37,690 matches
-
sfârșit. Așa cum observa Victor Turner (1968), divinația se referă atât la evenimente din viitor, cât și la fapte din trecut: o boală poate fi cauzată de o Întâmplare din trecut, neobservată de pacient (Încălcare a unui tabu) sau aflată În afara sferei sale de cunoaștere (acțiunea malefică a unui spirit, a unui vrăjitor sau a unei alte persoane). Deciziile referitoare la momentul Începerii activităților agrare, la declanșarea unei expediții militare sau de vânătoare, la Înrudirea Între familii sau clanuri, precum și multe altele
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
c) aceste legi se bazează pe un ansamblu de credințe referitoare la existența unor puteri și acțiuni supranaturale. Primele două elemente sunt analoage proceselor de gândire specifice științei. Al treilea factor, care produce ruptura Între magie și știință, provine din sfera gândirii religioase. Această configurație conduce la poziționarea magiei Între doi poli: știința, ca bază teoretică a tehnicilor de schimbare a universului Înconjurător, și religia, ca formă pasivă de solicitare a unei schimbări, prin invocarea ajutorului divin: „Magia este un concept
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de Tylor În Primitive Culture (1871) și elaborat teoretic de Mauss În Eseu despre dar (1924) În termenii mecanismului social și cultural al darului. Pentru Mauss, acesta este un „fapt social total”, adică un fenomen care concentrează elemente din toate sferele vieții sociale (economie, politică, rudenie, credințe, mituri, ceremonii) și o chintesență simbolică a regulilor pe care se Întemeiază funcționarea unei anumite societăți. Darul este un sistem care implică trei obligații fundamentale: a da, a accepta și a da Înapoi. În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
către rege, cât al nevoii de a Împărtăși anumite probleme cu un terapeut, părinte sau prieten”. Ceea ce ar conduce la concluzia că, „În formă și conținut, rugăciunea creștină a fost modelată În mod considerabil de imaginile și conceptele dominante ale sferei civile” (pentru relația inversă, vezi, spre exemplu, studiul elaborat În 2004 de Czech et alii, asupra utilizării rugăciunilor În sport). Ca act, rugăciunea poate fi performată individual sau colectiv, În locuri deja consacrate sau În locuri ale vieții profane, de către
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
din planul material trebuie să dispară În momentul sacrificiului prin aducerea În prim-plan a uniunii din planul spiritual. Obiectul sacrificiului Obiectul sacrificiului este, prin natura sa, ambiguu: el aparține acestei lumi, dar, prin integrarea În sistemul sacrificiului, intră În sfera divinității. Are un statut aparte, reprezintă un bun important și prețuit de individ sau colectivitate, dar este, prin chiar decizia de a-l aduce În centrul unui rit de maximă importanță, hărăzit distrugerii. Această ambiguitate este explicată de Evans-Pritchard prin
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
calendare”, determinate de tipul de ocupație (agrar, pastoral, pomiviticol, apicol), se Împletesc cu calendarul creștin (I. Ghinoiu 1988). Zilele și perioadele „ținute” au atât nume ale sfinților creștini, cât și nume din mai vechi vocabulare sacrale. Actele ceremoniale provin din sfera vrăjitoriei, divinației și purificărilor, a ofrandelor și sacrificiilor, a celebrărilor și comemorărilor etc. În acest sistem ceremonial, dominante sunt interdicțiile, adică riturile de protejare magică Împotriva celor mai diverse surse ale răului. Cea mai importantă interdicție este aceea de a
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
schimbă În timp, ca o antiteză a Încremenirii specifice structurii; individualitatea promovată Împotriva mediului instituționalizat etc. Dar, pentru că este voluntar, pentru că nu este un mecanism social obligatoriu care marchează tranziția unui individ sau grup de la un statut la altul, În sfera profană pelerinajul ar trebui conceput mai ales ca un fenomen „liminoid” sau „cvasiliminal” și mai puțin ca un fenomen liminal În sensul dat de Van Gennep (E. Turner, V. Turner, 1978, pp. 34-35). Interpretarea turneriană a fost acceptată de numeroși
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
P. Post, 1996; I. Reader, T. Walter, 1993; L. Tomassi, 2002), pelerinajele care au ca obiect locurile sacralizate de religiile tradiționale au crescut În intensitate, proces facilitat de noile mijloace de transport și de fenomenul globalizării - care afectează nu numai sfera economică sau politică, ci și pe cea religioasă. Spre exemplu, anual, peste trei milioane de pelerini sosesc la Mecca sau la Roma. În plus, numeroasele forme de religiozitate care apar În modernitate generează, și ele, locuri sacre și pelerinaje. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
membrii unei societăți se amestecă, indistinct, Într-o estompare generală a granițelor sociale. Trebuie menționat Însă că pentru Roberto Da Matta modelul ideal al procesiunii este cel religios, iar imaginea standard a paradei este cea militară. Pelerinajul nu intră În sfera lui de reflecție. Sărbătoarea și carnavalultc "Sărbătoarea și carnavalul" Sărbătoare, festival, ospăț, banchet, fiesta, carnaval, celebrare - În literatura de specialitate, termenii folosiți pentru a denumi această clasă ceremonială sunt variați și eterogeni. În esență, sărbătoarea apare ca o categorie integrantă
