5,542 matches
-
să-și viziteze o prietenă. Plecase din Lavender Hill spre Bayswater și acum se Îndrepta spre Harrow Road. Prietena ei, Mickey, lucra acolo, Într-un garaj, ca supraveghetor la pompe. Kay o observa, pe măsură ce se apropia de curtea din față garajului: Mickey instalase un scaun din pînză și se Întinsese În el și citea o carte. Picioarele Îi erau răsfirate pentru că era Îmbrăcată bărbătește, ca un tînăr mecanic, cu o salopetă din stambă și ghete. Avea părul blond, de culoarea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de cuceritoare. Avea o voce guturală, gata să tușească În orice clipă. Fuma prea mult. — Hei! exclamă ea. — Ce citești? Mickey Îi arătă coperta. De obicei citea cărți pe care oamenii le uitau prin mașini, atunci cînd le aduceau la garaj pentru a fi reparate. Aceasta era o ediție nebroșată a Omului invizibil de Wells. Kay o ridică și zîmbi. — Am citit-o cînd eram mică. Ai ajuns la partea aia cînd tipul face pisica invizibilă În afară de ochi? — Da, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
agale spre Kay, strîmbîndu-se. Nu ți-a dat bacșiș? Întrebă Kay. — Mi-a dat trei penny și mi-a zis să-mi cumpăr ruj de ei. Avea un motor de doi bani. Așteaptă aici. O să vorbesc cu Sandy. Dispăru În garaj. CÎnd reveni după cîteva secunde, Își scosese salopeta dînd la iveală pantalonii albaștri și o cămașă nostimă, Aertex, șifonată și plină de pete de grăsime. Se spălase pe față și se pieptănase. — Mă lasă patruzeci și cinci de minute. Vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
aminti Kay - acum mulți ani, fără succes Însă. Amîndouă erau bete. PÎnă la urmă le bufnise rîsul. Asta se Întîmplă, desigur, cînd ambele femei au aceeași orientare. Mickey se depărtă. — Pa-pa, Kay, zise ea. Kay o urmări cum fuge spre garaj. O văzu cum se Întoarce Încă o dată să-i facă semn cu mîna. Kay ridică mîna, apoi o luă la pas, Îndărăt, spre Bayswater. Merse energic atît timp cît socoti că Mickey ar putea s-o urmărească, dar imediat ce dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
drumul la apă, pentru sticlele din dubițe. În regulă? Au urmat Înjurături și gemete pe diverse tonuri. Mickey se ridică Încet În picioare, frecîndu-se la ochi și dînd din cap Înspre ceilalți. Ei Își Îmbrăcaseră paltoanele și se duseră la garaj. Kay se Întinse din nou. Se uită la ceas, apoi aruncă o privire În jur, căutînd să facă un anume lucru, dorind să se țină trează și să nu se mai gîndească la așteptare. Găsi un pachet de cărți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ce miză? — Un penny la mers? — În regulă. Își tîrÎ scaunul lîngă al lui. El stătea chiar lîngă soba cu petrol, și nu putea fi convins să se miște de acolo, pentru că Încăperea - care făcea parte dintr-un complex de garaje sub Dolphin Square, În apropierea Tamisei - avea podea din beton și pereți văruiți din cărămidă, și era În permanență frig. Hughes era Îmbrăcat Într-o haină neagră din astrahan peste uniformă și-și ridicase gulerul. MÎinile și Încheieturile, acolo unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În al doilea. Ia să vedem - Își plimbă degetul la o persoană la alta, gîndindu-se În timp ce vorbea - Langrish și Carmichael, Cole și O’Neil, Hughes și Edwards, Patridge, Howard... În regulă, hai, duceți-vă! Kay și ceilalți șoferi plecară spre garaj, punîndu-și caschetele din tablă din mers. Dubițele cenușii și mașinile erau parcate și gata de plecare; Kay urcă În cabină și porni motorul, apăsînd și degajînd pedala de accelerație, Încălzindu-l. Peste un minut, veni și Mickey. Fusese la Binkie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ia nota care le spunea mai precis de ce era nevoie și unde trebuiau să se ducă. Veni repede, sărind pe treaptă și urcîndu-se În cabină În timp ce Kay o pornise. — Unde mergem? — Hugh Street. Kay dădu aprobator din cap, ieșind din garaj cu dubița care se legăna și luînd-o pe panta străzii, mergînd Încet la Început, așa Încît Patridge, aflată În mașina din spate, să le prindă din urmă; apoi apăsă piciorul pe accelerație. Dubița era una folosită În comerț și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nu remarci ochii de culoare Închisă. O clipă, mitralierele se opriră. Avionul care lansase bombele incendiare fusese alungat. Era ca și cum s-ar fi ridicat o greutate. Kay și Mickey pălăvrăgiră și rîseră tot drumul pînă În Dolphin Square. Dar la garaj au fost Întîmpinate de Patridge, care le aruncă o privire de avertizare. — Ați dat de naiba, fetelor. Apăru Binkie. În mînă avea un teanc de chitanțe. — Langrish și Carmichael, unde dracu’ ați umblat? Ați fost văzute Întorcîndu-va acum o oră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
