37,690 matches
-
fazei disperse este maximă - sedimentul - și un strat ce conține doar mediul de dispersie. Pentru determinarea dimensiunii particulelor se consideră ca model că acestea sunt sferice. Chiar dacă forma moleculelor este neregulată, dimensiunea lor poate fi aproximată cu cea a unei sfere. Diametrul sferei poartă denumirea de diametru echivalent sau diametru Stockes, iar raza sferei se numește rază echivalentă sau raza Stockes și poate fi determinată după viteza de sedimentare dintr-o suspensie . Materiale și ustensile 1. Cilindri gradați 2. Cronometru 3
BAZELE EXPERIMENTALE ALE CHIMIEI FIZICE ŞI COLOIDALE by ELENA UNGUREANU ,ALINA TROFIN () [Corola-publishinghouse/Science/299_a_754]
-
este maximă - sedimentul - și un strat ce conține doar mediul de dispersie. Pentru determinarea dimensiunii particulelor se consideră ca model că acestea sunt sferice. Chiar dacă forma moleculelor este neregulată, dimensiunea lor poate fi aproximată cu cea a unei sfere. Diametrul sferei poartă denumirea de diametru echivalent sau diametru Stockes, iar raza sferei se numește rază echivalentă sau raza Stockes și poate fi determinată după viteza de sedimentare dintr-o suspensie . Materiale și ustensile 1. Cilindri gradați 2. Cronometru 3. Balanță analitică
BAZELE EXPERIMENTALE ALE CHIMIEI FIZICE ŞI COLOIDALE by ELENA UNGUREANU ,ALINA TROFIN () [Corola-publishinghouse/Science/299_a_754]
-
dispersie. Pentru determinarea dimensiunii particulelor se consideră ca model că acestea sunt sferice. Chiar dacă forma moleculelor este neregulată, dimensiunea lor poate fi aproximată cu cea a unei sfere. Diametrul sferei poartă denumirea de diametru echivalent sau diametru Stockes, iar raza sferei se numește rază echivalentă sau raza Stockes și poate fi determinată după viteza de sedimentare dintr-o suspensie . Materiale și ustensile 1. Cilindri gradați 2. Cronometru 3. Balanță analitică 4. Baghetă de sticlă 5. Apă distilată 6. Alcool etilic 7
BAZELE EXPERIMENTALE ALE CHIMIEI FIZICE ŞI COLOIDALE by ELENA UNGUREANU ,ALINA TROFIN () [Corola-publishinghouse/Science/299_a_754]
-
o „clipă de fericire”. Ca în întreg teatrul lui O., mintea și inima sunt într-un continuu turnir, cu pronostic sever. „Vânduți” artei, sculptorița Simina și fiul ei, actorul Damian, au de plătit un costisitor tribut în schimbul reușitei într-o sferă unde nu au acces toți muritorii. Ca într-un pact cu diavolul, ei primesc harul, dar și pierd dreptul de a cunoaște bucuriile ori tristețile celor din jur. E o însingurare ce retează multe punți. O cale de comunicare rămâne
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288533_a_289862]
-
istorico-literare. Mai consistent și mai strict delimitat metodologic și tematic este capitolul Teme românești în viziune poloneză, în care autorul reia, într-o versiune îmbunătățită, excursul privind câteva evenimente istorice și imaginea lor în literatura polonă, cu adăugiri notabile în sfera interpretării analitice. Toate motivele înfățișate - Codrul Cosminului, Despot Vodă, Domnița Ruxandra, revoluția lui Tudor Vladimirescu și Războiul pentru Independență din 1877 - au surse în realitate, dar eflorescențele literare se deosebesc în funcție de epocă, de specificul etnic și de temperamentul autorilor polonezi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288795_a_290124]
-
de istorie literară sunt discutate, pe rând, poezia și proza, începând cu poezia populară, așa cum făcuse și V.A. Urechia. De la Madrid V. trimite la „Buletinul Instrucțiunei Publice”, care apărea la București, corespondențe promițătoare atât prin stil, cât și prin sfera de probleme îmbrățișate, privitoare la viața intelectuală din capitala Spaniei. În una, recenzând o antologie de literatură romanică, amintește și Peregrinul transilvan al lui Ion Codru-Drăgușanu, aceasta fiind prima referință critică despre cartea călătorului român. Scrie pentru revista „La Enseñanza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290593_a_291922]
