4,744 matches
-
fum albastru Împrejurul profilului. Mă urmărea În tăcere, cu chipul ascuns În contralumina felinarelor. Rămase acolo preț de aproape un minut, fumînd cu nepăsare, cu privirea fixată Într-a mea. Apoi, cînd se auziră clopotele catedralei bătînd miezul nopții, figura schiță o ușoară Încuviințare din cap, un salut Înapoia căruia am intuit un zîmbet pe care nu-l puteam vedea. Am vrut să răspund, Însă rămăsesem paralizat. Figura se Întoarse și se Îndepărtă șchiopătînd ușor. În oricare altă noapte, abia dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
o parte, Îmi inspira o viziune cerească. Mă pregăteam să-mi dreg glasul pentru a-mi anunța prezența, Însă efluviile de Varón Dandy m-au dat de gol. Clara puse capăt concertului de Îndată și un zîmbet rușinat i se schiță pe chip. — Pentru o clipă am crezut că e unchiul meu, Îmi zise. Mi-a interzis să-l cînt pe Mompou, fiindcă spune că ce fac eu cu el e un sacrilegiu. Singurul Mompou pe care Îl cunoșteam eu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
și precar al condițiilor sale sanitare, iar includerea unui cetățean vertical pe lista de oaspeți e Întotdeauna prilej de zarvă prin ludicul și noul pe care le aduce În monotonia vieții de Închisoare. Ajuns aici, don Anacleto se apucă să schițeze o scurtă dar agreabilă descriere a caracterului victimei, altminteri bine cunoscută de toată lumea. — Nu este necesar să vă mai aduc aminte că domnul Flaviá i Pujades a fost binecuvîntat cu o personalitate fragilă și delicată, numai bunătate și pietate creștinească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
să-mi vorbești despre tine, eu tac, îmi rămân vorbele în gât când mă uit la el, de aceea mă joc cu vârful piciorului în nisip, mi-l admir, proaspăt dichisit, unghiile de la picioare frumos ojate, glezna subțire, piciorul lung, schițez câțiva pași de dans, sunt singurele gesturi pe care le pot face, frumosul meu se uită uimit la mine, nu ai încercat să te faci actriță, mă întreabă, eu, cine poate îndrăzni la așa ceva, el zice, tu poți îndrăzni la
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
multe sunete parțiale, de frecvență crescătoare. Dacă lungimea instrumentului este mare față de grosime, parțialele înalte au intensitate mare, de unde sunete stridente și uneori chiar țipătoare. Cea mai simplă formă de vibrație a unei vergele încastrate la un capăt este cea schițată în fig.4. La capătul liber există, ca totdeauna, un ventru de amplitudine, iar la cel fix un nod. Pe acest principiu funcționează mult populara drâmbă (sau drâng), instrument primitiv întâlnit în toată Europa și Asia. In cazul vergilor, plăcilor
Acustică muzicală by Aurora Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/343_a_615]
-
parcă-i brânză topită, telemea cu apă... Asta are carnea prea moale, se lasă, se-nfundă marcăru-n cute... - Încordează-te și tu, nu sta ca o vițică, că nu poate omu’ să scrie! se enervează și Anatol. Marietta respiră adânc, schițează o fandare, duce un genunchi în față, se-nclină, cu mâna dreaptă arcuită, cum a văzut ea pe la televizor, dar degeaba, șuncile supuse gravitației se încăpățânează să atârne. - Dă-te mai... așa, ia umflă-ți burta... îi dă indicații și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
traiectoria și viteza, în funcție de masa corpului și de forța de impact, îmi dau seama că ar ateriza exact sub calorifer. Cum are servieta burdușită și pântecele cam mare, n-ar apuca să întindă mâinile bondoace să amortizeze căderea, poate ar schița un gest atât cât să-și zdrelească degetele, s-ar duce drept în fund, capul i-ar zvâcni în spate când ar încerca să se redreseze, ar aluneca și-ar da cu moalele de elemenți și imediat i-ar țâșni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
o vârâ sub nas. Am scuturat din cap. — Nu-ți plac drogurile? Nu i-am răspuns. Continuam să-l privesc fix În ochi, rugându-mă În gând să plece cât mai repede. — N-aș fi zis asta de tine! Monkey schiță un zâmbet stângaci, strâmbându-și puțin colțurile buzelor, În timp ce scotea pudra albă pe o paletă metalică. Imediat Începu să o tragă pe nas cu un fornăit care mă zgâria pe creier. Stăteam așezat pe marginea patului, dar cum camera era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