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
la cel personal, de la cel social la cel cosmic, marile ritualuri creează Întotdeauna unitatea În trăiri. Ele afirmă ierarhia și ordinea. ș...ț Mesajul oricărui rit este că nimeni nu poate scăpa de modelele care dictează ordinea vieții sociale. În sfera riturilor politice consensuale pot fi incluse numeroase manifestări, asociate, În esență, modelului riturilor de trecere (atât ale vieții individuale, cât și ale vieții colective): sărbătorile politice (fie legate de un calendar local, național ori internațional, fie prilejuite de evenimente speciale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
3 4 molecule de glucoză, apare o ramificație formată din 7 -8 resturi de glucoză. Gradul de ramificație depinde de proveniența glicogenului. Macromolecula înalt polimerizată de glicogen are o formă sferică pentru a corespunde la un spațiu mai restrâns. În interiorul sferei găsim trei tipuri de lanțuri; lanțul liniar cu capăt terminal reducător; ramificațiile exterioare terminate cu rest de glucoză ce are hidroxil liber la C4 (capăt nereducător); ramificații interioare terminate cu rest de glucoză ce are hidroxil glicozidic liber (capăt reducător
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
caragialismul" definește descendența "atitudinală și estetică a spiritului tutelar caragialian". Reconstituirea descendenței a impus, în prealabil, decodarea "cărții de identitate" a comicului, concept operațional proteic și glisant. Sintetica introducere în studiile teoretice, tradiționale și contemporane, conturează atât deschiderea nelimitată a sferei noționale, cât și restrângerea conceptuală excesivă. Excursul exploratoriu îi ajută să contureze "genul proxim și diferența specifică" a problematicii comice. Creația lui Caragiale trece examenul "tuturor formulărilor determinative ale comicului", exemplificând pregnant aspecte divergente. Five o'clock se mulează pe
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
fie pe cea a superiorității, fie pe cea a relaxării". "Aforismele" rostite de Mitică par un ecou al definiției dată comicului de Immanuel Kant. Automatismul personajelor din comedia O scrisoare pierdută și în Boborul imprevizibila trecere din zonele spiritului în sfera materialității, ilustrează ideile bergsoniene despre comic. În acest context, Loredana Ilie avansează un nou concept operațional. Gândul formulat de Paul Zarifopol: Caragiale deține "vocația râsului ca artă și simțul comicului ca instinct fundamental" este transformat într-o edificatoare constantă a
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
literare care pun în evidență deliberat sau involuntar, constituienți care țin de esența caragialismului, respectiv tipologia, tematica și stilul specific, toate amprentate de diversele modalități ale comicului. Capitolul II Comicul o enigmă "Comicul rezultă din combinarea mijloacelor și rămâne în sfera nedemonstrabilului". (G. Călinescu, Istoria literaturii române de la origini până în prezent) Orice încercare de reconstituire a descendenței literare caragialiene va trebui să cerceteze acele direcții de evoluție ale componentelor estetice din paradigma caragialismului. Întrucât coordonata esențială a acestuia este comicul, zona
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
de vedere, Bergson precizează:,,Este comic orice incident care ne atrage atenția asupra fizicului unei persoane atunci când de fapt, este vorba de aspectul moral"8. Strănutul unui orator este rizibil pentru că ne coboară brusc de pe culmile sublimului în banalitate, din sfera sufletului în cea a trupului. Prin astfel de exemplificări și prin explicitarea comicului prin analogie cu un resort care se comprimă și se destinde asemenea "diavolului cu arc"9, teoria bergsoniană dezvăluie clare coincidențe cu studiile care focalizează mecanismul de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
termenilor adiacenți comicului, de la aproximativ zece căți existau în secolul al XVIII-lea (humour, burlesque, ludicrous, ridicule, esprit, satire, mimicky, buffoonery, raillery, doggrel) la mai mult de patruzeci în limbajul actual 17. Marian Popa face un inventar mai detaliat al sferei semantice a comicului urmărit diacronic și în vocabularul principalelor limbi europene și identifică drept sinonime ale comicului în limba română următorii termeni: hazliu, nostim, hazos, haios, vesel, poznaș, caraghios, șăgalnic 18. În ceea ce privește persistența amintitelor confuzii, foarte multe studii insistă asupra
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
enumeră mai mult de 50 de titluri pe tema râsului analizat din punct de vedere sociologic, psihologic, educațional, terapeutic, patologic etc. Astfel, s-a constatat că în afara râsului declanșat de comic, multe alte tipuri de râs nu se pot încadra sferei estetice: cel primitiv, ancestral, de natură fiziologică, declanșat de stimuli precum excitația agreabilă sau o stare euforică, cel psihologic, mai evoluat, al amorului propriu satisfăcut, cel patologic, nervos, disperat, spasmodic, isteric etc. precum și râsul social, convențional, politicos, de primire sau
