38,151 matches
-
bea «dulcea / rouă de cerești plăceriă și, În genere, viața În acest eden dulce sugerează o Întîrziere În desfătare, o prelungire a plăcerii, o moleșire a gesturilor”. La asemenea eventuale Întrebări se poate Însă răspunde și (e de presupus că cititorul Își va răspunde singur pe parcursul lecturii tocmai În acest sens) că un critic are dreptul de a aborda o cercetare cu tot ceea ce știe În acel moment despre literatură. Iar despre literatură, despre poezie În special Eugen Simion știe multe
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
afară” (ca critici) ci și dinlăuntru (ca scriitori), prin creație propriu-zisă. Critica mai sprijină Însă literatura și altfel. Din cel mai profund sau mai original studiu despre autorul lui Hamlet nu rezultă un Shakespeare mai mare decît În lectura unui cititor cultivat (ci doar un Shakespeare mai explicat, mai bine Înțeles, ceea ce este Însă cu totul altceva!). Cu excepția unor mari vîrfuri ale literaturii noastre, precum Eminescu sau Caragiale, scriitorul român iese Însă de regulă cu o altă statură din cărțile ce
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
estetice nu-l preocupă În primul rînd pe autor) nu este, după cum am mai spus, mare și dintre ei, după părerea mea, doar doi (Alecsandri - parțial Anton Pann) mai sînt citiți astăzi (nu de profesori sau istorici literari), ci de cititori. Studiul lui Eugen Simion Îi metamorfozează Însă pe toți. Dimineața poeților Îmbracă În aur statuile acestor Întemeietori. Valeriu Cristea SUMAR I. Iendchiță Văcărescu. Dificultatea de a Începe. Neliniștile spiritului Întemeietor. O mitologie a suspinului și a jertfei. Complexul „amărîtă turturea
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
circulație, digestie, respirație și excreție. Ea este destinată mai ales studenților de la Programul de Licență în Medicină și celor de la Colegiul Medical Universitar, dar poate fi utilizată și de către studenții Facultăților de Biologie, ai secțiilor de Biofizică, precum și de alți cititori care au cunoștințe minime de biologie, chimie și fizică la nivel de liceu și sunt interesați de rolurile și mecanismele proceselor biologice din corpul uman. Ea poate fi un instrument util și pentru persoane implicate în sistemul de asigurare a
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
înțelegea romanul ca pe o formă de lectură (și de transfigurare) a vieții, și dacă prima treaptă a acestui complex proces o constituie opera memorialistică, era firesc ca o dată cu Bizu scriitorul, ispitit de imaginația creatoare, să se transforme într-un cititor tot mai infidel față de "document" și de așa-zisa "realitate". De aceea, consecvent cu propria metodă, Lovinescu va concepe al doilea "roman" din ciclul Bizu ca pe o replică în oglindă a celui dintâi, pe care intenționa să-l continue
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
întrebări cu privire la misiunea autorului și la "forma" romanului. Cu toate acestea, în loc să formuleze tranșant o problemă, dilemele lui Bizu își află rezolvarea de la bun început într-un banal truc retoric, utilizat aici cu scopul de a sancționa pretenția absurdă a cititorului naiv care vrea cu tot dinadinsul să despartă literatura de viață. Prin urmare, autorul se vede nevoit să-și asume "eșecul" anterior (în ideea că Bizu chiar e o carte ratată) ca pe o fatalitate 41, deoarece obiecțiile criticii (vizând
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
disociat, analist, abstract, inactual, incapabil să se integreze în ritmul normal al vieții și al sexualității" 44). Prin aceeași grilă îngustă a realismului mimetic a fost percepută apoi și "simplificarea tehnică", pe motiv că aceasta n-ar avea priză asupra cititorului din cauza "placajului livresc interpus între subiect și evenimente"45. Interesantă a părut doar "metoda analizei abstracte", "intelectuale", potrivit căreia "întâmplările anecdotice" devin "un simplu pretext" pentru reflecție 46. Așadar, fie că a nemulțumit o parte a criticii, din cauza frecvent invocatei
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
lovinesciană ar ilustra și o tipologie învechită (femeia victimă, parvenitul), ceea ce relevă măsura covârșitoare în care Lovinescu rămâne "în substanța lui omul generației sale". Citită totuși ca "un poem al inadaptabilității", cu evident "caracter autobiografic", literatura criticului satisface și gustul cititorului modern, mai puțin sensibil la nota sentimentală, de romanță provincială, care face din Bizu "un Amos Bujorescu mult mai sălbatic, mult mai incapabil de a evolua spre fericire", iar din creatorul său, un fel de Brătescu-Voinești "în varianta mai obiectivă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
pentru a evidenția, pas cu pas, geneza formei literare). 2.1. Eminescu și mutația valorilor estetice Încă din primii ani ai carierei sale, Lovinescu încerca să-și explice fascinația pe care lirismul eminescian o exercita asupra a generații întregi de cititori, fără a-și pierde forța de impact psihologic. Pe tânărul critic îl impresionau nu "ideile", nu "filosofia" lui Eminescu (această "filosofie" i se părea chiar un pic învechită sau, oricum, lipsită de originalitate), și din acest motiv el înclina să
