6,994 matches
-
succesiv de către Valea Bârladului. Spre Valea Siretului de la vest se orientează doar pâraie scurte, torențiale, mai importante fiind Răcătăul (din mica Depresiune Parincea) și Polocinul. În general (cu excepția parțială a Tutovei), văile sunt strâmte și adânci, cu versanții puternic înclinați, săpate în roci moi (lutoase și argiloase cu intercalații de nisipuri și pietrișuri). Pantele mari și substratul geologic de roci neconsolidate sau slab consolidate, corelate cu acțiunile negative ale omului prin tăierea vechilor păduri (în vederea extinderii pășunilor și terenurilor agricole și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
țară, și de urcat la deal ... a trebuit să întindem pasul serios spre a ajunge în sat la presupusa oră a începerii programului școlar. Întrucât cu puține ore înainte plouase destul de bine și niște tractoare grele ne-o luaseră înainte săpând pe drum adevărate șanțuri ... principala problemă nu era atât încărcătura de noroi pe pantofi ... care nici nu se mai vedeau ... ci menținerea echilibrului. Mă gândeam la ea ... care nu călcase decât pe trotuar ... ce o aștepta la iarnă, cu zăpezi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
Înfigă chiar la zeci de metri adâncime, umiditatea variază de la glod - pe fundul glastrei - la uscăciune - la suprafață. Așa ceva nu se Întâmplă În Natură, chiar pe cei zeci de metri invocați mai Înainte. Cine nu crede, n’are decât să sape o fântână... Și așa silim o floare, care nu e papură, să trăiască ca și aceea, cu „picioarele“ În glod și „fruntea“ În soare... Să credem că ea va Înflori frumos, adică atâta cât poate ea, și că planta noastră
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ipoteza că mendelienii „factori ereditari“ sunt situați pe cromozomi, apoi că legile lui Mendel sunt valabile și la animale, iar anul 1905 avea să definească o nouă știință: genetica. Urmau multe acumulări, care aveau să impună biochimia ca unealtă de săpat În adânc. Și, În 1953 se afla structura ADN-ului, suportul vizibil al informației genetice, al cărei cod avea să fie descifrat abia În 1961-1967. Gena, fragmentul de ADN - de bandă magnetică dacă vreți - care Înregistrează un caracter a fost
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
viitorului, necesită când și când consolidarea, fortificarea pozițiilor? Sau schimbarea Însăși a tacticii luptei, plecată iarăși și iarăși de pe o poziție nouă, dar și cu mijloace noi? Dacă omul, corolarul - sau coroana - evoluției animale, este de fapt cel condamnat să sape tranșeele de pe care evoluția să declanșeze următorul atac? Dacă omul schimbă tranșeea În cetate și pleacă mai departe nu tot cu sabia, ci cu pușca? Legile evoluției nu mă pot lămuri. Căci se referă doar la biologic unde, Într’adevăr
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
nu doar conștientizat de primitor, dar cerut insistent, mereu În umbra unor represalii. De acum nu mai e vorba doar de a propti o avere, ci de a consimți la diminuarea ei; și salutar este ca, În vreme ce poalele movilei sunt săpate de primitor, dăruitorul să adauge pământ În vârful ei, așteptând vremea când primitorul Își va toci dinții, scăzând haraciul până la dispariție. Între extremele evoluției, dar - inițiativa exclusivă a dăruitorului - și haraci - inițiativa exclusivă a primitorului -, e o asemănare. Anume un
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
orașe precum Dresda sub bombele americane. A descoperit praful de pușcă. Întâi pentru artificii, inițiind astfel o știință, mai precis o artă după cum arată particula finală a ce-am să pronunț acum - pirotehnia. Dar, curând și pentru a ucide... A săpat, dând de petrol. Ah! Ce bucurie, că nu mai trebuie să umble după vreascuri; mai ales că nu prea mai are pe unde. Dar, arzând gunoaiele epocilor apuse ale Terrei - căci asta e și petrolul, și cărbunele -, a trezit Naturii
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
un faraon al dinastiei a patra - din cele 30! -, când Egiptul avea alte griji: structurarea și consolidarea; iar faraoni cu mult mai puternici, hegemoni și În Orientul Apropiat, precum Ramses al II-lea, s’au mulțumit doar cu o criptă săpată În pereții Văii Regilor, În rând cu ceilalți. À propos: există și o Vale a Reginelor, de partea cealaltă a Nilului. O fi fost piramida mormânt, dar toată grandoarea ei, fie ea și faraonică, rezidă doar Într’o geometrie simplă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
