38,151 matches
-
Tristele și Ponticele, București, 1972, p. 6. 36 G. Călinescu, "Ovidiu, poetul" în volumul Scriitori străini, București, 1967, p. 110 sq. BIBLIOGRAFIE SELECTIVĂ Lista bibliografică de mai jos privind opera de exil a lui Ovidiu este un vade mecum pentru cititorul român care dorește să aprofundeze ultima etapă de creație a poetului latin. Acest lucru este însă dificil întrucât, în spațiul literaturii române, nu avem o ediție bilingvă, act de cultură demult așteptat. EDIȚII: EHWALD, R., Leipzig,, Teubner, 1884 OWEN, S.G.
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
PHILOLOGICA I, 1958, pp. 199-252. Titlul acestei cărți a fost formulat în originalul italian astfel: Ovidio fu relegato per la sua opposizione al regime augusteo? Noi însă, în ediția românească, am optat pentru o versiune scurtă și incitantă, mai adecvată cititorului român, anume Ovidiu. Misterul relegării la Tomis. Teze și ipoteze. 2. Autorul acestei cărți, crescut în mediul universitar ieșean, a desfășurat o excepțională activitate științifică la Universitatea din Bari, vreme de trei decenii, îndemnîndu-ne s-o integrăm în spațiul culturii
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
oameni, unde poetul își ispășește pedeapsa de exil. Așadar, el vrea din partea unei persoane competente, expertă în locurile și oamenii de acolo, o confirmare propriu-zisă a faptului că lamentările lui nu sunt inventate, ci reale 203. Astfel trec prin fața ochilor cititorului câteva incommoda: clima scitică, teroarea pe care i-o inspiră dușmanii care-l înconjoară pe poet cu săgețile lor otrăvite, cu cruzimea lor și inhumanitas, frigul intens care transformă până și marea în uscat... Și totuși, în mijlocul unei asemenea dezolări
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
ar aștepta să se ivească aici și numele lui Augustus, care rămâne la fel de surd la rugămințile lui Ovidiu. Și exact în acest loc, ca din întâmplare, apare și numele de Cezar (Augustus), într-un context ușor diferit, dar pe care cititorul, cunoscător al situației poetului, îl inserează în aceeași sferă a zeilor surzi, împotriva cărora se revoltă Ovidiu: Caesar ut imperii moderetur frena, precamur, Tam bene quo patriae consulit ille suae (v. 33-34). Ripert traduce: "Nous prions que César dirige les
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
legi și cu teamă de "numi"; Apoi a luat măsuri pentru ca nu tot să poată cel puternic; și cu puritate a inițiat cultul sărbătorilor. Se renunță la ferocitate, predomină dreptul la forță, căci bătaia între cetățeni este mârșavă. După cum spuneam, cititorul descoperă în aceste versuri și în altele de acest fel, o atitudine oarecum polemică, chiar dacă nu evidentă, ci numai implicită. Ovidiu nu vrea sau nu poate cânta fapte de luptă (cum a făcut Vergiliu în a sa Eneida), ci numai
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
tratat de Marache intenționăm să expunem în mare concluziile noastre. Cum am mai subliniat în repetate rânduri în lucrarea noastră, Ovidiu se străduiește e adevărat să-l convingă pe Augustus, pe prietenii cărora li se adresează și, implicit, pe noi cititorii să credem în loialitatea sa față de împărat: mai mult, aceasta este preocuparea lui constantă. Declarații de loialitate către Augustus am citit în scrisoarea către Graecinus (Ex Ponto, IV, IX, 105 și urm.). Acestea fuseseră deja exprimate ca jurăminte în epistola
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
e evidentă discrepanța dintre ceea ce poetul scoate din gură și ceea ce păstrează în suflet cu privire la Împărat. I. Blândețe: cruzimea lui Augustus. La Ovidiu, blândețea lui Augustus este aproape un clișeu, este "recunoscută" și "elogiată" cu termeni care-l lasă pe cititor perplex: Augustus nu este un Creon, un Antifate, un Falaris, un Busiris (poate, un Metellus)432, dar este zeul cel mai blând și mai cumpătat. Chiar și numai gândul, deși îndepărtat de Ovidiu, de a-l compara pe Augustus cu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
argument" cel puțin ciudat: "Cezarii nu ar mai fi existat dacă toate mamele ar fi avortat ca și Corina". Și totuși, la sfârșit, cere zeilor să i se ierte "pentru prima dată" păcatul 449. Dar pauza poetului lasă liberă fantezia cititorului să gândescă că și Ovidiu ar fi iertat "pentru prima dată" tuturor mamelor același păcat, chiar cu riscul de a fi "dezaprobat" că nu ar mai fi existat Cezarii. IV. Restaurare: suprimarea libertății de către Augustus. Cum se va vedea, acest
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
si quid est (v. 7), care indica antiteza dintre noblețea antică a lui Ovidiu și (subînțeleasa) lipsă de noblețe a celor din cercul lui Augustus și a susținătorilor săi. Este evidentă pentru noi intenția lui Ovidiu de a atrage atenția cititorului asupra versului următor. Și atunci ce importanță avea pentru Ovidiu evenimentul cu care el vrea să marcheze pentru eternitate anul nașterii sale? După ce am observat la Ovidiu atâtea indicii de ostilitate împotriva lui Augustus și a regimului imperial, răspunsul ni
