3,792 matches
-
ocuparea Basarabiei de către sovietici. Alexandru Gonța, înzestrat cu o mare putere de muncă și talent a fost unanim apreciat. Sârguința la învățătură i-a dat forță să urmeze 4 facultăți universitare și a fost cunoscător a 9 limbi printre care greaca veche și ebraica, a fost un bun familist preocupat să asigure un viitor mai bun reușind în anii socialismului să obțină plecarea în Australia a soției și copiilor. A dat dovadă de consecvență în studiile și cercetările privind trecutul Moldovei
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
fi apărut primul medic grec. în acest sens, Karl Gustav Carus, medicul lui Goethe, interpretează statuia egipteanului Imhotep, care a trăit cu 2800 de ani înaintea erei creștine și care Dar cei mai mulți cercetători sunt de acord că medicina hippocratică, respectiv greacă, marchează începuturile propriu-zise ale științei medicale. Fructificând rolul cronologiei, evitând didacticismul, dar respectând cerințele didactice ca cea a accesibilității și cea specific istoriei, a succesiunii evenimentelor capitale în dezvoltarea medicinei, este de înțeles că situările geografice își au contribuția lor
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
precizând: Tot Eliade afirmă că vechii biografi a lui Hippocrat sunt de acord în ceea ce privește șederea acestuia în nordul Traciei și anumiți autori moderni observă în privința cărților I și III ale Epidemiilor, că par a fi scrise de Hippocrat într-o „greacă tracică“, deși în Corpusul hippocratic nu se află nici o referire la tradițiile tracilor. Și istoricul Vasile Pârvan în Getica subliniază înscrierea unor plante cu denumirea lor tracică. Se poate afirma că medicina dacică nu era reductibilă la terapia prin plante
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
astfel la difuzarea gândirii grecești. Aceste școli au strălucit în boli interne, chirurgie, ortopedie, oftalmologie, boli infecțioase, farmacologie, precum și prin organizare de biblioteci, pavilioane pentru boli contagioase și boli psihice. În biblioteci călugării plecați din Bizanț au tradus textele din greacă, latină, ebraică în arabă. Aici s-au achiziționat manuscrise, s-au realizat compendii, făcând posibil dezvoltarea unui învățământ medical arab dincolo de Bagdad, ajungând până la Cordoba. Medicina arabă este de fapt medicina antică greco - romană, la care se adaugă influența medicinii
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
prin cucerire cu popoare mai evoluate ca dânșii, au căutat să absoarbă din cultura și civilizația acestora. Intermediarii acestui schimb au fost evreii care prin semitism și religia lor monoteistă se aseamănă cu arabii. Ei au tradus operele medicale din greacă în arabă cum le vor traduce peste câteva secole din arabă în spaniolă. în general medicii evrei sunt filosofi și raționează subtil, sunt practicieni buni, pricepuți în botanică și experți în diagnostic. Prin aceste calități evreii constituie un factor important
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
în Cartea dezvăluirii. De o mare circulație s-a bucurat tratatul său medical intitulat Generalități. A fost tradus în latină și ebraică și a influențat gândirea europeană. Numărul medicilor arabi este mare și unii dintre ei au tradus opere din greacă semnate de Hippocrat, Galen, Rufus din Ephes și mulți alții. Dintre traducători, unii asimilând, au scris și ei diferite cărți de medicină, înființând cercuri medicale pe lângă spitale, ca cele din Bagdad, Cairo, Damasc, în jurul anului 1000 d.Chr. în spitalele
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
și ele o dezvoltare prin legăturile pe care biserica le cultiva nu numai cu Bizanțul. În spațiul românesc circulau pe lângă numele Sfinților Părinți bizantini și cele ale filosofilor Platon, Aristotel, Pitagora ș.a. în același spațiu se întâlneau cu româna limbile: greacă, latină, germană. în Transilvania, la Igriș exista o bibliotecă în aceste limbi, încă din anul 1200, înființată de 12 călugări francezi. Școala românească din șcheii Brașovului și cea de pe lângă Biserica Sf.Gheorghe-Vechi din București sunt din sec. XV - XVI. în
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
din București, adevărate vetre de cultură, care anunță Secolul Luminilor și aici. Limba română iese la lumină prin biserică, spre școli. Apar, în 1643, Cartea românească de învățături, Cazania lui Varlaam, Pravilele de la Govora în 1640, 125 se traduce din greacă la 1688 Biblia; este tradus D. Cantemir în limbi occidentale; circulă în popor Rojdanicul, carte în care bolile sunt explicate astrologic, Treptnicul cu preziceri de boli după mișcarea pleoapelor, mușchilor etc. Varlaam și Joasaf sau Gâlceava sufletului cu trupul, ca să
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
