3,994 matches
-
nu descoperă nici o asociere (de exemplu, Basoglu et al., 1988; Hoogduin și Diuvenvoorden, 1988; Castle et al., 1994). La rîndul lor, ideile supraevaluate și fixitatea credințelor au fost identificate drept posibili factori anticipatori ai rezultatelor tratamentului. Farmacoterapia Deși în tratamentul TOC au fost utilizate o mare varietate de medicamente, există puține dubii legate de eficacitatea inhibitorilor recaptării serotoninei (ISRS), dintre care clomipramina a constituit obiectul celor mai multe studii. În general, cercetările bazate pe administrarea medicamentelor placebo au demonstrat eficacitatea acesteia, iar comparația
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Greist, 1990a; Jenike, 1990a), deși gradul de reducere este doar moderat (Zak et al., 1988; De Veaugh-Geiss et al., 1989; Greist, 1990a). Deși au fost mai puțin studiați decît clomipramina, alți ISRS par a avea o eficiență asemănătoare în tratamentul TOC, prezentînd în general și avantajul unor efecte secundare mai reduse. Într-un studiu condus în mai multe centre, Tollefson și colaboratorii săi (1994) au examinat eficacitatea fluoxetinei în trei doze fixe (20, 40 și 60 mg) și au obținut reducerea
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de studii de tip dublu-orb (de exemplu, Goodman et al., 1990; Perse et al., 1987; Jenike et al., 1990b), efectuate în mai multe centre (Goodman et al., 1992), au arătat că fluvoxamina produce rezultate superioare față de medicația placebo în tratamentul TOC. Fluvoxamina a mai fost comparată cu desipramina, într-un studiu efectuat de Goodman și colaboratorii săi (1990), și s-a descoperit că are rezultate mai bune în reducerea severității simptomelor obsesiv-compulsive. O comparație directă între fluvoxamină și clomipramină, realizată de
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
ISRS, a condus inițial la rezultate mixte, unul dintre studiile care analiza și efectul placebo arătînd că aceasta nu are nici un efect asupra unui număr mic de pacienți (Jenike et al., 1990a). Alte studii au atestat eficacitatea sertralinei în tratamentul TOC. Chouinard și colaboratorii săi (1990) au arătat că sertralina are drept efect o ameliorare semnificativă a simptomelor TOC la trei sferturi dintre pacienții implicați în studiu. Greist et al. (1995), într-un studiu placebo controlat, desfășurat în mai multe centre
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
nu are nici un efect asupra unui număr mic de pacienți (Jenike et al., 1990a). Alte studii au atestat eficacitatea sertralinei în tratamentul TOC. Chouinard și colaboratorii săi (1990) au arătat că sertralina are drept efect o ameliorare semnificativă a simptomelor TOC la trei sferturi dintre pacienții implicați în studiu. Greist et al. (1995), într-un studiu placebo controlat, desfășurat în mai multe centre, care a examinat efectele unor doze fixe de sertralină (50, 100, 200 mg), au descoperit că dozele de
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
placebo, dar numai în doze de 40 mg și 60 mg pe zi, rezultatele unei doze de 20 mg fiind aceleași cu ale medicamentelor placebo (Hollander et al., 2000). Totodată, există din ce în ce mai multe dovezi care atestă eficacitatea citalopramului în tratamentul TOC (Kopenon et al., 1997). Mundo și colaboratorii săi (1997) au descris efectele similare ale fluvoxaminei, paroxetinei și citalopramului într-un studiu comparativ simplu-orb pe un grup de 30 de pacienți cu TOC. Problema pacienților cu TOC refractari la tratament a
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
multe dovezi care atestă eficacitatea citalopramului în tratamentul TOC (Kopenon et al., 1997). Mundo și colaboratorii săi (1997) au descris efectele similare ale fluvoxaminei, paroxetinei și citalopramului într-un studiu comparativ simplu-orb pe un grup de 30 de pacienți cu TOC. Problema pacienților cu TOC refractari la tratament a fost analizată de numeroși autori, care au sugerat că mai mulți agenți farmacologici (de exemplu litiul, buspirona, haloperidolul și olanzapina) reprezintă posibile soluții de potențare a rezultatelor. Există puține studii controlate referitoare
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
eficacitatea citalopramului în tratamentul TOC (Kopenon et al., 1997). Mundo și colaboratorii săi (1997) au descris efectele similare ale fluvoxaminei, paroxetinei și citalopramului într-un studiu comparativ simplu-orb pe un grup de 30 de pacienți cu TOC. Problema pacienților cu TOC refractari la tratament a fost analizată de numeroși autori, care au sugerat că mai mulți agenți farmacologici (de exemplu litiul, buspirona, haloperidolul și olanzapina) reprezintă posibile soluții de potențare a rezultatelor. Există puține studii controlate referitoare la efectele acestor substanțe
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
nici la administrarea adecvată a ISRS, nici la expunerea la stimuli cu prevenirea răspunsului (Rasmussen și Eisen, 1997, p. 11) față de monoterapie, prin expunere sau prin administrarea de inhibitori ai recaptării serotoninei. Dificultatea esențială legată de folosirea ISRS în tratamentul TOC o reprezintă, probabil, procentul ridicat de recidive asociate cu întreruperea medicației. De exemplu, Pato și colaboratorii săi (1988) au raportat că 89% dintre pacienții tratați cu clomipramină pe o perioadă de cinci pînă la 27 de luni au înregistrat recidive
