4,904 matches
-
atitudinea asta negativistă, poate că mi se mai pregătește vreo surpriză, poate că destinul așteaptă doar să îl pun la încercare. Ai încercat o dată și ai văzut cum se termină asemenea lucruri, mă grăbesc eu să înăbuș până și această micuță zvâcnire, deoarece acum este deja mult prea târziu, acum are loc adevărata noastră nuntă, la umbra perfuziei care continuă să picure, pentru că, dacă până astăzi nu am reușit să îl părăsesc, atâta timp cât a fost sănătos, cu siguranță că de astăzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
sau pe el însuși, o pedeapsă pentru ceea ce s-a întâmplat atunci, în urmă cu aproape opt ani. Cum era înainte, cu greu îmi mai amintesc, trecerea anilor a transformat trecutul într-un amestec de pace și liniște, Noga cea micuță în brațele lui, privind pe furiș peste umărul lui, albă ca zăpada din vârful muntelui, toate cămășile lui se albiseră de la laptele regurgitat de ea, sugea de la mine laptele călduț și îl împrăștia pe el, reunindu-ne astfel, buzele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de la distanță semnele de circulație de pe stradă, și, deși nu spune nimic, știu că se bucură să mă vadă, îmi indică cu pensula un fotoliu, mă poftește să mă simt ca acasă și fuge la bucătărie, cafeaua turcească din ibricul micuț cu coadă lungă se umflă, apoi descrește, ca și când ar fi fost suflată de vânt, iar casa toată este inundată de aroma ei, și iată cana fierbinte în mâinile mele, dezmorțindu-mi degetele. El întinde o pânză pe ramă și începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
prefer să fiu singur, nu o fac pentru a te supăra, spune el făcând un mare efort, iar eu suspin, dar nici nu mă ajuți. Noga îl sărută cu dragoste pe obraz, tati Ughi, îi șoptește ea, ca atunci când era micuță, vreau ca mâine-dimineață să te ridici din pat și să mergi ca înainte, bine? Iar eu mă aplec și îi sărut buzele, te iubesc, Udighi, vei vedea cât de bine ne va fi după ce te vei însănătoși, iar el încuviințează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de îngrijiri speciale, nu vezi? Iar el se ia după noi, ca Tarzan îmbrăcat în niște pantaloni rupți de pijama, urlând, o să vin, vedeți voi, o să vă urmăresc până acasă, dar eu spun, îmi pare rău, Ieremia, apartamentul nostru este micuț, nu avem loc și pentru tine, iar el strigă, peste puțin timp veți avea destul loc gol în casă; o împing pe Noga în lift, ușile se închid în fața pumnului său strâns, dar blestemul lui se cuibărește în interiorul ascensorului gol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nu îi băga în seamă, Udi, numai să te lase să pleci de aici, important este că eu am încredere în tine, dar îndoiala se cuibărește și în sufletul meu, privesc iscoditor cadrul acela, apoi scaunul cu rotile, o îndoială micuță, pe care de multă vreme o ascunsesem, așa cum se ascunde un șoricel în adâncurile unui dulap de bucătărie, un șoricel pe care nu îl poți vedea niciodată, dar ale cărui urme sunt evidente peste tot în casă și până la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
citi pe fața lui perplexă, el însuși se rușinează de trupul acesta care îl trădase, de picioarele acestea înșelătoare, de întoarcerea aceasta rușinoasă acasă, aproape la fel de neașteptată ca și plecarea, cu o zi înainte. Ochii lui sunt înfricoșați, asemenea ochilor micuței Noga, atunci când am adus-o acasă, eu ședeam pe bancheta din spate, ținând-o pe genunchii mei, Udi conducea în tăcere, aplecat de spate, eram cu toții ca o vază spartă atunci, o mână de cioburi tânjind să se reunească, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
arzând, nu reușesc să înghit nimic din pricina durerii, febra crește, tata îi telefonează mamei, este din nou bolnavă, iar are roșu în gât, apoi mă transferă cu boala mea, cu pijamale și pături din casă în casă, pentru ca Yotam cel micuț să nu se molipsească, și așa nu se simte prea bine, și Udi vine să mă viziteze după școală, se întinde pe patul înfierbântat, iar eu murmur, lasă-mă acum, sunt bolnavă, el pleacă jignit fără să spună o vorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
