4,904 matches
-
este imposibil să nu îl recunoști, îi seamănă atât de mult, un pitic negru și furios, mâinile îi tremură, nu doar ele, întreg corpul său înfășurat ca al unei mumii tremură, o asistentă oftează în spatele meu, este în criză, sărmanul micuț, s-a născut dependent, acum îl dezintoxicăm. Va fi bine, piticule, îi șoptesc eu, îi mângâi obrajii scofâlciți, te vom elibera de acest destin, te vom planta într-un alt pământ, unde vei înflori, un sentiment de mândrie se trezește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
fumat, iar în momentul în care trecem pe lângă salonul nou-născuților, nu aruncă în direcția aceea nici măcar o privire, trece prin fața bebelușilor frumos aranjați, înfășurați ca niște mumii, fără pic de curiozitate, fără nici un sentiment de vinovăție, ca și când nu puiul ei micuț ar fi acela care se zbate acolo, dornic să sugă laptele ei, dragostea ei, iar în momentul în care ne așezăm, nu mă mai pot abține, Etile, nu ai putea face, totuși un efort să te lași, uite ce preț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de la școală, caietele mele sunt ordonate, cărțile mele sunt îngrijite, astăzi voi avea eu grijă de Yotam, pentru ca voi să puteți ieși. Cât de neașteptat fusese totul, nu bănuisem nimic, nici o secundă, mama părea atât de fericită cu noi, cu micuța ei familie, atât de frumoasă după-amiaza, cu șorțul în talie și cu broboane de transpirație înflorindu-i deasupra buzei superioare. Toți trei eram îndrăgostiți de ea, Yotam cel micuț, care locuia sub rochia ei și plângea când ea nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nimic, nici o secundă, mama părea atât de fericită cu noi, cu micuța ei familie, atât de frumoasă după-amiaza, cu șorțul în talie și cu broboane de transpirație înflorindu-i deasupra buzei superioare. Toți trei eram îndrăgostiți de ea, Yotam cel micuț, care locuia sub rochia ei și plângea când ea nu era lângă el, eu care o admiram și-i imitam toate mișcările, și tata, care era mult mai în vârstă decât ea și care încerca tot timpul să îi facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
care între timp au crescut, s-au înălțat atât de mult cu noile lor saloane și povești, încât este imposibil să mai recunoști vreun loc, doar căsuța noastră a rămas la fel de modestă și bătrânicioasă. Iată ce a mai rămas din micuța noastră grădină, doar un copac singuratic înfipt în mijlocul ei, pom de zi de naștere, cum îl botezasem eu, pentru că în jurul său alergasem în ziua în care împlinisem șase ani, mă agăț de tulpina lui grunjoasă și dansez până când capul începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
împlinisem șase ani, mă agăț de tulpina lui grunjoasă și dansez până când capul începe să mi se învârtă, până ce toți oaspeții se lipesc unul de altul, formând un zâmbet mare, plin de limbi și dinți. Strângeam în mână o batistă micuță, o batistă albă pe care o primisem în dar de la un vecin, iar ea mă umplea de o fericire greu de descris, o fluturam iar și iar emoționată, ca și când aș fi fost la bordul unui vapor, luându-mi rămas-bun în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
fără surprize, pe el nu îl lua prin surprindere nici măcar vremea, dar ea a reușit, tocmai ea, care fusese atât de fericită când scăpase cu ajutorul lui de părinții ei grei de zile și cu sufletele încărcate și de frații ei micuți pe care fusese nevoită să îi crească, lăsându-le pe toate în urmă pentru o casă perfectă, pentru un soț perfect, apoi pentru niște copii perfecți, cine s-ar fi gândit că acest lucru nu îi va fi de ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lui tati, nu uita, iar eu spun, nu-ți face griji, apoi flutur sandalele cu o fericire prefăcută. Le-am găsit, Udi, îl anunț eu, hai să mergem, dar el îmi răspunde cu un sforăit aspru, suntem ca două ace micuțe care își cos unul altuia urechile, nu mă mai aude și nu se mai aude nici pe el, a adormit pe canapeaua din salon, spinarea lui lungă și îngustă ne privește sceptic, picioarele lui goale s-au cuibărit unul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