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
procentul ridicat de recidive asociate cu întreruperea medicației. De exemplu, Pato și colaboratorii săi (1988) au raportat că 89% dintre pacienții tratați cu clomipramină pe o perioadă de cinci pînă la 27 de luni au înregistrat recidive importante ale simptomelor TOC. La 11 din cei 18 subiecți, depresia s-a agravat în mod semnificativ. Estimarea procentajului de recidive în urma întreruperii medicației variază între 65% și 90% (Rasmussen și Eisen, 1997). Descoperirile de acest fel i-au determinat pe unii autori să
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
obținute prin asocierea administrării de ISRS și a terapiei comportamentale cu rezultatele obținute prin fiecare terapie în parte. Unele cercetări au indicat faptul că asocierea ISRS cu terapia comportamentală poate fi utilă pe termen scurt în cazul pacienților depresivi cu TOC și că terapia comportamentală reprezintă un tratament eficient și suficient pentru pacienții cu TOC care nu suferă de depresie (de exemplu, Marks et al., 1980, 1988; Cottraux, 1989; Hohagen et al., 1988), iar alte studii nu au relevat diferențe între
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
fiecare terapie în parte. Unele cercetări au indicat faptul că asocierea ISRS cu terapia comportamentală poate fi utilă pe termen scurt în cazul pacienților depresivi cu TOC și că terapia comportamentală reprezintă un tratament eficient și suficient pentru pacienții cu TOC care nu suferă de depresie (de exemplu, Marks et al., 1980, 1988; Cottraux, 1989; Hohagen et al., 1988), iar alte studii nu au relevat diferențe între rezultatele înregistrate prin asocierea terapiei cu inhibitori cu terapia comportamentală și rezultatele obținute doar
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
fie urmată de un program extensiv de terapie comportamentală și farmacoterapie, deoarece intervenția chirurgicală are mai degrabă rolul de a determina pacientul să reacționeze mai bine la aceste terapii, decît un efect curativ (Greist, 1990b). Concluzii Tratamentul cognitiv-comportamental eficient al TOC necesită intervenții susținute din partea terapeutului și o puternică motivație din partea pacientului. Decizia de a combina tratamentul farmacologic cu terapia comportamentală trebuie luată de comun acord cu pacientul. În cazul prezenței unei afecțiuni depresive majore, decizia este clară: abordarea combinată este
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
medicație, manifestă ezitări sau nu poate tolera efectele secundare, atunci se poate opta doar pentru terapia comportamentală. Dat fiind procentajul mare de recidive asociate cu întreruperea medicației, farmacoterapia neînsoțită de terapia comportamentală nu constituie un tratament adecvat sau indicat al TOC. 18. Tulburarea obsesiv-compulsivă Ghid practic pentru terapeuți Principiile expunerii și prevenirii răspunsului sînt relativ clare. Aplicarea lor implică rareori dificultăți, atîta vreme cît bazele terapiei sînt stabilite în mod competent. Cu toate acestea, după cum observă Marks și colaboratorii săi (1975
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
tulburărilor obsesive. Întrebări frecvente Adesea, pacienții care necesită tratament pun multe întrebări despre starea lor și tratamentul care li se propune. Pe cît posibil, ei trebuie încurajați să adreseze întrebări, iar răspunsurile se vor baza pe cunoștințele actuale referitoare la TOC. Printre întrebările frecvente se numără cele legate de cauza tulburării. Dincolo de prezentarea informațiilor provenite din studiile efectuate pînă în prezent, trebuie subliniat faptul că nu există o cauză unică a TOC: nu se poate reduce totul la un dezechilibru biochimic
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
răspunsurile se vor baza pe cunoștințele actuale referitoare la TOC. Printre întrebările frecvente se numără cele legate de cauza tulburării. Dincolo de prezentarea informațiilor provenite din studiile efectuate pînă în prezent, trebuie subliniat faptul că nu există o cauză unică a TOC: nu se poate reduce totul la un dezechilibru biochimic, la gene, la factori psihologici individuali sau la mediu; este vorba despre o stare complexă, indusă de asocierea mai multor factori complecși. Educarea pacientului în ceea ce privește TOC, numeroasele cauze și tratamentul corespunzător
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
există o cauză unică a TOC: nu se poate reduce totul la un dezechilibru biochimic, la gene, la factori psihologici individuali sau la mediu; este vorba despre o stare complexă, indusă de asocierea mai multor factori complecși. Educarea pacientului în ceea ce privește TOC, numeroasele cauze și tratamentul corespunzător reprezintă un pas important în inducerea unei deviații cognitive, de la atitudinea neajutorată a multor pacienți la o înțelegere clară a stării lor, a factorilor care determină menținerea acesteia și a ceea ce pot face pentru a
