4,378 matches
-
Aroma de tei, dumnezeiască umple Încăperea și le intră În nări, aspirată cu lăcomie. -Uite ce, Kawabata, am acceptat să Împart cu tine aerul de care spui, dintr-un motiv simplu: din disperare. Se aude șuieratul trenului și lovituri de ciocan la intervale egale de timp, pe șinele de cale ferată. Kawabata Începe să soarbă din ceai și, după prima Înghițitură, ochii i se umplu de lacrimi. În depărtare, orașul pare un vapor luminat, pregătit de un mare bal. Cu obrajii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
m-a deranjat nimeni, dimpotrivă oameni miloși Îmi mai dădeau de mâncare, ba am primit și o pătură groasă ca să-mi țină de cald. Ieri Însă, În zorii zilei, o familie de țigani s-a năpustit asupra mașinii cu topoare, ciocane și fierăstraie, dezmembrând-o bucată cu bucată. Abia am apucat să ies dinăuntru. Erau În stare să mă taie și pe mine și să mă arunce bucăți În căruța cu care veniseră. Am asistat neputincios la spectacol, și de câte ori aruncau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
fraternitate. Deziderat al republicanilor francezi de odinioară și de astăzi, un scop mereu de atins. Mă gândesc că de cealaltă parte a Europei și în alte țări de influență comunistă, a fost sau încă mai este steaua roșie, secera și ciocanul, adică ateismul și lupta de clasă, alte deziderate, alte ideologii, asemănătoare dar și antagonice cu cele ale revoluției franceze. Oricum, ideologiile au condus, manipulat, servit sau masacrat mase enorme de oameni. Oare pentru binele oamenilor nu-i mai bună învățătura
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
totalizând 370 de paturi, la care s-au mai adăugat cele 40 ale Spitalului ostășesc; pe lângă acestea s-a resimțit nevoia rechiziționării unor clădiri mai spațioase din București, cum au fost, de pildă, casa bancherului Manoah Hilel, hanul negustorului C. Ciocan de pe Podul Târgului de Afară și casa Angelescu, care au alcătuit spitalul vremelnic ostășesc rus nr. 1, sau casele vistierului Nicolae Ioan și a Dorobanțului, transformate în spitalul nr. 2 ș.a. Casele au fost amenajate spre a fi adaptate necesităților
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
voastre, va fi, probabil, părăsit complet de ruși. Toate birourile și arhivele, toate casele [de bani] împreună cu funcționarii lor, familiile ofițerilor și funcționarilor superiori se află pe drumul spre Iași. Din Radu Vodă, Mihai Vodă, Pantelimon, Colțea, Brâncovenesc, Hanul lui Ciocan, Izvor, și cum s-ar mai numi toate spitalele din București, s-au evacuat bolnavii transportabili, care, împreună cu cei din spitalele de lagăre, sunt în drum spre Focșani. Spitalul mare de acolo - a cărei ridicare am anunțat-o cu câteva
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
o damigeană cu apă. Cei care aveau În echipă și bărbați mai strecurau câte o sticlă de jumătate, cu țuică sau vin. Sapele erau bine ascuție și Împănate, să nu iasă din coadă. Nu puteau pleca de acasă fără pilă, ciocan și bucăți de lemn, să fie acolo În caz de nevoie. Ei! Aproape o binecuvântare viața la țară, dar fără muncă nu prea reușeai să faci față greutăților. Noaptea trecea cum trecea, și când Îți era somnul mai dulce, trebuia
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
poată ajunge la ea. Dar statuia de tablă a avut voie s-o păstreze. El a desfăcut-o și în felul acesta a obținut două bucăți de tablă, fața și spatele lui Iisus Hristos, pe care le-a ciocănit cu ciocanul lui Manfred până le-a aplatizat cu totul. Desenul colorat al lui Doré e distrus în întregime. Micul Manfred spune că va face din bucățile de metal lingură de dat la știucă. Ar fi trebuit să înțeleg că un asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Când o să mă fac bine, spune Manfred, vom scrie corespondențele împreună, eu și micul Manfred. E greu, zic eu, să trăiești o viață întreagă sub apăsarea adevărului. De jos, din bucătărie, se aude cum micul Manfred bate în nicovală cu ciocanul lui Manfred. Eva a pus pe noptiera bolnavului un vas cu crengi de scoruș. Boabele sunt de un roșu deschis, iar frunzele încă verzi. E greu să urmărești cât de iute se schimbă anotimpurile, ne spunem noi. Să zac așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Ben. În cotloanele de lângă pat și-a pus niște rafturi de pin și le-a dat cu baiț ca să îndepărteze patina portocalie care arată așa de ieftin. Le-a șlefuit chiar el, apoi le-a bătut un pic cu un ciocan, ca să le facă să arate vechi, după care a frecat baițul cu tampoane de vată. Pe rafturi sunt mai multe cărți, mai multe fotografii. Cărți îngrămădite până sus, aproape dând pe afară, și fotografii ale prietenilor lui Ben, foste prietene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