te-ai întors imediat după aceea ieri, iar eu alerg spre biroul lui Hava, îi împing supusă formularele cu semnătura aceea atât de valoroasă, parcă ar fi fost o ofrandă dusă unei zeițe înfometate, sacrificiul unui nefericit, al unui copil micuț. Au fost probleme, se interesează ea satisfăcută, iar eu murmur, deloc, a mers foarte ușor, după care dispar de acolo, înainte ca ea să apuce să îmi citească gândurile rebele despre victoria aceea îndoielnică, mirosind a înfrângere, știu că lentilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
prin urmare, nu se mai puteau aprinde acolo torțe, așa că zidurile fortificate trebuiau să păzească torțele din Lachiș, el gesticulează deja plin de entuziasm, îmi desenează harta pe spuma fină care plutește între noi, iată Lachișul, iată Azeca și iată micuța fortăreață din care au fost trimise scrierile și iată și Ierusalimul, care va fi distrus la rândul său, șade în cada în care apa se răcește, ținându-mi un discurs înfierbântat, ca și cum s-ar afla pe înălțimile acelui deal antic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
foarte curați, săpuniți, lustruiți, dar lipsiți de strălucirea pe care o dă apropierea trupurilor. Ochii ei negri ne învăluie pe amândoi cu o compătimire supraomenească, fără limite, pune fetița pe canapea, construiește un zid în jurul ei, părul ei mângâie trupul micuț al copilei, șuvițe negre și lungi îi cad până pe coapse, astăzi este aproape frumoasă, încă destul de colțuroasă, dar îți este greu să îți desprinzi ochii de la ea, fiecare mișcare a ei se naște din calmul mișcării precedente. Nu pare impresionată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
soarele intră și iese din nori iarna, înnourând și luminând peisajul, la fel îmi străbate corpul senzația aceasta, schimbându-și culorile, privesc ostil săculețele pe care ea le ține în mână, din care scoate biluțe maro precum organele unor animale micuțe, Dalai Lama a binecuvântat aceste biluțe, îi spune ea, iar el le privește surprins. Le întorc spatele sceptică și merg în cameră să mă îmbrac, aud înfundat conversația lor, dușmanul tău lovește puternic, îl avertizează ea, asta înseamnă că în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
are margini! Dar eu sar în apărarea ei imediat, ești atât de insensibil, Udi, cum îi vorbești astfel, fetița își mișcă ușor capul chel, iar gura i se deschide, urletele stridente care se aflaseră până atunci încuiate înăuntrul trupului ei micuț sunt eliberate acum unul câte unul, ca sunetele unui șofar, în timp ce el ne aruncă priviri diabolice, din cauza noastră se dusese de râpă cea mai mare realizare a sa, murmură cuvinte liniștitoare în urechea ei, dar este mult prea târziu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
să îmi crească sânii, a doua zi de dimineață mă arunc asupra ei în clipa în care deschide ochii, o ating panicată, da, poate că el are dreptate, respir ușurată, am impresia că și în partea cealaltă se ascunde o micuță alună, așa că o anunț fericită, nu este nimic, Noghi, nu ai de ce să îți faci griji, în concluzie, încep să îți crească țâțilici, dar, spre surprinderea mea, ea izbucnește în lacrimi, ca și când acest lucru ar fi fost cu adevărat rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
și eu urlu, ești soțul meu, nu mă poți părăsi, dar deodată, printre strigătele mele, în fața ochilor îmi strălucește o imagine violentă, îngălbenită din pricina trecerii anilor, a doi copii cu părul tuns scurt, împletindu-și degetele mâinilor într-o cameră micuță, îmi amintesc cum îmi scriam numele pe lobul urechii lui și de fiecare dată când literele începeau să se șteargă, le îngroșam din nou, cu un pix albastru, iar el râdea, nu este nevoie să faci asta, Noam, apoi își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
bolii tale, trag perna cu furie, îmi înfig în ea dinții clănțănindu-mi de frig, simt mirosul obrajilor lui și al părului lui, mirosul salivei lui curgându-i din gură în timpul nopții, în fața ochilor mei sare dintr-odată Daniel cel micuț al Gheulei, cum îl luaserăm de lângă ea și îl duseserăm la casa de copii, cum ne ruga în fiecare dimineață să îi ducem perna pe care dormise ea în timpul nopții, apoi se cuibărea pe ea ca un pui de pisică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
bărbat complet străin mie totul îmi devine deodată clar, ca și când le-aș fi auzit la radio, în capul meu plutește știrea aceasta, tatăl lui Noga a plecat de acasă. Așa o ducea el în brațe, sus pe scări, când era micuță, adormea întotdeauna în timpul plimbărilor, îl lua de gât cu o mândrie somnoroasă, urcăm în tăcere, să nu se trezească, aveam puțin timp pentru noi, ne facem semn unul altuia să tăcem, el o așază pe pat, eu îi scot papuceii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
