8,392 matches
-
deal, dinspre șoseaua națională. Mihai își amintește bine de acele zile și parcă îl vede pe bătrîn venind de la secerat cu cîte un snop de grîu în spate, să-l arunce în ogradă, să aibă găinile ce ciuguli. S-a topit repede bătrînul, ajungînd un moșneag gîrbov, cu mîini greoaie pe lîngă corp, legănîndu-și în permanență capul, cînd înainte, cînd înapoi, cînd într-o parte și-n alta, oprindu-se numai atunci cînd e deja îmbătat și vrea să iasă în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cu șervețelul de hîrtie, apoi își ia cafeaua, răcită deja, sorbind-o încet, cu poftă. Cînd s-a întors de la grupul sanitar, spălată pe ochi cu apă rece, femeia de alături părea înviorată, dar numai după cîteva minute s-a topit din nou. Vă e rău, doamnă? o întreabă actorul. Ochii femeii se întorc obosiți spre el. Mi s-a părut se scuză actorul, săltînd din umeri. Frumoasă blana asta albă! Vulpe polară. Ehe! Prin cîte geruri o fi trecut!... Femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
încăperi. N-am să aflu de ce a venit la mine, căci, observ, soarta Doinei n-o prea doare. În schimb, ce n-au putut face gesturile, vorbele și insistența, a făcut rapid, fără poticniri, vodca: un drum drept, continuu; a topit-o încet-încet; rămîne ca eu să insist... Va reacționa desigur, dar mai cu teamă, fără convingere..." Mihai se mișcă puțin pe marginea patului și, ca și cum ar fi văzut abia acum blana femeii aruncată lîngă perete, o ia și o agață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
și o apropie. N-aș vrea să rîzi de mine... șoptește Maria cu vocea caldă, modulată frumos de emoție -, dar patul ăsta arată ea cu privirea e un loc egoist, pentru unul singur... Surîsul de încuviințare al lui Mihai se topește sub sărutul delicat, ca de adolescentă, al Mariei. Apoi, eliberat, Mihai întinde brațele, prinde salteaua de burete de la un capăt, o îndoaie, cu tot cu lenjeria de pe ea, prinde și celălalt capăt, ridică sulul, se rotește și-l așterne lîngă calorifer, jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
voi doi este. Și-acum, lasă-mă în pace, că n-am chef să mă pună și nevastă-ta să spăl pe jos. Siguranța lui Pavel, cu care venise încoace, pregătit s-o ia de urechi pe fată, s-a topit. Se și vede purtat pe la tribunal, pentru stabilirea paternității, cum a pățit un prieten de-al lui, care plătește pensie de întreținere unei femei din Iași, recunoscută ca umblînd cu foarte mulți, dar care a știut să-l vîneze; i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pînză de liniște coborînd asupră-i, alungînd durerea, ia unul din paharele cu apă și-l soarbe. "Uite pe ce-mi cheltuiesc eu forțele și timpul!... Mi-ar trebui un bici, aici, deasupra ușii... Stau mii de pagini necitite, se topesc în mine gînduri, idei... se duc cei mai puternici ani ai vieții, pe ce?! Pe-o întîlnire cu femeia asta pufnește surd, privind cu ciudă spre patul improvizat lîngă calorifer, pe care ar dori nespus să-l vadă răzvrătindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cartea. Ești supărată? Poftim?! A, nu, tăticule... Vremea asta... Mie-mi spui de vreme! clatină din cap Săteanu pornind spre bucătărie. Deci nu-i acasă rîde el complice spre Doina, arătînd că intră încălțat, încă plin de apa de la zăpada topită pe ghete. Am venit să mănînc ceva în fugă și să văd dacă au terminat sudorii jos. N-au venit. Cum să nu vină!? se înfurie Săteanu, așezîndu-se într-un fotoliu, luînd telefonul pe brațe. Ca de fiecare dată cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Privirea ei, mărită o secundă, pînă la explozia ochilor, se micșorează, arsă de urma durerii ce i-a întunecat întreaga față. Mihai înțelege că a atins cel mai dureros punct din universul spiritual al acestei femei. O vede cum se topește încet, mîna îi cade pe lîngă corp, lăsînd blana ca pe o cîrpă la picioarele ei, apoi, încet, se retrage și se așază în fotoliu. Deci e-adevărat, am țipat clatină Maria din cap afirmativ, pierzîndu-și privirea în jos. Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