mese cu o planșă pe care scria Mister Miyashita. Eram cât pe ce să ridic mâna, strigând ca un școlar care găsise răspunsul mai repede decât toți, dar m-am stăpânit, mulțumindu-mă să Înclin ușor din cap și să schițez un zâmbet În momentul În care privirea mea a Întâlnit-o pe cea a chelneriței. Cineva aduse Îndată un telefon fără fir, iar chelnerița mi-l Întinse Îngenunchind În fața mea, de parcă ar fi vrut să-mi desfacă fermoarul pantalonilor, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
alocuri, erau adânc cufundate În covor. Era un covor atât de gros Încât aveai impresia că o minge de golf nu s-ar fi zărit pe suprafața lui. Femeia Încetă să-și mai privească pantofii, mutându-și privirea deasupra mesei. Schiță un gest Înspre paharul de apă, dar apoi, amintindu-și, probabil, că băusem eu din el, Își turnă apă Într-un alt pahar și o bău. Priveam fascinat cum i se scurgea apa pe gâtlej, În Înghițituri mici, și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
și vânat; parcă tu însuți ai pus cândva capcane, le-ai mascat cu crenguțe și frunze, și ai uitat locurile, iar acum, la fiecare pas, poți cădea într-una din ele, de aceea vrei să rămâi nemișcat, să nu mai schițezi nici un gest, nici de atac, nici de apărare, cufundat în toropeală ca într-o apă călduță și confuză... Un fel de somn treaz. Uneori chiar ațipeam. Mă trezeam bălăbănindu-mă, gata să cad de pe bancă și atunci îmi reveneam pentru
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
o mie de feluri despre speranță. Am socotit-o într-o vreme singura mea evanghelie. Dar numai acum pot să spun în cunoștință de cauză ce este speranța. Numai ea ne poate ajuta să nu fim mușcați fără să fi schițat nici un gest. Numai ea, după ce Dumnezeu a murit demult în noi, rămâne singură în fața fiarei. Ea e singura care nu ne părăsește când ne rătăcim în pustiu. Și singura care ne aduce apă când buzele ard de sete. Cunosc bine
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
mai fi avut putere să ne urcăm în el... Cum s-ar fi întîmplat? Parcă văd. Am fi rămas, Eleonora în sala de așteptare, eu pe banca de pe peron, ascultând pufăitul locomotivei, strigătul "Poftiți în vagoane", dar n-am fi schițat nici o mișcare, n-am fi avut putere să ne urcăm în tren. L-am dorit prea mult. L-am așteptat prea mult. Ne-am epuizat în așteptare și nu ne-a rămas nici o picătură de energie pentru a ne bucura
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
agăț cartonașul cu Închis. Dar a intrat până să pot face ceva. Și? o îmboldi Mma Ramotswe. — Și i-am zis că nevasta lui e rea de muscă. — Și cum a reacționat? — S-a întristat. Părea foarte afectat. Mma Ramotswe schiță un zâmbet amar. Nu mă mir, comentă ea. — Da, dar apoi l-am sfătuit să nu ia nici o măsură. Soția nu făcea asta pentru ea, ci de dragul copilului. S-a încurcat cu un bărbat bogat doar ca să se asigure că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
știut de vreunul dintre matrozi, pentru că sentimentul lor s-a dovedit mai prejos decât ura ei. Sună frumos; are un vers obscen, dar, altfel, celelalte și-ar fi pierdut din înțeles. Nu vei aminti în roman de melodie; în compensație, schițezi o pagină despre Darling. Vrei să instalezi la Pensiune un pian. Alcătuiești un repertoriu. Schumann, Liszt, Chopin. Un regal. Fără Beethoven; vei organiza un concert cu Imperialul, în Piață, când vor fi vremuri pe măsură. La radio, o voce agitată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
roșiatice suprapuse întregeau patru cifre aproape indescifrabile. Constructorii și-au datat edificiul: 1954. El făcea parte din a treizeci și cincea generație; sub tălpile suprapuse, câteva mii de tălpi; Dumnezeu, dacă ar fi fost proiectant, pentru fiecare pas ar fi schițat câte o treaptă: Dumnezeul meu leneș, fă o scară până în cer! Sunt desculț. Spălătorul: chiuvete crăpate, oglinzi zgâriate, cădițe înfundate, calorifere debranșate, geamuri sparte, uși rupte, întuneric, frig. Spălătorul nu este un spațiu locuibil, tovarășe pedagog. Economie vreau, sparge becurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
politicos, așeză scaunul la birou, îl trase un pic pe cel de alături, le așeză pe amândouă, se aplecă un pic (parcă sărută o mână, parcă mângâie un obraz, parcă cuprinse un mijloc), zâmbi, o lacrimă despică obrazul, altă lacrimă schiță două jumătăți de zâmbete, ochii se aprinseră ca o lumânare în noaptea de Înviere. Deschise ușa, așteptă 3 secunde, apoi ieși și el după ea. 41. Freud spunea că nebunia este cea mai suportabilă boală; nebunul este ca un melc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