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
avea să ducă la o schimbare de situație atât de dramatică în istoria romană. Se înțelege că, cu această nefericită și ghinionistă intrare în viață, Ovidiu nu putea să se aștepte la un sfârșit la fel de nefericit și ghinionist ca exilul. Cititorul din posteritate este atenționat să citească bine printre rânduri, pentru că astfel avea să afle mai mult decât îi era permis poetului din Sulmona să spună, din cauza condițiilor neprielnice, în acel moment. VI. Adulare: sfidarea lui Augustus de către Ovidiu. Cum observă
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lusor amorum. Ciudat destin! În schimb, în ciuda moralei sale ușoare, Ovidiu era pătruns de dorințe de idealitate, care îl smulgeau din contingent și îl fixau în perenitatea poeziei, care este și perenitatea spiritului uman. ' CLUBUL DE CARTE INSTITUTUL EUROPEAN Stimate Cititor, Institutul European Iași vine în sprijinul dumneavoastră ajutîndu-vă să economisiți timp și bani. Titlurile dorite unele căutate îndelung prin librării pot fi comandate acum direct de la Editură! Consultați oferta! Completați apoi talonul de comandă (carte poștală) din subsolul paginii. Nu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Conachi, Heliade Rădulescu... Este, dacă vreți, o suită de lecturi noi a unor texte cunoscute, acelea venerate În școală și citite rar, foarte rar, cu simplă plăcere. Toți vorbesc de Însemnătatea lor culturală, puțini Însă cred În valoarea lor estetică. Cititorul obișnuit se separă de ele Îndată ce procesul lui de instruire s-a Încheiat. Rareori se Întoarce la poemele pe care le-a Învățat În școală, pe de rost, să le recitească și să le examineze acum cu altă stare de
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
care, apoi, le pierde, nedîndu-și osteneala să le regăsească sau măcar să le transcrie din memorie. E prea leneș sau prea filozof pentru a reveni asupra unor lucruri care n-au valoare În afara trebuințelor sale. Se gîndește, totuși, la un posibil cititor din afară (la circulația și receptarea poeziei) din moment ce roagă pe cititorul său să nu se grăbească să-l „criticarisească” dacă va intîlni „vreo noimă ori neplăcută sau nepotrivită atît la ideea sa și la a obștii”. Absența totală a ambiției
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
le transcrie din memorie. E prea leneș sau prea filozof pentru a reveni asupra unor lucruri care n-au valoare În afara trebuințelor sale. Se gîndește, totuși, la un posibil cititor din afară (la circulația și receptarea poeziei) din moment ce roagă pe cititorul său să nu se grăbească să-l „criticarisească” dacă va intîlni „vreo noimă ori neplăcută sau nepotrivită atît la ideea sa și la a obștii”. Absența totală a ambiției și, deci, a conștiinței estetice, ori binecunoscuta prefăcătorie a creatorului care
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Îl numim sublim În cele din afară.” Textul are valoarea unui program liric. Nu sînt singurele „objecte” pentru poezie, dar, nu mai Încape Îndoială, sînt objectele cele mai prețioase pentru un autor care vrea să cuprindă universul și să Înalțe cititorul. Comparînd cele spuse aici cu temele propriu-zise ale poeziei, constatăm că Heliade, deși nu le-a dezvoltat pe toate, a scris despre multe dintre ele. A scris despre cutremure, despre turnuri mărețe, despre ruine, despre viscole astrale... Poemele sînt deseori
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
delfinii, spre Veneția cu decorurile fastuoase și senzuale. Poezia Îmbrățișează și legendele iberice, un Pastel chinezesc și un poem În stil parnasian (Mandarinul) evocă eleganța și smalțurile Extremului Orient. Proza (Călătorie În Africa) relatează despre o lume total inedită pentru cititorul român. CÎteva imagini, golite de materie, trec și În poezie. Reveria le purifică și abstractizează. Obiectul poetic romantic se manifestă cu precădere sub formele imprecise ale generalului („il est genre ou concept plus qu’existence” - zice Jean Pierre Richard). Există
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
largi. Poezia filtrează ceea ce turistul observă. Sau poezia selectează ceea ce autorul descoperă În cărți. „Material litografic”, zice G. Călinescu. Alecsandri caută, În fond, În această geografie - În parte reală, În parte imaginară - un număr de tablouri care să satisfacă apetitul cititorului din epocă pentru exotic, măreț, spectaculos (categorii ale frumosului romantic). „Tablou viu, Încîntător”, „farmec răpitor” - sînt caracterizări ce se repetă. Natura reală și natura lucrată Îl atrag În egală măsură. Condiția este ca faptele să formeze o scenă frumoasă. Și