-
a și apărut în 1947. După această dată, C. și-a încetat activitatea publicistică, trăind într-o completă recluziune. Abia după două decenii a revenit în peisajul liric contemporan, cu versurile intitulate Dincolo de cuvinte (1967). Cultivând o poezie abstrasă din sfera dogmatismului care, în pofida unei ușoare liberalizări, încă mai bântuia epoca, C. și-a conturat un profil liric distinct prin volumele succesive Determinări (1970), Codice (1974), Ianuarii (1976), reunite, împreună cu Decor penitent, în volumul Împărăția de seară (1979), încununat cu Premiul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286476_a_287805]
-
ci și stăpânirea lor, mintală, sub formă de povestiri explicative sau „mituri”, și efectivă, sub formă de „rituri”, adică acțiuni orientate spre forțe și ființe supraomenești cu care se stabilește un raport („cult”), sau acțiuni menite să producă efecte În sfera umană (rituri magice, de trecere etc.). Ritul este religia activă. Credințele, miturile și riturile sunt cele care formează o religie, Înțeleasă ca un anumit tip de „sistem” ideologic sau de gândire (cf. Rappaport, 1971a, 1971b). Apare aici dificultatea distingerii Între
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
fost și este, forma de cunoaștere prin excelență, unicul mod de a cunoaște și de a stăpâni realitatea. Pe de altă parte, se poate reține că ceea ce numim comportament religios se diferențiază, prin felul său de a aduce explicații dinafara sferei umane imediate, de cunoașterea bazată pe simțul empiric și pe experiența cotidiană (Finegan, 1952), care constituie chiar fundamentul activităților evoluate, așa cum e „știința” În societățile occidentale ale ultimelor secole. Trebuie subliniat felul În care răspunsurile religiei sunt adesea atinse de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
trecutului, În măsura În care ritualul este arheologic mai accesibil decât aspectele pur ideologice (Tattersall et al., 1988, p. 497). Acțiunile generate de credințe, mituri și rituri se traduc adesea În imaginarea și manipularea masivă a simbolurilor, dintre care unele, mai ales În sfera ritului, pot lăsa urme arheologice. Riturile sunt credințe În acțiune, simboluri În mișcare (Lewis, 1980). Iar dacă distingem, așa cum am făcut mai sus, Între rituri cultuale și non-cultuale, tocmai expresiile materiale ale cultului sunt cele care oferă, de obicei, materia
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
morți este o acțiune mai ales igienică, funcțională, generată de bun-simț și de repulsie, nu mai puțin decât de oroare sau pietate. Întrebările relative la această realitate și mai apoi gesturile suplimentare inspirate de protejarea corpului sau de preocupările din sfera supraumanului sunt, În mod verosimil, printre vestigiile apariției comportamentului religios, dar nu ne putem aștepta ca discernerea Între acestea și simpla acțiune funerară să fie ușor de făcut. Poate doar gesturile care evocă imagini simbolice („joaca” cu argila) sau credințe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de demonstra practicarea canibalismului În preistorie este foarte dificilă și este imposibil să Îi dovedim finalitatea religioasă Înaintea celei alimentare. Astfel, scalpuri și trofee, bine atestate la sfârșitul paleoliticului superior În zona mediteraneană, nu denotă prin ele Însele nimic dincolo de sfera ideologiei sociale. Un alt exemplu de prudență este oferit de Înșirarea de „culte” pe care, din când În când, cercetători cu diferite formări au crezut că le pot descifra În datele preistoriei. Culte ale oaselor, ale craniilor, ale mandibulelor de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