schimbului la stație - Kay și Mickey fuseseră plecate de cinci ori. Ajunseră În Dolphin Square mai mult sau mai puțin epuizate. Kay opri motorul cînd intră pe stradă și lăsă vehiculul, cu motorul mergînd În gol, să coboare panta spre garaj, la viteza lui. CÎnd trase de frînă, ea și Mickey Își dădură capul pe spate și Închiseră ochii. — Ce vezi? Întrebă ea. — Bandaje, răspunse Mickey. Tu? — Drumul clătinîndu-se. Dubița le era mai murdară ca oricînd; mai stătură Încă un sfert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
dreptate, O’Neil. Las-o baltă. — Da, consideră-te norocoasă, zise Hughes. Să faci la fel și cînd o să fie rîndul meu, Langrish! O’Neil era Încă Îmbujorată. — Ei, zise ea, Îți mulțumesc, Langrish. Kay o urmă pe Cole În garaj. Cole Își porni dubița și o luă Încet. — Nu-i cazul să ne grăbim, presupun... Vrei să fumezi? SÎnt cîteva țigări acolo. Arătă spre un buzunar din torpedou. Kay căută Înăuntru și scoase o casetă pe care scria cu ojă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Rathbone Place; numai la capătul grajdurilor Începu să calce mai ușor - pentru că avea o spaimă secretă, obsesivă că, Întorcîndu-se va găsi locul lovit, În flăcări sau În ruină. Dar totul era liniștit. Apartamentul ei era la capătul curții, deasupra unui garaj, lîngă un depozit; trebuia să urce niște scări de lemn pînă la ușă. În vîrful scărilor se opri să-și scoată haina și ghetele; deschise ușa cu cheia și intră pășind foarte ușor. Se duse În salon și aprinse lampa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
des Oiseaux și intrăm pe un drum plin de praf și gropi, care pare a nu duce nicăieri. La capătul de sus, cărarea lasă loc unei porțiuni netede de pietriș, după care, printre niște stîlpi de piatră, pătrundem Într-un garaj acoperit cu plante agățătoare. Ne dăm jos și grăbim pe vechea cărare către casă. Împingem o ușă grea din stejar și găsim un bilet pe preșul din fața ei. Dan, Ellie și gașcă, Ne-am dus În sat după mîncare. Faceți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
doua doar pentru camera din față. În mod normal nu m-aș chinui niciodată atâta pentr-o curvă, doar că e necesar ca locul să arate cum trebuie ca să-i dea senzația aia de teatru. Aduc biroul și scaunul din garaj și tabla neagră de jucărie cu creta lui Stacey din dormitorul ei de la etaj. Așa sunt gata. Bag o casetă video din aia de-a lui Hector Fermeirul ca să mă pregătesc sufletește pentru venirea curvei. Micuța Claire e mișto, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
când avea nevoie de mine. Eram cu mama mea. Bruce muncea non-stop. Lucra sub acoperire În cartierul King Cross, fiind pe urmele unor gangsteri. Mi-a povestit despre ziua aceea Îngrozitoare. Era acolo, Încercând să deschidă ușile turnante imense ale garajului. Nu le-a putut deschide de tot, ci numai doar cât să se poată strecura Înăuntru. A privit În beznă, Îndrăznind să pătrundă până În inima ei neagră. Uitându-se În spatele lui, a reușit să vadă o rază de soare traversând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
putut deschide de tot, ci numai doar cât să se poată strecura Înăuntru. A privit În beznă, Îndrăznind să pătrundă până În inima ei neagră. Uitându-se În spatele lui, a reușit să vadă o rază de soare traversând curtea exterioară a garajului. Din când În când trecea câte o mașină, poate și vreo fată din clasa muncitoare, care se legăna În fusta ei scurtă și pe tocuri Înalte. Înăuntru, din capătul Întunecat al garajului, Bruce a auzit gemete Înfundate. Mi-a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