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
facă nemuritoare poemele altora, „compuindu-le melodia [...] ca să rămîie neuitate modurile lor după veacuri”. Cum furturile literare sînt În epocă numeroase. Pann avertizează Împotriva „celor ce le place să se facă plaghiatori”... În ediția din 1852 aflăm ți celebrul cuvînt Către cititori, o primă detașare de stilul jeluitor În poezia erotică. Viziunea Îndrăgostiților zmintiți la simțuri, aruncați În călduri grozave, căzuți, unii dintre ei. În melanholie pină ce Încet-Încet se sting, iar alții „ea muierile, care se bocesc la morminte, prin cîntece
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
muntenesc, cîrtitor ironic, colorat... 25. Îndepărtîndu-ne puțin pe tema erosului, să observăm că Pann precede poezia, indiferent de subiectul ei, de o extraordinară literatură de programe. Prefețele, explicațiile, dedicațiile se țin lanț: nici o broșură nu apare fără un cuvînt către cititor sau o dedicație lungă și o curtenitoare către un protector. Ia naștere, astfel, o paraliteratură ce stă În antecamera literaturii sale și Încearcă s-o justifice. Retorica ei este apropiată de retorica amoroasă: același gen de curtoazie, aceeași vervă ironică
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și contestație, același spirit moralist tăios și perfid. Hristoitia Începe cu o dedicație-scuză: „Cela ce găsește vină S-o vrea s-o facă mai bine Nu stau cu el În pricină Slobod este de la mine”, urmată de un cuvînt către cititori și de o prefață. Tema primului este umilința, mai exact: afectarea unei modestii fals umilitoare. El, Pann, s-a străduit să prefacă Într-un stil frumos cartea ce vine din limba latinească, dar este sigur că stilul său nu va
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
vrea să se instruiască, să-și Împodobească sufletul, să citească. Pentru a citi, trebuie să cumpere Însă cărți. Cu subtilitate, tipograful ajunge invariabil la acest aspect comercial. Pentru publicitate, el folosește de regulă două teme: sublinierea efortului său și flatarea cititorului necunoscut. Poetul preface, traduce, compune, pricinuindu-și, astfel „zăticnire de alte lucruri mai folositoare” (Prefața la Poezii deosebite, 1831). SÎnt alte treburi mai folositoare, va să zică, decît poezia! Pann se sacrifică totuși pentru a mulțumi pe prietenii săi insistenți și pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
traduce, compune, pricinuindu-și, astfel „zăticnire de alte lucruri mai folositoare” (Prefața la Poezii deosebite, 1831). SÎnt alte treburi mai folositoare, va să zică, decît poezia! Pann se sacrifică totuși pentru a mulțumi pe prietenii săi insistenți și pentru a fi folositor cititorilor. Hristoitia din care am citat Înainte versurile justificative, se adresează la sfîrșit Preacinstiților ajutători și prenumăranți, oameni, cum zice Pann, cu parale și cu sfanți, față de care se scuză pentru Întîrziere: „CÎți sînteți prenumăranți Cu parale și cu sfanți, De
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
cu o dedicație către Marele medelnicer Alecu Bojoreanu. E lăudată, aici, virtutea română a medelnicerului care Întinde galant mîna tipografului. Introducerea ce urmează rezumă conținutul istoriei mitice a Erotocritului, insistînd asupra folosului ci moral. La Adaosuri se adresează din nou cititorilor scuzîndu-se de greșelile de stil. Scuza trimite la cauze intime: „nu mi-am văzut sănătatea (din pricina a multor Întîmplări nenorocite...)”... Trecem peste alte dedicații, scrisori justificatoare, răspunsuri, unele scrise cu haz, altele Într-un stil comercial neutru. În procuvîntarea la
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
mult și ușor despre orice. Nu cunoaște obstacole, n-are mari griji din pricina literaturii. Orice poate fi versificat, chiar și o foaie de Înștiințare către abonați. Multe scrieri sînt, În fapt, cronici ritmate, ca aceste precuvîntări În care autorul Îmbrobodește cititorii cu justificările și sfaturile lui. Poezia propriu-zisă are o epică, un scenariu ce poate fi reconstituit. Grija lui Pann este să strecoare bine printre rînduri morala fabulei, cînd n-o exprimă, direct, În finalul poemului. El este, să nu uităm
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
li se compune peisajul caracteristic. Pagini Îngălbenite și chiar prăfuite sînt trecute prin filtrul unor „lecturi noi”. „Dimineața” este În cartea lui Eugen Simion Într-adevăr În primul rînd a poeților. Ora exegezei e mai tîrzie. Decalajul șochează la Început cititorul căruia criticul poate să-i pară prea „franțuzit” (Dimineața poeților urmează În chip firesc Jurnalul parizian) și care se pot Întreba dacă acești poeți Întemeietori ce nu sînt mari În sensul În care spunem că sînt mari Eminescu, Macedonski, Arghezi
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]