5,908 matches
-
și în perioada postexilică, nu dispar (cf. partea a Il-a). Dar mesajul lor dezvoltă ceea ce s-ar putea numi "teologia salvării" schițată de Ieremia. Putem deci judeca de pe acum rolul profetismului în istoria religioasă a Israelului. Ceea ce impresionează la profeți, de la început, este critica adusă de către ei cultului și duritatea cu care atacă sincretismul, adică influențele canaaneene, ceea ce ei numesc "desfrânarea". Dar această "desfrânare" contra căreia ei nu încetează să fulmineze reprezintă una din formele cele mai răspândite ale religiozității
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
că divinul se întrupează, ori se manifestă, în obiectele și ritmurile cosmice. Or, o asemenea credință a fost denunțată de către credincioșii lui Iahve ca idolatrie, de la pătrunderea în Palestina. Dar niciodată religiozitatea cosmică nu a fost asaltată atât de feroce. Profeții au reușit în cele din urmă să evacueze orice prezență divină din natură. Părți întregi ale lumii naturale - "locuri înalte", pietre, izvoare, arbori, unele recolte, unele flori - vor fi denunțate ca "impure", pentru că sunt murdărite de cultul divinităților canaaneene ale
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
ceremoniile (cf., inter alia, Amos, 5: 4-6; 14-15,21-23); el cere dreptatea (5: 24). Profeții preexilici n-au precizat niciodată care trebuie să fie activitatea cultuală a credinciosului. Problema nici nu se punea atâta vreme cât poporul nu se întorcea la Iahve. Profeții nu urmăreau ameliorarea cultului, ci transformarea omului 39. Abia după căderea Ierusalimului, lezechiel propune un oficiu divin remediat. Desacralizarea naturii, devalorizarea activității cultuale, pe scurt, refuzul violent și total al religiozității cosmice și mai ales importanța decisivă acordată regenerării spirituale
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
după căderea Ierusalimului, lezechiel propune un oficiu divin remediat. Desacralizarea naturii, devalorizarea activității cultuale, pe scurt, refuzul violent și total al religiozității cosmice și mai ales importanța decisivă acordată regenerării spirituale a individului prin reîntoarcerea definitivă la Iahve constituiau răspunsul profeților la crizele istorice care amenințau însăși existența celor două regate evreiești. Pericolul era imediat și considerabil. "Bucuria de a trăi", solidară oricărei religii cosmice, era nu numai o apostazie, ea era iluzorie, condamnată să dispară în iminenta catastrofă națională. Formele
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
moarte, ofereau de acum înainte o falsă securitate, într-adevăr, religia cosmică încuraja iluzia că viața nu încetează, și deci că națiunea și statul pot supraviețui, în pofida gravității crizelor istorice. Altfel spus, poporul și marii demnitari, dar și preoții și profeții optimiști erau înclinați să asimileze adversitățile de ordin istoric catastrofelor naturale (secetă, inundație, epidemii, mișcări seismice etc.). Or, asemenea catastrofe nu sunt niciodată totale, definitive. Dar profeții preexilici anunțau nu doar ruina țării și dispariția statului, ci și riscul nimicirii
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
gravității crizelor istorice. Altfel spus, poporul și marii demnitari, dar și preoții și profeții optimiști erau înclinați să asimileze adversitățile de ordin istoric catastrofelor naturale (secetă, inundație, epidemii, mișcări seismice etc.). Or, asemenea catastrofe nu sunt niciodată totale, definitive. Dar profeții preexilici anunțau nu doar ruina țării și dispariția statului, ci și riscul nimicirii totale a națiunii. Profeții reacționau împotriva optimismului politic oficial și atacau monarhia davidică pentru a fi încurajat sincretismul în loc să instaureze iahvismul ca religie de stat. "Viitorul" pe
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
să asimileze adversitățile de ordin istoric catastrofelor naturale (secetă, inundație, epidemii, mișcări seismice etc.). Or, asemenea catastrofe nu sunt niciodată totale, definitive. Dar profeții preexilici anunțau nu doar ruina țării și dispariția statului, ci și riscul nimicirii totale a națiunii. Profeții reacționau împotriva optimismului politic oficial și atacau monarhia davidică pentru a fi încurajat sincretismul în loc să instaureze iahvismul ca religie de stat. "Viitorul" pe care îl anunțau era, în fond, iminent. Profeții nu încetau să-1 prezică pentru a putea modifica astfel
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
dispariția statului, ci și riscul nimicirii totale a națiunii. Profeții reacționau împotriva optimismului politic oficial și atacau monarhia davidică pentru a fi încurajat sincretismul în loc să instaureze iahvismul ca religie de stat. "Viitorul" pe care îl anunțau era, în fond, iminent. Profeții nu încetau să-1 prezică pentru a putea modifica astfel 18 Din același motiv, misionarii creștini în India nu acceptau în biserici decât florile care nu erau folosite în ceremoniile hinduse, adică pe cele mai puțin frumoase. 39 Cf. G, Fohrer