pace în Shahkot. 19 Între timp, în mijlocul acestei agitații, Verma de la universitate lucra din greu la planul său. După multă gândire și după cercetarea documentelor sale științifice care se îngălbeneau pe zi ce trecea, reuși în cele din urmă să schițeze o propunere care presupunea o procedură complicată de ucidere a Maimuței de la Cinema și o expunere a trupului acesteia care, susținea Verma, ar avea drept rezultat destrămarea întregii bande de maimuțe. S-ar destrăma pe loc și ar dispărea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
cu admiterile a uitat probabil să... Se opri din nou, părând să realizeze cât de puțin, probabil era ca ofițerul de la admitere să fi uitat una ca asta. Ochii i se bulbucară. Falca i se desprinse nițel. Mâna sa grasă schiță un gest iute spre suflorul de la șold. Gosseyn lovi, o dată, în falcă, îl prinse pe om în brațe și-l purtă, leșinat, până la o canapea. Îl scotoci rapid, dar nu găsi decât suflorul în teacă. Se îndreptă și se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Iarăși Crang! Eldred Crang, care știa cum să se cultive creier ele secunde, care transmitea mesajele acestuia înainte de moartea acestui vechi înveliș al lui Gosseyn - problema lui Crang revenea în prim plan, mai complexă ca oricând. Pe scurt, cu obiectivitate, schiță cazul lui Crang în fața grupului. Când termină, doctorul Kair clătina din cap. - Crang a venit să-l examinez, cu puțin timp înainte de a pleca de pe Venus. Se întreba dacă tensiunea pe care o suportă în permanență nu-l afecta cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
În care doresc, clienții și-ar putea reînnoi contractul pentru Încă optzeci de ani, la sfârșitul cărora s-ar Înregistra un al doilea deces, repetântu-se procedura anterioară, și așa mai departe. S-au auzit murmure de admirație și s-au schițat aplauze printre jurnaliștii pricepuți În calculul actuarial, pentru care președintele a mulțumit Înclinând ușor capul. Din punct de vedere strategic și tehnic, mișcarea fusese perfectă, astfel Încât imediat În ziua următoare au Început să curgă scrisori către companiile de asigurare anulându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
nu-i plăcea morții. Bărbatul nu o cunoștea pe ea, dar ea Îl cunoștea pe bărbat, petrecuse o noapte În aceeași cameră cu el, Îl ascultase cântând, lucruri care, fie că vrei, fie că nu, crează legături, stabilesc o armonie, schițează un Început de relație, să-i spună pe neașteptate, Veți muri, aveți opt zile să vă vindeți violoncelul și să găsiți alt stăpân pentru câine, ar fi o brutalitate nepotrivită cu femeia bine În care se transformase. Planul ei este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
o privesc cu dorință, dar percep, fără să știe cum, că e protejată de o Împrejmuire invizibilă, de un circuit de Înaltă tensiune În care ar arde ca niște minusculi fluturi nocturni. Atunci, apăru violoncelistul. Văzând-o, se opri brusc, schiță chiar o mișcare de recul, ca și cum, văzută de aproape, femeia ar fi fost altceva decât femeie, ceva din altă sferă, din altă lume, de pe fața nevăzută a lunii. Cu capul aplecat, Încercă să se alăture colegilor care ieșeau, să fugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
trag nădejde, dacă sugerez că acesta ar putea fi cel mai bun motiv dintre toate pentru a nu-l implica pe fiul dumneavoastră în această investigație și că și dumneavoastră v-ați gândit deja la acest lucru. Am văzut-o schițând un zâmbet și am continuat: — După cum vedeți, nu vă subestimez, Frau Lange. Ea încuviință din cap. — Ce credeți, ar putea fi un pic cam strâmtorat cu banii? am întrebat-o. — Nu. Ca director al consiliului de administrație de la editura Lange
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Herr Strauss? — Nu, nu sunt, dar pentru optzeci de mărci pe zi, speram că îi voi fi. — Doctorul Meyer e un medic foarte competent, vă asigur. S-a încruntat nervoasă la mine când și-a dat seama că încă nu schițasem nici o mișcare ca să mă dezbrac și a început să scoată un zgomot dezaprobator care suna ca și cum ar fi încercat să fie drăguță cu un papagal cacadu. Bătând scurt din palme, mi-a zis să mă grăbesc și să mă bag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]