8,392 matches
-
de gând să încerc. Și-așa mă simt mult prea lovită, mai copleșită decât credeam. N-a izbucnit în plâns, căci lacrimile, asemeni unei neguri subite, și la fel de tăcute, i-au apărut în ochi. Acest lucru mi-a înmuiat sau topit toată asprimea, ca o dogoare bruscă. I-am zis: Hai să ne potolim, Thea, și m-am dus spre ea, însă ea s-a tras înapoi. Mai bine rămâneai cu ea. Ascultă-mă... Vorbesc serios. Acum faci pe tandrul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
avea nevoie de mine. Și toată forța ei excentrică, care venea din îndoiala că dorința ei va mai putea avea vreodată încredere în cineva, se va opri și se va pogorî asupra mea. Imaginându-mi cum se va întâmpla, mă topeam, mi se încălzea și se înmuia pieptul, începea să mă doară, să se umple de tânjet. Vedeam lucrurile întâmplându-se aievea. Așa mi se întâmplă mereu, imaginația mi-o ia înainte și pregătește drumul. Sau, după cum s-ar părea, marele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ca un dar. Stăteam întins pe canapea aici până să vii tu și brusc mi s-au profilat în minte, tremurătoare. Adevărul, iubirea, pacea, belșugul, rostul, armonia! Și tot zgomotul de fond, distorsiunile, vorbăria, diversiunile, eforturile, nimicurile superflue s-au topit de parcă nici n-ar fi existat. Și cred că fiecare om ajunge la un moment dat să distingă aceste axe, chiar dacă e un nenorocit de om, dacă are răbdare să tacă și să aștepte. Ambiția de a face ceva special
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
bune. Nu era ca și cum ne avântasem în sudul extrem unde la data aceea nu prea treceau vase. În timp ce zăduful te zvânta, auzeai uneori vocea sării din apă, asemeni unui foșnet sau a unei zăpezi foarte fine ce începea să se topească. Basteshaw se uita încontinuu la mine pe sub ochelarii ăia ai lui. Părea să mă urmărească și când moțăia, cu capul dat pe spate, atent, vigilent. Nici măcar verișoara Anna Coblin nu se uita cu mai multă persistență în oglindă ca el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
m-a impresionat foarte tare. El povestea despre un aurar neamț din suita Ducelui de Anjou care era la fel de bun ca sculptorii din Grecia antică. La sfârșitul vieții a trebuit să stea și să privească cum toate capodoperele lui sunt topite. Atâta muncă și toată în van. S-a rugat în genunchi, „O, Doamne, creatorul tuturor ființelor de pe pământ, nu mă lăsa să mă închin la zei falși.“ Apoi a intrat la mănăstire, acest om sfânt, în care și-a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
domeniul trecutului, și când va vedea aceste orori ale vremilor trecute, toată omenirea se va așeza și va plânge la această amintire, amintirea sângelui și a vieții oribile a monadelor, neînțelegere și mânii ucigașe și masacre ale inocenților. Se vor topi inimi și măruntaie la vederea acestei imagini trecute. Și o nouă frăție a omului va începe. Închisorile și azilurile de nebuni vor deveni muzee. Asemeni piramidelor și ruinelor mayașe, ele vor comemora dezvoltarea greșită a geniului omenesc. Se va manifesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
O, legi ale distrugerii! Ce se întâmpla oare, nu durase destul, nu fusese destul de treptat? Vreau să zic, ridurile astea care i se așternuseră pe față, cenușiul care înăbușise negrul, pielea care începuse să îi atârne, mușchii care i se topiseră? Avea oare încă vie în minte imaginea vilei pierdute, soțul sau amanții, copiii, covoarele și pianul, servitorii și banii? De ce oare se purta ca și cum încă suferea de șocul acestei prăbușiri cumplite? I-am mai dat o sută de lire. Dă-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
înserată și nu spre ceața de cenușă a Parisului. M-am așezat cu halatul pe umăr și m-am simțit cuprins de pace. Era unul din rarele momente când apartamentul părea curat și era încălzit; toate lucrurile acelea abominabile se topiseră în fundal, sobele trăgeau bine și luceau. Jacqueline pregătea cina și mirosea a sos de friptură. Mă simțeam liniștit și senin, cu inima ușoară și cu degetele flexibile, deschise. Și să vezi chestie. Îți trebuie un moment ca ăsta să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pregătește să moară dacă vorbește, așa, cu nimeni. Se ridicase în picioare și-și ridicase și glasul: Nu numai cu pâine va trăi omul, ci cu tot cuvântul care iese din gura lui Dumnezeu!" Apoi, a dispărut pentru o clipă, topindu-se în lumina dimineții. Mi s-a făcut teamă, fiindcă rămăsesem agățat în cutele hainei Lui. Când m-am uitat în jos, eram împreună cu El pe aripa templului. Mi s-a tăiat răsuflarea de frumusețe. Iar El era acolo, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