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
același motiv, misionarii creștini în India nu acceptau în biserici decât florile care nu erau folosite în ceremoniile hinduse, adică pe cele mai puțin frumoase. 39 Cf. G, Fohrer, op. Cit., p. 278. Religia lui Israel în epoca regilor și a profeților prezentul, transformându-i lăuntric pe credincioși. Interesul lor pasionat pentru politica contemporană era de ordin religios, într-adevăr, mersul evenimentelor era susceptibil să determine convertirea sinceră a națiunii și, pornind de aici, "salvarea" sa, singura posibilitate a supraviețuirii lui Israel
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Interesul lor pasionat pentru politica contemporană era de ordin religios, într-adevăr, mersul evenimentelor era susceptibil să determine convertirea sinceră a națiunii și, pornind de aici, "salvarea" sa, singura posibilitate a supraviețuirii lui Israel în istorie. Realizarea prezicerilor rostite de profeți confirma mesajul lor, și anume, că evenimentele istorice erau opera lui Iahve. Altfel spus, evenimentele istorice căpătau o semnificație religioasă, se transformau în "teofanii negative", în "mânia" lui Iahve. În acest chip ele își dezvăluiau coeziunea lor intimă, dovedindu-se
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
spus, evenimentele istorice căpătau o semnificație religioasă, se transformau în "teofanii negative", în "mânia" lui Iahve. În acest chip ele își dezvăluiau coeziunea lor intimă, dovedindu-se astfel expresia concretă a unei aceleiași, unice, voințe divine. Astfel, pentru prima dată, profeții valorizau istoria. Evenimentele istorice au de acum înainte o valoare prin ele însele, în măsura în care sunt determinate de voința lui Dumnezeu. Faptele istorice devin astfel "situații" ale omului față de Dumnezeu, și ca atare capătă o valoare religioasă pe care nimic până
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
orfice" (UI, 65,6). Tradiția transmisă de Diodor e prețioasă în măsura în care confirmă existența Misterelor dionysiace. Dar e probabil ca încă în secolul al V-lea aceste mistere să fi împrumutat deja unele elemente "orfice". Într-adevăr, Orfeu era atunci proclamat "profetul lui Dionysos" și "fondatorul tuturor inițierilor" (vezi cap. XXII, partea a II-a). Mai mult decât alți zei greci, Dionysos uimește prin multiplicitatea și noutatea epifaniilor sale, prin varietatea transformărilor sale. El este mereu în mișcare; pătrunde pretutindeni, în toate
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mediasferelor atestă, de asemenea, modalitatea de înlocuire a unei autorități cu o alta (de exemplu, tipografia a dus la sfîrșitul monopolului clerical asupra discursurilor publice, la fel cum audiovizualul se substituie Tradiției care era făcută cunoscută prin intermediul scribilor sau al profeților). Asfel, putem susține că în cazul teoriei lui R. Debray, avem de a face cu o preeminență a publicului asupra privatului. Din moment ce în orice perioadă a existat un discurs dominant patronat de către o instituție centrală a societății, discursul privat a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
magma religiilor orientale ale decadenței, în talmeș-balmeșul doctrinelor în vogă, secta lui Hristos nu era la origine decît una printre multe altele. De ce Iisus, și nu Mithra, Osiris ori Hermes Trismegistul? Sîntem lipsiți de "variațiuni eidetice", cum spun fenomenologii. Dacă profetul și-ar fi pierdut glasul ori s-ar fi bîlbîit cînd a ajuns la Medina, fața lumii ar fi fost alta. Nici Islam, nici Occident. Și printr-o suită de accidente materiale catastrofe naturale sau revoluții pustiitoare -, Capitalul n-ar
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
miercuri", embrion a ceea ce avea să devină în 1908 Societatea de Psihanaliză din Viena și în 1910 Asociația Internațională de Psihanaliză etc. Încercăm să ținem pasul cu acești maeștri, cu acești eroi solitari în fața cărora istoria mentalităților își deschide porțile: profeți, doctori, fondatori de republici, de ordine, de partide și biserici. Ei ne oferă cele mai strălucite protocoale de experiență, cele mai clare exemple de eficacitate simbolică. "Marii ideologi", ca Sfîntul Pavel, care descoperă drumuri și construiesc direcțiile propriului mesaj, constituie
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
întîi, pentru a revizui din fașă aptitudinile demiurgice ale subiectului uman, și apoi în fața colegilor. În fața filosofilor dreptului, libertății și "spațiului public", moștenitori ai artelor liberale, el va avea întotdeauna aerul unui comerciant prizărit de bibelouri de comandă. Și în fața profeților Naturii și ai Ființei, paznici ai autenticului, ai vieții și energiilor primare celebri datorită prestigiului vechiului physis -, santinelele lui technè vor părea că slujesc contrafacerilor și plagiatului. Occidentul și Orientul își vor închide deopotrivă porțile, refractare față de mitologiile și valorile
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