îi este milă de mine, înțeleg eu deodată, îi este pur și simplu milă de mine, nu sunt decât o femeie demnă de milă, nu am nici măcar puterea să mă prefac. El se îndreaptă deja spre ușă, cu pașii aceia micuți ai săi, pune mâna pe clanță și șoptește, parcă mi-ar spune un dulce secret, Noga este un copil deosebit, iar eu spun obosită, mulțumesc, ca și când aș fi primit un compliment, dar în clipa aceea îmi revin și întreb, de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
încerci să îmi spui prin asta, te referi la Noga sau la Udi, iar ea spune, vorbim despre asta altă dată, ești mult prea furioasă acum, chiar trebuie să mă întorc la fiica mea, trebuie să mănânce, îi privesc sânii micuți umplându-se de lapte pe sub cămașa ei, mă rușinez de ieșirea de mai devreme, până și pe ea o alungasem, rămânând singură cu fata mea bolnavă, se grăbește la fetița ei sănătoasă, nici măcar nu observasem că venise fără ea, deodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
colindând toată casa, în timp ce încercam să adorm, trag spre mine somnul ținându-l de un fir subțire, așa cum ții un zmeu, hai, coboară deasupra mea, iar când el venea, pașii lui ușori rupeau firul, eu îl pipăiam cu mâinile mele micuțe, obosite, încercând să unesc cele două capete ale firului. Noapte după noapte o blestemam pe mama, doream să i se întâmple tot ce este mai rău pe lume, să rămână singură până la sfârșitul vieții, să îmbătrânească repede, să se urâțească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mă întorc peste câteva zile și trec să o văd pe Noga, și eu spun, bine, nici o problemă, și zâmbesc spre receptor, dar imediat după aceea tresar și îl scap din mână, îl văd scufundându-se ca pe un scafandru micuț, pe fundul căzii, pentru că în ciuda vocii sale blânde în mine se trezește o senzație pârjolitoare de greață, am impresia că am auzit plânsetul îndepărtat și înfundat al copilului. Capitolul optsprezecetc "Capitolul optsprezece" În cea de-a opta zi, ne oprim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
acum că, dacă s-ar întâmpla să alunec în baie în mijlocul nopții, ar exista cineva acolo care să audă bufnitura, toate acestea se vor uita odată cu trecerea anilor, se vor transforma într-un monument rece, de piatră, al unei familii micuțe de trei suflete, care a fost odată și nu mai este. O femeie tânără trece pe lângă mine alergând, își ține mâinile în jurul gâtului, fața îi este acoperită de sudoare, încerc să ghicesc dacă are bărbat sau nu, pentru o secundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
de uimită va fi Noga, cum ne vom înscrie voluntare pentru creșterea acestui copil, îl vom plimba în cărucior, vom încălzi casa iarna, îl vom întinde pe covor în mijlocul salonului, iar el va zâmbi și va lovi cu piciorușele sale micuțe, iar atunci nu vom mai simți lipsa lui Udi, nici măcar nu ne vom mai gândi la el, pentru că o viață micuță va crește sub ochii noștri, iar ea va fi consolarea noastră, veselia noastră, spre slava ei să căutăm. Bucură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
casa iarna, îl vom întinde pe covor în mijlocul salonului, iar el va zâmbi și va lovi cu piciorușele sale micuțe, iar atunci nu vom mai simți lipsa lui Udi, nici măcar nu ne vom mai gândi la el, pentru că o viață micuță va crește sub ochii noștri, iar ea va fi consolarea noastră, veselia noastră, spre slava ei să căutăm. Bucură-te, stearpo, care nu nășteai! Izbucnește în cântări și în strigăt de bucurie, căci vei uita și rușinea tinereții tale și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ieșind. Iată-l trecând prin fața mea, puțin aplecat, profilul său de vultur e trist, de parcă tocmai a primit niște vești rele, dar în clipa în care se întoarce spre mine fața lui se înmoaie și îmi spune cu un zâmbet micuț, în orice caz, te prefer pe tine, iar eu îi mulțumesc cu un entuziasm exagerat, ca și când niciodată nu primisem un compliment mai frumos, dar sar imediat în apărarea ei, este o femeie dificilă, însă foarte inteligentă, mă agăț de subiectul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]