da, norul se va micșora puțin câte puțin până ce va înceta să mai fie un nor. Și ce va fi atunci, întreb eu cu tristețe, amintindu-mi deodată o poveste pe care o inventase pentru Noghi pe vremea când era micuță, despre norul Hanan cel micuț, norul inocent și cu inimă bună, care s-a decis să aducă ploaia binecuvântată peste plantele din deșert cu orice preț, despre cum s-a ridicat el din mare și a tot crescut, picăturile erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
puțin câte puțin până ce va înceta să mai fie un nor. Și ce va fi atunci, întreb eu cu tristețe, amintindu-mi deodată o poveste pe care o inventase pentru Noghi pe vremea când era micuță, despre norul Hanan cel micuț, norul inocent și cu inimă bună, care s-a decis să aducă ploaia binecuvântată peste plantele din deșert cu orice preț, despre cum s-a ridicat el din mare și a tot crescut, picăturile erau deja grele și aproape că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
este posibil să fie acesta rezultatul atâtor bune intenții, eu fusesem mult mai emoționată decât Noga, care nu prea înțelegea ce înseamnă creșterea acidității, iar acum privesc cerul plină de speranță, poate că astăzi va reuși să ajungă până aici, micuțul nor Hanan, dar cerul este limpede și senin, nici un pui de nor nu aleargă prin grădinile sale, ne privește cu apatie, ca pe un cuplu îmbătrânit fără a avea copii, ghearele triste ale bătrâneții le spintecă deja pântecele, dar marea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dragostea lui, vântul de primăvară gâdilă geamurile mașinii, îmi doresc să închid ochii și să sper doar la ce e mai bine. N-o să-ți vină să crezi ce-au adunat în mănăstirea asta, îmi arată el către o clădire micuță, al cărei acoperiș strălucește în inima câmpiilor pure ale Ierihonului, sunt craniile călugărilor care au fost uciși aici de persani cu sute de ani în urmă. Vrei să vezi? El este gata să iasă de pe șosea, dar eu mă opun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
bine, de ce de fiecare dată când pomenesc de Noga totul se dă peste cap, ar fi trebuit să fie exact invers, părinții își trag bucuria din copiii lor, am făcut și noi lucrul acesta împreună pe vremea când ea era micuță, de ce rana aceasta nu se vindecă și îmi vine să îi spun, hai să ne întoarcem acasă, nu mai am chef de călătoria aceasta, unei asemenea răni nu i se potrivește o cameră luxoasă de hotel, trebuie să stea ascunsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
s-a schimbat foarte mult, doar chiparoșii aceia nu erau, în locul lor erau pini și stejari, și roșcovi, iar eu privesc în jurul meu, deci asta vedeau ochii tulburi ai părinților acelei fetițe, după ce cutreieraseră zile în șir cărând trupul ei micuț, scuturându-l din când în când prin gropile de pe cărare, făcând să pară că în nările ei ar mai respira o gură de viață, o fetiță antică, chiar și dacă ar fi avut o viață lungă, tot aici ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
prăpastie ce pare că nu are sfârșit. Este adevărat că la început eu fusesem de vină, nu îl dorisem din toată inima, le invidiam pe prietenele mele care își schimbau tot timpul iubiții, în timp ce eu eram tot cu același băiat micuț în aceeași clasă cu mine, credeam că dacă sunt destul de puternică voi reuși să mă despart de el, apoi voi căuta pe altcineva, care să îmi placă mai mult, dar nu am îndrăznit, era atât de atras de mine, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
noastră o pereche ce pare a fi de aceeași vârstă cu noi, amândoi au figuri impresionante, sunt îmbrăcați frumos, purtând o conversație animată, în urma lor vin un băiat și o fată, ea are aproximativ vârsta lui Noga, el este mai micuț, aproape un bebeluș, iar eu îi privesc geloasă, de ce nu am luat-o pe Noga cu noi și de ce nu avem și noi un copil mic, grăsuț și cu mucii curgând, asemenea ursulețului acestuia, iar Udi spune, nu începe acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dar totuși e diferit, ce să fie asta, este ca în momentul nașterii, numai că sexele se contopesc în scopuri diferite, ca și când n-ar mai arde la aceeași flacără, de data aceasta focul mă linge înăuntrul pântecelui cu limbile lui micuțe, este focul unui legământ antic, dureros, legământul pe care ar fi trebuit să îl facem cu mulți ani în urmă, care transformă în cenușă toate ezitările, toate temerile, lăsând în urma sa doar liniște, cel care va păși pe această cale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
