află "gîndul ultim") au rămas, în timpul vieții lui, un mister pentru toată lumea. Critica filozofică lipsea cu desăvârșire, iar cea literară, cum era onest și firesc, nu putea depăși nivelul unor comentarii, aproximative și ele, la Rostirea filozofică sau la Pagini despre sufletul românesc. Pe scurt, Jurnalul de la Păltiniș era povestea unui crez, a unui mod de viață, a felului de a-ți da
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a văzut acolo. Toată istoria civilizației, toată istoria "științei" și a cunoștințelor, echivalează cu istoria acestei împărtășiri care are în spatele ei ipostaza privilegiată de martor. Ceea ce vreau să spun este nu că Ștefan scrisese un text "mare", ci un text onest și, sufletește, bun. Atitudinea din care se născuseră paginile lui era, în rădăcina ei, corectă. Din această pricină, stilul era la rândul lui firesc. El nu era poluat de prejudecata "culturii" și, mai ales, nu era lucrat ca stil. Nu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
vizita pe care i-o făcuse lui Heidegger în locuința lui din Freiburg, prin anii '60, împreună cu Marin Sorescu și Ioan Alexandru. Sorescu s-a așezat într-un fotoliu și a rămas pe întreg parcursul vizitei mut și nemișcat, perfect onest în placiditatea lui, pentru că nu avea nici ce să spună, nici în ce limbă să spună. Venise, ca să spun așa, "adus de ceilalți" și aștepta pesemne conștiincios sfârșitul vizitei pentru a fi luat de acolo și dus în altă parte
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ceva de genul "Minunat!" sau "Ce text extraordinar!", dar evit deopotrivă insuportabilul tăcerii când aerul, în stânga mea, vibrează sub pintenul așteptării. Așadar, întrebarea " Cînd ați scris paginile acestea?" mi se pare, ca soluție, deosebit de astuțioasă. Pot să-mi spun: Ce onest sînt! În loc să mă pretez la o laudă nerușinată, sânt politicos și nu fac decât să îmi manifest interesul cerând o informație despre sorgintea temporală a textului. În același timp principele e liber să înțeleagă: Cînd ― adică în ce moment de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de un secol și jumătate, au încercat să arate până unde se pot întinde pretențiile de cunoaștere ale unui spirit prins într-un corp, dacă tipi cu inteligența lui Andrei sau Horia preferă gargara guenoniană unei lucidități virile? Cum poți, onest intelectual fiind, să pui în locul unei ignorante riguros întemeiate și metodologic asumate un surogat de cunoaștere? Unei probleme reale ― care e tâlcul nostru de ființe muritoare? ― nu-i corespunde o cunoaștere reală. Asta e tot. La întrebarea de mai sus
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a te preface doar că ai înțeles, nu poți fi dus de nas de mode și atras către false adâncimi, capeți un simț al "clasicului" și o anumită îndemînare în distingerea esențialului de contrafăcut și trecător ― într-un cuvânt devii onest intelectual. (Neonestitatea intelectuală nu e de aceea neapărat o fraudă, cât mai ales o formă de imaturitate.) Iată de ce maturizarea presupune lenta avansare către un anume dogmatism. Matur devine cel care se poate orienta tocmai pentru că are câteva repere ferme
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
este scursura acestora, și tocmai ea este vânată și manipulată de haimanalele politice care o flatează și în care plebea, apoi, se recunoaște. Prin acest pact făcut între declasații societății și cinicii guralivi este apoi zdrobit și aliniat poporul, componenta onestă a societății, care nu se poate apăra nici prin vorbe obraznice, nici recurgând la violență. Concluzia este că cele mai apărate (stabile) sânt societățile care, din cauza bogăției, nu au plebe (ca Elveția sau Norvegia) și cele mai expuse, societățile sărace