-n furia ei lovește puternic pieptul lui Mihai cu fruntea, pe care și-o lasă așa, îndesată deasupra inimii, în timp ce palmele, băgate sub trupul lui, strîng cu putere mușchii spatelui, gata să-i rupă. Știi, șoptește ea, liniștindu-se brusc, topindu-și răsuflarea în moliciunea trupului cred c-am fost oribilă. Dacă ripostezi cu citate din Blaga, după cîte îmi dau seama, murmură Mihai, începînd iarăși să-i răsfire părul va trebui să-ți amintesc un vers al lui Esenin: În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
fete, dintre care, una, la trecerea lui sumară în revistă, i-a reținut atenția, trimițîndu-l cu gîndul la Maria Săteanu. "Ce întîmplare! clatină Mihai din cap, amintindu-și țipătul Mariei și, mai ales, modul în care s-a prăbușit, parcă topindu-se, lîngă calorifer, înfigîndu-și cu sălbăticie coatele în burtă. E un miracol că n-am făcut o criză de inimă! Dar și mai miracol e că mi-a scăpat își surîde el. O, nu, sînt vulgar de-a binelea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Radu a luat echipamentul meu și a plecat cu schiurile înaintea ta. Nu-ți fă griji, mîine e înapoi, seara asta a rămas acolo, că deja plecase cam tîrziu... Ai nevoie de ceva? A, nu; mulțumesc ! Lăsîndu-se încet în fotoliu, topită de bucuria veștii primite, Aura se cuibărește mai bine, învelindu-se iar cu pătura, să stea așa un timp, numai că, observînd sticla din care a băut, o cuprinde un sentiment de dispreț și începe să plîngă de ciudă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
să tremure tot mai tare. Îmbrăcat în întregime, cu toate hainele profesorului aranjate pe scaunul de alături, Lazăr exploatează fiecare posibilitate de a-l ține pe profesor dezbrăcat cît mai mult. Faină băutura asta! arată el spre paharele goale se topește repede. Ieșea cîntec mare dacă mă duceam la cucoană a doua zi? Ieșea... De ce nu te-ai dus? Cîștigasem prea mult și mi-era teamă. De fapt, puteam să le dau înapoi tot ce cîștigasem, dar nu mă lăsa inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
săltîndu-și palmele în șolduri, tremurînd vizibil. Profesorul îi aruncă o privire fugară, strîmbînd din nas. Lazăr, în schimb, înfierbîntat de joc și de băutură, o admiră îndelung: Stimată doamnă, chiar dacă v-ați simțit bine pînă acum... clatină el din cap -, topind ce se mai afla în geamantane, vi s-o fi făcut, evident, de scandal, dar noi sîntem băieți cuminți... Două, precum ați cerut zice Lazăr dînd două cărți profesorului care, transpirat tot, înghite în sec, reușind cu greu să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
șifonată, mi-a purtat un real noroc adaugă fericit, prezentînd cărțile, începînd să adune banii, fără să mai aștepte să vadă ce cărți are partenerul. Te-o fi plăcut, Lazăre, îi rîde profesorul, să-și mascheze emoția. Și normal: a topit vinul, ăia s-or fi îmbătat... Du-te după ea. Hm, maestre! pufnește Lazăr, urmărindu-și partenerul cu privirea aruncată pe sub sprîncene, în vreme ce bagă banii în plic. Înseamnă că mai păstrezi despre mine o imagine falsă adaugă cîntărind plicul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Ia stai! Carnea..., vinul... Mulțumesc! Știi ce bine au prins... Chiar mă-ntrebam cine-i nebunul, cu risipa... Da' mă-ndoiese să-ți mai fi rămas ceva, că pe cînd eu jucam pocher, șoferul și cei de la restaurant, retrași în dormitoare, topeau ce mai rămăsese prin geamantane. Salut! face Lazăr un gest și se întoarce spre centru. Felicitări doamnei! îi strigă Mihai, pornind înainte, spre autogară. *** Greoaie, abia mișcîndu-se, cursa rapidă trage la peronul central, oprind printr-o frînă bruscă, poticnindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
n-aș fi putut să mint. Cred că m-ar fi costat viața! Acum plângea cu adevărat. Turnă puțin gin, sticla scrâșni de buza paharului, apoi adăugă puțină apă. Când m-am ridicat, mi-a întins paharul. Mânia mea se topise, copleșită de disperare. — Doamne, iubita mea, nici nu-ți dai seama ce-ai făcut, am spus. Dar nu contează. Oricum, eu am greșit ca un dobitoc. Nu trebuia să te pun într-o asemenea situație. — Vrei să spui că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