la tine, vei duce dorul acestei nopți toată viața, mă lipesc de el, să nu mă părăsești, Udi, mâna lui mă mângâie în somn, răspândind căldură ca elemenții încinși ai unui reșou electric, șoaptele răutăcioase încetează, iar eu pătrund în micuțul bungalow al somnului, așa îi povestisem lui Noga că se întâmplă, pe vremea când nu putea adormi, închid ușa după mine, aici nimeni nu mă poate speria, protejată de tot ceea ce mi-ar putea pregăti noaptea, luminile de la fereastră se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
impresia că trăiesc într-o altă lume, ce mă așteaptă pe mine astăzi este complet diferit de ceea ce îi așteaptă pe ei, nici plimbări cu jeepul, nici picnic în sânul primăverii, nici înot în piscină, mă așez la o masă micuță, de două persoane, nu există mese pentru persoane singure, privesc peisajul luminos, pe care furtuna l-a descoperit în urma sa, văile sunt albastre ca marea, bărcile roșii ale țiglelor de pe acoperișuri plutesc încet, tocmai în locul acesta atât de frumos și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mea. Chelnerul îmi toarnă cafea, iar eu plâng în semn de mulțumire, ca și când mi-ar fi salvat viața, cât de nefericită devenisem peste noapte, și tot timpul prezența lui plină de pretenții nerecunoscătoare se cuibărește pe tavanul presărat cu lumini micuțe ca niște stele, două etaje deasupra mea, urmărindu-mi plină de resentimente acțiunile, zdrobindu-mă sub greutatea ei. Mă ridic și privesc în jur, speriată de abundența preparatelor, nu reușesc să mă hotărăsc ce anume să mănânc, o femeie tânără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
reușesc să înghit, tot răsfățul acesta mă calcă pe nervi, mă irită, plec de acolo, mă îndrept spre scări, abia în dreptul ușii îmi amintesc faptul că uitasem să cer lămâie, toată abundența aceea era egală cu zero în comparație cu lucrul acesta micuț, de care aveam cu adevărat nevoie. Cu pași ezitanți intru în bucătărie, sunt întâmpinată de o privire rece, cu totul diferită de cele de afară, politicoase peste măsură, și cer o lămâie, de fapt, aici mă simt mai liniștită, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
decât în cartea aceea veche, așa face cu toate cărțile pe care i le cumpăr, nici măcar nu le deschide, stă întins pe spate, cu ochii deschiși, chiar și noaptea, lampa de citit este aprinsă, încălzind aerul din jurul său, asemenea lumânărilor micuțe de la căpătâiul mormintelor din orașul morților, care nu fac decât să scoată și mai mult în evidență întunericul din jurul lor. În fiecare seară după ce o culc pe Noga, îmi deschid canapeaua din salon, îmi pun așternutul, apoi mă întind ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
un coș mare în mână, cu fața întunecată, cu obrajii supți, iar în clipa în care mă pregăteam să iau portofelul, îmi spune, eu sunt Zohara, și coșul ei începe deodată să se miște, ea scoate de acolo o fetiță micuță și începe să o alăpteze stând în picioare, ținând-o strâns în brațele ei slabe. Gâtul fetiței eliberează un gângurit zgomotos plin de plăcere, iar eu sunt uimită, cum de iese atât de mult lapte din pieptul acesta plat, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
tabăra dușmanului, pentru că, în ciuda celor repetate la nesfârșit în urechile fetelor de la cămin, este vorba, totuși, de niște ființe, care au nevoi, fiecare la fel de mare, fără voia mea, se pare că și eu mă obișnuisem să văd în creaturile acestea micuțe din burțile lor un fel de existență abstractă, fantastică, uneori monstruoasă, uneori mesianică, un pumn căzut din ceruri, care să le facă viețile bucăți. O iau încet în brațe, nu îmi vine să cred cât este de ușoară, chipul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
dacă nu ai nimic altceva mai bun de făcut cu timpul tău... Cu inima grea, intru în salonul copiilor, stau aliniați acolo asemenea unor recruți, cărucior lângă cărucior, îmi amintesc felul în care o luam de acolo pe Noga cea micuță, cu mutrița ei luminoasă în formă de inimă, cu buzițele ca niște petale de trandafir, o dată m-am încurcat, stăteam emoționată în toiul nopții în fața unei alte mutrițe, iar când am citit numele scris la mânuța copilului, mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]