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
a artistului de geniu), biografia lui Eminescu nefiind, aici, decât un simplu pretext pentru "romanțare". Prin urmare, când cuteza să facă din poetul nostru național un personaj de roman, Lovinescu voia să-l coboare de pe soclu, pentru a-l prezenta cititorilor săi nu atât în chip de zeitate tutelară a neamului, cât ca pe un "caz" psihologic caracteristic unui anumit tip de creativitate (lirismul), în care el însuși se va fi regăsit. Procedând în felul acesta, criticul modernist încerca să ofere
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Fundoianu-Negoițescu), pentru că arta "nu spune, nu descrie, ci se ocupă cu jocul forțelor ascunse de ordin sufletesc" (motivația psihologică e mai mult decât evidentă), "nu afirmă, nu confirmă, ci sugerează și sporește intensitatea realității prin colaborația mintală a fiecăruia dintre cititori" (s.n., observație ce consună cu ideile moderne ale unui Paul Valéry, de pildă). Eminescu devine, astfel, purtătorul de cuvânt al criticului de la Sburătorul, căruia îi reproduce fidel și "teoria" privind natura raporturilor dintre elementul noțional și cel sugestiv în creația
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
intelectului" (s-a remarcat că Eminescu fusese influențat de exemplul lui Gautier, care utilizase mai mulți "naratori" pentru a sugera transferul de la "veghe" la "vis"), autorul Luceafărului va refuza însă "reducționismul de tip psihanalitic" (nu și "raționalistul" Lovinescu 209), sugerând cititorului că, pentru a nu cădea în eroare, e indicat să înceapă lectura "de la finalul nuvelei". Așa reușea Eminescu să descopere, crede Ilina Gregori, "un limbaj nou, în concordanță cu viziunea sa metafizică", un limbaj care să vorbească "despre eul adevărat
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
în romanele eminesciene, și în cele de inspirație așa-zis "autobiografică": ca operă memorialistică, un roman precum Bizu dezamăgește din cauza clișeelor "sămănătoriste" și a pauperității informațiilor legate de viața spirituală a protagonistului, individ fără voință și fără personalitate (în care cititorii nu-l puteau regăsi nicidecum pe "marele" Lovinescu). Apoi, pe lângă carența "documentară", recenzenții au sancționat lipsa de talent a prozatorului, incapabil să depășească nivelul literaturii lui Duiliu Zamfirescu sau Brătescu-Voinești, cu personaje de nuvelă veche (parvenitul, inadaptatul) și intrigă senzațională
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
inadaptatul) și intrigă senzațională. La fel, romanele din ciclul eminescian ar provoca "supărarea estetului de a nu vedea invenția, și supărarea istoricului de a fi izbit în convingerile lui", unicul merit al prozatorului constând "în ușurința de a comunica și cititorilor profani niște documente rare"227. Din toate aceste observații se desprinde ideea că romanele lovinesciene au fost mai întâi citite ca operă critică (Mite, Bălăuca) sau memorialistică (Viață dublă, ciclul Bizu)228, iar dacă li s-a acceptat statutul literar
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
ca lectură infinită a unei realități mereu mistificatoare, care își maschează insuficient de bine natura textuală, de palimpsest cu lacune. Un cuvânt, în final, și despre modul și stilul criticii lui Antonio Patraș, care nu trebuie să-i fie indiferent cititorului, pentru că poartă o lecție critică. Stilul patrașian este unul fals sfătos, voit vetust, încărcat afectiv cu intenție secretă, dojenind uneori autorul și chiar personajele. Să nu se creadă cumva că e vorba de un defazaj stilistic, așa cum s-a crezut
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
încărcat afectiv cu intenție secretă, dojenind uneori autorul și chiar personajele. Să nu se creadă cumva că e vorba de un defazaj stilistic, așa cum s-a crezut, de altfel, și despre literatura lui Lovinescu. Ar fi ciudat ca numai onoratul cititor al acestei cărți, nu și autorul ei, să fi aflat că empatia pe față cu obiectul de studiu este nerecomandată în scrierile de critică literară. De fapt, avem de-a face cu un stil critic construit pe ironie, procedeu care
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
retractilitatea este semnul atitudinii critice care nu disprețuiește ceea ce întâlnește în cale. Căci atunci când e cazul, "gheara" acestui critic (care este tocmai calibrul său intelectual), tânăr șef de școală academică ieșeană, se vede de departe, și tăietura ei e nemiloasă. Cititorul să se îndrepte spre paginile care vorbesc despre ambiguitatea conceptului de "purificare" din estetica lui Aristotel și despre greșita interpretare nietzscheeană a semnificației corului antic, despre fondul melodramatic al dramaturgilor moderni, precum Camil Petrescu și Eugene O'Neill, și despre