o rază de soare traversând curtea exterioară a garajului. Din când În când trecea câte o mașină, poate și vreo fată din clasa muncitoare, care se legăna În fusta ei scurtă și pe tocuri Înalte. Înăuntru, din capătul Întunecat al garajului, Bruce a auzit gemete Înfundate. Mi-a zis că a fost cel mai oribil sunet pe care l-a auzit vreodată. Nu prea semănau cu gemetele omenești. Era ceva În biroul aflat În partea din spate a garajului. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Întunecat al garajului, Bruce a auzit gemete Înfundate. Mi-a zis că a fost cel mai oribil sunet pe care l-a auzit vreodată. Nu prea semănau cu gemetele omenești. Era ceva În biroul aflat În partea din spate a garajului. S-a dus Într-acolo. Bruce a deschis ușa și a aprins lumina. Și iată-l aici. Costas. Sau mai bine zis ce mai rămăsese din el. Tortura lui fusese sistematică. Zăcea Întins pe masă, cu fața În jos. Bărbia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
cantități mai mici. - Astea erau tot în mașină? - A, nu. Erau într-un Ford de peste stradă. M-am dus să-l interoghez pe proprietar în calitate de martor și brusc a început să transpire. - Fordul unde era parcat? fu curioasă Sachs. - În garajul lui. - Ați avut mandat? - Nu. Dar, după cum am spus, era foarte agitat și am zărit colțul genții în mașină. Probabil asta era cauza, nu? - Nu e legal cum ați procedat, spuse Sachs. - Nu e legal? Săptămâna trecută a fost oprit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
fiica ei a vrut să fie orice altceva decât a dorit ea. Asta a generat automat o alianță între tată și fiică, alianță care a înrăutățit și mai tare lucrurile. Sachs îi povestise că în urma certurilor, se refugiau împreună în garaj, într-o lume cu mult mai previzibilă decât cea reală: de pildă, un carburator se strică numai în cazul în care una din legile simple ale fizicii a fost încălcată, mai ales când una din garnituri are vreun defect. Motoarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
va întoarce în parcare. Va muta Dodge-ul într-un loc pentru persoanele handicapate și se va ascunde în portbagaj. La un moment dat, posibil chiar în acea noapte, dar cel mai probabil a doua zi, mașina va fi tractată în garajul pentru automobilele care încalcă normele de parcare. Cei în sarcina cărora se afla această muncă un aveau voie sub nicio formă să deschidă ușile sau portbagajul mașinii, așa că nu vor avea cum să-și dea seama că un pasager se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
să deschidă ușile sau portbagajul mașinii, așa că nu vor avea cum să-și dea seama că un pasager se afla în ea. Așa că o vor tracta dincolo de toate baricadele și filtrele ce vor fi amplasate. Odată ajuns cu tot cu mașină în garaj, Hobbs va ieși din portbagaj și va fugi înapoi în Canton Falls. Era destulă apă și mâncare în portbagaj și un borcan daca îi venea să își facă nevoile. Era un plan foarte deștept. Și, ca luptător al lui Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
muncă pentru a reface biata mașină. Mașinile erau unul din punctel ei forte și, desigur, cunoștea locul, precum și forma coroanei, lungimea și forța pentru fiecare șurub și nit din vehicul. Probabil că avea toate cheile, șurubelnițele și celelalte scule în garajul ei din Brooklyn, toate necesare pentru a repara de una singură majoritatea stricăciunilor. Cu toate acestea, lui Sachs nu îi plăcea munca fizică. I se părea plictisitoare, la fel cum fusese și meseria de fotomodel și întâlnirile cu polițiști chipeși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Tot timpul, mărturisea apoi, s-a gândit că el nu poate să scoată ce scoate SRV de pe chitară. Și nici nu va încerca, își spunea în drum spre casă. Dar nu trecuseră nici 20 de minute de când băgase mașina în garaj, că îl și dureau falangele din cauza strădaniei de a prinde „secretul“ americanului... Că fiecare chitarist are secrete proprii, n-aș băga mâna în foc. Dar ca să iasă în evidență, sigur trebuie să aibă ceea ce la pianiști se cheamă tușeu. E
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
și cum Cliff nu răspundea îndemnurilor mele de a merge la adăpost, iar eu nu îl puteam urni, îi lăsasem umbrela. Acum însă aveam nevoie de ea, așa că am înlocuit-o, deasupra lui, cu prima folie de plastic găsită în garaj. Capitala m-a primit cu zgomot, poluare și miros de tei pe străzile liniștite. La lansarea cărții lui Nicolae am făcut fotografii de la distanță, doar din când în când ajungea la mine în clar vreun cuvânt al autorului, al Anei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]