că oamenii spun acelor făpturi "îngeri". Și că nu e voie să rostești numele Lui Dumnezeu... Dar eu L-am rostit, așa, numai pentru mine, atunci, o singură dată, ca să nu-L uit. Și atunci, deodată, am simțit cum mă topesc de bucurie. Toată lumina soarelui, toată bucuria nisipului, toată liniștea zării și răcoarea nopților erau în numele acela. Așa se face că ne-am adunat toate firele de nisip... și am ajuns ce vedeți astăzi: trandafirul deșertului. Acum vi-L spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
A încercat să-și trimită răsuflarea fierbinte asupra gheții, dar suflul cald s-a risipit ca o pulbere de diamante deasupra și gheața a rămas neclintită. A pus atunci mâinile deasupra gheții, gheața s-a luminat, dar nu s-a topit. Atunci, s-a întins, cu pieptul luminat de Focul ceresc, pe ochiul gheții. Durerea era cruntă. Simțea până în razele mâinilor durerea și focul rece al gheții, dar, în jurul inimii sale, gheața începuse să se înmoaie. Întâi puțin, ca o lacrimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
al gheții, dar, în jurul inimii sale, gheața începuse să se înmoaie. Întâi puțin, ca o lacrimă. Apoi încă una și încă una: se făcuse deja un ochi de apă. Pe măsură ce cobora spre Soarele înghețat, focul trecea în adânc, gheața se topea, dar fiecare undă de apă care urca din adâncul gheții lua și ceva din puterea lui. Ajunsese aproape de Soarele înghețat, dar puterea era pe sfârșite. Triumfătoare, gheața începuse să se strângă în jurul trupului istovit. Și atunci, și-a amintit. Oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
istovit. Și atunci, și-a amintit. Oamenii ceței spuneau ceva, își spuneau ceva unul altuia, înainte de a se destrăma în ceață: că în ultima clipă, Dumnezeu îți trimite scânteia. Și-a amintit și a fost de ajuns: gheața s-a topit, pe maluri au prins să se înalțe flori, pământul reavăn reveni la viață; el însuși s-a ridicat, fără să simtă durerea, privind cu ochi luminoși în jur, privind în sus la Soarele care se înălțase, la cerul senin, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
privind în sus la Soarele care se înălțase, la cerul senin, la arbori, la păsări, la animale. Dumnezeu trimisese, într-adevăr, o singură scânteie dar aceea era Amintirea: suntem cu toții fiii Lui, fiii Focului ceresc, lumină din lumină... Și putem topi gheața din inimile celor care demult au uitat că au inimă, sau nici măcar n-au știut vreodată. Putem topi gheața din jur, ca să facem ceața să se destrame și să ne bucurăm de senin, de soare, de frumusețe, de fericire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
într-adevăr, o singură scânteie dar aceea era Amintirea: suntem cu toții fiii Lui, fiii Focului ceresc, lumină din lumină... Și putem topi gheața din inimile celor care demult au uitat că au inimă, sau nici măcar n-au știut vreodată. Putem topi gheața din jur, ca să facem ceața să se destrame și să ne bucurăm de senin, de soare, de frumusețe, de fericire și să ne recunoaștem propriul suflet în lumina Iubirii. Digul " Știați că și pietrele au îngerii lor?" Așa își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
-l să strălucească mai tare și mai tare... și, pe măsură ce îmbrăca strălucirea soarelui, copilul creștea, înălțându-se. S-a ridicat în picioare, și-a întins mâinile ca după un somn lung, mâinile i-au devenit aripi și, înainte de a se topi în cerul înalt și senin (de pe care dispăruse orice nor de ploaie), a șoptit: "Acesta e secretul vieții: să dorești prezentul, în fiecare clipă;: oamenii pe care i-ai văzut se grăbeau să se întoarcă în trecut și atunci îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
pe urmă nu mai era deloc el, era numai lumina și pâlpâia ca o flacără aurie și caldă și aromind a pâine, și struguri, și flori, și câmp reavăn, și ploaie, și rouă, și ierburi și viață... apoi s-a topit ca în lumina soarelui de amiază și iar s-a făcut lumina asfințitului și, încetul cu încetul, l-am văzut iar pe el mi s-a părut o veșnicie, dar fusese o clipă doar, fiindcă a răspuns imediat : Cine e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