este acest cadru. De exemplu, folosirea corpului unui om ucis În cadrul unor manifestări non-mortuare (canibalism, tăierea scalpului sau a capului etc.) ar putea să nu aibă nici o semnificație religioasă, ci să fie legată de alte funcții culturale, mai ales din sfera socială. Desigur, este diferit cazul jertfei umane sau al mesei canibalice Înțeleasă drept o ceremonie de cult. Reiese de aici că dimensiunea religioasă este mai accentuată În cazul manipulării corpului uman mort În mod spontan. Se cunosc În acest sens
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În propriile lor deprinderi. Pe unele continente, de exemplu În Africa, la sud de Sahara, neoliticul nu prinde deloc rădăcini. Iar domesticirea și chiar crearea ideologică a conceptului de „natură” a avut loc În salturi și intermitențe. Mai ales În sfera spirituală nu se observă multe Întreruperi bruște Între paleolitic și neolitic. În zonele de origine a primelor manifestări ale noului mod de viață, ceea ce se distinge este cel mult o dezvoltare accelerată și diversificată, În cadrul căreia apar unele aspecte ideologice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
milenar de competiție și de schimb de-a lungul vastelor „pământuri joase” europene. Odată cu adoptarea vieții rurale, se Înregistrează creșteri ale populației și - după 5 000 Î.Hr. - concentrarea acestora În mari sate sau orașe În devenire. În iconografia și sfera religioasă reapar statuete feminine, femei-pasăre și motive ornamentale, neobișnuit de asemănătoare cu cele leptolitice din aceleași localități: unii cercetători consideră că „venerele” au devenit „zeițe-mamă”. Dacă această continuitate este speculativă, nu se poate spune același lucru despre marele fenomen care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
momentul Încoronării sale și rămâne astfel atât timp cât poartă coroana. Într-o altă formulare, regele este fiul a două mame pentru că două sunt coroanele care Îi revin. Mai sunt și alte exemple În care situațiile incomprehensibile acceptate ca atare scot din sfera limbajului obișnuit o realitate sacră care trebuie să se exprime pe un plan diferit de cel cotidian: A ieșit Coroana Albă și a Înghițit-o pe Cea Mare. Limba Coroanei Albe a Înghițit-o pe Cea Mare fără să se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
sau deposedarea altora. 5. Nemurirea zeilortc "5. Nemurirea zeilor" a) Afirmarea conceptului Separarea dintre zeu și om devine o prăpastie de netrecut odată cu afirmarea conceptului de nemurire. Aceasta este o prerogativă exclusiv divină și privește În mod clar zeii și sfera cerească. Am putut observa deja (cf. subcapitolul 3.1a ) că, potrivit concepției mesopotamiene, nemurirea divină nu se confundă cu veșnicia, care este absolut străină izvoarelor mesopotamiene. Prerogativa nemuririi divine contrastează strident cu situația concretă a omului, care, deși este puternic
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
răspândite În mediul sirian, diferită de cuneiforma de tip paleoasirian folosită de textele din Kaniș. Tipologia acestor tăblițe este destul de variată: sunt conservate texte cu caracter politic, administrativ, economic, legislativ etc., dar cea mai mare parte dintre documente privesc chiar sfera religioasă. Dintre acestea, cele mai numeroase sunt descrierile sărbătorilor și ale ritualurilor; urmează răspunsurile la cercetările oracolelor, prezicerile, recensămintele sanctuarelor și a bunurilor sacre ale acestora. O relevanță deosebită pentru cunoașterea gândirii religioase o au imnurile, rugăciunile și textele mitologice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de origine diferită, dar de natură asemănătoare; de asemenea, toate variantele locale ale aceleiași divinități, venerate fiecare cu un nume propriu, sunt adunate Într-o desemnare colectivă. Este vorba despre „tipuri” propriu-zise de zei, fiecăruia dintre ei corespunzându-i o sferă personală de influență; dintre aceștia, indicați