din lutul Basarabiei, care nu o fecioară Înfățișa, ci o floare ce-și trage seva taman dintr’un ostil vas de laborator... Dar mai ales pentru promisiunea de a vă deveni oaspete radiofonic. Știți de ce? Pentru că un om care a săpat 5 fântâni, care Înainte de a fi ministru dar deja academician, a aruncat la coș aparenta Înjosire călcând pas cu pas Prutul, palpându-l precum pe bolnav medicul, nu poate decât să iubească Natura și să-și dorească adunați lângă el
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
omăt se subție, nu și În jurul cioatei moarte cu adevărat, semn că viața Începe să Înmugurească, chiar În lipsa energiei pe care nu mai are cine o capta, dar asigurându-i matrița. Iar dacă cioata a apucat să lăstărească, atunci conul săpat În omăt e și mai evident. De ce miaun toate astea? Nu pentru a produce cioate noi În beneficiul experimentului. În fond, În acea pădure trăiește buna mea prietenă Felis silvestris. Dar pădurea e, ca ultim stadiu al evoluției oricărui ecosistem
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
pe care vă chinuiți În fel și chip s’o renegați -, sărăcia. Dimpotrivă. Bordeiul, adică adăpostul Îngropat În pământ, e ceva cât se poate de natural. În fond, asta e opțiunea Naturii care Își Învață copiii cuminți - animalele - să-și sape vizuini. De nu, să le fure de la alții, mai conștiincioși, precum vulpea de la viezure. Dar mai e ceva, și mărturisesc că am tras cu ochiul prin notițele amicului meu biped: Îngropat În pământ, bordeiul devine un fel de beci. Adică
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
20 de grade, dar sub zero... fără urmă de foc; pe când casa, bântuită de toate vânturile, trebuie musai Încălzită. Și, doar cu câteva găteje, locatarul bordeiului poate chiar huzuri; fără ca Natura să simtă ceva. Încă, lutul În care bordeiul e săpat, ca și cu lemnul care-i alcătuiește acoperișul, sunt nu numai cele mai naturale materiale, dar și cele mai indiferente pentru locuitori din punct de vedere energetic, acela În care omul excelează printr’o diversitate care face orice alt material
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Însăși fiziologia se opune: Zice amicul Cristi, care Îmi urmărește cu vădit interes metamorfoza că, pe măsură ce temperatura scade, orice plantă solicită un sol mai oxidat; dar vița acționează asupra acestuia exact pe dos, ba ca una dintre cele mai redutabile, săpându-și singură groapa. E drept că și „colocatarul“ de podgorie, nucul, face la fel, dar are grijă să-și neutralizeze efectul prin oxidantul iod așa că, de la o vreme, mai precis latitudine, Își continuă singur drumul spre nord... Chiar venetică, vița
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
țină Roma tot Într’o petrecere patru luni, să construiască un forum cu columna de rigoare, dar să lase imperiul În aceeași ruină financiară În care Îl moștenise. Așa Încât, curând, acei nesățioși au fost nevoiți să caute aurul În munte, săpând filoanele. Câte au mai rămas le-au mântuit austriecii, lăsând canadienilor care dau acum târcoale locului doar să spulbere munții și tot ce mai e pe acolo, case și păduri, În căutarea unui fir-două de aur. À propos: cred
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
unui Platon, pare-mi-se, una cât se poate de fragilă. Păi ce-a devenit Roma după un interludiu republican, cu tot mandatul „prezidențial“ de doar un an și, pe deasupra, dublat, cu doi „președinți“ care se spionau și, desigur, se săpau, reciproc? Tot monarhie. Iar Franța de astăzi e la cea de-a 5-a republică, după ce tot secolul al XIX-lea a alternat-o adesea cu monarhia. Și n’au cerut evreii dumnezeului lor un rege nu mult după ce au
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
mi se pare un lucru în stare să scoată din minți pe oricine. Nimic nu e mai penibil decât să vezi cum lucruri care ar fi trebuit să te apropie de semenii tăi, mai ales de oamenii informați și inteligenți sapă, dimpotrivă, între ei și tine o prăpastie de netrecut." Goethe a căutat să esențializeze caracteristicile plantei și astfel și-a dat seama că mergând în istorie ajungea la o plantă arhetipală. Metarmofoza plantelor devenise cheia înțelegerii transformării plantelor în istoria
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
mi se pare un lucru în stare să scoată din minți pe oricine. Nimic nu e mai penibil decât să vezi cum lucruri care ar fi trebuit să te apropie de semenii tăi, mai ales de oamenii informați și inteligenți sapă, dimpotrivă, între ei și tine o prăpastie de netrecut.” Goethe s-a străduit să facă lumină în înțelegerea lumii vii. Chiar dacă n-a reușit să lumineze nici pe cei ce ar fi putut să fie luminați, a acumulat lumină pentru