sufletului cu trupul, ca să nu cadă-n excese îmbolnăvitoare, Gromovnicul cu sfaturi agricole pentru recolte bune și altele de inițiere în înțelepciune ca Esopia, Sindipa, Arhirie filosoful etc. Sunt în acest secol biblioteci mănăstirești, boierești și ale Colegiilor. Circulă limbile: greacă, slavonă, ale popoarelor din jur și pentru studiu și latina. Slavona pierde vertiginos terenul. în Colegii și învățământul particular boieresc ajung și profesori străini ca secretari, cum a fost Del Chiaro la Curtea Brâncoveanului. În sec. XVII, ecoul umanismului occidental
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
Padova. Lui Constantin Cantacuzino, fost student la Padova îi dedică teza de diplomă în medicină, medicul Ioan Mulaimis, intitulată Descrierea umană a bolii hidropice — Iași, 1682. La Iași există și un exemplar al unui curs de medicină al profesorului de greacă de la „Sf. Sava“— Iași, Keraneos. În Secolul Luminilor — al XVIII-lea — va pătrunde și în țările Române mai multă lumină medicală, căci școlile se vor înmulți, și circulația de valori — oameni și idei — se va intensifica. MEDICINA îN SECOLUL AL
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
apariție a divinităților), cosmogonice (de apariție și evoluție a cosmosului) și antropogonice (de apariție, evoluție a omului și de direcționare a destinului lui). Crearea lumii teogonice, cosmogonice și antropogonice a apărut și s-a desăvârșit, în general, prin hierogamii (în greacă, hieros, gamos = căsătorie sacră), uniri sacre între forțele primordiale feminine și masculine. Având acest model hierogamic, oamenii l-au preluat și l-au transpus în ritualuri pentru omagierea zeităților în temple prin uniri sexuale multiple, ceea ce a determinat instituționalizarea prostituției
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
fetiței, s-a născut în anul 69 î.H, a trăit într-o ambianță de opulență, lux și desfrâu, printre multele soții și concubine ale tatălui. Cleopatra a primit o educație aleasă, în spiritul tradiției grecești. Vorbea mai multe limbi: greaca, latina, egipteana, ebraica, araba, persana. Citea cărți din biblioteca palatului, întreținea cu ușurință conversații, avea cunoștințe din domeniile literaturii și științelor. Inteligentă și cultă, ea a câștigat aderența și simpatia poporului egiptean, contrar ostilității de a fi acceptată o femeie
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
arătat Crucea lui Hristos și cuvintele: Prin acest semn vei învinge, s-au desfășurat fastuoase serbări. În Hipodrom, printre grupurile de cântăreți, dansatori, comedianți, s-a remarcat o tânără actriță de pantomimă, frenetic aclamată de publicul stradal. Era Theodora, în greacă, Dar al Domnului, fiica unui îmblânzitor de urși, Acacios, și a unei femei ușoare participante la spectacolele stradale. Unii susțin că s-ar fi născut în Cipru, alții, în Constantinopol, alții, într-un oraș din Siria. Tatăl ei a murit
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
1976 1977 1980 1982 1989 1991 Platon, Republica (cărțile III și X) Aristotel, Poetica Horațiu, Epistolă către Pisoni Quintilian, Instituția oratorică Tertulian, Despre spectacole Sf. Augustin, Confesiuni (cărțile III și VI) Traducerea în latină a Poeticii lui Aristotel Publicarea în greacă a Poeticii lui Aristotel Traducerea franceză a Epistolei către Pisoni de către Peletier du Mans Ediția comentată a Poeticii de către Robortello Du Bellay, Apărarea și ilustrarea limbii franceze Ediția comentată a Poeticii de către Maggi Peletier du Mans, Arta poetică Scaliger, Poetica
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
les acteurs de la Grèce antique, les Belles Lettres, 1976, p. 139. 9 Platon denumește prin asta teatrul. 10 Teatrul nu exista în civilizația arabă, unde nu a apărut decât târziu, importat din Europa, în secolul al XIX-lea. 11 În greacă nu există termen echivalent cu franțuzescul "personnage" [rom. "personaj"], ci numai participiul prezent al verbului "agir" ["a acționa"]: prattontes=agissant (acționând, cel care acționează). 12 Agathon a scris tragedii din care nu ne-a mai rămas decât titlul. Aristofan în
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
romane; după aceea, numele geto-dac, păstrat în regiunea de munte, a coborât din nou pe tot cursul rîului 50. Pentru denumirile medievale ale Jiului este de observat de la început dificultatea de a reproduce în italiană litera "j", ca și în greacă și germană. Nu este deci de mirare că în hărțile și documentele medievale ia numirea de Zi (genetiv Zi-cho), sau Si (genetiv Si-ona); mai târziu Zi-l sau Zu-l (articulat) sau Zios (în scrierea greacă a Stolnicului Cantacuzino), Syill la
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
atât Jiul de Est, cât și cel de Vest, au la izvoare câte un pârâu montan, cu aspect torențial, purtând același nume și anume Stârminos. Numele acesta arată oare caracterul mânios al curgerii acestora? (Cuvîntul mînios-mînie se află și în greaca veche). Să menționăm și pârâul Sadul, afluent pe stânga al Jiului, la ieșirea din defileul montan, al cărui nume are origine indoeuropeană (sned = dulce, plăcut). Și mai jos, pe dreapta aceluiași râu - Motrul, în antichitate Amutrion sau Amutria (cu toponimul