adesea doar cu ideograma sumeriană sau akkadiană, și nu cu numele personal, Îi amintim pe: 1. zeul furtuniixe "zeul furtunii" (ideograma DU, DIMxe "DIM"), zeul principal al panteonului și al unor sisteme locale, stăpânul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cei vechi” din mitul lui Ullikummixe "Ullikummi": Ea a Început să le vorbească zeilor celor vechi: „Ascultați cuvintele mele, zei vechi, care existați Încă din vechime și cunoașteți destinele!” (Ull. A III 48-51). Tot divinității Îi este atribuită și o sferă de relații și dorințe sexuale, atestată de mitologie: Kumarbixe "Kumarbi" se unește cu „stânca”; din cea se va naște În urma acestei relații un monstru de piatră, Ullikummixe "Ullikummi": ...În lacul Înghețat se află o mare stâncă; are lungimea de trei
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din moment ce mitul oferă motivația evenimentului negativ pe care ritualul magic trebuie să-l exorcizeze: o astfel de nenorocire - boală, naștere grea, foamete, epidemie, dezordini sociale și politice etc. - apare, În concepția religioasă hitită, În urma Îndepărtării divinității căreia Îi revine respectiva sferă de influență; zeul se Îndepărtează pentru că s-a mâniat, magia Îl domolește, iar el se Întoarce pentru a-și Îndeplini funcția protectoare. Celxe "Cel" mai vestit dintre aceste texte Îl are ca protagonist pe Telipinuxe "Telipinu", vechiul zeu anatolian al
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și meridionale), nu par să stea În calea unei abordări unitare a regiunii și din punct de vedere istorico-religios. Nu se vor aborda aici acele aspecte ale culturii materiale care, În epocile premergătoare scrisului, ar putea sa ne conducă În sfera religioasă. O astfel de alegere nu se motivează doar prin lipsa specificității și organicității relative a ariei siro-palestiniene, ci prin faptul că o astfel de tratare Își găsește locul În problematica religiilor preistorice. Având În vedere că obiectivul nostru constă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din Emar (Meskene), centru important pentru căile comerciale siro-mesopotamieme, situat pe malurile Eufratului; acest sit a fost excavat parțial Înainte de inundarea cauzată de construcția pe râu a unui dig modern. În timpul perioadei de mijloc a epocii bronzului, Emar gravita În sfera de influență a regatului Yamkhad (Alep) pentru ca, la sfârșitul epocii bronzului, să facă parte din teritoriul Karkemish. Au fost descoperite aici numeroase tăblițe cu scriere cuneiformă În sumeriană, akkadiană, hurrită și hitită, care se pot data pentru perioada cuprinsă Între
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
infernale; textul se Încheie cu o rețetă pentru ameliorarea efectelor excesului de vin. Există numeroase indicii care ne arată că aceste ceremonii aveau o legătură strânsă cu cei morți, probabil invitați la banchet și la libații pentru Întărirea solidarității Între sfera celor morți și lumea celor vii. Tradiției mesopotamiane, preluată cu unele inovații creatoare, i se datorează textele despre prezicere de felurite tipuri, de la cele bazate pe examinarea organelor (ficat, plămâni) la previziunile referitoare la nașteri, de la prognosticurile astronomice la consultări
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Ugarit consitiuie un grup numeros structurat, Într-un panteon politeist, comparabil Întru totul cu cel al lumii clasice. Oricât de multe ar fi divinitățile cărora li se aplică epitete care le leagă de regnul animal (de multe ori cele două sfere nu sunt diferențiate clar: un mit vorbește despre cuplarea lui Baalxe "Baal" cu o vițică), mitologia ugaritică Îi descrie În termeni clar antropomorfi. Cea mai evidentă caracteristică a panteonului ugaritic este constituită probabil de absența unei singure divinități care să
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]