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
atotcuprinzătoare, cât și celor centrifuge, de stabilire clară a unor inconfundabile moduri de manifestare. Așa cum definirea conceptului de comic s-a dovedit a fi anevoioasă, eșuând printr-o prea mare deschidere a orizontului sau, dimpotrivă, printr-o nepermisă restrângere a sferei sale de cuprindere, generând așadar formulări care păcătuiesc fie printr-o prea largă generalitate, fie printr-o limitare excesivă, tot astfel a apărut drept utopică și încercarea de a realiza o exhaustivă aranjare taxonomică a diverselor sale aspecte, recunoașterea zădărniciei
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
mod inevitabil de astfel de elemente care țin de unicitatea societății românești, elemente care, devenite rizibile printr-o prelucrare artistică de maestru, își pierd savoarea comică la transpunerea textului într-o altă limbă 43. Clasificarea tematică pune în evidență în sferele superioare ale generalității abstracte câteva categorii ale comicului: caracter, intrigă și moravuri. În jurul acestora, Henri Bergson brodează propria sa ramificație. Preocupat îndeosebi de identificarea și ilustrarea cauzelor care declanșează râsul comic, Bergson departajează mai întâi categorii precum: "comicul mișcărilor și
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
acum se poate întocmi prin combinarea mai multor criterii. Pornind de la sugestiile lui Jean-Marc Defays, putem include compartimente distincte ale comicului în funcție de "mijloace, articulare, sens"47. Înțelegem convențional prin "mijloace" suporturile fenomenului comic, sistemele semiotice utilizate. Pentru a cuprinde toate sferele de manifestare ale comicului se iau în calcul în afara suportului lingvistic, la rândul lui de tip oral sau scris, sistemul plastic și scenic. Departajăm așadar vorba bună, snoava etc. de romanul umoristic, schița, anecdota etc. elaborate pe suport lingvistic, de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
O scrisoare pierdută, în automatismul unor personaje (Trahanache, Farfuridi, Brânzovenescu, Pristanda), în jocul de marionetă al lui Dandanache, în numeroasele interferențe și repetiții, în caracterele rizibile, destule elemente prin care concepția sa despre râs se susține. Saltul neașteptat dintr-o sferă a spiritului într-una materială rizibilă, exemplificată de Bergson prin plastica imagine a unui orator care strănută, trimite cu gândul, de pildă, la ipostaza comică a Prezidentului, capul revoluției ploieștene evocată cu disimulată nostalgie în schița Boborul!:" La 6, în
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
60 este înzestrat cu capacitatea de a da unui gest, unui incident, unei fizionomii, unei opere literare semnificație comică. În lipsa unui simț al comicului, a unei dispoziții specifice, a unei anatomii caracterologice cu atribute deosebite, bine precizate, comicul rămâne în sfera virtualității, rămâne latent, imperceptibil. Reacția ușuratică în fața vieții, constând în considerarea fenomenelor și a evenimentelor în sine, evitând conectarea lor cu totalitatea din care fac parte sau cu axa temporalității, cantonându-le, deci, în prezent, este una dintre condițiile numeroase de
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
o cutie de rezonanță, într-un cadru ce nu-i stârnea nici emoția, nici indignarea. Prezența sa în cetate, controlată, histrionică, scrutătoare, interpretativă, degajată și angajată totodată, este una "socratică"75. Autorul Momentelor nu se izolează de cercul "strâmt" în sferele înalte ale geniului resemnat, ci se integrează universului citadin, mânat de o curiozitate organică și de o conștiință pedagogică corectivă: "Prin reducerea la absurd, prin maieutică și dialectică, el tinde să aducă societatea românească la cunoașterea de sine și la
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
în claritatea idealului pe care i-o opune. Ca trăsături minimale distinctive față de ironia pe care se poate baza și față de umorul din care se desprinde, satira deține elementul de militantism, combativitatea expresă, ceea ce presupune un plus al implicării în sfera socialului 4 și o poziție filosofică și etică izvorâtă din convingeri ferme și principii morale axiomatice: "satiricii judecă și condamnă având siguranța caracterului absolut al adevărurilor așa cum nu procedează nici ironiștii și nici umoriștii, convinși de relativitatea lucrurilor și a
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
amețitor, specific exercițiilor de dicție: "Nu mușca de unde miști, nu mișca de unde muști!", Musca mișcă", "muște mișcați!", "muștele mușcă mușcata", "musca mușcă mușcata ta", "mușca-ți-ar musca mușchiul..."105 sunt secvențe circumscrise acestui nivel al parodiei cu suport didactic. Sfera parodiei se extinde însă la nivelul întregii piese care își devine sieși referent, autorul constatând cu disimulată surprindere că produsul final devenise "o parodie de piesă, o comedie a comediei"106, moment ce marchează deja pătrunderea pe un teren specific
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]