și au plecat. Eu l-am strâns mai tare în brațe. Poate că numai eu văzusem lumina, de aceea înțelesesem altfel de ce-ar fi plecat aceia ?! El făcea voia Tatălui, el era cuvântul Tatălui, de aceea părea că se topise în lumină, de aceea se închegase iarăși din lumină ce rude poate să aibă lumina decât rudele dintru cuvânt, cuvântul se întrupează numai ca să facă voința Tatălui, iar eu nu pot să-i spun Lui că Îl iubesc pe El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
plină de lumină și atât de aproape de puteai s-o atingi cu mâna, așa cum numai la munte se poate întâmpla, o stea o stea prin fulgii de zăpadă, înghețată ca cerul de iarnă, caldă ca inima ei, din care se topise pustiul tot... Și nu mai era singură. Venise și pentru ea Crăciunul. Lumânarea păstorilor ...Trezește-te, hai, scoală-te, scoală-te repede! N-auzi?! Haide-odată, când îți spun ! Văru-meu mai făcea așa, ca să stau și eu de rând la foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
în urma lui și parcă nici umbră nu mai lăsa... Ei, asta-i ! Oi fi eu necăjit , da' nici chiar așa ! Sigur că bătrânul nu lasă umbră fiindcă umbra e în fața lui, soarele-l bate din spate... Și totuși, parcă se topea, așa, pe măsură ce mergea... Cât pe ce să mă podidească lacrimile, or, un băiat nu plânge niciodată. N-am să mă fac de râs tocmai aici ! Mai bine să-i aștept pe ceilalți oleacă mai încolo... și să nu mă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
lesne de purtat, iar povara mea este ușoară" spunea El. Nu mi-a venit să cred. Cum adică, noi suntem oameni liberi, n-am fost niciodată sclavi! Cum adică "jugul"? Dar pe măsură ce repetam cuvintele Lui, în gând, simțeam ceva: se topeau lacrimile, se topea durerea, însuși trupul meu era în toți și toți erau în trupul și sufletul meu, ca și cum nimeni n-ar fi dispărut, niciodată... Acum, bătrânul repeta cuvintele Lui. Iar eu, sub acel jug, trăiam pentru prima dată ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
iar povara mea este ușoară" spunea El. Nu mi-a venit să cred. Cum adică, noi suntem oameni liberi, n-am fost niciodată sclavi! Cum adică "jugul"? Dar pe măsură ce repetam cuvintele Lui, în gând, simțeam ceva: se topeau lacrimile, se topea durerea, însuși trupul meu era în toți și toți erau în trupul și sufletul meu, ca și cum nimeni n-ar fi dispărut, niciodată... Acum, bătrânul repeta cuvintele Lui. Iar eu, sub acel jug, trăiam pentru prima dată ceva ce nu știusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
mai poată vorbi. Vă dăm cinci invitații a cîte două locuri: rîndul trei, locurile doi-unsprezece spune directorul adjunct, începînd să aleagă dintre invitațiile din fața sa imediat ce-l vede pe Mihai intrînd. Aș vrea mai multe îngînă Mihai, scuturînd încet fulgii topiți pe pălărie. N-am... face un gest larg cu brațele directorul adjunct. Zău! Vă dau la spectacolul al doilea, dar la premieră avem, afară de oficialități, prietenii noștri, ai teatrului, ai dumneavoastră inclusiv. Vă rog să nu mă omorîți! schimbă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
minunat chiar și pentru o privire de admirație nu numai pentru un obiect de aur oprește Mihai vîrful degetului deasupra adînciturii dintre sîni, unde se unesc cele două părți ale lănțișorului de la gîtul fetei. Roșie toată, Cristina simte cum se topește sub fierbințeala vorbelor. Oricum, îți rămîn dator: măcar numai cu respect dacă nu și cu o cafea înclină Mihai privirea. Mulțumesc! Sărut mîinile! Iese, cu mersul ușor, liniștit, puțin clătinat din cauza amețelii, știindu-se urmărit de ochii fetei. Dacă aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
nu doare, că spunea Sadoveanu despre prostie dacă ar durea, ai auzi o mulțime de urlete. Incultura, băiete, doare, cînd devine agresivă. De-aceea te iubesc! Băiete, încă două! spune chelnerului care aduce vodca lui Mihai. "Dumnezeule! Cum să mă topesc?! gîndește Mihai cu groază. A trecut la declarații de dragoste; nu-i sănătos..." Luați și paharul ăsta cu apă, s-a încălzit arată Mihai chelnerului spre paharul în care a răsturnat vodca la un moment de neatenție al lui Muraru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]