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
Penh. Forma de guvernământ: monarhie constituțională. Așezarea: Cambodgia se învecinează cu Thailanda la vest și nord-vest, Laos la nord-est, și Vietnam la est și sud-est. Teritoriul este dominat de râul Mekong (Tonle Thon) sau "Râul cel mare" și lacul Tonle Sap (Lacul cu apă proaspătă), o sursă importantă de pește. Economia. Industriile principale ale Cambodgiei sunt industria textilă și cea turistică. În 2005, s-au descoperit depozite de petrol și gaze naturale în apele teritoriale ale Cambodgiei. Cambodgia este o importantă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
din avion au dezvăluit vestigiile unor sisteme agricole de o complexitate stupefiantă. Unul dintre ele, în Columbia, se întindea pe două sute de mii de hectare de terenuri inundabile. Între începutul erei creștine și secolul al VII-lea, acolo au fost săpate mii de canale de drenaj între care pămîntul era cultivat pe taluzuri înălțate de mîna omului, lungi de cîteva sute de metri, irigate în permanență și apărate de inundații. Această agricultură intensivă axată pe tuberculi, îmbinată cu pescuitul în canale
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]
-
semenilor. Asemenea concepții fac inutilă distincția dintre bijuterie și amuletă. Cele mai vechi podoabe cunoscute în Europa provin din situri preistorice care datează de treizeci sau patruzeci de mii de ani : dinți de animale găuriți sau în care s-a săpat un șănțuleț pentru a fi legați și atîrnați ; mai tîrziu, inele sau rondele de os gravat, fragmente de os sculptate în formă de cap de cal, de bizon ori de cerb ; toate aceste obiecte măsoară între trei și șase centimetri
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]
-
Casa era aproape de universitate, pe hudița care își luase numele de la biserica ctitorită de boierul Toma Cozma. Din bulevard până la locul nostru, scăpaseră doar câteva clădiri, dar până în Păcurari se înșirau doar ruine și gropi rămase de la bombe, cu râpi săpate de apa năboită prin canalizare. Din pricina asta, maidanul era poreclit „Coreea”. Strada purta acum numele luptătorului comunist Nicolae Mohănescu. Cum tot acolo se aflau mai multe școli și institute de învățământ, peste puțin avea să fie rebotezată strada Culturii. După
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
fața sa emaciată o barbă à la Hasdeu, zburlită către toate punctele cardinale, și niște ochelari care îi măreau privirile fanatice și hărțuite, arheologul holba ochi posomorâți către orice umbră ce, din curiozitate, se apleca spre șanțul pe care îl săpa. Pe Pușcașu îl cunoșteau toți cei care avea treabă în Hala Centrală. Cu permanența aerului, focului și apei, iarnă, vară, arheologul întorcea pământul plin de vestigii istorice cu atâta acuratețe încât, în profilul șlefuit de șpaclul său, istoria putea fi
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
nimic; lui îi datorăm splendida restaurare de la mănăstirea Dobrovăț și miile de obiecte descoperite care ar face fala oricărei expoziții; toate datorează renașterea lor acestui înrăit întru arheologie. Ce-i drept, Nicolaie Pușcașu nu prețuia deontologiile profesionale. Un arheolog care sapă distruge prin iminență locul care, până la el, a păstrat în poziționarea inițială vestigiile istorice. Din această cauză dânsul e obligat să măsoare, să deseneze, să fotografieze „sit”-ul pe care e dator să-l aducă la cunoștința publică. Pușcașu avea
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
dânsul e obligat să măsoare, să deseneze, să fotografieze „sit”-ul pe care e dator să-l aducă la cunoștința publică. Pușcașu avea demonul unei curiozități orgolioase care fără încetare îl împingea să afle el singur cât mai multe amănunte. Săpa, uitând să publice. Nelăsând în „sit” nici un colțișor întreg, arheologului nu i-a păsat nici de cercetătorii viitori care, pe măsură ce știința istoriei evoluează, pot eventual să tragă alte concluzii. Bătăliile sale nu numai cu colegii dar și cu proprii șefi
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
vitele au pășunat În porumbiște. Munca aceasta e ușoară, Întrucât tot terenul fermei e Înconjurat cu sârmă ghimpată, nefiind nevoie de pază. Trecem pe o porțiune de șosea ce Împarte terenul unei ferme În două. Pentru trecerea vitelor s-a săpat un tunel sub șosea. Porumbiștea răvășită de vite e acum culcată la pământ cu polidiscul, după care e grăpată, făcută grămezi, cărora li se dă foc. Se cultivă apoi ovăz, soia sau uneori porumb după porumb. Pentru porumb se face
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]