și eu huiduitului de la Iași și Focșani, un cordial: Huooooo! Un, huoo, perfect democratic și care se încadrează în contextul vizionarului Lăzăroiu. Curat genial, coane Fănică! Ce m-aș face eu fără bunii mei prieteni, care toată ziua, bună ziua, stau ciocan cu sfaturile pe mine, ca nu cumva, Doamne ferește, băgăreț în multe chestii cum m-a făcut biata mama, într-un moment de neatenție să fac deodată fleoșc, cu mucii-n fasole și să mă avânt pe miriște fără busolă. Nu
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
când mai împingea pârghia înăuntrul găurii făcute, după care relua asaltul asupra peretelui de piatră. Bucata se desprinse la un moment dat de la locul ei și îi căzu la picioare. Era destul de mare așa încât se apucă să o sfărâme cu ciocanul. Lângă el, se adunase o grămadă bunicică de minereu care de acum începea să-l încurce. Se opri puțin, numai cât să-și șteargă cu dosul palmei fruntea brobonită de sudoare. Lăsă apoi să-i cadă din mâini ciocanul masiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu ciocanul. Lângă el, se adunase o grămadă bunicică de minereu care de acum începea să-l încurce. Se opri puțin, numai cât să-și șteargă cu dosul palmei fruntea brobonită de sudoare. Lăsă apoi să-i cadă din mâini ciocanul masiv și apucă coada lopeții rezemate de perete. Începu să încarce sfărâmăturile în vagonetul aflat în spatele său. După ce curăță bine frontul de lucru privi în interiorul acestuia. Era plin, trebuia scos afară. Oftă și se apucă să-l împingă pe șinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
grame de pulbere aurie în batistă. Nu era cine știe ce, dar nici de lepădat pentru o primă zi de lucru. Nu mai era timp, trebuia să plece spre casă, îi trebuiau alte unelte. Avea nevoie un târnăcop, un baros și câteva ciocane. Epuizase tot ce scosese din adâncuri cel ce deschisese mina înaintea lui. De acum înainte trebuia să sape el în munte ca să scoată afară alt minereu, iar pentru asta încă nu avea tot ce îi trebuia. Era necesar să deblocheze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să recunoască fără greș cântecul lemnului când cintrele amenințau să se prăbușească sub apăsarea stâncilor de deasupra ori scrâșnetul straturilor de rocă deranjate de scormonitul oamenilor, ce se reașezau la locul lor. Știa cum sună piatra fisurată sub loviturile de ciocan, la fel cum deosebea zgomotul plin al stâncilor nederanjate până atunci. Nu era nimic din toate acestea, așa ceva nu-i mai fusese dat să audă niciodată. Era copleșitor și înspăimântător totodată, încât fără să vrea, își duse mâinile deasupra capului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
totul rămâne nemișcat, porni mai departe. Se deplasa încet, cu mișcări line, atent pe unde calcă, ca să nu facă zgomot. Vuietul râului subteran rămăsese în urmă, acum liniștea era deplină. Pereții înguști îl apăsau, ar fi trebuit să audă zgomotele ciocanelor de abataj ori hârșâitul lopeților cu care încărcau pietrele. Două cazmale și un târnăcop zăceau pe jos, chiar lângă vagonetul pe care îl găsiseră în mina părăsită și pe care îl foloseau și ei ca să scoată materialul excavat din grotă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
la slujbă. N-avea de unde să știe că ziua era specială și pentru ceea ce se va întâmpla aici în casă peste șase-șapte ore, un fel de nuntă la care nu va putea să se distreze, tot urmărindu-l pe Don Ciocan, care are aerul că se dă la Antonia, îi toarnă șampanie în paharul de cristal cehesc. Ei, îmbrăcată într-o rochie verde vaporoasă fără umeri, deja îi strălucesc ochii răsfrângând candelabrele baroce, iar el, elegant cum nu cred că l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
și eventualii viitori intelectuali: tinerii din liceele „bune“ - era cazul liceului meu - să nu se creadă cumva mai presus de clasa muncitoare, pe care o oprimaseră destul părinții și bunicii lor, și să învețe să țină un cui și un ciocan în mână. Ceea ce nu în orele de tehnologie am învățat, dar asta e altă poveste. Așa că pe diploma mea de bacalaureat dată de un liceu de matematică-fizică scrie că am și calificarea de mecanic sau strungar-matrițer sau așa ceva. Nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