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
ce tratează poezia epică a lui Homer și cea didactică a lui Hesiod, precum și lirica din secolele VII-VI, precedă Istoria literaturii eline (1972), scrisă în colaborare cu Maria Marinescu-Himu, lucrare panoramică și didactică de referință prin documentația vizând literatura greacă antică în toate perioadele sale de manifestare (arhaică, clasică, elenistică, romană) până la edictul lui Iustinian din 529 d.Hr., când încetează școala ateniană de filosofie. În fiecare perioadă sunt analizate genurile predominante și caracteristicile sale esențiale, conceptul de literatură la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
și „slujitorii zeului” (hemu neèçer) - mai exact, practicanți ai cultului care oferă, În cadrul operațiunilor zilnice, imaginea unei slujiri asemănătoare celei care i s-ar aduce unei persoane vii. Personalul, destul de numeros, este Împărțit În patru sau cinci „gărzi” (phylai, În greacă, iar În egipteană sa) care deservesc lunar templul, prin rotație. Funcțiile personalului sunt cel mai adesea ereditare, după o regulă de bază a administrației egiptene, conform căreia se consideră că este firesc ca un fiu să-i urmeze tatălui: totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Baal", Baalatxe "Baalat". Tocmai această migrare asiatică - oricare ar fi caracterul ei - e colegată cu sfârșit Regatului de Mijloc, când puterea regilor este Înlocuită cu cea a „Principilor din țările Străine”, al căror titlu egiptean (¡±3w-ș3swt) a fost tradus În greacă Hyksos. Prezența lor caracterizează Întreaga perioadă istorică; aceasta deși relativ scurtă (ceva mai puțin de un secol), a fost un moment de cotitură În istoria egipteană. În epoca mai târzie, atitudinea care a fost mai evidențiată pentru a-i caracteriza
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
stelele din vremea respectivă (dedicate mai ales de militari). În hieroglife, numele său apare transformat În imagini complexe care pun În evidență divinitățile ce apar În ele („Ramses” Înseamnă „Raxe "Ra" s-a născut”, numele dinastic User-maatxe "maat"-Ra - În greacă Osimandia - Înseamnă „cel puternic al lui maat este Ra”) și reprezintă, din acest motiv, mai mult decât un simplu joc grafic, folosindu-se astfel de incredibilele particularități figurative ale scrierii egiptene. Mai mult, dacă regele-zeu din Tell el Amarna se
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
apoi Încredințată lui Ea, tatăl lui Mardukxe "Marduk"; mai mult, omului i s-a impus obligația de a lucra În locul zeilor. Mitologia din En¿ma eliș privind crearea omului a fost confirmată și continuată de Babyloniaka lui Berossos, scrisă În greacă, după cum s-a spus deja (subcapitolul 3.5c). Este superfluu să amintim că narațiunea creației omului din izvoarele mesopotamiene are multe puncte În comun cu narațiunea biblică din capitolul al doilea al Genezei, care, de altfel, e dependent de sursele
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
punică este destul de puțin cunoscută din cauza lipsei de mărturii directe; se cunosc doar episoade fragmentare sau scurte Însemnări risipite În izvoarele grecești și latinești. Singura excepție este materialul care ne-a ajuns de la Filon din Biblos; acesta a scris În greacă În secolul al II-lea d.Hr. o „Istorie feniciană”, ale cărei fragmente sunt păstrate de Eusebiu din Cezareea (sec. al IV-lea d.Hr.) care le citează polemic pentru a le combate conținutul păgân. Filon din Biblos afirmă că
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
este deja cunoscută În secolul al XIX-lea Î.Hr. din izvoare cuneiforme și are o istorie Îndelungată, atestată doar În ultimele faze (sec. I Î.Hr. - III d.Hr.) În texte epigrafice scrise Într-un dialect aramaic și În greacă. În epoca despre care discutăm, găsim În oază o populație eterogenă sub aspect, de origine majoritar aramaică, dar cu o viguroasă componentă arabă, În timp ce un substrat semitico-occidental este ușor perceptibil, cel puțin la nivelul tradițiilor culturale. Datorită poziției sale geografice
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
porturile septentrionale și orientale ale Cretei, distrugând mare parte din flotele sale1. 2. Starea documentelor: imagini fără cuvintetc "2. Starea documentelor \: imagini fără cuvinte" Până În secolul al XV-lea Î.Hr. Creta a fost locuită de populații care nu vorbeau greaca, iar civilizația ei rămâne Încă „o carte de imagini fără text”, Întrucât tipurile de scriere din această perioadă, atât cel ideografic din minoicul de mijloc, cât și cel silabic, cunoscut ca liniar A, din minoicul târziu, nu au fost Încă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]