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
propria sa biografie un capitol de istorie literară. 5 E. Lovinescu, "Istoria literaturii române contemporane (1900-1937)", în E. Lovinescu, Scrieri, vol. VI, ediție de Eugen Simion, Editura Minerva, București, 1975, p. 271. 6 Lovinescu a fost și este "corectat" de cititorii grăbiți, care susțin că proza modernă a evoluat de la "obiectiv" la "subiectiv", exact invers decât prevăzuse criticul de la Sburătorul or, am mai spus și cu alte prilejuri, nu în sensul acesta a folosit termenii Lovinescu, pentru care "subiectivul" exprimă triumful
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
autentică, pe discuțiuni și teorii, d-sa, și asta nu fiindcă este critic, e lipsit de pătrundere psihologică în imagini (nu și de aceea morală în maxime), și, cu toate că are stil și îndemânare plastică, nu poate înlănțui imaginația și sufletul cititorului, din cauză că-i lipsesc simțul de mișcare a vieții și elanul liric"; nu caricaturizare și ironie, ci anemiere: "Privind, dar, lumea ca pe o colecție de monstruozități, d. Lovinescu nu putea crea fictiv. Portretele din Memoriile sale sunt frumoase și cu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Dulfu sau ale versificatorului local Pachomie Avramescu. Virgiliu Popescu traduce mici bucăți literare sau fragmente din scrierile lui Boccaccio, La Rochefoucauld, La Bruyère, Al. Dumas, iar Petru Popescu rezumă câteva piese ale lui Shakespeare. Gazeta încearcă să țină la curent cititorul bănățean cu viața literară din România, reluând din ziarele și revistele bucureștene articole și știri (polemicile Junimii cu B. P. Hasdeu, discuțiile de la ședințele Academiei Române ș.a.). Se tipăresc și versuri satirice, inspirate de aspecte sociale lugojene, anecdote populare, versuri umoristice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286742_a_288071]
-
receptării. Altă lucrare, Histoire des mentalités et cultures françaises (1996), reunește studii care prezintă cele mai valoroase câștiguri ale noilor direcții de abordare a fenomenelor culturale: antropologia culturală, analiza mentalităților, istoria culturală, ideile Școlii Analelor ș.a. Încercarea de familiarizare a cititorului român cu conceptele din aceste domenii este susținută și de aplicarea, cu rezultate originale, a noilor moduri de operare la textele-martor. Paginile din Despre grădini și modurile lor de folosire (2001) se situează la frontiera dintre beletristică și istoria culturală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290213_a_291542]
-
cu conceptele din aceste domenii este susținută și de aplicarea, cu rezultate originale, a noilor moduri de operare la textele-martor. Paginile din Despre grădini și modurile lor de folosire (2001) se situează la frontiera dintre beletristică și istoria culturală savantă. Cititorul poate opta pentru o lectură de pură specialitate, găsind aici un bogat repertoriu de date, trimiteri, documente uitate, cărți esențiale pentru cunoașterea subiectului propus: grădinile în viziunea românească, în special în secolele al XVIII-lea - al XIX-lea, dar cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290213_a_291542]
-
-lea - al XIX-lea, dar cu incursiuni în epoca anterioară și cu o fină analiză la Note de călătorie de Mihail Sadoveanu, având Olanda ca obiect de reflecție, potrivite pentru delimitarea unei viziuni românești asupra dicotomiei natură-grădină. În egală măsură, cititorul se poate lăsa furat de calitățile literare ale textului, care poate fi citit ca un eseu în stilul lui Montaigne, unde informația savantă nu este decât un pretext pentru distilarea emoțiilor și trăirilor descoperite de T. în oglinda altui model
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290213_a_291542]
-
bucureștene este în primul rând unul informativ și formativ, aproape în felul „magazinelor” din secolul XIX: „răspândirea gustului pentru literatură”, deșteptarea „dragostei pentru cultură”. Și faptul se străvede chiar din sumarul foarte eteroclit, care se adresa în primul rând unui cititor mediu, chiar puțin cultivat. Pentru el se fac destul de mari concesii, în scopul de a-i câștiga abonamentul. De aici paginile de vulgarizare (mai ales despre Freud și psihanaliză), de literatură „la modă”, ca memoriile lui Casanova, de biografie a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]
-
oamenilor iluștri (Napoleon, Tolstoi, Dostoievski), de „umplutură”, caricaturile și reproducerile de „nuduri” care, în anumite perioade, ocupă un spațiu considerabil. În acest „grund”, specific multor publicații din epocă, A. l. și a. face incizii adânci în scopul formativ, chiar pedagogic. Cititorul avizat trecea repede peste rubricile mondene și „amuzante”, oprindu-se la fragmentul de roman semnat de Sadoveanu, la „tableta” lui Arghezi, la eseul lui Zarifopol sau la cronica literară pe care începea s-o țină regulat din 1932 G. Călinescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285188_a_286517]