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să te conducă imperativ de aceeași parte a baricadei cu colegii tăi constructori, cu nevoile sistemului, a beneficiarilor lui. Să fii într-o opoziție, fie ea și textual/discursivă, e mult mai credibil, se pare, decât să accepți să intervii onest, cu argumente “la rece”, asupra unui document de importanță capitală pentru viitorul societății românești. Vintilă Mihăilescu, cunoscut antropolog și fin cunoscător al spațiului românesc, spunea la un moment dat: “cultura română este esențialmente efemeră, bazată pe frumusețea efemerului, de aici
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
la Chișinău și povesteam scena pe care nu o voi uita niciodată: în autobuzul Iași-Chișinău, tatăl și fiul, cu un dicționar în mână, deslușeau sensurile și conotațiile cuvintelor românești. Și mai este ceva ce oferă unicitate intelectualului basarabean: militantismul său onest pentru afirmare, nu atât din dorința de a urca treptele unei ierarhii cât, mai ales, din patriotism autentic, pentru reprezentarea și întărirea spațiului de origine. Cu o voință neobosită, cu un curaj demn de tot respectul nostru întru promovarea crezului
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
o vorbă franțuzeasca spune că „un discurs politic bun nu trebuie să vorbească despre nimic, dar să lase impresia că vorbește despre toate”. Analiza evidențiază faptul că, în interiorul discursului politic de campanie, nu mai există, deseori, nici un raport direct și onest între conținutul mesajului, imaginarul lingvistic al vorbitorului și discursul construit. Elementele non-verbale devin prioritare în construcția mesajului, iar non-verbalul verbalizat este „ajutat” să devină determinant în transmiterea mesajului, chiar golit de conținut. În aceste condiții, nu mai putem spune nici măcar
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
stradă, noua injurii și calomnii prin presă și întruniri aruncate în contra noastră. Orice minciună, cât de exorbitantă, era bună și numaidecât primită și legalizată de ziare ca adevărată, numai să fi fost de natură a veștezi reputațiunea noastră de oameni onești. Orice monstruozitate se stârnea, era imediat colportată și prezentată ca fapt sigur, autentic comis de infamii colectiviști. În asemenea condițiuni viața noastră devenea intolerabilă.” Martie 1888 “În ziua de 22 martie 1888, zi caldă și frumoasă de primăvară timpurie, ne-
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
Eu vă dădeam cel puțin trei, don Gustavo. — Totul se pierde, Începînd cu rușinea. E prima oară cînd vii la mine acasă, și ajungi În pat cu domnișoara. — Uitați-vă la dînsa, sărăcuța, Îngerașul meu. Alfați că intențiile mele sînt oneste, don Gustavo. — Intențiile dumitale vă privesc pe dumneata și pe Bernarda, care e deja majoră. Și acum, să vedem. În ce dandana v-ați băgat? — Dumneata ce i-ai povestit, Daniel? Am ajuns pînă la actul al doilea: intrarea unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
nu-i trecea prin cap că acestea ar putea avea vreodată efect, gândindu-se că o face doar așa. Se dovedi că nu era așa. „Să mai ai încredere, după una ca asta, în acești oameni, mai arată-le încredere onestă!“ exclama el îndurerat, stând împreună cu noii lui prieteni cu o sticlă de vin dinainte, în casa lui Tarasov 37, și povestindu-le anecdote despre asediul Karsului și soldatul înviat din morți. De altminteri, o ducea excelent. Ptițân și Varia spuneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
apropiată a relației dintre ei, a măritat-o iute cu un meșteșugar sau chiar funcționar, care o iubea de mult pe fata respectivă. La început i-a ajutat pe tinerii căsătoriți; curând însă ajutorul i-a fost refuzat datorită caracterului onest al soțului. A trecut câtva timp și, încetul cu încetul, P. a apucat să uite și de fată, și de fiul născut din relația lor, iar apoi, după cum se știe, a murit fără să lase dispoziții. Între timp, fiul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]