religiosului, există în schimb o istorie a religiilor. Geneza creștinismului marchează ceea ce biologii numesc "un eveniment favorabil rar". Singularitatea evenimentului nu e de ordin speculativ. Ea constă în rolul crucial, fără precedent, unic în raport cu vechile medieri ale mîntuirii (rege, levit, profet, înțelept) cuvenit Mediatorului. Revoluția creștină poate fi definită drept intruziunea unei mediologii puternice într-un mediu cultural cu medieri slabe, indiferent dacă e vorba de iudaism sau de elenism. E puțin, vor spune unii, dar e considerabil. Un veritabil detonator
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
la Bagdad sau Teheran. Întruparea e o erezie transformată în dogmă, un scandal devenit instituție. Dar la origine spre nenorocirea celui prin care începe scandalul -, Hristos a murit pentru asta. Crucificat pentru impietate. Ce poate fi mai scandalos decît un profet care se dă drept Dumnezeu? Esenienii își divinizau judecătorul, dar asta nu era în fond decît o metaforă. Întruparea a făcut ca Iisus să se nască drept fiul lui Dumnezeu, dar l-a costat viața ca om. "Trucul" care a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
umbra. Nici un nume de pronunțat: o tetragramă. Cum să împarți diferența absolută? Fără îndoială, Hristos nu a venit să desființeze, ci să împlinească Vechea Alianță, și există în acest sens continuitate cu iudaismul, care putea să vadă în el un profet în plus în lunga serie de profeți. Dar profetul este un trimis, un mesager al lui Elohim: el nu este divin. Crainicul nu este rege. Spunîndu-și fiu al lui Dumnezeu, atrăgîndu-și adorația în această calitate, Iisus blasfemiază. El se înrudește
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Cum să împarți diferența absolută? Fără îndoială, Hristos nu a venit să desființeze, ci să împlinească Vechea Alianță, și există în acest sens continuitate cu iudaismul, care putea să vadă în el un profet în plus în lunga serie de profeți. Dar profetul este un trimis, un mesager al lui Elohim: el nu este divin. Crainicul nu este rege. Spunîndu-și fiu al lui Dumnezeu, atrăgîndu-și adorația în această calitate, Iisus blasfemiază. El se înrudește cu faraonii, cu tot ceea ce e respins
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
împarți diferența absolută? Fără îndoială, Hristos nu a venit să desființeze, ci să împlinească Vechea Alianță, și există în acest sens continuitate cu iudaismul, care putea să vadă în el un profet în plus în lunga serie de profeți. Dar profetul este un trimis, un mesager al lui Elohim: el nu este divin. Crainicul nu este rege. Spunîndu-și fiu al lui Dumnezeu, atrăgîndu-și adorația în această calitate, Iisus blasfemiază. El se înrudește cu faraonii, cu tot ceea ce e respins. A face
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
reabilitați cu instrumentele filosofiei eleniste. Este interesant de remarcat că Occidentul creștin ai cărui apărători patentați au memoria scurtă a elaborat materialele sale de bază în Asia Mică și în Africa, fiindcă aici au fost cizelate de către Părinți cuvintele acestui profet oriental Iisus din Nazaret. Origen din Alexandria este mai dinamic și mai subtil decît Tertulian, care, deși african la origine, scrie și gîndește latinește. Imperiul de Răsărit a determinat saltul decisiv al creștinismului în afara culturii iudaice și a ariei sale
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nu au vîrstă. Aici chiar și mașinile au un aer prăfuit Singură religia a rămas cu totul nouă, religia A rămas simplă ca și hangarele din Port-Aviation În Europa numai tu nu ești antic, o Creștinism! Îl putem crede pe profetul "Noului Spirit", autorul Caligramelor, care a recunoscut primul geniul lui Picasso și Braque, bibliofilul care se înclina în fața pornografiei, a telefonului, a radioului și cinematografului, adică pe Guillaume Apollinaire. Lecția a V-a EXPERIMENTAREA CREȘTINĂ Superioritatea celui slab: o strategie
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
transmutație istorică nu suferă comparație. Vă reamintesc punctul de plecare și pe cel de sosire al secvenței experimentale luate în obiectiv (30-325 e.n.). Într-o zi un om are viziuni. Nu se știe prea bine ce este: vindecător? Șarlatan? Agitator? Profet? El vorbește. Prea mult, sau prea bine, sau insuficient. Dar fie că mărturisește, că anunță sau învață, el nu acționează decît prin discurs. El este acela care vorbește în numele Tatălui. Lucru care șochează autoritățile legale, scandalizează comunitatea. Într-o asemenea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
dizidentă și Statul roman, urmate de persecuții și de victoria finală a dizidenților. Această propagare n-a fost, fără îndoială, la fel de spectaculoasă ca aceea a islamului, care din punct de vedere epidemic îi este superioară. La zece ani de la moartea Profetului (632 d. Hr.), Omar cucerește Egiptul, Siria, Palestina și Persia. O sută de ani mai tîrziu, omeiazii au mutat doctrina lui Mahomed din est în vest, de la Indus la Poitiers. Dacă hegira (care calculează timpul începînd cu anul 622, anul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]