în cadrul unei sărbători naționale m-a oripilat, deși nu erau de vină nici talpa și nici genunchiul. Le-am asociat multă vreme cu comunismul. Horor. Și-acum, cred, dacă m-ar pune cineva să desenez simbolurile comunismului, în loc de seceră și ciocan, aș desena o talpă și un genunchi. Blugi, zicem, și ne apucă râsul. Prima mea pereche de blugi „originali“ am avut-o la 18 ani (până atunci purtasem doar jalnice imitații). Eram în anul întâi de facultate. A trebuit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
plimbam prin alte stațiuni, rămâneam noaptea în cort. Eu nu aveam putere să înalț și să fixez cortul, dar îmi ajutam părinții. Le dădeam în mână ceea ce îmi cereau ei. Ba o sfoară, ba un țăruș de fixare sau un ciocan și eram grozav de mândru că făceam și eu treabă ca oamenii mari. Seara, îmi venea foarte greu să adorm. Ascultam până târziu vaierul valurilor mării când năvăleau și se spărgeau la țărm. Parcă îmi spuneau mereu câte o poveste
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
la una ca asta. Aveam dreptate. Pe sală se auziră pași. Venea Gleber din oraș. Apoi răsună vocea lui Iliuță. ― Bine că ai venit! Ia vezi ce dracu are broasca asta? ― Stai să aduc sculele. Îl auzeam cum bătea cu ciocanul, cum pilea, cum răsucea cheia în broasca ușii. " Ah, prietene Gleber, îi transmiteam în gând, cum să te fac să înțelegi că nu trebuie să pleci de acolo decât după câteva ceasuri. Mi-ai face, știi, cel mai mare bine
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
miji impertinent pe fața mea o durea, o jignea chiar, în contrast cu suferința ei. De aceea îmi azvîrîi, necruțător, în obraz: ― Tot ceea ce s-a petrecut între noi a fost o eroare! Eroare? Greul cuvânt mi-a izbit auzul ca un ciocan. În felul cum îl pronunțase, părea că rănile ei cicatrizate o aduseseră în fața unei hotărâri coapte. ― Chiar la o eroare ai redus dragostea noastră? Se vede atunci cât preț puneai pe dânsa. Ți-am mai spus și repet: scrisoarea de
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
s-a apucat să-i scoată fetiței frunzele din gură, dar a avut o surpriză neplăcută. Pentru că o ramură din rădăcina Planta neagră l-a lovit atât de puternic peste mâini, încât a crezut că a primit o lovitură de ciocan sau ceva asemănător. Mâinile i-au amorțit și nu le mai putea mișca după voință. Atunci s-a gândit să întrebe văzduhul, pentru că el nu dădea atenție tulpinei: -Cine ești, te rog, vorbește mi, vreau să înțeleg despre ce este
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
și-i suci cu totul mintea. Aproape că nu mai putea respira; tot aerul îi devenise înăbușitor. Covârșit de un sentiment de oroare crescândă, indescriptibilă și de neîndurat, scoase la iveală în grabă, dintr-un ungher dosnic al încăperii, un ciocan - sau dracu’ știe ce era - și, presimțind parcă cum măreața oglindă se clatină pe tronul ei, în încercarea lui de a se elibera, își slobozi cumplit toate forțele în acea macabră nălucă tremurândă, care încă mai era acolo, sfidându-l
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
mintea și lăsând gărgăunii (precum ajunsese chiar ea săi numească) la o parte, cu inima luată strâns în dinți, iată că îl dădu uitării. Fără ca aceasta să rostească vreun cuvânt, bărbatul își pricepu curând greau sentință, venită ca un aprig ciocan, ce te lovește în cel mai sensibil loc al corpului. Zi și noapte, tot se strădui el să și înțeleagă pedeapsa, dar nu reuși. Încercă s-o înțeleagă pe fată, dar, de asemenea, nu reuși. Cel care pretinde că le
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
se petrece evenimente deloc dorite, ca cel tocmai descris mai sus, însă, după cum s-a văzut, de data aceasta lucrurile merseseră mult prea departe, iar femeia se găsea acum într-un mare pericol. „Cred c-am lovit prea brutal cu ciocanul în locul în care trebuia să sculptez delicat c-o daltă fină...”, își zise băiatul în sinea lui și imediat se repezi la femeie, acum aproape muribundă. Primul și cel mai important lucru, pe care îl constată el, fu acela că
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]