deschis ușile larg, cu amândouă mâinile. În fața mea se deschidea o încăpere întunecată în care licărea slab un foc aproape stins. Deja nu prea îmi mai dădeam bine seama ce fac. Mă mișcam ca într-un vis. Obiectele parcă se topeau în fața ochilor mei. Am traversat camera și am deschis o ușă a cărei suprafață albă se zărea în întuneric. Am ieșit într-un culoar. Lumina slabă venind de la felinarul din fața casei printr-o ușă deschisă mă ajută să găsesc scările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Încă vitalitatea, unii și-au frecat obrajii pentru a se trezi, dar membrele inferioare s-au Înmuiat, nemaifiind În stare să susțină corpul. Oameni care nu se cunoșteau Înainte au devenit apropiați. Cu mișcări lente, amintind de ceara care se topește, au Început să cadă unii peste alții, cu gesturi de mângâiere care Încercau să Încurajeze și să Îmbrățișeze. S-au sufocat fără nici o rezistență: „Corpul lor a Încetat să se miște În urma decesului lucidității”. Nebunii Își imaginau că joacă cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
Tom. — Sper că nu va trebui să te abați din drum ca să mă duci pe mine, am zis politicos. Mergem oriunde, nu-i nici o problemă. S-a uitat din nou drept În ochii mei, iar eu am simțit ca mă topesc. Nu era un străin. Ori, cu alte cuvinte, nu mă comportam chiar ca o toantă. Deși nu-l cunoșteam prea bine, intenționam să-mi aprofundez cunoștiințele cât de curând posibil. După felul În care mă privea, se putea deduce că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
acesta era Întotdeauna cântecul care Încheia seara, modul În care James indica faptul că era timpul ca lumea să se liniștească și s-o ia spre casă. — Ai chef de un dans? spuse el, privindu-mă În ochi și aproape topindu-mă iarăși. — Vorbești serios? răspunsei, nevenindu-mi să-mi cred urechilor. Păi, asta era muzică populară sadea. Nu era deloc pe gustul lui. — Sigur. Uite, deja mai dansează câteva cupluri. Era cât pe ce să zic ceva de genul: „Mda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Îmi pierdusem orice interes față de discuție și Încercam să termin de completat mental cuvintele Încrucișate din Guardian. — Nimic, răspunse Derek cam ursuz. Mi-era dat să văd un cu totul alt unghi al firii lui. Stăpânirea sa de sine se topea În arșița exploziei nucleare din privirea lui Lou. Nu e ușor să fii târât În fața părinților, indiferent de vârsta pe care ai avea-o. Ai mei au murit și nu țin minte mare lucru despre ei. De asta sunt așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Adam, opt ani. Evenimentele din orașul nostru În după-amiaza răcoroasă de primăvară, o pasăre cânta în grădina Belmont. Cerul era pe jumătate senin și luminos, pe jumătate plumburiu, încărcat. La un moment dat apăruse un curcubeu intens colorat, dar se topise cu repeziciune. În salon ardea un foc vesel, de butuci. În picioare, lângă cămin, stătea Alexandra McCaffrey, născută Stillowen. Iar lângă ușă stătea bătrâna ei servitoare, Ruby Doyle. Ruby tocmai îi pusese lui Alex o întrebare, legată de o pensie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în care, în primii ani de școală, plângea noapte de noapte până adormea. Scările și palierele, încețoșate de mica ei fantomă plângătoare, pătate de lacrimile ei, îi păruseră întotdeauna a fi locuri sinistre, bântuite de stafii, deși toate acestea se topiseră acum în aburul maroniu al trecutului. Oare tristețea ei viitoare făcea ca totul să-i apară atât de tulbure și nesigur? Era greu de crezut că, în curând, avea să părăsească școala pentru totdeauna. Hattie, deși subțire și palidă, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
loc neprimejdios. Se învârti în sus și în jos, pe trotuarul de vizavi, încercând să se convingă că George s-ar putea ivi dintr-o clipă în alta. Se agăța când de o speranță, când de alta, fiecare dintre ele topindu-se într-o dezamăgire urmată de o cruntă suferință. Când îi deveni clar că George nu se afla acolo, porni în fugă spre Institut, unde ajunse gemând de alergătură și de oboseală, și se instală pe promenadă în apropierea ferestrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
gândi la coardele vocale, situează-te în sferele cerebrale, trebuie să te simți într-o zonă vastă, plină de caverne goale prin care vibrează coloane detașate, spiralate, de aer. Vibrează! Încă n-ai atins acel înalt pianissimo absolut, care se topește în spațiu într-o șoaptă de sunet pur, ca o limbă subțire, subțire de clopot ce tremură în adierea brizei. Ah, mai ai multe de făcut - uneori îmi spun că abia te apropii. Sfaturile domnului Hanway, adeseori extrem de metaforice, erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]