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
simptomelor, pentru că se simt stînjeniți. În primul rînd, programul terapeutic trebuie modificat pe măsură ce apar tot mai multe informații. Chiar dacă stînjeneala are rolul ei, este important să asigurați pacientul că, în calitate de terapeut, ați întîlnit simptome similare și la alți pacienți cu TOC. Exemplificarea unor simptome obsesive se poate dovedi utilă în reducerea anxietății pe care o poate simți pacientul din teama de a fi evaluat negativ de către terapeut sau de alte persoane, din cauza simptomelor sale. Evaluarea trebuie să se axeze asupra prezenței
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
cognitive, trebuie să fie evaluate atent. De asemenea, trebuie remarcate motivațiile ritualurilor, deoarece acestea pot avea implicații asupra programului de expunere și pot oferi indicii referitoare la evitare și, prin urmare, la exercițiile de expunere ulterioare. Foarte adesea, pacienții cu TOC evită unele situații, obiecte și alte lucruri despre care știu că le vor cauza disconfort și nevoia de a performa ritualuri. Pe lîngă conversațiile cu pacientul în legătură cu situațiile evitate, discuțiile cu persoanele apropiate despre simptomele obsesionale ale acestuia se dovedesc
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
dacă mă gîndesc la asta, înseamnă că îmi doresc să se întîmple sau dacă gîndesc asta, atunci sînt un om rău etc.). Freeston și colaboratorii săi (1996b) au propus cinci categorii ale convingerilor și percepțiilor întîlnite frecvent la pacienții cu TOC: (1) supraestimarea importanței gîndului prin intermediul fuziunii gînd-acțiune, a superstițiilor și a raționamentului cartezian distorsionat; (2) exagerarea responsabilității față de evenimentele incontrolabile și a consecințelor responsabilității pentru daunele provocate; (3) nevoia de a căuta o certitudine absolută sau controlul absolut al gîndurilor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
progrese nesemnificative. Evaluarea a arătat că progresele obținute prin tratament fuseseră minimalizate din cauza neabordării propriilor concepții despre gîndurile supărătoare. Printre acestea se număra ideea că numai persoanele cu probleme foarte mari pot manifesta astfel de gînduri, că nu suferea de TOC, ci probabil avea o deviație sexuală. Punerea la îndoială a acestor ipoteze la mai multe niveluri a fost realizată prin informarea pacientei că gîndurile nedorite reprezintă fenomene umane normale și că diferența dintre gîndurile nedorite firești și TOC constă în
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
suferea de TOC, ci probabil avea o deviație sexuală. Punerea la îndoială a acestor ipoteze la mai multe niveluri a fost realizată prin informarea pacientei că gîndurile nedorite reprezintă fenomene umane normale și că diferența dintre gîndurile nedorite firești și TOC constă în semnificația și importanța pe care le-o acordă persoana respectivă. Ideea că gîndurile deplasate reflectă în mod direct caracterul unei persoane a fost pusă la îndoială prin solicitarea ca pacienta să evalueze alte gînduri nepotrivite cărora nu le
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
asigura îndeplinirea corectă a sarcinilor impuse, este utilă implicarea altor persoane apropiate de exemplu, partenerii de viață sau membrii familiei, în calitate de coterapeuți. Cu toate acestea, responsabilitatea cea mai mare pentru efectuarea programului revine pacientului. Monitorizarea Este esențial ca pacienții cu TOC să fie monitorizați în mod regulat pe o durată de cel puțin 12 luni, după încheierea tratamentului intensiv. În mod invariabil, pacienții se vor confrunta cu dificultăți de scurtă durată în ceea ce privește menținerea progreselor făcute, mai ales în cazul situațiilor sau
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
și sistematic. În toate etapele tratamentului, pacientul este încurajat să se implice în elaborarea programului și să-și asume rolul de coterapeut în faza evaluării deoarece, în absența colaborării, rezultatele programului vor fi nesatisfăcătoare. Asigurările În mod invariabil, persoanele cu TOC vor solicita asigurări de la terapeutul lor. Indiferent de natura acestora, singurele informații certe de care dispune terapeutul se referă la tehnicile care vor fi utilizate. El trebuie să evite asigurările privitoare la posibilitatea pericolului sau suferinței. Dacă, în majoritatea cazurilor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
asigurări de la terapeutul lor. Indiferent de natura acestora, singurele informații certe de care dispune terapeutul se referă la tehnicile care vor fi utilizate. El trebuie să evite asigurările privitoare la posibilitatea pericolului sau suferinței. Dacă, în majoritatea cazurilor, pacientul cu TOC efectuează ritualuri care constau în comportamente manifeste sau mentale, cu scopul de a minimaliza riscul de a-și face rău sieși sau altora, asigurările oferite de terapeut în privința absenței pericolului vor avea doar rolul de a înlocui un comportament care
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]